Dziewczynka z Widow Hills (okładka  miękka, wyd. 08.2021)

Gdy 20 lat temu w Widow Hills zaginęła 6 letnia dziewczynka, całe miasteczko stanęło na głowie by ją odnaleźć. Sława, wywiady i pazerna matka sprawiły, że Arden pragnęła całkowicie odciąć się od tej historii. Dziś, jako dorosła kobieta pracuje w służb zdrowia, prowadzi spokojne i uporządkowane życie. Zmieniła imię i nazwisko, odcięła się od toksycznej matki. Przeszłość lubi jednak powracać... Olivia, podobnie jak w dzieciństwie, zaczyna lunatykować, ale tym razem... nocą potyka się o ciało swojego wybawiciela sprzed 20 lat. Wsparcie okazuje jej sąsiad, wspolpracownicy, jednak pętla się zaciska. Przeszłość powraca i nie będzie łaskawa... Fabuła jest bardzo ciekawa, historia niesamowita. Relacje z poszukiwania małej Arden są wstrząsające... ale zabrakło mi emocji. Uwielbiam te emocjonalne fale, które zalewają mnie podczas czytania, tutaj niestety tego zabrakło. Autorka nie porwała mnie w swój wykreowany świat, nie wczuwałam się w historię. Jest to ciekawa propozycja na jesienny wieczór, które coraz szybciej do nas nadchodzą, ale nie mogę powiedzieć, że zostaje na długo w głowie. 5/10

Polecam

„Dziewczynka z Widow Hills” to thriller psychologiczny o dziewczynie, której historia stała się sensacją, gdy zaginęła, jako dziecko, a potem w cudowny sposób się odnalazła. Dwadzieścia lat później wydarzenia z przeszłości powróciły, by ją prześladować, zmuszając ją do kwestionowania wszystkiego, co wydawało jej się, że wie. Trudno wyobrazić sobie tak traumatyczne przeżycie w dzieciństwie, które całkowicie blokuje pamięć. Arden Maynor, znana z lunatykowania, mając sześć lat, została porwana pewnej nocy podczas straszliwej burzy, przez nurt wody. W poszukiwania dziewczynki zaangażowało się całe miasteczko. Gdy po trzech dniach wszyscy stracili nadzieję na odnalezienie jej żywej, cudem natrafił na nią u ujścia kanalizacji przechodzący tamtędy mężczyzna, ale od tego momentu życie dziewczynki jest tym ocaleniem napiętnowane. Media nie dają jej spokoju, a także różnego pokroju ludzie. Jedynie tą „sławą” wydaje się być usatysfakcjonowana jej matka, która na tej historii zarobiła mnóstwo pieniędzy, które potem w dziwny sposób straciła. Arden zmęczona tą popularnością, której nie chciała, porzuca całą swoją przeszłość, włącznie z matką i wyjeżdża z miasta na studia, zmieniając imię i nazwisko. Pragnie normalnego i ustabilizowanego życia. Kiedy wydaje jej się, że uporała się z przeszłością, to pewnego dnia otrzymuje przesyłkę wraz informacją, że jej matka zmarła siedem lat temu? Pozornie ta wiadomość nie zrobiła na dziewczynie specjalnego wrażenia, ale zaczyna lunatykować podobnie jak w dzieciństwie, a punktem kulminacyjnym jest moment, gdy pewnej nocy potyka się o trupa mężczyzny z jej przeszłości. Od tej chwili dziewczyna wpada w spiralę strachu. Nie jest pewna, co jest prawdą a co nie i nie wie, komu może zaufać. Intrygujące jest to powiązanie przeszłości z teraźniejszością, to poczucie ciągłego niepokoju i sposób, w jaki Arden teraz Oliwia, próbuje rozwiązać zagadkę swojej przeszłości, która ponownie wtargnęła w jej teraźniejszość. Dziewczyna, jako narrator wydaje się niewiarygodna. Być może to ona zabiła i nie pamięta. Ciekawie i dobrze napisana książka. Świetnie skonstruowana fabuła, w której każdy jest podejrzany, każdy może być zabójcą, a zakończenie zaskakuje i jest nieprzewidywalne. Akcja toczy się powoli, ale jednocześnie jest w niej wystarczająco dużo