Oko słonia (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

To niesamowita opowieść ludzi, którzy dokonali prawie niemożliwego. Ich miłość do Afryki, do zwierząt i wiara, że się uda zmienić chociaż kawałek świata na lepsze, są godne naśladowania. Pomimo olbrzymich trudności, a często nawet zagrożenia życia, walczyli do końca o prawo do ochrony dzikich zwierząt. Piękne opisy, które przemawiały do wyobraźni. Polecam

SŁONIOM NA RATUNEK Afryka kojarzy nam się z upałem, dziewiczą przyrodą i dzikimi zwierzętami. To raj dla naukowców - biologów, zoologów i botaników, którzy wyjeżdżają na Czarny Ląd aby prowadzić swoje badania i obserwacje w naturalnym środowisku. Każda ekspedycja wiąże się z długimi przygotowaniami, załatwianiem pozwoleń, dokumentów i ogarnięciem całej biurokracji. Nierzadko dochodzą do głosu również uwarunkowania polityczne, które burzą wcześniej poczynione plany i ustalenia. Z takimi złożonymi trudnościami muszą się mierzyć Delia i Mark Owensowie przed rozpoczęciem każdej swojej afrykańskiej wyprawy. O kulisach, badaniach i życiu na Czarnym Lądzie opowiadają w swoich książkach, które szybko stają się bestsellerami. Te powieści podróżniczo - przygodowe będące przepięknymi relacjami z życia w otoczeniu dzikich zwierząt i dziewiczej przyrody to interesująca, mądra i bardzo potrzebna literatura faktu, która spełnia rolę edukacyjną i krajoznawczą. "Oko słonia" to trzecia powieść Delii i Marka Owensów, w której wybieramy się z autorami do Deception Valley w Botswanie - miejsca ich poprzedniej ekspedycji na pustyni Kalahari, a potem ze względów politycznych przenosimy się do najbardziej dzikiego i niezbadanego Parku Narodowego Luangwa Północna na terenie Zambii. To trudny i niedostępny teren oddalony od wiosek i jakiejkolwiek cywilizacji. Są tu rzeki, strome górskie zbocza i głębokie doliny, które stanowią ogromne wyzwanie zarówno dla badaczy jak i ze względów logistycznych. Z uwagi na odludne i dzikie tereny jest to obszar idalny do obserwacji dla zoologów. Tym razem Delia i Mark poświęcają się walce o przetrwanie słoni afrykańskich, które giną nie tylko za sprawą wszechobecnej suszy i braku wody, ale przede wszystkim z ręki kłusowników. Determinacja i konsekwencja w zmaganiach prowadzących do ocalenia tych ogromnych dzikich zwierząt są godne podziwu, choć odnosi się wrażenie, że jest to walka z przysłowiowymi wiatrakami. Dla miejscowej ludności, plemion Bisa i Bemba oraz dla ministrów i rządzących tym regionem kłusownictwo to po prostu sposób na życie, forma pracy i zarobkowania. Nikt się tutaj nie zastanawia, że poprzez przyzwolenie na ten okrutny proceder populacja słoni afrykańskich po prostu wyginie bezpowrotnie. Powieść jest przepiękna i emocjonalna. Poraża swoją brutalną szczerością. Dramatyczne opisy polowań i przerażające ataki na zwierzęta mrożą krew w żyłach i uświadamiają nam powagę sytuacji. Porównanie cmentarzyska słoni pełnego nagich kości i szkieletów do Auschwitz również nie pozostawia złudzeń. Bliższe zaznajomienie się z tymi wyjątkowymi, mądrymi i empatycznymi zwierzętami sprawiło mi wiele radości, ale dostarczyło też mnóstwa wzruszeń. Każdy rozdział, każdy etap i każda przygoda wzbudzają skrajne emocje. Bardzo podoba mi się fakt, że każde zwierzę, z którym Owensowie mają do czynienia otrzymuje swoje imię i od tego momentu przestaje być obce i anonimowe. Delia i Mark piszą ciekawie i obrazowo. Zadziwia mnie spokój i opanowanie, które towarzyszy im w sytuacjach kryzysowych. Napięcie niejednokrotnie wywołuje niepokój i sprawia, że emocje przez cały czas pozostają na najwyższym poziomie. W swojej opowieści autorzy stawiają na szczerość i prawdę bez retuszu i zbędnych upiększeń. Ich relacja jest spójna, klarowna i bardzo interesująca w odbiorze. Książka niesie ze sobą także dużo treści edukacyjnych. Od bliższego poznania słoni afrykańskich, ich zwyczajów, zachowań i cech, poprzez przyczynę zmniejszania się ich populacji, aż po główne rynki zbytu. Przekonujemy się jakie znaczenie ma informacja i nagłośnienie problemu. Dowiadujemy się czy walka i ogromna praca Delii i Marka na rzecz słoni przynosi wymierne efekty. Uwielbiam książki podróżnicze, które zabierają mnie w egzotyczne zakątki świata. Powieść "Oko słonia" poprzez poruszoną tematykę wywarła na mnie ogromne wrażenie. Muszę koniecznie nadrobić poprzednie powieści napisane przez Delię i Marka, gdyż przebywanie na afrykańskim kontynencie, życie wśród dzikiej przyrody i walka o prawa zwierząt to dla mnie sprawa bardzo istotna i jednocześnie niezapomniana przygoda. "Oko słonia" to poruszająca powieść obyczajowa, ciekawa i egzotyczna przygoda, emocjonujący dreszczowiec, ciekawie napisana opowieść podróżnicza i historia oparta na faktach w jednym tomie. Książkę otrzymałam z klubu recenzenta serwisu nakanapie.pl i muszę przyznać, że jest to jeden z najlepszych wyborów jakiego dokonałam, wyszukując sobie książkę do lektury.

