Diabły z Bassa Modenese. Najmroczniejsze śledztwo współczesnych Włoch (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Fantastyczna. Czyta się wyśmienicie

Gdyby „Diabły z Bassa Modenese” były fikcją literacką, powiedziałabym, że autora nadmiernie poniosła wyobraźnia. Jednak ten wstrząsający reportaż po raz kolejny udowadnia, że to życie pisze najgorsze scenariusze. „Ta historia była jak czarna dziura. Im bardziej się jej przyglądałem, tym mniej zdawała się odpowiadać społecznym i ludzkim normom zachowań oraz związkom przyczynowo-skutkowym, które do tej pory uważałem za oczywiste. Wyglądało to jak równoległy wszechświat, w którym wszystko było zniekształcone.” 🔥Książka jest wynikiem dziennikarskiego śledztwa dotyczącego jednej z najbardziej kontrowersyjnych spraw, z jakimi zmagała się włoska policja. Wszystko zaczęło się w roku 1997, kiedy to zabrany przez opiekę społeczną kilkuletni Dario, oskarżył rodzinę o molestowanie. Z biegiem czasu chłopiec „przypominał sobie” coraz więcej makabrycznych szczegółów oraz imiona innych zaangażowanych w sprawę osób, wywołując tym samym efekt domina. Szesnaścioro dzieci odseparowanych od swoich rodzin, pięć procesów, około dwudziestu oskarżonych, zniszczone życia, w tym kilka przedwcześnie zakończonych, miliony euro pochłonięte przez system – tak w skrócie przedstawia się bilans tej sprawy. 🔥A najgorsze jest to, że nigdy nie dowiemy się, czy dzieci rzeczywiście zostały skrzywdzone przez swoich bliskich, a jeśli tak, to w jakim stopniu – nieudolność w prowadzeniu śledztwa skutecznie to uniemożliwiła. Psycholożki pracujące z dziećmi poddawały je nużącym przesłuchaniom, naprowadzały, podpowiadały fakty i imiona, najprawdopodobniej doprowadzając do zaszczepienia w ich umysłach fałszywych wspomnień. Z kolei ekspertyzy głównej ginekolożki zostały wielokrotnie podważone przez innych biegłych, a o jej kompetencjach najlepiej świadczy wypowiedź, jakoby rozdarta błona dziewicza mogła odrosnąć po pierwszej miesiączce. 🔥Cała sprawa miała miejsce w czasach, kiedy do Europy dotarła z USA zbiorowa histeria dotycząca satanistycznych ugrupowań dopuszczających się przeraźliwych czynów. Tym bardziej więc zastanawia, że dzieci, które z początku nie miały nic do powiedzenia, ostatecznie przedstawiały coraz bardziej absurdalne historie o sekcie pod przewodnictwem miejscowego proboszcza, która urządzała na cmentarzu czarne msze, połączone ze składaniem zwierzęcych ofiar, zbiorowymi gwałtami, a nawet zabijaniem dzieci. A wszystko to w maleńkich miasteczkach, pod okiem czujnych sąsiadów, którzy niczego nie zauważyli. Co gorsza, nie byli nawet przesłuchiwani, zdaje się, że opieka społeczna i organy ścigania działały kierując się jedynie zasadą, że „dzieci zawsze mówią prawdę”. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że termin „polowanie na czarownice” idealnie tutaj pasuje. 🔥Tak, ta sprawa mrozi krew w żyłach. I pozostawia czytelnika z niepokojącym pytaniem, kim naprawdę są tytułowe „diabły”? 🔥Pomimo niesamowicie ciężkiego tematu, Pablo Trincia opowiedział tę historię w świetnym stylu. Prosty, przystępny język sprawił, że książkę czytało się niczym rasowy thriller. Mam tylko jedno zastrzeżenie, przez które obniżyłam ocenę o pół punktu. Wydaje się, że autor, razem ze swoją koleżanką po fachu, wykonali przy śledztwie olbrzymią pracę. Przeanalizowali setki stron dokumentacji procesowej, przesłuchali godziny nagrań, odnaleźli i rozmawiali z oskarżonymi, a nawet niektórymi z dzieci, dziś już dorosłymi. Ja jednak wciąż nie mogę określić książki jako „bardzo dobrego reportażu”. Za mało tu jak dla mnie przypisów (raptem strona), brak odnośników w samym tekście, a autorowi zdarzyło się zabarwiać opowieść własnymi emocjami, co moim zdaniem nie przystoi reportażyście. 