Dziewczynka ze srebrnym zębem (okładka  twarda, wyd. 04.2024)

Ta książka to zaproszenie do świata w którym dziadkowie waszych pociech byli małymi szkrabami. Dzieci bawiły się i przeżywały przygody nie na ekranie laptopa, czy telefonu, lecz naprawdę-w realu. Andrzej Grabowski napisał fantastyczną książkę, którą moje dzieci pokochały. To komedia, horror i thiller w jednym. Historia w niej opisana, wydarzyła się naprawdę. W czasach kiedy nie wymyślono tabletu i innych sprytnych wynalazków. Nawet telewizory były rzadkością, a zwykłe telefony na kablu znajdowały się w niewielu mieszkaniach. A wszystko zaczęło się od choroby. Bohater książki, siedmioletni Andrzejek, zachorował na zapalenie płuc i trafił do szpitala. Nie jest to jednak taki szpital, jaki znamy dziś. Dzieci są tam zupełnie same (rodzice odwiedzają je tylko raz w tygodniu), nie mają laptopów ani smartfonów. Ich oknem na świat i jedynymi rozrywkami są książki oraz opowieści koleżanek i kolegów z sali. Jedne dzieci, tak jak on, trafiły tu po raz pierwszy, inne były szpitalnymi weteranami. Ze wszystkich pacjentów Andrzejek najbardziej polubił Anię, dziewczynkę ze srebrnym zębem. Ania jest wesoła, nie poddaje się szpitalnemu marazmowi. Jej optymizm pozwala Andrzejkowi zmierzyć się z tęsknotą, strachem przed badaniami, chorobą i szpitalną codziennością. Ania dzieli się z nim opowieściami o sobie, swojej rodzinie i przyjaciołach. Historie, które opowiada, pełne są niesamowitych, często mrożących krew w żyłach, ale zawsze kończących się dobrze wydarzeń. „Dziewczynka ze srebrnym zębem” to książka, która na pewno spodoba się zarówno dzieciom, jak i rodzicom, czy dziadkom. Te pierwsze dowiedzą się, jak to było dawno temu, ci drudzy zaś z radością powspominają swoje beztroskie dzieciństwo. Warto sięgać po nią nie tylko przy okazji pobytu w szpitalu, ale także po to, żeby przekonać dzieci, że w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji, warto poszukiwać jasnych stron i że nigdy nie wolno tracić poczucia humoru! Polecam Wam gorąco tę książkę, jest super! Nie będę ukrywać, że koniec, a raczej zakończenie autora jest zaskakujące:). @bajkowy.zawrot.glowy