Dobrze zagrane (ebook)

Wspaniała książka, nie mogę się doczekać kolejnej części 🤩

Książka „Dobrze zagrane” opowiada o nastoletniej Pati,która wraz z mamą przeprowadza się do małego miasteczka. W jej żyłach płynie miłość do piłki nożnej,lecz w małym miasteczku nie może spełniać marzeń jako dziewczyna,więc zaczyna je spełniać jako Paweł. Historia opowiada o rozterkach miłosnych Pati,podwójnym życiu,miłości do piłki nożnej,wspaniałych przyjaciołach,na których można liczyć. Wspaniała historia,całkowicie mnie pochłonęła i nie mogłam się od niej oderwać. Ciagle czekałam,kogo wybierze Pati,czy zostanie zdemaskowana jako Paweł. Jedyny minus to zakończenie, dla mnie trochę urwane i gdy zobaczyłam napis „koniec” to w głowie miałam takie : coo? Że teraz ? Tak się kończy ? Natomiast jestem bardzo ciekawa dalszych losów bohaterów i czekam z niecierpliwością na kontynuacje. Książka zdecydowanie godna polecenia !

Na pewno nie jest to książka, której celem jest udowodnienie, że dziewczyny mogą być lepsze od chłopaków w grze w piłkę nożną. Chociaż na pewno pokazuje, że bywają tak dobre, że koledzy z drużyny są szczęśliwi, że mogą z nimi grać. No… pod warunkiem, że nie wiedzą, że ich bramki broni dziewczyna. Bo właśnie w roli bramkarza występuje Pati, która po przeprowadzce do małego miasta musi kombinować, co tu zrobić, żeby na tym nie kończyć swojej futbolowej kariery. O dziwo, w Malinowie są aż dwa kluby piłkarskie, ale w żadnym nie trenują dziewczyny. Na szczęście Patrycja poznaje Marychę, która ma na to pomysł i z jej pomocą bohaterka przeobraża się w Pawła. Cała opowieść to przede wszystkim dylematy i emocje, w dużej mierze będące konsekwencją „intrygi”, którą uknuły koleżanki, żeby pomóc Pati w dalszym realizowaniu jej pasji. Dylematy, bo dziewczyny szybko ma dosyć ciągłego udawania (zarówno chłopaka, jak i bardziej dziewczęcej wersji siebie, która nie interesuje się piłką), zwłaszcza, że z niektórymi z nowo poznanych kolegów zaczyna łączyć ją coś więcej. I nie chce musieć ich okłamywać, a tym bardziej okłamywać samej siebie. Ale też nie jest pewna czy to, co do chłopaków czuje to więcej niż przyjaźń, a jeśli tak, to którego z nich lubi na tyle, żeby zdobyć się na… pójście o krok dalej. I tutaj właśnie wkraczają emocje. Bo okazuje się, że Patrycja nigdy wcześniej nie musiała zastanawiać się nad swoimi uczuciami do płci przeciwnej. A teraz coraz częściej buzują w niej niczym natrętne motyle. „Dobrze zagrane” to przystępnie, wręcz prosto napisana powieść (idealna jako przerywnik między „cięższymi” lekturami i zdecydowanie nie tylko dla nastolatek), nie pozastawiąca zbyt wiele przestrzeni do wielowymiarowej interpretacji. Po prostu czytasz ją i wiesz, co się dzieje, a także, co aktualnie odczuwa bohaterka. Jesteś w stanie się z nią utożsamić i kibicować jej – albo wręcz przeciwnie. Bo są momenty, w których jej niezdecydowanie jest frustrujące. Jednocześnie jednak czuje się, że i ją ono frustruje. Chciałaby móc łatwiej i szybciej podejmować decyzje, ale za bardzo zagmatwała sobie życie. Nie do końca też wierzy swojemu bratu, kiedy ten mówi, że siostra po prostu musi zaryzykować i podjąć jakąś decyzję. No bo jaką? I jak to zrobić, żeby nikogo nie zranić? Niektóre postacie w książce są lekko przerysowane, ale nie bardziej niż przerysowani bywają ludzie, którzy chcą być postrzegani w konkretny sposób w „prawdziwym świecie”. Dzięki temu łatwo nam jest zrozumieć, jak odbiera ich Pati – bo mimo trzecioosobowej narracji, to właśnie razem z nią odkrywamy nowe miasto i nową sytuację, w jakiej się znalazła. I nowe emocje. Razem z nią przeżywamy zarówno te wesołe sytuacje (których nie brakuje!), jak i te lekko rozdzierające serce. I do końca nie wiemy, którego z chłopaków wybierze Patrycja, ani czy wyjawi swoją prawdziwą tożsamość kolegom z drużyny. W ostatnich trzech rozdziałach dużo się dzieje, ale mimo to powieść kończy się tak, jak, hm, każdy z jej rozdziałów. I może niekoniecznie tak, jak byśmy chcieli. Przewracając kartkę, mamy wrażenie, że trochę się wyjaśniło, jednak wiele kwestii pozostało otwartych i chcemy wiedzieć, co wydarzy się dalej. No ale… tym bardziej z niecierpliwością czekam na drugi tom „Dobrze zagrane”!

Dostałam książkę od autorki do recenzji. Na początku była trochę nudna ale później bardzo mi się podobała. Jedyne minusy to że książka jest dużych wymiarów i mała czcionka, i dużej się czyta, także imiona są polskie, mi nie przeszkadzają, bardzo mi się podoba imię Patrycja, ale marycha lub marek dla mnie to imiona dla starszych osób. Ogólnie książka była fajna, ale nie "wow". Dziękuje za książke Anni Ryś.

jedna z moich ulubionych, mimo niestandardowych rozmiarów