niejasności wokół wydarzeń tych z przeszłości jak i tych obecnych, aby historia była dostatecznie intrygująca i wciągająca. Istnieją dwie główne tajemnice, jedna związana z przeszłością Olivii, druga z teraźniejszością. Część zagadki jest łatwa do rozwiązania, a część elementów została wyjaśniona dopiero w finale powieści, choć odniosłam wrażenie, że nie do końca i nie wszystkie, ale zapewne było to zamierzone przez autorkę. Historia jest przedstawiona z pouczającej perspektywy, dającej czytelnikowi sporo do myślenia. Rzuca światło na drugą stronę sławy ofiar, które przeżyły traumatyczne zdarzenia. Wydaje się, że ocalenie to coś niesamowitego i wspaniałego i od tej pory, takie osoby muszą wieść cudowne życie, przecież dostały drugą szansę, to niestety okazuje się, że bardzo często stają się celem różnego rodzaju ludzi. „ Dziewczynka z Widow Hills”, to powieść warta uwagi i każdej spędzonej z nią chwili. Wszystko mi się w niej podobało. Tempo, styl pisania, interesująca fabuła. Autorka w satysfakcjonujący sposób podsumowuje tę historię, łącząc na koniec wszystkie elementy w całość. Jedynie, do czego mogłabym się przyczepić, to postaci drugoplanowe, są trochę zbyt mało rozwinięte i może powieści przydałby się epilog, ale ogólnie rzecz biorąc, jest to dobrze napisana książka, z ciekawymi postaciami i intrygującą fabułą. Czułam się tak samo nieswojo jak główna bohaterka, osaczona i obserwowana. Jeżeli od początku tożsamość zabójcy, wydaje się oczywista, a fabuła książki przewidywalna, to świadczy tylko o tym, że autorce udał się pomysł i jego realizacja. W tej powieści nic nie jest proste, ani życie dziewczyny, która musiała uciekać z rodzinnej miejscowości przed szumem medialnym, różnej maści wielbicielami ani intryga utkana przez autorkę.

Z okładki tejże książki czytelnicy od razu dowiedzą się, że jest to najlepszy jak dotąd thriller autorki. Megan Miranda, bo o niej mowa, jest rzeczywiście autorką poczytnych thrillerów, które mają nas trzymać w niepewności do ostatniej strony. Czy tak jest- tego nie mogę stwierdzić, gdyż nie mam porównania, nie czytałam jak dotąd niczego, co wydała pani Miranda. "Dziewczynka z Widow Hills", czyli w polskim tłumaczeniu dziewczynka z wdowich wzgórz, jako sześciolatka przeszła ogromną traumę, choć, jak sama podkreśla, po dwudziestu latach od zdarzenia nie pamięta tego, co wówczas się stało. Podczas groźnej pod względem pogody nocy Arden Olivia Maynor została porwana przez szalejącą burzę, a wszelkie służby ratownicze, łącznie z mediami, szukały jej przez trzy dni. Warto podkreślić, że główna bohaterka książki jest lunatyczką, dlatego jej zaginięcie dodatkowo nabiera jeszcze większej grozy. Gdy wreszcie udaje się odnaleźć Arden, okazuje się, że utknęła ona w kanale, a wystającą zza krat kanału rękę dziewczynki zauważył niejaki Sean Coleman. Jak to się stało, że ją odnalazł? Tego musicie dowiedzieć się sami, dlatego nie zdradzę szczegółów fabuły. Od pamiętnego wydarzenia Arden zyskuje międzynarodową sławę. Niby to coś przyjemnego, dającego szansę rozgłosu i zarobku, ale dziewczyna ma tego dość i musi przenieść się z matką w inne miejsce zamieszkania. Obie kobiety robią tak kilkakrotnie, choć matka Arden na temat sławy ma zupełnie odmienne zdanie. Co więcej, o traumatycznym losie swego dziecka kobieta napisała nawet książkę, czyniąc swoją córkę kurą znoszącą złote jajka. Dawną zaginioną tak bardzo irytują dziennikarze, wywiady czy zdjęcia, że postanawia zmienić dane osobowe. Po