Głowa Meduzy. Elementals. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 11.2018)

Chciałam urozmaicić swoje zbiory i mam wrażenie że mi się udało. Książka jest przyjemna, czyta się szybko. Myślę że głowie skierowana do młodzieży. Ale polecam.

polecam

„Elementals” to jedna z moich ulubionych serii fantastycznych dla młodzieży. Chociaż z całą pewnością nie zaliczam się już do młodzieży, nadal bardzo lubię czerpać przyjemność z takich historii, zwłaszcza, jeśli i kiedy stykają się z motywem mitologicznym. Wielbicielki stylu Michelle Madow zacierają ręce w oczekiwaniu na kolejne przygody grupy Elementals, od których zależy tak wiele. Wydawnictwo Kobiece dołożyło starań, aby każda z okładek, która ukazała się w tym cyklu miała coś w sobie przyciągającego. Każda postać przedstawia żywioł, którym władają nasi bohaterowie, co daje nam szersze wyobrażenie o tym, jak mogą wyglądać. Bardzo ucieszył mnie fakt, że mogłam ją zrecenzować i ponownie udać się z Nicole i jej przyjaciółmi w kolejną ciekawą i pełną niebezpieczeństw podróż. Nicole Cassidy jest nastolatką, która przeprowadziła się do innego miasta w Massachusetts, odkryła w nim, że jej pochodzenie nie jest takie zwyczajne jak sądziła. Została przydzielona do klasy dla uczniów z wybitnymi zdolnościami, jednak to tylko przykrywka dla niewtajemniczonych. Trafiła do klasy dla czarowników, którzy są potomkami greckich bogów. Okazało się, że nie tylko ma magiczne moce, ale w przeciwieństwie do swoich przyjaciół, którzy byli czarownicami, była półbogiem. Nasza bohaterka nigdy nie poznała swojego biologicznego ojca, nie zna swoich prawdziwych korzeni. Szybko zdobyła przyjaciół i u ich boku przeżyła niesamowite przygody. Tyfon, jest jednym z najgroźniejszych Tytanów, niestety udało mu się uwolnić swoją duszę z Kerberosu, nie zamierzał na tym poprzestać. Zamierza dostrzec do przygotowanego, ukrytego ciała, z którym chce się połączyć i rozpętać na ziemi piekło. Zemsta za Drugą Rebelię będzie krwawa, dlatego też nasi bohaterowie muszą dołożyć wszelkich starań, aby do tego nie dopuścić. Jak to zrobią? Jaki jest plan? Bohaterowie muszą zdobyć Złoty Miecz Ateny, który pomoże im zwyciężyć w starciu z Meduzą, któ®ej głowa jest cennym artefaktem, który pomoże im w walce z niebezpiecznym tytanem. Po raz kolejny Madow napisała naprawdę zabawną książkę, z unikalnym spojrzeniem na grecką mitologię i wprowadzeniem jej w współczesny świat. Autorka wie, jak pisać książki, które sprawią, że strony przewracają się same, a ty pożerasz kolejne zdania z ciekawości chcąc, jak najszybciej dowiedzieć się, co będzie dalej. Bardzo podobało mi się, że autorka kontynuowała przekaz swojej wiedzy dotyczącej mitologii, informacje na temat boginiach, bogach, czy stworzeniach, które się z niej wywodzą pokazują, że Madow spędziła sporo czasu na tym, aby zebrać wszystko w całość i przedstawić w sposób czytelny. Jedną rzeczą, która nieco mi przeszkadzała w książce to fakt, że Nicole sprawiała wrażenie, jakby była dobra we wszystkim, jakby tylko ona i nikt inny z grupy nie był w stanie wykonać kluczowych zadań. Wciąż zmaga się z wewnętrznymi zawirowaniami. Ten zabieg stał się schematyczny z perspektywy dwóch poprzednich książek. Romans pomiędzy Blakiem i Nicole był bardziej zarysowany, ale nieprzerysowany. Bohaterowie są uroczy razem, nie