🔥Mimo wszystko mocno Was zachęcam do sięgnięcia po „Diabły z Bassa Modenese”. Chyba, że jesteście wrażliwi na opisy krzywdy wyrządzanej dzieciom, wtedy zastanówcie się dwa razy. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Otwarte

Nie zdarzyło mi się jeszcze czytać książek z gatunku reportażu, ale zawsze chciałam po tego typu książkę sięgnąć. Dziękuję Wydawnictwo Otwarte za możliwość współpracy przy tej pozycji. Gdy dostałam propozycję szczerze zaciekawił mnie nie tylko tytuł, ale i opis książki. Śledztwo? Morderstwa? Porwania? Pomyślałam, że swego czasu pochłaniałam wszelkie seriale dokumentalne z taką tematyką na Netflixie, więc i książka napewno mnie pochłonie. I chociaż trochę bałam się tego nowego dla mnie gatunku, to zupełnie niepotrzebnie, bo przepadłam już po pierwszych stronach. Historia, która miała miejsce w latach 90. XX w. we Włoszech i ciągnęła się latami, choć przerażająca i mrożąca krew w żyłach, to pochłania bez reszty. Naprawdę nie mogłam się oderwać, i chociaż momentami nie mieściło mi się w głowie, że takie wydarzenia mogą mieć miejsce, to brałam kilka głębokich oddechów i wracałam do lektury. Brawa i ukłony dla autora, który włożył masę pracy i czasu, zapewne poświęcając swoje życie rodzinne, by zagłębić się w dramat tych rodzin, dzieci i spróbować dojść do prawdy, gdy zawiodły odpowiedzialne za to organy. Jestem również pełna podziwu dla kolejności opowiadania wydarzeń, dzięki czemu czytelnik naprawdę nie jest w stanie przewidzieć jak wszystko się potoczy czy zakończy. Przez dużą część książki byłam pewna jednego, a potem moje przewidywania zostały zweryfikowane, a później jeszcze raz i jeszcze raz. Niemalże jak w dobrym thrillerze. Ale to jednak nie wymyślona historia, ale zdarzenia które miały miejsce, w naszym współczesnym świecie, które dotyczyły prawdziwych ludzi, dzieci, rodzin. Wydarzenia, które sprawiły nie mało cierpienia, wiele traumy i drastycznych przeżyć przez lata. W 1997 roku, w małej miejscowości we Włoszech, dzieci zaczęły być zabierane od swoich rodzin. Początkowo nikt nie wiedział dlaczego, a wydarzenia te okupione były łzami, strachem i bezradnością. Wszystko wybuchło, gdy sześcioletni chłopiec, Dario, zaczął „mowić”, a potem w ślad za nim poszły inne dzieci. Rodzice, krewni, bliscy znajomi rodzin zostali oskarżeni o stosowanie przemocy, gwałtów, a także obrzędów satanistycznych wobec własnych dzieci. Wydarzenia te zniszczyły rodziny, spowodowały samobójstwa, zrujnowały zdrowie psychiczne i fizyczne wielu osób, doprowadziły do wyroków sądowych skazujących na długie lata więzienia. Czy było to podstawne? Czy zeznania sześcio-, siedmio- czy ośmiolatków były wystarczającym dowodem? Czy opowiadane przez dzieci historie, tak wręcz nieprawdopodobne, mogły mieć miejsce? Czy organy zajmujące się przesłuchiwaniem dzieci wykonywały swoją pracę w należyty sposób? Gdzie stosowane były nadużycia wobec dzieci - w domach rodzinnych czy może w pokoju przesłuchań z panią psycholog? Jak łatwo można manipulować dziecięcym umysłem ?! Jak łatwo pomylić fikcję z rzeczywistością? Czy możliwe będzie po latach traumy odróżnić co faktycznie miało miejsce, a co było wyssaną z palca fikcją?