Delia i Mark Owensowie to para badaczy, która poświęca swoje życie badaniu zwierząt na Kalahari, gdy skorumpowany rząd Botswany niemal siłą wyrzuca ich i nakłada na oboje status osób niepożądanych, muszą znaleźć sobie nowy cel w życiu i nowe miejsce, w którym będą mogli obserwować swoje ukochane lwy. Pada na Zambię i Park Luangwa Północna i tak naprawdę to właśnie tam rozpoczyna się cała historia, a głównym zajęciem pary naukowców stają się próby zatrzymania kłusowników i uratowania słoni przed wyginięciem. Oko słonia to książka głęboko poruszająca, przerażająca i o dziwo jednocześnie niosąca nadzieję. Mimo że akcja toczy się w latach 80 i 90 ubiegłego wieku na terenach afrykańskich parków nie zmieniło się aż taki wiele, więc zawarte w niej informacje wciąż są ważne i zasadne. Opowieść, która przypomina nieco pamiętnik czy dziennik przeprowadza czytelnika tydzień po tygodniu przez wszystkie wyzwania, którym badacze muszą sprostać. Korupcja, złodziejstwo, bieda a przede wszystkim wdrukowany przez pokolenia sposób myślenia i postrzegania zwierząt jako własności o określonej cenie i wartości. Katorżnicza praca Marka i Delii przez większość czasu przypominająca toczenie kamienia przez Syzyfa zmienia Zambię, jednak zmiana ta zachodzi w tempie kropli drążącej skałę… czy zdążą uratować słonie przed wyginięciem? Niezwykle poruszyła mnie ta książka, nie mogę powiedzieć, że otworzyła mi oczy na problem kłusownictwa, ale z pewnością uświadomiła mi jego skalę. Czytając odsłuchałam również reportaż o analogicznej sytuacji z tygrysami w Indiach i złapałam się za głowę. Pozwoliwszy porwać się nurtowi tej strasznej opowieści, bardzo łatwo dojść do wniosku, że ludzie to najgorsze co mogło przytrafić się Ziemi. I nawet teraz pisząc recenzję mam w sobie ogromny podziw dla autorów-bohaterów Oka słonia za ich upór i odwagę, bo nie wiem czy miałabym w sobie tyle siły, by kontynuować walkę przy tak niesprzyjających warunkach, jakie oni napotkali. Jak mam ocenić tę pozycję? Pod kątem składni i tego jak układa się treść dałabym 6, momentami natłok informacji jest nużący, mamy też co jakiś czas dziwne zdania – choć nie wiem niestety, czy ich wypaczenie jest winą tłumacza, czy może pierwotna korekta tego nie wychwyciła. Bywa również, że postacie, które wprowadzane są do historii pojawiają się z sufitu, niemal jakby pojawiały się za pomocą magii. Ale jeśli spojrzeć na treść i to jak angażuje czytelnika… dałbym nawet 15/10. Z tych połączonych sił nie mogę dać mniej niż 10/10, zwłaszcza że pada w tej książce jedno fantastyczne zdanie, którego bardzo, ale to bardzo brakuje mi w większości współczesnych książek o ekologii i ratowaniu przyrody. „Z głodujących ludzi nie zrobi się ekologów” Człowiek, który musi wykarmić i ochronić rodzinę, chwyci się wszystkich dostępnych możliwości, nawet jeśli są one nielegalne lub niemoralne. Owensowie rozumieją to bardzo dobrze i niczym dobry lekarz walczą z chorobą a nie tylko z jej objawami. *Słoń afrykański (Loxodonta africana) – gatunek ssaka z rodziny słoniowatych (Elephantidae), największe współcześnie żyjące zwierzę lądowe. *Zakaz handlu kością słoniową pochodzącą od słoni afrykańskich wprowadzono na mocy konwencji waszyngtońskiej w 1989 roku, w 1997 roku te przepisy zostały złagodzone *Słoni w Afryce na dziś dzień już tylko około 400 tysięcy. Populacja słoni afrykańskich leśnych spadła o 86% w ciągu ostatnich 31 lat, podczas gdy populacja afrykańskich słoni sawannowych zmniejszyła się o co najmniej 60% w ciągu ostatnich 50 lat - informacje pochodzą ze strony WWF Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Świat Książki #współpracarecenzencka #współpracabarterowa #współpracareklamowa