przeszkadzały mi te słodkie chwile pozbawione wcześniejszych dramatów. Całe szczęście wątek miłosny nadal jest gdzieś w tle fabuły niż w jej centrum. Jestem zwolenniczką powolnego budowania relacji, zwłaszcza uczuciowej, jednak w tym przypadku cieszę się, że są razem szczęśliwi. Nie sposób nie zauważyć, że niektóre postacie bardziej się rozwinęły, jakby stały dojrzalsze, podoba mi się to, jak Danielle wydaje się mniej złośliwa w miarę rozwoju serii. Seria „Elementals” staje się coraz lepsza, bardziej interesująca z każdą czytaną książką. Przygody stały się bardziej szalone, a wyzwania trudniejsze. Siła i determinacja grupy została wystawiana na próbę. Zło staje się bardziej mroczniejsze i nieprzewidywalne. Nie ma czasu na niedopowiedzenia, niepotrzebne kłótnie. Akcja płynie wartko, dzieje się naprawdę sporo, nie mogę się doczekać, aż ukaże się czwarty tom, jestem ciekawa, co też przygotowała dla nas pisarka. Czy warto? Musicie pamiętać, że jest to książka dla nastolatków, więc nie spodziewajcie się zbytniej złożoności i wielowątkowości. Otrzymasz natomiast motyw przyjaźni, poświęcenie ku czemuś bardziej wznioślejszemu, niż to, jaki kolor trampek pasuje do czarnych jeansów. Jeśli chodzi o zakończenie książki to przygotujcie się na cliffhanger! Nic więcej nie zdradzę, ale co niektórzy będą zbierać szczękę z podłogi! Jeśli jesteś fanem książek Michelle Madow, nie zawiedziesz się!

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2018/12/206-michelle-madow-gowa-meduzy.html „Głowa meduzy” to już III tom serii „Elementals” od Michelle Madow. Wątek mitologiczny, ciekawa i wciągająca fabuła, różnorodni bohaterowie – to zdecydowanie największe atuty tej serii. Poprzednie dwa tomy pochłonęłam błyskawicznie i z dużym zainteresowaniem oczekiwałam premiery III części. Czy i tym razem dałam się oczarować magii pięciu żywiołów? Trzeci tom boskiej serii o drużynie Elementals. Tyfon, najgroźniejszy z Tytanów uwolnił swoją duszę z Kerberosu. Zmierza teraz w kierunku ukrytego ciała, aby połączyć się i pomścić Drugą Rebelię. Nicole, Blake, Danielle, Kate i Chris muszą pokonać go w chwili, kiedy będzie znowu w swoim ciele. Misja się powiedzie, jeśli zdobędą Złoty Miecz Ateny, dzięki któremu będą mogli pokonać Meduzę. Tylko jej głowa jest w stanie dać im przewagę w walce z Tyfonem. Nieoczekiwanie pomoc oferuje im Ethan, syn Zeusa, który w walce z Hydrą stracił siostrę. Czy boski potomek wybaczył drużynie Elementals i pomoże im ocalić świat? Pomimo dwudziestu lat na karku, wciąż czuję się „młoda duchem”, więc często sięgam po literaturę młodzieżową. Seria „Elementals” skradła moje serce już od pierwszego tomu. Spotkałam się z wieloma, różnymi opiniami na temat tej historii. Oprócz zachwytów, znaleźli się też tacy czytelnicy, którzy nic w tych książkach wyjątkowego nie znaleźli. Nie twierdzę, że „Elementals” jest wybitnie oryginalną historią, która z każdą kolejną stroną zaskakuje czytelnika coraz bardziej. Nie mniej jednak jej lektura dostarczyła mi dużą dawkę rozrywki i nie żałuję czasu, jaki poświęciłam na jej przeczytanie. Trzecia część nieco różni się od dwóch poprzednich, zarówno pod względem fabuły, poprowadzenia bohaterów czy samego zakończenia. Tematyka „Głowy meduzy” jest trochę oderwana od głównego wątku poprzednich części, czyli próby zamknięcia portalu