Ten fenomenalny reportaż autorstwa dziennikarza śledczego Pablo Trincia mrozi krew w żyłach. Trudno powiedzieć, co bardziej przeraża. Powód, dla którego przed laty wszczęto postępowanie przeciwko ogromnej grupie ludzi, czy może jednak ostateczne wyjaśnienie sprawy... Pod koniec lat 90. XX wieku Włochami wstrząsnęły doniesienia o przerażających aktach przemocy, jakich dorośli krewni dokonywali na dzieciach ze swoich rodzin oraz bliskiego otoczenia. Gwałty, satanistyczne rytuały na cmentarzach, zmuszanie do zabijania, składanie ofiar ze zwierząt - to tylko garść z zapierających dech w piersiach treści oskarżeń, jakie pojawiły się w zeznaniach szesnaściorga dzieci. Odebrane niebezpiecznym rodzicom, umieszczone w rodzinach zastępczych, musiały przejść piekło przesłuchań i ponownego odtworzenia tych wszystkich okrutnych wydarzeń z przeszłości. Przestępcy byli skazywani, następnie uniewinniani. Niektórzy z nich nie wytrzymali ciężaru swoich win i odebrali sobie życie. Czyny, o które byli Ci ludzie oskarżeni, wydają się być niewiarygodne. Nieletni, prowadzeni przez psychologów, często potrzebowali czasu, by przypomnieć sobie wydarzenia z przeszłości. Czy aby jednak na pewno sprawa była tak oczywista? Pablo Trincia dostrzegł wiele nieścisłości w przebiegu dochodzenia. Nieugięcie zadawał pytania, dążył do spotkań i rozmów z ofiarami i wyciągnął na światło dzienne wiele faktów, które wcześniej nie miały prawa być ujawnione. Autor, analizując sprawę, sięga aż do XVII i XVIII-wiecznych początków satanizmu. Wspomina słynny mord, dokonany przez sektę Mansona w 1969 r. oraz samobójstwo 900 osób - wyznawców Świątyni Ludu, sekty Jonesa, na Karaibach oraz szaleństwo, jakie po tych wydarzeniach rozpętało się w amerykańskim społeczeństwie. W wyniku włoskiego śledztwa wiele rodzin zostało zniszczonych, kilkanaścioro dzieci straciło poczucie bezpieczeństwa i szansę na normalne życie. Ile winy było w oskarżonych? Jak wielkie manipulacje miały miejsce przy tym śledztwie? Książka jest obrazem tego, jak łatwo można zrujnować czyjeś życie, idąc za falą niesprawdzonych oskarżeń. Ilu dorosłych było zamieszanych w ten przerażający proceder i na ile świadome były ich działania? Czy te niewinne dzieci, ofiary ambicji i wyrachowania dorosłych, miały jeszcze jakąkolwiek szansę, by wieść w miarę zdrowe życie? Książka porusza do granic, przeraża ujawniony w niej ogrom okrucieństwa i niesprawiedliwości. Jestem pełna podziwu dla autora za potężną determinację, jaką wykazał, drążąc tę sprawę. Dziękuję Wydawnictwu Otartemu za możliwość przeczytania książki przedpremierowo.