„Oko słonia” - po lekturze tak wiele słów ciśnie mi się na usta. Zbyt wiele, by wykrzyczeć je jednocześnie. Zbyt wiele, by mówione jednocześnie miały jakiś szyk, sens, czy właściwą sobie kolejność. Dlaczego? Głębokimi wdechami i długimi wydechami łapię spokój, wyciszam rozemocjonowane myśli i mówię – składnie, acz wyraźnie i dobitnie akcentując każde słowo. Bo „(...) kiedy znajdziesz właściwe słowa, to tak, jakby świat nabierał ostrości”. Czym jest „Oko słonia”? „Oko...” to książka, z której patrzą na ciebie oczy – jeno oko należy do człowieka, drugie zaś do zwierzęcia. Do wielu zwierząt, tych zagrożonych, cennych mieszkańców Afryki, które proszą o życie. O życie TERAZ, bo to „teraz” ma szansę na BYCIE i kiedyś. „Oko...” to oddechy zwierząt, które człowiek czuje na skórze. To oddechy potrzebujących pomocy, słabych, smutnych i częstokroć głodnych ssaków, które płaczą. Płaczą w powolnej agonii. Chcą żyć, a są zagrożone. Ich trwanie zależy od tak wielu czynników, przy czym najbardziej zatrważającym i najbardziej wrogim jest człowiek. Człowiek ze strzelbą na nich wycelowaną. Jeden strzał, jedno życie mniej. Trzeba to ukrócić. Trzeba zakończyć. Kłusownicy tworzą czarny rynek, a ten rządzi się własnymi regułami i zasadami, a co najgorsze – podbija ceny narzucając w ten sposób trend temu, co trudne do zdobycia. Czarny rynek podjudza towarami. Jest mięso, kości, futra, kamienie – wszystkim można handlować, a zyski przesłaniają prawdę. Zyski i bogacenie się dowartościowują i handlarzy i fałszerzy, oszustów i kłamców. Jednak... „Oko słonia” nie jest tak naprawdę o słoniach. I nie zgadzam się z tymi, co piszą o tej książce używając słów „piękna”, czy „zachwycająca”. Ta książka jest przeokropna, bo PRAWDZIWA. Jest okropna, bo AUTENTYCZNA. Ta książka to świadek tego, jak wygląda świat przysypany piaskiem i ziemia wysuszona długotrwale prażącym słońcem. To obraz tego, czego nie znamy. Delia i Mark Owensowie stawiają cię z zasłoniętymi oczami przed obrazem i własnymi słowami opisują ci go w sposób, który odbierasz zmysłami. Wyłączasz wzrok, włączasz duszę. I choć czasem ich głos tłumią łzy, bo świadomość tego co zostało zrobione, a jeszcze MUSI być jeszcze podjęte – odbiera im siłę. Jednak Owensowie to też przewodnicy, bo „Oko słonia” można czytać i w ten sposób. Ta książka to niemalże mapa z opisami, ale i podręcznik i encyklopedia i atlas. To konglomerat treści i znaczeń i każdy wyłapie tu coś, czego szuka i potrzebuje. „Oko słonia” to też poradnik – dlaczego? Bo znajdziesz tu słowa, które budują ludzką psychikę, dają wiarę w siebie i w to, co się robi nawet wówczas, gdy jest mała szansa powodzenia. To poradnik uczący powstawania z kolan i walczenia, do otrzepywania kurzu z nóg i pokazywaniu dalszej drogi. Bo w tej książce chodzi o CZŁOWIEKA! Tak - bezsprzecznie o człowieka. O „human being”, o humanitarność. Bo majestat i godność zwierząt będzie, jeśli i myślenie człowieka takie będą. Jest równość gatunków, trzeba jej bronić i walczyć w imię życia. Takie jest – według mnie – przesłanie i trzon „Oka słonia”. Nie ma akceptacji na nienawiść do bezbronnych, na cierpienie, czy łzy bólu tych, którzy niczemu nie są winni. „Przeklinaj śmierć. Niesprawiedliwie jest nam wyznaczona. Błagaj bogów, niech dadzą lekkie umieranie. Kim jesteś, te trochę ambicji, pożądliwości i marzeń nie zasługuje na karę przydługiej agonii. Nie wiem tylko, co możesz zrobić, sam, ze śmiercią innych dzieci oblanych ogniem, kobiet rażonych śrutem, oślepłych żołnierzy, która trwa wiele dni, teraz, tu, obok Ciebie. Bezdomna twoja litość, nieme twoje sławo I boisz się wyroku za to, że nic nie mogłeś” Czesław Miłość „Twój głos” #agaKUSIczyta