do Kerberosu przez piątkę głównych bohaterów. Autorka stworzyła dla tej „super piątki” misję poboczną, która oczywiście w pewnym stopniu miała powiązanie z tym głównym zadaniem. Pomysł uważam za ciekawy. Dzięki temu, nie odczuwalna jest pewnego rodzaju monotonność w fabule. Różnice widoczne są również w poprowadzeniu bohaterów. W końcu pani Madow przypomniała sobie, że głównymi bohaterami nie są tylko i wyłącznie Nicole i Blake’a. W końcu doczekałam się (co prawda minimalnego, ale zawsze coś) rozwinięcia wątku Kate i Chrisa. Ta dwójka od początku zwróciła moją uwagę i mam nadzieję, że w czwartym tomie autorka poświęci im już 100% swojej uwagi, a cukierkowaty i przesłodzony związek Blake’a i Nicole zejdzie na drugi plan. Jednak zdecydowanie najlepszą różnicą jest zakończenie. Autorka w końcu serwuje nam finał w którym przestaje z nastolatków robić bogów. Pokazuje, że każdy popełnia błędy, podejmuje złe decyzje. Zakończenie jest najciekawszą częścią z tej historii: pełne zaskoczeń, chwil niedowierzania, momentów napięcia. Z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnej części. „Głowa meduzy” to bardzo udana kontynuacja serii, utrzymana na tym samym wysokim poziomie, co poprzednie części. Po raz kolejny bohaterowie przeżywają niesamowite przygody w coraz to bardziej niezwykłych miejscach. Ubolewam nieco nad faktem, że zdecydowanie mniej jest tutaj odwołań do mitologii, niż np. w pierwszej części, nie mniej jednak nie można mieć wszystkiego, prawda? Kto jeszcze nie miał okazji, by zapoznać się z serią „Elementals”, gorąco zachęcam do sięgnięcia po nią. Moja ocena: 8/10

Tym razem nasza piątka drużyny Elementals ma za zadanie zdobyć głowę Meduzy. Jest to jedyny sposób, aby pokonać najgroźniejszego z Tytanów - Tyfona, którego dusza opuściła portal i zmierza teraz w drogę po ciało. Jedyną metodą na unicestwienie Tyfona jest zabójcze spojrzenie Meduzy, nasi bohaterowie, aby zdobyć jej głowę, muszą najpierw uzyskać Złoty Miecz Ateny. W tym celu wybierają się na mroźną Antarktydę do zamku bogini śniegu Chione. Po ciężkiej walce w lodowej krainie zdobywają miecz, mają broń, która może unicestwić Meduzę. Jakież jest ich zdziwienie, gdy nagle pojawia się Ethan i oferuje swoją pomoc. Czy pomoc Ethana jest bezinteresowna? Czy naszej piątce bohaterów uda się odnaleźć i zabić Meduzę? "-Głowa Meduzy - odczytała na głos tytuł rozdziału. - Dlaczego o tym nie pomyślałam? Meduza potrafi jednym spojrzeniem zamienić każdą żywą istotę w kamień. I ta jej moc działała, nawet gdy się obetnie jej głowę. - Mówiła coraz głośniej i przysuwała Księgę coraz bliżej siebie, najwyraźniej opracowywała już jakiś plan. - Nawet nie będziemy musieli walczyć z Tyfonem. Musimy tylko obciąć Meduzie głowę, zabrać ją pod Etnę i sprawić, by Tyfon spojrzał jej w oczy, gdy tylko wyjdzie spod góry. Natychmiast zmieni się w kamień. " To już trzecia część z serii Elementals. Podobnie jak w poprzednich autorka skupia się na bohaterach Nicole i Blake. Ich miłość rozkwita coraz bardziej, jednak nie są w stanie do końca cieszyć się sobą, gdy światu zagraża niebezpieczeństwo. Dodatkowo nie są do końca pewni zamiarów Ethana, mimo, że chłopak zapewnia, iż wybaczył Nicole, wszyscy podchodzą z lekkim dystansem do jego osoby. Bardzo mi się podobało rozwinięcie wątku Chrisa i Kate, od samego początku