Czytujecie czasami reportaże? Ja raczej nie sięgam po tego typu literaturę, ale lubię czasami wychodzić ze swojej literackiej strefy komfortu i wybieram inne gatunki, niż te moje „ulubione”. Przy „Diabłach z Bassa Modenese” zaintrygował mnie temat podjęty przez włoskiego dziennikarza śledczego Pablo Trincia. A już po pierwszych zdaniach przepadłam, śledząc z zapartym tchem historię tak przerażającą, a przy tym tak intrygującą, że długo po odłożeniu jej, zastanawiałam się, jak te wydarzenia, o których opowiada autor, mogły mieć miejsce. W jednym z włoskim miasteczek przeciętnej rodzinie zostaje odebrane małe dziecko. Opieka społeczna oskarża ich o zaniedbanie, a w trakcie przesłuchiwania malucha na jaw wychodzą przerażające fakty. Młoda psycholog sugeruje molestowanie seksualne, a dziecko z każdą sesją otwiera się coraz bardziej, opowiadając o rytuałach na cmentarzu, mordowaniu dzieci albańskiego pochodzenia przez rodziców i innych ludzi. Dwie kolejne dziewczynki, zabrane od swoich rodziców, zaczynają opowiadać podobne historie. Wykorzystywanie seksualne, satanistyczne praktyki, zabijanie, okaleczenie, poprzebierani ludzie i ksiądz przewodzący brutalnym obrzędom na cmentarzu, pojawiają się w zeznaniach kolejnych dzieci. Opinia publiczna z zapartym tchem śledzi pięć procesów, w których zwyczajni, prowadzący spokojne życie ludzie, zostają oskarżeni o porwania, tortury, wykorzystywanie seksualne dzieci. Ksiądz, uważany za przywódcę sekty satanistycznej, wykorzystującej dzieci, umiera w czasie procesu, nie mogąc znieść oskarżeń. Dziennikarz Pablo Trincia przez lata śledzi wszystkie procesy. Dociera też do rodziców pokrzywdzonych dzieci, a nawet znajduje dorosłe już ofiary. Próbuje nawiązać kontakt z osobami z opieki społecznej i psychologami biorącymi udział w śledztwie. I odkrywa, że prawdziwy Diabeł skrywa się gdzie indziej. Czy uda mu się udowodnić, co tak naprawdę wydarzyło się w Bassa Modenese? Ta książka to niezwykły reportaż, pokazujący, jak trudno jest dociec prawdy i jak łatwo dać się zmanipulować Złu. Bo zło występuje w wielu postaciach i nie zawsze od razu odkrywa swoje karty. Manipuluje, sprawia, że ludzie kluczą, błądzą, mieszając fikcję z rzeczywistością, a wyobraźnia potrafi pod dyktandem zła płatać różne figle. Autor wykonuje kawał świetnej reporterskiej pracy, próbując dociec prawdy. To przejmujący, miejscami przerażający obraz społeczeństwa ludzkiego, łatwo dającego się ponieść szaleństwu. Jesteście gotowi poznać kulisy najmroczniejszego śledztwa Włoch?

Trudno ocenić książkę poruszającą śledztwo, które wydarzyło się naprawdę. Trudno jest oceniać występujących w niej bohaterów, gdyż obserwujemy losy prawdziwych ludzi - ich tragedię i ból, który choć miał miejsce wiele lat temu to odbija się echem do dziś. "Diabły z Bassa Modenese" to wstrząsający reportaż skupiony na śledztwie z lat 90. Mówi on o dzieciach - ofiarach wszelakiej przemocy z rąk najbliższych, w którą zamieszane były sekty religijne. Skutkami tak okropnej tragedii były długie procesy, gdzie rodziny zostały skazane na lata więzienia, a prawa rodzicielskie zostały im bezpowrotnie odebrane. Jednakże z biegiem lat zaczęły pojawiać się nowe dowody, a także wątpliwości, które mogłyby wskazywać na niedopatrzenie władz oraz organów ścigania, a także ślady manipulacji... Autor szukając prawdy pokazuje dwie strony medalu i jednocześnie nie wybiera żadnej ze stron. Poświęcił mnóstwo czasu na zapoznanie się z dokumentami, aktami, a także prowadził wywiady, które umożliwiły mu stworzenie jak najbardziej wiarygodnych wydarzeń z tamtych lat. Pokazuje jak wyglądały początki śledztwa, jak dzieci z biegiem czasu mówiły o doznawanych krzywdach, a także jak