Delia i Mark Owens napisali kolejną książkę, opisującą afrykańską faunę i florę, wiedziałam, że szybko ją przeczytam. „Oko słonia” to fascynujący dziennik z podróży do parku Luangwa Północna w Zambii, pełen zapierających dech w piersiach opisów afrykańskiej dzikiej przyrody a także powieść przygodowa, w której nie brakuje niebezpiecznych przeżyć z kłusownikami, którzy bezwzględnie polują na słonie. Po tym, jak Delia i Mark zostali wydaleni z Botswany w połowie lat 80. XX wieku, postanowili poświęcić się badaniom nad zagrożonymi wyginięciem słoniami w parku Luangwa Północna w Zambii. Nie spodziewali się jednak, z jakimi trudnościami przyjdzie im się zmierzyć. Bieda afrykańskich plemion, brak jakichkolwiek proekologicznych działań doprowadziły do kłusownictwa, i rozwoju przemytnictwa, bo handel cennymi kłami słoni, był jedynym źródłem utrzymania całych wiosek. Zdeterminowane małżeństwo postanowiło za wszelką cenę przeciwstawić się temu procederowi i podjęło nierówną i niebezpieczną walkę z kłusownikami, edukując jednocześnie plemiona, pomagając im znaleźć pracę, organizując warsztaty rozwojowe czy zakładając hodowle kur. Na każdym kroku podkreślali, że turystyka to ich przyszłość, ale muszą skończyć z zabijaniem słoni oraz innych zwierząt, bo nie będą mieli co pokazać potencjalnym turystom. Czy Owensom uda się wygrać walkę z kłusownikami i uratować słonie, w tym Ocalonego, niezwykłego słonia, który niejednokrotnie odwiedzał ich obóz? Czy dwójka biologów i ekologów, którzy swoje życie poświęcili na ratowanie zagrożonych gatunków, jest w stanie wpłynąć na politycznych desydentów? Wyruszcie w niezwykłą podróż do Afryki, zobaczcie piękne i majestatyczne słonie i odkryjcie, dlaczego są tak niezwykłymi zwierzętami. „Oko słonia” to powieść pełna zapierających dech w piersiach opisów afrykańskiej przyrody, przybliżająca nam temat ochrony zagrożonych gatunków, a także niebezpieczeństw, jakie na nich czekają zarówno ze strony kłusowników jak i pozostawionych samym sobie biednych afrykańskich plemion. To niezwykła opowieść o delikatnej równowadze w przyrodzie, o współistnieniu obok siebie ludzi i zwierząt i o należytym szacunku wobec przyrody. Przypomina nam, że wszyscy żyjemy w jednym ekosystemie i to od naszych decyzji i działań, zależy los zagrożonych gatunków. Głównymi bohaterami powieści są słonie, na czele z Ocalonym, słoniem odwiedzającym obóz Owensów i który cudem wyszedł z obławy kłusowników. Będziemy świadkami ich codziennych rytuałów, zabaw a także oswajania się z obecnością Owensów, badających ich zachowania. Jeśli myślicie, że w tej książce znajdziecie jedynie opisy fauny i flory, czy prowadzonych badań, to nic bardziej mylnego, bo czekać Was będzie wiele niebezpiecznych przygód na czele z walkami z kłusownikami czy lotami samolotem zagrażającymi życiu Marka. Ta powieść prowokuje i zaskakuje, obnaża słabość afrykańskich rządów, pokazuje, jak wiele jeszcze trzeba zrobić w temacie ochrony przyrody i edukacji najbiedniejszych krajów. „Oko słonia” zachwyci Was pięknem afrykańskiej przyrody i majestatycznych słoni, nie zabraknie tu łez ale i chwil radości, bo koniec końców, ta książka daje nadzieję na lepsze jutro, na to, że małymi, ale zdecydowanymi krokami można osiągnąć wiele. ❤️ Ps wielkie brawa dla wydawnictwa Świat Książki, które poruszone historią opisaną w książce, postanowiło wesprzeć Fundację Sheldrick Wildlife Trust i adoptowało słoniątko-sierotę o imieniu Talek. 🐘 ❤️