długim czasie nazywa się już Olivia Meyer. Czy jednak zmiana imienia i nazwiska wystarczą, by wyzbyć się mroków przeszłości? Czy dziewczyna nadal jest rozpoznawalna? Przekonajcie się o tym sami i zrozumcie, jak sława potrafi być kapryśna i poza pieniędzmi może przynosić także coś złego... Odmieniona Olivia jest pracownicą szpitala. Nie znaczy to jednak, że została lekarzem- pracuje ona w administracji i zajmuje się zatrudnianiem pracowników, a także sprawuje pieczę nad zamawianymi lekami. W pracy zawiera nowe znajomości, ma bliskiego przyjaciela Bennetta, a także przyjaciółkę Elyse. Bliską osobą jest też dla kobiety jej sąsiad, Rick. Niestety, w życiu bohaterki zajdą kolejne zmiany, kiedy pewnej nocy przed swoim domem Olivia zauważy zwłoki człowieka, w dodatku bardzo ważnego dla niej... Kim jest martwy człowiek na jej posesji i jak doszło do morderstwa? Czy Olivia będzie jedyną podejrzaną? Warto się tego dowiedzieć. Na domiar złego, ginie też przyjaciółka Olivii, Elyse. W coraz bardziej gęstą sprawę zostaje włączona pani detektyw, Nina Rigby. Do jakich wniosków dojdą obie panie? Jakie tajemnice kryje ludzka natura? Zapraszam do lektury. Zapewniam, że książkę czyta się szybko i każdy będzie chciał dowiedzieć się, co tak naprawdę wydarzyło się dwadzieścia lat temu w życiu głównej bohaterki. Czy sięgnę po kolejne powieści pisarki? Czas pokaże, jednak nie wykluczam takiej możliwości. Poza samym wątkiem kryminalnym interesował mnie bardzo aspekt psychologiczny tekstu. Sława- czy jest to coś dobrego w życiu człowieka? Czy przynosi same plusy? A może ma też wady? Warto odpowiedzieć sobie na te niełatwe pytania. Bardzo dziękuję wszystkim osobom zaangażowanym w akcję recenzencką powieści, a szczególnie za podarowanie mi egzemplarza nowej książki.

Wydarzenia z przeszłości powracają ze zdwojoną mocą i mają ogromny wpływ na obecną sytuację bohaterki. Nie spodziewała się, że po dwudziestu latach powrócą tamte traumatyczne chwile i pojawią się w jej życiu ponownie ludzie, o których starała się zapomnieć … Sześcioletnia bohaterka w czasie nocnej burzy nagle zniknęła. Wart uwagi jest fakt, że dziewczynka lunatykowała. Matka wszczęła alarm i wszyscy rozpoczęli jej poszukiwania. Niespodziewanie po trzech dobach została odnaleziona przez przypadkowego mężczyznę. Cała i zdrowa. Tą tragedią żyła cała społeczność, matka nagłośniła sprawę w mediach.stały się sławne. Zrobiono nawet zbiórkę pieniężną na pomoc dla rodziny. Jednak po latach dziewczyna chce się odciąć od tamtych wydarzeń. Zmienia tożsamość i wyjeżdża na drugi koniec kraju, rozpocząć nowe życie. Teraz, po dwudziestu latach od pamiętnych wydarzeń, powracają one do niej. Dlaczego? Co takiego się stało, że musi ponownie zmagać się z wydarzeniami, o których stara się zapomnieć? Kupiła dom, znalazła dobrą pracę w szpitalu i zaczyna spokojnie żyć. Niespodziewanie, pewnej nocy, przed swoim domem, natrafia na zwłoki nieznanego mężczyzny. Zastanawia się, czy przypadkiem w chwili lunatykowania, to nie ona zrobiła krzywdę nieznajomemu? Ale to raczej niemożliwe. Okazuje się wkrótce, że były to zwłoki mężczyzny, który dwadzieścia lat wcześniej ją odnalazł, zawdzięcza mu swoje życie. Ale co on tutaj robił? Pytania się mnożą, sprawy komplikują, a Oliwia jest pierwszą podejrzaną. Jaki będzie finał tej sprawy? Niesamowicie zaskakujący. Takiego nie przewidywałam, i wy pewnie też nie. Dziewczynka z Widow Hills to ciekawie skonstruowany thriller psychologiczny, który zniewala