widać, że ta dwójka nie jest względem siebie obojętna i w końcu autorka skupiła na nich swoją uwagę, jednak czuję mały niedosyt i mam nadzieję, że w kolejnych częściach bardziej rozwinie się ich uczucie. Serię tę cechują okładki, na każdej z części przedstawiony jest inny bohater i jego żywioł, adekwatny do treści książki. W tej części bardzo ważne zadanie będzie należeć do Danielle, którą najmniej lubię z całej piątki, jednak dziewczyna swoją postawą i determinacją nieco zyskała w moich oczach. Michelle Madow przyzwyczaiła już nas do prostego języka, w jakim pisze, a co za tym idzie, sprawia, że książkę się wręcz pochłania. Fabuła nie jest jakoś zawiłe skomplikowana, a zadania i przeszkody, jakie stawiane są przed Władcami Żywiołów podczas wyprawy, są rozwiązywane w sposób tak błahy i prosty, iż często czytelnik zaskakiwany jest taką prostotą. Choć w tej części jedna przeszkoda, ku mojemu zdziwieniu nie została rozwiązana, a zdradzę, że to dużo namieszało w książce. "Głowa meduzy" to moim zdaniem jak dotąd najlepsza cześć serii, różni się od dwóch poprzednich, a koniec zaskakuje i pozostawia czytelnika z mnóstwem pytań. Z niecierpliwością czekam na kolejne spotkanie z bohaterami Elementals. Marietta https://girlsbookslovers.blogspot.com/2019/01/michelle-madow-elementals-gowa-meduzy.html

Recenzja pochodzi z bloga https://whothatgirl.blogspot.com/2019/01/elementals-t3-gowa-meduzy-michelle-madow.html Przed drużyną Elementals kolejne wyzwanie - tym razem piątka bohaterów musi zdobyć głowę mitycznej Meduzy. A wszyscy pamiętamy z mitologii greckiej, jaką moc posiadała Meduza - zabijała wzrokiem. Gdyby tego było mało, Elementals będą musieli również zdobyć legendarny Złoty Miecz Ateny - ale czy będą jego godni? Nikomu bowiem nie udało się go wyciągnąć z lodu. Czy poradzą sobie z tym zadaniem? Do Nicole, Blake'a, Danielle, Chris'a i Kate dołącza również Ethan - potomek Zeusa. Nicole jest bardzo podejrzliwa, ale koniec końców postanawiają mu zaufać. Czy jego intencje są szczere? Czy bohaterowie poradzą sobie z kolejnym zadaniem? Jednego możecie być pewni - nie wszyscy wrócą żywi z tej misji... *** Przed nami trzeci tom przygód Żywiołowej paczki. Zacznę od okładki, która bardzo mi się podoba - z resztą każda okładka tej serii jak dla mnie jest super. Tutaj podejrzewam, że przedstawia nam Danielle. A co mogę powiedzieć o tej części? Wciągnęła mnie od początku - znowu. Naprawdę, nie spodziewałam się, że ta seria okaże się być dla mnie tak bardzo ciekawa. Rzadko kiedy czytam coś z fantasy, a w tym przypadku jestem bardzo zadowolona. Może też dlatego, że mamy tutaj elementy mitologii greckiej, a ja zawsze ją uwielbiałam. W bohaterach powoli zachodzi wewnętrzna przemiana. Zaczęłam lubić nawet taką Danielle, która w pierwszym tomie była typową zołzą. Kate zaczyna coś czuć do Chris'a, a Nicole i Blake w końcu są parą. Choć na randki nie za bardzo mają czas, bo przecież mają zadania do wykonania. Ethan'a nie lubię odkąd się pojawił i cóż, jego zachowanie wcale mnie nie zaskoczyło. Tak jak wspomniałam na początku - niestety, nie wszyscy wrócą żywi z tej misji. Nie zdradzę kto. Ja sama byłam zaskoczona takim tokiem wydarzeń. Ten tom pochłonęłam w kilka godzin. Autorka pisze ciekawie, wciąga czytelnika od pierwszych stron. Nie mogę się doczekać kolejnych części!