Jakiś czas temu o Delii Owens zrobiło się głośno, za sprawą jej debiutu „Gdzie śpiewają raki” Ta niezwykła powieść przyniosła Autorce rozgłos i światową sławę, w tym rzeszę fanów, którzy oczekiwali na kolejne jej powieści. I Delia Owens faktycznie wróciła, ale tym razem – po pierwsze w duecie, a po drugie nie z literaturą piękną, ale z książką przyrodniczą. To co nadal pozostaje jednak wspólnym mianownikiem obu książek to zamiłowanie Autorki do świata fauny i flory. Poznajcie zatem "Oko Słonia" popełnione przez Delii Ownes wspólnie z jej mężem - Markiem Owensem, a w rodzimych warunkach wydane przez Świat Książki. Chociaż jest to zupełnie inna propozycja czytelnicza niż debiut Autorki, to także od niej trudno jest się oderwać. Tym razem jednak bagienne tereny Karoliny Północnej ustąpią miejsca afrykańskiej sawannie. Owensowie zabierają czytelników w podróż do samego serca Afryki, a ściślej w dzikie tereny Zimbabwe, gdzie przyglądając się ich badaniom nad populacją lwów na pustyni Kalahari, staniemy się częścią ich walki o zachowanie wymierającego gatunku – słoni afrykańskich. To tutaj, w samym środku dzikiej przyrody, życie dzikich zwierząt splecie się z ludzkim losem, a po stronie Owensów pojawi się nie tylko ciekawość badaczy, ale też determinacja, zmierzająca do tego by wypowiedzieć wojnę miejscowym kłusownikom i podjąć się ochrony gatunku zagrożonego wyginięciem. Owensowie w „Oku słonia” postawią się zatem nie tylko w roli badaczy, ale i aktywistów podejmujących walkę z lokalnymi myśliwymi, a ich celem stanie się nie tylko misja ratowania słoni, ale i zmiana mentalności ludzi, jak i lokalnego prawa, mająca na celu ochronę tego zagrożonego gatunku. Książka stanowi więc zapis zaangażowania w dbałość o przetrwanie gatunku, ale i prób wymuszenia zmian o charakterze systemowym. Opowieść Owensów w równym stopniu będzie zatem łączyć w sobie relację z ich codzienności w ramach eksplorowania afrykańskich równin, obrazowania bliskości z naturą, zwłaszcza z bogactwem zamieszkałych sawannę rozmaitych gatunków zwierząt, ale dodatkowo pozwoli ona na odrobinę głębszej refleksji nad skomplikowanym charakterem relacji człowieka z naturą zagrożeniami płynącymi z jego ręki i koniecznością ochrony miejscowej fauny przed zgubnym wpływem człowieka na ingerencję w ekosystem. Chociaż nie jest to powieść obyczajowa, to czytając ten reportaż ni sposób jest się nudzić. Owensowie, prowadząc narrację, każde ze swojej perspektywy, opisują nie tylko swoją afrykańską codzienność, ale przede wszystkim z pasją opowiadają o kontakcie z naturą, którą czują każdą komórką własnego ciała. Opisują oni więc nie tylko swoje interakcje ze słoniami, które w książce są głównym punktem odniesienia, ale wnikliwym okiem tropią i inne gatunki, tutaj jednak to majestatyczne ssaki z trąbą, stały się przyczynkiem do podjęcia o nie walki z miejscowymi kłusownikami. Czy udało im się osiągnąć swój cel i zapewnić słoniom należną im ochronę? Czy na skutek ich działań myśliwi zaprzestali swych polowań, a lokalna społeczność zrozumiała swój błąd? Polecam przekonać się w trakcie lektury. Jedno jest pewne – jest to lektura warta uwagi, która opowiada nie tylko walkę Owensów o ocalenie słoni, ale także – co ważniejsze - stawia czytelnikom pytania dotyczące naszej roli w zachowaniu dzikiej przyrody i dopuszczalnych granic naszej w nią ingerencji. Polecam serdecznie tę lekturę i gwarantuję, że nie będziecie się przy niej nudzić.