od pierwszych chwil. Spokojny i stonowany początek daje nam czas na nabranie energii do dalszej lektury, która już nie jest taka. Napięcie się wzmaga, czuję się przenikliwy strach i niepokój. Ja momentami miałam wrażenie, że ktoś mnie obserwuje niepostrzeżenie. Przeżyłam chwile w obawie, że jak tylko zgaśnie światło, to ktoś wyjdzie z ukrycia. To ta lektura robiła na mnie takie wrażenie, takie wywoływała odczucia. A to znakomicie świadczy o powieści, zwłaszcza gdy się tak wtapiamy w fabułę, jakbyśmy byli jej nieodłącznym elementem. Nieposkromione napięcie i elektryzujące chwile, ciekawi bohaterowie, z przeszłością, która powraca do nich po latach. Przeskoki czasowe, opowiadanie historii sprzed dwudziestu lat oraz tego, co się dzieje teraz, pozwala wczuć się w opowieść, wtedy łatwiej jest zrozumieć postępowanie bohaterów po latach. Polecam gorąco! Uwaga wywołuje strach i niepokój, niebezpiecznie drażni zmysły!

„Dziewczynka z Widow Hills” Megan Mirandy to historia, którą poznajemy dwutorowo. Arden Maynor to dziewczynka, której udało się przeżyć trzy dni w kanałach. Kiedy miała sześć lat została wciągnięta przez wodę do odpływu burzowego. Nic z tych wydarzeń nie pamięta. Jednak mając dość ciągnącej się za nią przeszłości, Arden zmienia imię i nazwisko, idzie na studia i rozpoczyna pracę w szpitalnej administracji w innej części kraju. Kiedy zbliża się dwudziesta rocznica tych tragicznych zdarzeń wokół dziewczyny zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Najpierw otrzymuje paczkę z rzeczami zmarłej matki, powracają jej epizody lunatykowania, a żeby tego było mało znajduje zwłoki w swoim ogrodzie. Co gorsza, okazuje się, że martwi mężczyzna to człowiek którego znała w swojej przeszłości. Co tak naprawdę dzieje się w życiu Arden? Kto niszczy jej poukładane na nowo życie? Czy może ona czuć się bezpiecznie we własnym domu? Autorka pokazuje jak wielkie piętno pozostawiają na nas wydarzenia z dzieciństwa. Arden, którą cudem odnaleziono, przez wiele lat musiała pokazywać się w telewizji, udzielać wywiadów, a nawet napisano o niej książkę. Jednak nie jest ona wcale z tego zadowolona. Tym bardziej, że zarzucano jej kłamstwo i twierdzono, że zrobiła to wszystko dla pieniędzy. Laurel Mayor, matka Arden, natomiast czuła się w tym całym zamieszaniu jak ryba w wodzie. Robiła wszystko żeby ludzie nie zapomnieli o dziewczynce z Widow Hills. Kiedy zaczynałam czytać książkę byłam pewna, że mordercę poznamy szybko. Pomyliłam się w tej kwestii i to bardzo. Winnego poznajemy na samym końcu. Jednak wcześniej doznajemy uczucia osaczenia, otoczenia i braku pewności, czy na pewno jesteśmy sami w domu. Autorka miesza tropy, dodaje nowe postaci, które jeszcze bardziej mieszają w tej sprawie. Dziwnie zachowują się także przyjaciele i sąsiedzi Arden. W sumie można powiedzieć, że każdy z kim miała do czynienia, jest podejrzany o morderstwo. Podejrzany w równym stopniu co główna bohaterka. Niektóre rozwiązania w fabule są dla mnie dziwne i niepotrzebne, a nawet mało prawdopodobne. Książka momentami ciągnęła się straszliwie. Zachowanie niektórych bohaterów też momentami mogło irytować. Uważam, że pewne wątki zostały pominięte, a mogły być lepiej opisane, np. przeszłość sąsiada Ricka. Ogólnie tytuł nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle innych thrillerów, których w ostatnim czasie powstaje bardzo dużo. Ale na letni ciepły wieczór jak najbardziej pasuje. Nie zapomnijcie tylko zamknąć drzwi od domu na klucz.