wyglądały procesy i kary skazanych. Nie zapomina przy tym o faktach i nie kieruje się własnymi przypuszczeniami - jeśli już coś zakiełkuje w jego głowie, to szuka na to potwierdzenia. Pablo Trincia sięga ku przyszłości i rozmawia z osobami, które na własne oczy przeżywały katusze tamtych lat. Jest to bardzo ważne, gdyż głos otrzymują skrzywdzone dzieci, jak i ich rodziny - przez to mamy wgląd na ich teraźniejsze życie, ich przemyślenia, a także ich własną chęć poznania prawdy. Dziennikarz w swoim reportażu skupił się na psychologicznych aspektach ofiar i ich rodzin, a dogłębne analizy pokazują jak manipulacje osób trzecich mogły wywrzeć na dzieciach okropne zeznania. Jednakże warto pamiętać, że nic nie jest biało-czarne, a ból wywołany lata temu nie znika. "Diabły z Bassa Modenese" jest historią wywołującą w czytelniku silne emocje, ale także skłania do refleksji. Pokazuje jak łatwo zmanipulować niewinnymi umysłami, co może prowadzić do domina nieszczęść i trudnej przyszłości, gdzie szukanie prawdy dostarcza jeszcze więcej bólu, ale niekiedy i westchnienia ulgi. Myślę, że naprawdę warto zapoznać się z tą sprawą i zrozumieć choć trochę pokrzywdzonych, ale też to jak ludzie potrafią kształtować "fałszywe" historie i przyczyniać się nimi do ludzkich tragedii.

W latach 90 tych ubiegłego wieku, w małej włoskiej miejscowości dochodzi do przerażających wydarzeń. Kilkanaścioro dzieci oskarża swoje rodziny o molestowanie. Przerażające opisy sprawiają wrażenie, że dorośli są członkami sekty satanistów, która działa pod przywództwem miejscowego księdza. Z każdym kolejnym zeznaniem, sprawa wygląda coraz makabryczniej. Dzieci zostają zabrane rodzicom i umieszczone w rodzinach zastępczych lub domach zakonnych. Wkrótce rozpoczynają się procesy sądowe, które na zawsze odmienią losy wszystkich biorących w nich udział rodzinach. Po kilkunastu latach dziennikarz Pablo Trincia podąża śladami tej tragedii i powoli odkrywa coś no pierwszy rzut oka wydaje się niemożliwe. Co tak naprawdę wydarzyło się w Bassa Modense? Jak to możliwe, że w tak małej miejscowości zostało skrzywdzonych tyle dzieci i nikt nie zareagował? Prawda może okazać bardzo zaskakująca i przerażająca. Książka jest zapisem dziennikarskiego śledztwa, jakie autor przeprowadził wraz z dziennikarką Alessią Rafanelli, a które dotyczyło jednej z najbardziej przerażających spraw kryminalnych w historii Włoch. W pięciu procesach, jakie odbyły się przed sądami odpowiadało ponad 20 osób. Byłoby ich na pewno więcej, ale nie wszyscy z oskarżonych dożyli do procesu. Kiedy czytałem tę książkę od początku włosy stawały mi dęba. Makabryczne opisy czynów, jakich dokonywali dorośli wyrządzając krzywdę dzieciom, wręcz nie mieściły się w głowie. Czy to naprawdę mogło się wydarzyć w miejscowości, w której wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą? Czy to, co działo się z dziećmi było tajemnicą poliszynela? Autorom udało się dotrzeć do niektórych uczestników tamtych wydarzeń i to zarówno do oskarżonych jak i do oskarżających. Oczywiście nie wszyscy chcieli się wypowiedzieć, ale słowa tych. którzy zdecydowali się na rozmowę z dziennikarzami, świadczą o tym, że zniszczono życie wielu ludziom. O całej historii można przeczytać w internecie, ale moim zadaniem warto wybrać książkę. I zdecydowanie więcej w niej emocji, a relacje bezpośrednich świadków i uczestników wydarzeń dodają dużo dodatkowych wrażeń. Sprawa „Diabłów z Bassa Modense” jest najlepszym przykładem na to, że czasem życie potrafi tworzyć tak niewiarygodne historie, że gdyby były fikcją literacką, krytycy nie zostawiliby na autorze suchej nitki. Gorąco polecam, ale uprzedzam, w książce nie brakuje opisów brutalnych czynów.