„Słyszę słonia jedzącego owoce maruli (…). (…), wstaję z łóżka i na paluszkach idę po ciemku do umywalni, która ma malutkie okienko tuż pod strzechą. Widzę przez nie tylko wielkie oko – jak wielorybie – mrugające do mnie (…). Staję na starej skrzynce po herbacie, pochylam się do parapetu i spoglądam w oko Ocalonego, oddalonego ode mnie o krok”. Wiele lat temu, gdy na lekcjach geografii w szkole podstawowej zaznajamialiśmy się z Czarnym Lądem moim marzeniem stało się aby kiedyś zobaczyć na własne oczy Kapsztad, Przylądek Dobrej Nadziei i jeśli się uda, afrykańskie zwierzęta w ich naturalnym środowisku. Pięć lat temu udało mi się odznaczyć wszystkie trzy powyższe punkty. Niewątpliwie najbardziej emocjonującym przeżyciem było safari, gdy chwilę po przekroczeniu granic Parku K.... zobaczyliśmy Timona i Pumbę:). Niestety, niewielu z nas wie, że gdyby nie, między innymi, tacy ludzie jak Delia i Mark Owens autorzy książki „Oko słonia” raczej trudno byłoby nam podziwiać afrykańskie zwierzęta w ich naturalnym środowisku. W swojej najnowszej powieści opisują walkę jaką musieli stoczyć z władzami Zambii, z korupcją i z przeświadczeniem ludzi, że tylko zabijanie zwierząt, których ilość w drastyczny sposób maleje, są w stanie zapewnić im źródło białka. Książka dużej mierze opisuje ich zmagania w zakładaniu obozowisk. Wiązało się to nie tylko z postawieniem jednej chatki w której mogliby spać. To budowa całego kompleksu chat przeznaczonych na biuro, magazyn, chat dla pomocników. Oprócz tego Owensowie osobiście uczestniczyli w budowie pasa startowego, dróg, mostów i wielu innych, których nie będę wymieniała. Ich praca polegała nie tylko na obserwowaniu zwierząt, ich migracji, szczepieniu ale na uświadamianiu wielu społeczności afrykańskich i nauczaniu ich, że te rdzenne zwierzęta należy chronić. Mark oprócz tego, że naukowiec to mechanik samochodowy, samolotowy, no po prostu „złota rączka”. Delia w Afryce również „ nie leżała i pachniała”. Niejednokrotnie musiała zakasać rękawy i pracować ciężej niż niejeden mężczyzna. Za co mogę jej wyrazić jedynie swój podziw i chylić czoła za ich determinacje do tego aby ocalić ginący na ich oczach świat. To dzięki nim i im podobnych, i tej ich katorżniczej pracy ludzie z całego świata mogą przylatywać do Afryki i oglądać te dzikie ale jakże cudowne zwierzęta w ich naturalnym środowisku i zachwycać się nimi. Bo uwierzcie mi jest to niesamowite przeżycie, gdy tuż przed maską samochodu przechodzi wam stado bawołu, w oddali widzicie małpy, które siedzą na drodze i nic sobie z was nie robią a tuż koło drogi żyrafy wyciągają swoje szyje po listki rosnące na drzewie a pod nieco dalszym rodzina słoni chowa się przed gorącym słońcem. W mojej ocenie pozycja godna polecenia chociażby z uwagi na fakt aby spojrzeć przez pryzmat ludzi pragnących ocalić populację zwierząt i zmienić sposób postrzegania słoni i nie tylko, jako źródła białka i pieniędzy na „tu i teraz”, ale pomóc im zrozumieć fakt, że żywe zwierzęta mogą dostarczyć im większego zysku długofalowego co dla niektórych było trudne do zrozumienia. I mam tutaj tylko na myśli prostego „wiejskiego chłopa”, bo ci według mnie szybciej przyswajali ten fakt a ludzi zajmujących znaczące stanowiska, dla których zysk „tu i teraz” był ważniejszy niż przyszłość ludzi zamieszkujących Zambię i okolice Parków Narodowych. Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Jako biolog z doświadczeniem w dziedzinie zoologii, z ogromnym zainteresowaniem wyczekiwałam na premierę książki „Oko słonia”. Dzięki tej książce miałam okazje poszerzyć swoją wiedzę na temat świata zwierząt i ich niezwykłych adaptacji. „Oko słonia” to nie tylko książka o walce o przetrwanie słoni w dzikiej Afryce – to również historia poświęcenia, determinacji i miłości do natury. Delia i Mark Owens są bohaterami, którzy ryzykowali swoim życiem, aby chronić te piękne stworzenia, które są tak ważne dla ekosystemu Afryki. Ich historia jest poruszająca, inspirująca i edukująca. Ta emocjonująca książka przenosi czytelnika w sam środek dzikiej przyrody Afryki, ukazując jej niesamowite piękno i równocześnie brutalną rzeczywistość, z którą muszą się zmierzyć mieszkańcy parku narodowego w Zambii. To fascynująca lektura, która nie tylko zmusza do refleksji nad kłusownictwem i jego konsekwencjami, ale także przypomina o sile ludzkiego zaangażowania i poświęcenia. Delia i Mark Owens są prawdziwymi bohaterami, których walka przyczyniła się do zachowania dzikiej przyrody dla przyszłych pokoleń. Jednak nie tylko historia ratowania słoni sprawia, że „Oko słonia” jest tak wciągające. Oprócz tego książka oferuje również wspaniałe opowieści o codziennym życiu, przyjaźniach i relacjach z lokalnymi mieszkańcami, co dodaje jej głębi i bogactwa. Możemy