Dimension W. Tom 12 (okładka  miękka, wyd. 05.2018)

KONIEC ŚWIATA Jeśli chodzi o mangi typu shounen to mam do nich szczególny sentyment. W końcu jako chłopiec, a potem nastolatek, to właśnie ich pochłaniałem najwięcej i najbardziej mnie wciągały. Nic więc dziwnego, że obecnie budzą we mnie ciepłe uczucia i nadal z wielką ochotą po nie sięgam. "Dimension W" to kolejna z takich pozycji. Przy okazji to także udana manga, która potrafi przełamać schemat w naprawdę ciekawy sposób dodając do niego elementy z zupełnie innych gatunków. I choć w ostatnich tomach trzyma się dość jasno wytyczonych ścieżek shounenowych, całość nadal warta jest uwagi i dostarcza dobrej rozrywki. Wydawało się, że „Syndykat” przynajmniej na pewien czas, odpuścił swoje działania, ale nic bardziej mylnego. Gdy dyrektorzy NTE spotykają się w sprawie serii zabójstw zbieraczy i zamordowania jednego z ich członków, jego przywódca, Drake, wkracza na zebranie i żąda by nie przeszkadzali mu w misji. Zbliża się bowiem koniec świata, przewidziany przez doktora Yurizakiego, a on zamierza się tym zająć. Tymczasem Kyouma i Ela starają się zrozumieć znaczenie Miry i jej dwuwarstwowego ogniwa. Świerszcz zdaje się wiedzieć jakie jest przeznaczenie tego ostatniego i co kryje w sobie androidka, ale czy to zbliży bohaterów do poznania wszystkich jej sekretów? Tymczasem sama Mira, po spotkaniu z Drake’iem, wie że odegra niezwykle ważną rolę w zbliżającym się końcu świata… "Dimension W" to nic innego, jak wzorcowe shounen i to pod każdym względem. Mamy głównego bohatera, nietypowego jak na realia, w których przyszło mu żyć, będącego przy okazji kimś na kształt wybrańca. Mamy piękną, niewinną dziewczynę (androidkę), kryjącą swoje tajemnice. Mamy też ciekawy świat, gdzie czai się wiele niezwykłości, ale też i niebezpieczeństw. A wreszcie są tutaj wrogowie, z którymi trzeba toczyć bój. Oczywiście na tym nie koniec. Jest tu humor, miłość i rywalizacja, osadzone w świecie science fiction, a wracając do wcześniejszych tomów, także horror (choć w tym akurat także ten gatunek jest przez chwilę obecny). Akcja jest szybka, całość czyta się lekko i przyjemnie, fabuła czasem potrafi zaskoczyć, czasem wzruszyć. Do tego mamy udaną szatą graficzną, nieco bardziej brudną, niż w podobnych mangach, o grubszej kresce i prostszym wyglądzie i świetne wydanie. "Dimension W" co prawda jest lekturą głównie dla nastoletnich chłopców, ale nie tylko oni będą się dobrze bawili czytając tę serię. Każdy, kto wychował się na shounenach znajdzie tu coś dla siebie, podobnie zresztą jak miłośnicy komiksów akcji osadzonych w realiach SF. Ja bawię się znakomicie i polecam.

Kolejne tomy mangi Dimension W, dziejące się już po tym, co można było zobaczyć w telewizyjnej adaptacji, są mocno widowiskowe. Yuji Iwahara wyraźnie skręcił z całą tworzoną historię w kierunku akcyjnego sci-fi, pełnego dynamicznych scen i nieprzewidzianych zwrotów akcji. Manga dość mocno odbiega klimatem od tego, co było na początku. Jedni będą z tego powodu zawiedzeni, inni dopiero teraz mocniej zainteresują się tym tytułem, lubując się w komiksach, w których główne skrzypce gra mocna akcja. Tej tutaj zdecydowanie nie brakuje, a autor pokusił się nawet o dodanie kilku krwawych momentów, których do tej pory w tym tytule nie mieliśmy okazji oglądać. Historia nadal trzyma swój niezły poziom, chociaż pojawiają się elementy, których miałem nadzieje tutaj nie zobaczyć. Statek kosmiczny i projekt arka mający na celu wysłanie ocalałych wybrańców na nową planetę. Fabuła zaczyna popadać w nadmierny futuryzm, a właśnie jego brak był mocną siłą napędową całej mangi. Są chwile w których ma się wrażenie, że autor dodał do swojego dzieła coś na siłę, co w danym momencie wydawało mu się „na czasie” i „cool”. Nie jest to element, który spowodowałby drastyczny spadek poziomu komiksu, ale przez jego zastosowanie Dimension W zaczyna przypominać pod pewnymi względami inne dzieła tego typu, pozbywając się swojej odmienności. Wszystko jednak jest jeszcze sprawą otwartą, jak dalej autor wyobraża sobie poprowadzenie historii. Większość wątków jest już wyjaśniona, więc można sądzić, że do końca nie pozostało wiele. Przynajmniej mam taką nadzieję, że Iwahara nie będzie specjalnie przeciągał całego wątku i zakończy swoje dzieło w najlepszym do tego momencie.