" Diabły z Bassa Modenese" to reportaż, do którego wracałam myślami jeszcze długo po zakończeniu lektury. Za każdym razem wracały do mnie inne elementy, próbowałam to wszystko zrozumieć. Poukładać sobie w głowie, co się tam tak naprawdę wydarzyło. I wiecie, co? Wciąż nie jestem pewna. Pablo Trincia podjął się niezwykle trodnego zadania, odkrycia prawdy o jednym z najgłośniejszych śledztw w historii Włoch. Dwie niezbyt oddalone od siebie włoskie miejscowości. Szesnaścioro dzieci, kóre zostały odebrane swoim rodzinom i nigdy już do nich nie wróciły. Procesy, podczas, których padło wiele oskarżeń o porwania, tortury i morderstwa. Zniszczone rodziny i niewyobrażalne tragedie, kórych można było uniknąć. W tym wszystkim znajdziemy też watek satanistycznej sekty i groźnych rytuałów na cmentarzu. Brzmi abstrakcyjnie? To opowieść, którą napisało życie. Jedynym minusem jest dość chaotyczny początek. Mnóstwo nazwisk, różnych historii, ciężko było się połapać, jak to wszystko połączyć. Czasem wracałam po kilka stron, by przypomniec sobie, gdzie już pojawiła się dana postać. Na szczęście, gdy już zagłebimy się w tę historię jest już lepiej. "Diabły z Bassa Modenese" to nie tylko reportaż, ale również subtelna opowieść o rodzinie, tęsknocie za przeszłością i rozłące. A także niekompetencji instytucji, które zamiast pomóc, mogły przyczynić się do tego, co się stało. Mnie najbardziej uderzyła druga część książki. Kiedy autor rozmawiał po wielu latach, z niektórymi z tych dzieci. Jeśli już udało się z kimś porozmawiać odpowiadali dość niejednoznacznie. Ciężko powiedzieć, gdzie leży prawda. Widmo groźby i tajemnicy wciąż wisiało w powietrzu. Był też jeden wzruszający moment w tej ksiażce, który złamał mnie. Kto przeczyta będzie wiedział, o który fragment mi chodzi. Podsumowując, "Diabły z Bassa Modenese" to wspaniały reportaż, który zachwyci zarówno miłośników literatury faktu, jak i tych, którzy szukają głębszych przemyśleń w literaturze. Pablo Trincia stworzył dzieło, które pozostanie w pamięci czytelników na długo po zakończeniu lektury. Książkę miałam okazję poznać przedpremierowo, dzięki uprzejmości wydawnictwa Otwarte, za co bardzo dziękuję. [Współpraca recenzencka]

Włochy, lata 90-te XX wieku. Szesnaścioro dzieci zostaje odebrane rodzicom, wyrwane z domów i odseparowane od najbliższej rodziny. Współpracujące z poszkodowanymi ofiarami, psycholożka Valeria Donatti i ginekolożka doktor Maggioni orzekają, że dzieci miały do czynienia z gangiem pedofilów, czczących szatana. Tą dojmującą i niezwykle emocjonującą sprawą zajął się dziennikarz, Pablo Trinicia. Sprzeczne sygnały, płynące z tej historii sprawiły, że chciał zbadać to śledztwo na tyle dogłębnie, na ile to możliwe. Książka napisana jest w sposób, w którym autor uczciwie ukazuje czytelnikowi każdą ze stron konfliktu. Silne emocje i trudna tematyka szokuje, ale trudno się oderwać od czytania. Chciałam poznać prawdę o tej tragedii. Zniszczone więzi rodzinne, okaleczone emocjonalnie dzieci, cierpiący rodzice, ponad trzy miliony euro wydane na śledztwa. Jak echo, powtarzające