poznać różnorodne postacie, od tajemniczych harcerzy, po gościnnych tubylców, którzy dzielą z Owensami swoje życie i tradycje. To sprawia, że książka staje się nie tylko fascynującym opisem walki o ocalenie słoni, ale także ciepłą opowieścią o przyjaźni, miłości i ludzkiej solidarności. Delia i Mark Owens dokładnie opisują swoje codzienne życie w Parku Narodowym North Luangwa, dając czytelnikowi wgląd w swoje codzienne wyzwania i przyjemności. Poczynając od walki z kłusownikami, przez obserwowanie i badanie słoni, po budowanie relacji z lokalną społecznością i uświadamianie jej o ochronie dzikiej przyrody – każdy aspekt życia Owensów w Zambii jest opisany w sposób bardzo emocjonujący i inspirujący. Ich determinacja, poświęcenie i miłość do środowiska naturalnego są niezwykle inspirujące i motywujące dla czytelników, którzy również pragną walczyć o ochronę dzikiej przyrody. Ponadto, nie można zapomnieć o wspaniałych opisach przyrody i dzikiej faunie, które sprawiają, że czytelnik przenosi się na afrykańską sawannę i bierze udział w pasjonujących przygodach razem z Owensami. Słonie o wielkich uszach, ryczące lwy i tulące się do siebie mrówkojady – wszystkie te obrazy przywołują w emocje, zachwycają i inspirują do dalszego poznawania dzikiej przyrody i jej piękna. Podsumowując, książka „Oko słonia” Delii i Marka Owensów to niezwykle inspirująca, emocjonująca i wzruszająca powieść, która zabiera czytelnika w niezwykłą podróż do serca afrykańskiej dziczy. Opowiadanie o walce o ocalenie słoni, wspaniałe opisy przyrody i dzikiej fauny, oraz opowieści o codziennym życiu i przyjaźniach czynią tę książkę niezwykle wartościową i godną polecenia. Dzięki Owensom zdajemy sobie sprawę z ważności ochrony dzikiej przyrody i naszej roli w jej ocaleniu. Polecam tę książkę wszystkim miłośnikom przyrody, podróży i ludzi, którzy pragną zmieniać świat na lepsze, jedną stronę po drugiej. Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Jakże cudownie było przenieść się do malowniczego parku narodowego u boku Owensów. Jakże wspaniale było podglądać dzikie zwierzęta w naturalnym środowisku. Jakże smutne było to, że te istoty nie mogły czuć się bezpiecznie... Autorzy bez zbędnego upiększania przedstawiają Luangwę Północną lat osiemdziesiątych, z całym jej pięknem i złem osaczającym z każdej strony. Pasjonujące opisy afrykańskiej przyrody, setki rozmów z tubylcami, tysiące wydanych dolarów i przelanych litrów paliwa, a to wszystko po to, by uratować słonie. Walka z kłusownikami przypomina legendarną walkę z wiatrakami, ale Delia i Mark Owensowie gdyby mogli, to zaprzedaliby duszę diabłu, by chronić te piękne i majestatyczne stworzenia. Czy ich działania wpłynęły na cokolwiek? Czy skorumpowani politycy w końcu odpuszczą? Jednym z najbardziej urzekających elementów "Oka słonia" są opisy afrykańskiej przyrody, które przeniosły mnie do malowniczego parku narodowego i pozwaliły poczuć bliskość dzikiej natury. Autentyczność opisów, wzbogacona wiedzą i doświadczeniem Owensów, sprawiało, że miałam wrażenie, jakbym sama był obecna w tych miejscach, obserwując słonie i inne dzikie zwierzęta w ich naturalnym środowisku. Zachwyciłam się tą książką. Urzekły mnie przepiękne opisy, które dzięki wprawie autorów były równie fascynujące, jak powieść z wieloma zwrotami akcji - wprost nie mogłam się oderwać. "Oko słonia" to książka, która udowadnia, że małymi krokami człowiek może zmienić świat na lepsze. Wymaga to wiele poświęcenia, ale z pewnością warto. "Oko słonia" nie ogranicza się tylko do opisów przyrody. Przewija się przez nią także temat walki z kłusownikami i korupcją, co stanowi główny wątek narracyjny. Autorzy bezkompromisowo ukazują brutalność i beznadziejność sytuacji, w jakiej znalazły się słonie, ale także pokazują, że nawet w najtrudniejszych warunkach warto walczyć o to, co się kocha. Przez całą książkę towarzyszymy Owensom w ich bohaterskiej misji, wspierając ich w każdym kroku i obserwując ich poświęcenie i oddanie sprawie, którą sobie obrali. Starcie z kłusownikami i skorumpowanym światem stanowi czystą esencję tej książki. Małżeństwo czyni wszystko, by zapewnić bezpieczeństwo dzikiej naturze, choć ich życie również jest w niebezpieczeństwie. "Oko słonia" to hołd dla dzikiej, nieposkromionej natury, która pomimo licznych zagrożeń nadal zachwyca swoją pięknem i siłą. To przypomnienie o konieczności szacunku i troski wobec środowiska, które jest naszym wspólnym domem. Jedna z ważniejszych książek, jakie znam - poruszająca historia Owensów zmusza do refleksji nad naszym miejscem w świecie i odpowiedzialnością za przyszłe pokolenia. To lektura, która zostanie w moim sercu na długo. Jestem nią szczerze zachwycona, nie sądziłam, że ta powieść jest aż tak bardzo poruszająca!