Megan Miranda jako absolwentka Massachusetts Institute od Technology urodziła się. Napisała takie książki jak „Pamiętaj o mnie” czy „Co o mnie wiesz?”. Jej nowa powieść „Dziewczynka z Widow Hills” pokazuję jak styl autorki przeszedł na wyższy level. Niespokojna noc w małym miasteczku. Podczas szalejącej burzy, sześcioletnia Arden Maynor podczas lunatykowania zostaje porwana. Jej odnalezienie staje się lokalną sensacją na cały kraj. Po trzech dniach od zaginięcia zostaję odnaleziona, a cała historia córkę jak i matkę sprowadza niespodziewaną sławę. Mimo, że od wydarzenia minęło już prawie 20 lat, Arden dalej próbuję wyleczyć traumę oraz zacząć żyć od nowa, z czystą kartą przeszłości – wyjeżdża do innego miasta, zmieniając swoje imię oraz nazwisko. Okazuję się, że przeszłość nie chcę odpuścić tak łatwo. Wszystkie wspomnienia wracają ze dwojoną siłą w dniu dwudziestej rocznicy jej ocalenia. Znowu zaczyna lunatykować, a w ogródku własnego domu znajduję zwłoki nieznajomego mężczyzny. Powieść jest połączeniem przeszłości z teraźniejszością. Po każdym rozdziale dostajemy mały urywek z relacji z poszukiwań małej Arden. Autorka skupia się na pokazaniu nam w głównej mierze jak funkcjonuje psychika głównej bohaterki. Olivia – takie imię przybrała jako nowe wcielenie – zaczyna lunatykować, nie wiedząc co jest prawdą a co fikcją. Czy jej to się śniło czy naprawdę sytuację miały zdarzenie w życiu realnym? Właśnie podczas jednego takiego lunatykowania, znajduję zwłoki w swoim ogródku. Odruchowy instynkt, zaprowadził ją do najbliższej osoby, mając nadzieję, że ona jej pomoże. Na zdarzenie przyjeżdża policja i tak zaczyna się właśnie gra na emocjach. Od tego momenty autorka zaczyna powoli budować napięcie. Styl autorki, nawet sam papier książki sprawiają, że powieść czyta się płynnie i z wielką przyjemnością. Jak na dobry thriller przystało, czytelnika angażuje już od pierwszych stron. Stopniowo, każdy rozdział buduję napięcie i zaczyna działać na naszych emocjach. Nie ukrywam, że nawet samo zakończenie był dla wielkim zaskoczeniem. W dzisiejszych czasach mało jest właśnie takich thrillerów, które mają na końcu swojej powieści właśnie taki smaczek. Dzięki narracji pierwszoosobowej może poznać i zrozumieć działania Olivii oraz to co ją kierowało, uczestniczyć w jej lękach i obawach. Z całym szacunkiem robię ukłon dla autorki, za wykonaną świetną robotę. Za egzemplarz recenzencki dziękuje Wydawnictwu Prószyński i S-ka, za możliwość przeżycia ciekawych emocji.

