Drakula (okładka  twarda, wyd. 12.2021)

Sam tekst - co tu dużo mówić - jest wspaniały i niesamowicie klimatyczny. Łączy w sobie cechy powieści kryminalnej, przygodowej i oczywiście gotyckiej, a wszystko to we wspaniałej wiktoriańskiej estetyce. Wydanie super, bardzo fajne tłumaczenie,duża, wyraźna czcionka i elegancka oprawa. Gorąco polecam

Książka mi się podobała.

Choć nigdy nie pociągał mnie temat wampirów, zombi czy innych upiorów, zarówno jeżeli mowa o literaturze jak i o filmie, to postanowienie zapoznania się z klasyką oraz literaturą gotycką zachęciło mnie, by zagłębić się w powieści Brama Stokera "Drakula". Czytając żałowałam, że powstało już tyle adaptacji tej książki i nawet do osób, takich jak ja, niezainteresowanych tym zagadnieniem, dociera mnóstwo wyobrażeń. Nie ma się zresztą co dziwić, w końcu mimo iż już wcześniej wampiry występowały w wierzeniach ludowych oraz pokazywały się już w literaturze, to właśnie postać wykreowana przez Brama Stokera stała się wręcz synonimem tej demonicznej postaci. Jakże cudownego odczucia musieli doznawać pierwsi czytelnicy tej książki? Już od pierwszych stron książka mnie wciągnęła. Fabuła opowiedziana oczami różnych bohaterów za pomocą ich dzienników, listów, wycinków gazet - nazywana powieścią epistolarną - sprawia, że możemy poznać tą historię z różnych perspektyw. Na pierwszy rzut mamy relację Jonathana Harkera, który udaje się w służbową podróż do Transylwanii, w celu sfinalizowania zakupu przez hrabiego Drakulę posiadłości znajdującej się w Londynie. Jego dziennik sprawia, że wraz z nim zastanawiam się, czy to co widział i doświadczał nie było wytworem jego wyobraźni, bądź oznaką szaleństwa. W pewnym momencie dociera do niego, że został więźniem, a kiedy podczas próby ucieczki jego dziennik zostaje przerwany, jeszcze długo wraz z zapiskami jego narzeczonej Miną zastanawiam się, czy jeszcze go zobaczę. Choć w dalszej części mamy wrażenie, że fabuła odbiega od tematu, jest tylko przedwstępem, pozwalającym zgłębić nam temat dokładniej. W pewnym momencie bohaterowie muszą się zmierzyć ze swoimi poglądami i uwierzyć w coś co ich naukowe, racjonalne myślenie ogranicza, a my wraz z bohaterami podejmiemy walkę między dobrem a złem. Wbrew pozorom wcale nie ma tu tak dużo wampirów, wysysania krwi czy innych tego typu scen, a te które się pojawiły są w punkt! Nie brakuje napięcia, poczucia grozy i tajemnicy. Osobiście przyznaję, że całkowicie zaskoczyła mnie ta książka a i bardzo przypadła do gustu. Jestem nawet przykładem, że jeżeli niekoniecznie interesuje i pociąga Was ten motyw, książka może Wam się spodobać. Jeżeli więc lubicie książki z dreszczykiem grozy warto poznać ten klasyk.

Moja ulubina książka 😍

Klasyk. Wiadomo🙂

Super polecam

Kocham

Super

IG marmolada.bigos.ogorkikiszone Bardzo dobrze mi się czytało Drakulę 🧛‍♂️ - powieść, mimo że wydana w 1897r., nie jest naznaczona zębem czasu, a wydarzenia opisane gnały szybko i całość absolutnie nie była nudna. Moje wyobrażenie o powieści było dość ubogie - wiadomo, każdy wie o czym jest i zna jegomościa Drakulę, ale istnieje wiele wątków powieści, o których z pewnością nie każdy słyszał. Fabuła nie jest tylko narracją jednego bohatera, ale opiera się na listach, wspomnieniach i pamiętnikach różnych postaci, których losy są powiązane ściganiem hrabiego Drakuli celem ukatrupienia wampira 🧛 Początek znakomity, poznajemy młodego prawnika Jonathana, który wyrusza w podróż do Transylwanii na zamek hrabiego, aby pomóc w transakcji kupna posiadłości w Anglii. Od razu spodobał mi się mroczny klimat książki, powiało grozą i ekscytacją, że zaraz coś się stanie upiornego. Faktycznie, pierwsze spotkanie Drakuli z młodzieńcem w ponurym zamku było creepy i stwierdziłam, że zabawa hrabiego Jonathanem i straszenie go na serio jest po prostu straszne ale też trochę zabawne 😁 Nasz upiorny arystokrata uciekł do Anglii zostawiając młodzieńca na pastwę swoich uroczych wampirzyc, całe szczęście udało mu się ujść z życiem i zregenerować siły po silnym szoku w szpitalu. Akcja przenosi się do Anglii i moim zdaniem tu nabiera tempa, przybywa nowych bohaterów, na czele z uczonym Van Helsingiem (dość znane mi nazwisko 😉), biedną Lucy, którą Drakula upolował sobie niestety, i Miną, której przytomność umysłu pomagała naszej bohaterskiej gromadce w poszukiwaniach wampira. Czy udało się unicestwić Drakulę- polecam przeczytać, wielość bohaterów i przygód i zwrotów akcji jest bardzo na plus, płynna akcja to jest to co lubię. Jedyne do czego mogę się przyczepić to melodramatyczne dialogi, nieadekwatne do dzisiejszych czasów, ale cóż - gotycki klasyk rządzi się swoimi prawami 😁 Jak lubicie zatęchłe trumny, trupy i wysysanie krwi - to jest powieść dla was 😆 Ja się bawiłam przednio 👍 No i popatrzcie jakie przepiękne wydanie książki, czerwień jak krew, czerń jak peleryna Drakuli 🦇