się pytanie-czy ten dramat miał miejsce w rzeczywistości? Historia jest niezwykle rozbudowana i skomplikowana. Rozpoczęła się od Daria-dziecka zero. Później lawina runęła. Schemat był ten sam. Dzieci odebrane rodzicom, spotkania z Valerią Donatti-młodą i niedoświadczoną psycholożką. Badania wykonywane przez Maggioni. Kobiety jednoznacznie określały, że tym młodym ludziom, które dostały pod opiekę, działa się krzywda. Jednakże ich słowa niejednokrotnie poddawane były krytyce. Nadużycia,których się dopuszczono podczas prowadzenia tych spraw, odkryte przez dziennikarza śledczego oszałamiają. Jedna z dziewczynek określiła spotkania z Donatti jako przemoc psychologiczną. Czy cały ta afera pedofilska wykluła się z fantazji Daria, a słowa o wykorzystywania i praktykach satanistycznych zostały włożone w usta “domniemanym ofiarom”? Czym spowodowany był cały ten rozgrywający się we Włoszech na przestrzeni lat dramat wielu rodzin? Czy losy tych ludzi mogły potoczyć się inaczej? Ile ofiar pochłonęła ta lawina oskarżeń? Pablo Trincia wykonał kawał dobrej roboty dziennikarskiej. Historia zasługuje jak najbardziej na jej poznanie.

Na samym początku chciałabym zaznaczyć, że nie zdarza mi się zbyt często sięgać po gatunek literacki, jakim jest reportaż. Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Otwartego miałam jednak okazję zmienić swoje nawyki i przeczytałam „Diabły z Bassa Modenese” Pabla Trincii. I o rany! Ależ to było genialne. Pod koniec lat 90-tych we Włoszech w pobliżu Modeny dochodzi do bezprecedensowego wydarzenia. Na podstawie zeznań kilkanaściorga dzieci w stan oskarżenia postawieni zostają najbliżsi członkowie rodzin tychże dzieci, a one same raz na zawsze zostają odseparowane od swoich oprawców. To, z czym do czynienia mają nieletnie ofiary może przyprawić niejednego czytelnika o zawrót głowy i przerażenie. Akt oskarżenia zawiera bowiem czyny takie jak przynależność do religijnej sekty pod przywództwem lokalnego proboszcza i odprawianie serii satanistycznych rytuałów na cmentarzach, zbiorowe gwałty czy zmuszanie do zabijania. Dochodzenie w tej sprawie staje się jednak pewnego rodzaju legendą, do sedna której dotrzeć chce autor reportażu, będący dziennikarzem śledczym. Dlaczego nie ma świadków w tak małej społeczności i nikt nie pamięta, że dochodziło w niej do serii makabrycznych czynów? Co stało się z rodzicami i samymi dziećmi uczestniczącymi w dochodzeniu? Najważniejszym pytaniem pozostaje jednak: kim tak naprawdę są tytułowe diabły? Pablo Trincia w swoim reportażu dogłębnie zbadał kulisy śledztwa z Bassa Modenese. Choć sam temat jest niezwykle ciężki, miejscami wręcz nieprawdopodobny, autor opisał go w sposób niezwykle przystępny i prosty na tyle, na ile mógł być uproszczony. Rzetelność w sprawdzeniu każdego tropu, ogrom pracy włożonej w dotarcie do prawdy i złożenia w całość wszystkich wątków – są widoczne na kartach każdego z rozdziałów. Autorowi za wykonaną pracę należą się ogromne brawa. A wszystkim fanom reportaży szczerze polecam „Diabły z Bassa Modenese” – warto zapoznać się z tą tematyką 😉