Arden Maynor to 26 letnia kobieta, która stara się żyć nie rozpamiętując przeszłości. Gdy była dzieckiem często lunatykowała. Podczas jednej z nocy, gdy miała sześć lat, w czasie szalejącej burzy wyszła na dwór i zniknęła na trzy dni. Jej zaginięcie wstrząsnęło całym miasteczkiem, a nawet krajem. Do Widow Hills przybyło mnóstwo ludzi, aby się modlić za dziewczynkę i pomóc w poszukiwaniach. Arden odnaleziono w miejskich kanałach, a to wydarzenie stało się nijaką sensacją. Dziewczynka nic nie pamięta. Pozostały w niej tylko lęki. Nagle Arden i jej matka stały się sławne. Co rok w rocznicę odnalezienia najeżdżali je dziennikarze. Gdy Arden podrosła miała tego dość. Życie w świetle wydarzeń z przed lat. Wyjechała do innego miasta i zmieniła nazwisko. W okolicach dwudziestej rocznicy Arden ponownie doświadcza chodzenia we śnie. Tym razem szczęśliwie znajduje ją jej sąsiad, gdy stoi na swoim podwórzu, bosa. Kobieta jest przerażona. Nie chce, aby coś, co starannie ukrywała przez tyle lat wyszło na jaw. Na domiar złego Arden czuje, że znowu ktoś ją śledzi i obserwuje. Pewnej nocy podczas lunatykowania budzi się na dworze, a przy niej leży martwe ciało mężczyzny. Arden jest w ogromnym szoku. Nic nie rozumie. Kim on jest i co się stało? Czy to ona we śnie pozbawiła go życia? Czy to przeszłość ją w końcu dopadła? Fabuła rozwija się powoli. Spokojnie odkrywane są kolejne karty. Razem z Arden poznajemy kolejne układanki historii. Sama Arden moim zdaniem jest świetnie wykreowaną postacią. W dzieciństwie przeżyła coś tak traumatycznego, że jej umysł postanowił to wyprzeć. Broni kobiecie dostępu do wspomnień. Arden ma ich tylko urywki. Ale sama mierzy się z tym, czy są to wspomnienia prawdziwe, czy historia wykreowana przez jej matkę, która bardzo o nią dbała. Przez to jest osobą bojaźliwą i skrytą. Mimo to, ma w swoim otoczeniu osoby, na których może polegać. Przyjaciół z pracy i lojalnego sąsiada. Każda z tych osób posiada swoje własne sekrety. Jedyna postać, która mi się nie spodobała to policjantka Nina. Czytając czułam tą duszną atmosferę, którą zaserwowała nam autorka. Jest również kilka ciekawych zwrotów akcji, których się nie spodziewałam. Główna narracja, pierwszoosobowa pozwala nam się bardziej zżyć z bohaterką i jej emocjami. Historia poprzeplatana jest wywiadami i notkami dziennikarskimi z czasów wypadku małej Arden. Jest to ciekawy zabieg, który jeszcze bardziej podsyca ciekawość czytelnika. To jest naprawdę bardzo dobry thriller. mniej

Tegoroczne wakacje są u mnie pod sztandarem thrillerów i kryminałów. Dla mnie te dwa gatunki są bardzo mocno związane właśnie z letnim czasem, dlatego o wiele chętniej sięgam po takie książki. Wyjątkowo miałam okazję zrecenzować przedpremierowo najnowszą książkę Megan Mirandy pod tytułem Dziewczynka z Widow Hills. Dziewczynka z Widow Hills była niesamowicie wciągająca. W pewnym momencie musiałam sobie dawkować książkę, ponieważ nie chciałam jej kończyć. Pani Miranda powoli dawkuje informacje o przeszłości Olivii, kiedyś znanej jako Arden Maynor. Całości dopełniają fragmenty wywiadów, zapisów rozmów telefonicznych oraz artykułów, które znajdują się po każdym rozdziale. Dzięki nim historia była jeszcze bardziej wciągająca oraz wyróżniająca się na tle innych thrillerów. Oprócz bardzo interesującego oraz tajemniczego morderstwa, bardzo podobał mi się aspekt lunatykowania głównej bohaterki. Dla mnie lunatykowanie samo w sobie jest przerażające, bo mój umysł nie jest w stanie pojąć, jak ktoś śpiąc może