Autorka świetnie przyjętej powieści „Gdzie śpiewają raki”, wraz z mężem od wielu lat przemierzają Afrykę i prowadzą badania nad tamtejszymi ginącymi gatunkami. W wydanej wcześniej książce „Zew Kalahari” opisywali życie lwów, szakali, hien brunatnych, żyraf i jeszcze wielu innych stworzeń – a książka szybko stała się międzynarodowym bestsellerem. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że podobnie będzie w przypadku „Oka słonia”, która to publikacja poświęcona została przede wszystkim pięknym, majestatycznym i bardzo inteligentnym stworzeniom – słoniom. Słonie są cudowne; mów się, że to jedne z najwspanialszych cudów afrykańskiej dziczy. I chyba tak jest faktycznie. Do niedawna te piękne stworzenia całymi tysiącami wyrzynano dla pieniędzy. Mięso słonia stoi wysoko, ale jeszcze wyżej kość słoniowa pozyskiwana z kłów – które to od zawsze były łupem kłusowników. Owensowie mieli takie „szczęście”, że trafili w sam środek starć z kłusownikami. Nie mieli wątpliwości po czyjej stronie stanąć. Wybrali jedyną, słuszną – opowiedzieli się po stronie słoni. Ci wyjątkowi biolodzy robią wrażenie nieustraszonych. Gdy się o nich czyta, o ich przygodach w dziczy, to są chwile gdy ma się gęsią skórkę, choć wiadomo, że skoro czytamy tę książkę, to wszystko dobrze się skończyło – a jednak. A w przypadku słoni, to gdyby się przez chwilę zastanowić, to kłusownictwo ukróciłoby się samo i to bardzo szybko. Wystarczyłoby gdyby popyt na kość słoniową spadł do zera. Dzisiaj chyba można by znaleźć produkt zastępczy, który wyglądałby prawie identycznie, jak ta kość, a zwierzęta byłyby bezpieczne. Dlaczego odbierać życie drugiej istocie, i po co? Tylko po to, by chwalić się nowymi szachami z figurkami z kości słoniowej, czy innymi gadżetami. To bez sensu. A może zaproponujmy coś w zamian. Co można by zrobić z takiego człowieka? „Oko słonia” czytałam z wielką przyjemnością i łzą w oku. Tak się składa, że to po domowych zwierzętach, które żyją na co dzień obok nas, są to moje ulubione dzikie zwierzęta. Nie wiem dlaczego, ale jakoś tak wyszło, że czuję do nich ogromny sentyment. Robią wrażenie, wiem wielkich, ale jednocześnie delikatnych. Potrafią być niebezpieczne, ale są do nas podobne – tak, do nas ludzi. Lubią żyć w rodzinie. I robią coś, za co szanuję je najbardziej, gdy przychodzi ich kres, oddalają się i umierają w samotności. Nie chcą być dla nikogo ciężarem. Odchodzą na cmentarzysko słoni i tak dokonują swojego żywota. Nieprawdopodobnie inteligentne zwierzęta. Książkę, która łączy w sobie przygodę i genialny reportaż z dzikiej Afryki, zdecydowanie polecam wszystkim, nie tylko tym zainteresowanym tematem. To pozycja ważna i wszyscy powinniśmy wiedzieć co robić, a czego nie robić, żeby zwierzęta, które są na wyginięciu były z nami jak najdłużej.