Po pierwszej i drugiej części nadszedł czas na trzecią - „Głowa meduzy” to kontynuacja „Proroctwa cieni” i „Krwi hydry”. Klimat tej jest bardzo podobny do poprzedniczek, więc myślę, że ta recenzja nie będzie długa, bo to co najważniejsze opisałam już w recenzjach wcześniejszych części (tutaj linki – Proroctwo i Hydra). Tym razem Elementals musi zdobyć głowę Meduzy, która nie jest wśród ich sprzymierzeńców, stoi raczej po stronie wroga, po stronie Tytanów. Przedtem jednak muszą zdobyć Złoty Miecz, którego strzeże Lodowa Księżniczka na Antarktydzie. Do grupy, ku zdziwieniu wszystkich, niespodziewanie dołącza Ethan. I w tych kilku zdaniach można opisać całą fabułę, bo wokół tych wydarzeń się ona kręci. Nie pamiętam czy wcześniej wspominałam, ale co tam, najwyżej się powtórzę. Seria „Elementals” nie jest jakaś ambitna, czy bardzo oryginalna. Nie jest wyszukana i tak naprawdę nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle innych serii fantastycznych. Dlaczego więc tak chętnie sięgam po kolejne tomy? Odpowiedź jest prosta – bo czyta mi się te książki strasznie szybko, wystarczy dzień, max dwa i przeczytane. Ot tak, dla przyjemności, dla odpoczynku pomiędzy trudniejszymi lekturami. Bo wiecie, Michelle Madow nie wysila się o jakieś bardzo wyszukane rozwiązania, wręcz przeciwnie – sposoby rozwiązania niektórych problemów są tak błahe i banalne, że mało kto by na nie wpadł. Czasem miałam wrażenie, nie tylko w tej części, że autorka wręcz boi się narazić bohaterów na większe niebezpieczeństwo, boi się dać im wolnej ręki, by sami wywinęli się z największych tarapatów. Choćby nie wiadomo co się działo, rozwiązanie samo wpada im w ręce. [...] Ciąg dalszy na blogu - http://zabookowanyswiatpauli.blogspot.com/2018/12/gowa-meduzy-michelle-madow-recenzja.html

Głowa meduzy to już trzeci z kolei tom cyklu Elementals napisanego przez Michelle Meadow. Tym razem piątka bohaterów ma przed sobą niełatwe zadanie, musi uzyskać głowę mitycznej meduzy. Dla przypomnienia, była to najbardziej przerażająca z Gorgon, jeden z najstraszniejszych potworów w mitologii greckiej. Zamiast włosów posiadała wijące się wokół jej głowy węże. Jedno spojrzenie na nią zmieniało w kamień. Do grupy Elementals dołącza znany z poprzedniej części Ethan, potomek Zeusa. Chłopak twierdzi, że ma czyste intencje, jednak jego zachowanie pozwala mniemać inaczej. Rozwija się także uczucie Blake'a i Nicole, kiełkuje także kolejna miłość. Tym razem prym wiedzie Danielle, najbardziej próżna i zołzowata osoba z zespołu. Tak jak w pozostałych tomach i tutaj akcja goni akcję. Na członków grupy czeka masa niebezpieczeństw i szalonych przygód. Dodatkowo akcję urozmaica fakt dołączenia kolejnej osoby do zespołu. Michelle Meadow przedstawia historię operując prostym językiem, ale jak najbardziej przemawiającym do wyobraźni czytelnika. Nagromadzenie akcji i skoncentrowanie przygód sprawia, że książki tej się nie czyta, a wręcz ją pochłania już od pierwszej strony. Poświęcenie uwagi także pobocznym bohaterom urozmaica historię i w końcu daje poznać charakterystykę innych bohaterów niż Nicole i Blake. Tym razem autorka przedstawia też bardziej ludzkie oblicze bohaterów, przede wszystkich zaznacza, że każdy ma prawo się mylić i popełniać błędy. Głowa meduzy to bardzo dobra kontynuacja cyklu, która dodatkowo wprawia w osłupienie swoim zakończeniem. Nie pozostaje mi nic innego jak z niecierpliwością czekać na kolejne części.