chodzić i wykonywać domowe czynności. Myślę, że autorka mogła ciut bardziej zgłębić ten problem. Wtedy książka byłaby w 100% kompletna. Główną bohaterką jest dorosła Olivia Meyer, która będąc dzieckiem zaginęła na 3 dni i stała się krajową sensacją, a jej poszukiwaniami interesowali się wszyscy. Teraz jest dorosła i pracuje jako administrator w szpitalu. Dzięki swojej tajemniczej przeszłości Olivia jest niewiarygodnie ciekawą bohaterką, a trauma, która trwa do dziś zbiera swoje żniwa. Inne postacie też przypadły mi do gustu, ponieważ nie były takie proste, jakbyśmy mogli stwierdzić na pierwszy rzut oka. Każdy miał jakieś przeżycia oraz tajemnice, które z biegiem wydarzeń poznajemy. A na koniec już nic nie jest takie czarno-białe, jak z początku mogło się wydawać. Na zakończenie i finalne rozwiązanie morderstwa czekałam z niecierpliwością. Muszę przyznać, że dopiero moment przed dowiedzeniem się kto stał za tym wszystkim, to pojawiła mi się myśl "A może to XYZ?". Oczywiście stwierdziłam, że chyba źle myślę, ale jednak udało mi się odgadnąć, kto był mordercą. Jednak i tak było to dla mnie spore zaskoczenie, w szczególności, że Megan Miranda zwodziła czytelnika na każdym kroku. Zdecydowanie sięgnę po inne książki tej autorki, bo Dziewczynka z Widow Hills była według mnie świetna.

Uwielbiam takie duszne, klaustrofobiczne, depresyjne i opresyjno- inwazyjne thrillery, gdzie akcja dzieje się bardziej w głowie głównej bohaterki, niż w świecie ją otaczającym. I gdzie statyczność książki nie powoduje znużenia, klimat jest budowany stopniowo, a napięcie tworzy nie pędząca na łeb i szyję akcja i ilość wydarzeń, ale wrażenie czającego się tuż za rogiem niebezpieczeństwa, które równie dobrze można przypisać sąsiadowi, bliskiemu przyjacielowi, jak i przypadkowo spotkanej osobie. . Wyobraźcie sobie ten stan: - kiedy przestrzeń wokół zaciska się niczym pętla - kiedy cały świat zwalnia tempo (myśli, oddech, ruchy) - kiedy obrazy w głowie powodują uczucie mrowienia w palcach i kwaśny posmak w ustach - kiedy ściany są zdecydowanie za blisko, a krople z kranu sączą się coraz głośniej i bardziej natarczywie. Nie możesz zaczerpnąć tchu i brakuje ci powietrza, bo cztery ściany zamykają się wokół ciebie. Jedna drobnostka (albo jej nieobecność) potrafi doprowadzić do utraty zmysłów... . Kolejny raz Autorka zafundowała nam niespieszny i duszny thriller, którego akcja osadzona jest w małej społeczności, a główna bohaterka walczy z demonami przeszłości. Kreacja ta zasługuje na uznanie. Olivia jest jak kameleon, który potrafi ukradkiem zmienić kolor, by dopasować się do barw otoczenia. Ma idealnie wypracowany mechanizm obronny, by móc poradzić sobie z nadmiarem uwagi ze strony innych. Długoterminowe relacje są dla niej zupełnie obce, a przyjaźnie mają krótki żywot. Poznajemy jej historię i ten jej strach przed oderwaniem się umysłu od ciała (problem z lunatykowaniem), utratą kontroli, jej nieustanna potrzeba poszukiwania wyjścia i liczenia kroków przestają dziwić. Dowiadujemy się do czego zdolna jest podświadomość, jak silny może być instynkt przetrwania oraz jak trudno poradzić sobie z koszmarami dzieciństwa, kiedy przeszłość to tylko migawki wspomnień, a kłamstwo od niedopowiedzenia ciężko odróżnić... . Jest klimatycznie, depresyjnie i tajemniczo. Końcówka zaskakuje, a warstwa psychologiczna jest mocno rozbudowana. Czyta się świetnie. Może nie jest to książka z tych nieodkładalnych, ale przyciąga, kusi i intryguje - https://www.instagram.com/ananke144_czyta/