Czym zadziwi strefa kiwi. Nowa Zelandia - zielony raj? (okładka  miękka, wyd. 06.2013)

książka dla każdego i fanów nz i osób które nigdy tam nie były, lekka i przyjemna, oczywiscie to historia widziana ze strony niemki, która zmaga się ze swoją "niemieckością". polecam :)

świetnie napisana, pełna humoru książka dla wszystkich miłośników odległych krain. bardzo polecam!

Para Niemców czyli Anke (dziennikarka) oraz Lukas (urolog) razem ze swoim pierworodnym synem i drugim potomkiem w drodze (urodzi się już na Nowej Zelandii) postanawiają opuścić RFN na stałe.
Ich nowym domem ma się stać kraj marzeń, jakim jest Nowa Zelandia. Nie ukrywam, że mnie samego też taki transfer chodzi po głowie, więc z dużym zaciekawieniem śledziłem losy bohaterów.
Kraj, o którym wiemy naprawdę niewiele rozpala wyobraźnię.
Warto jednak doczytać o nim cokolwiek więcej niż to, że jest tam cztery razy więcej owiec niż ludzi ("Kiwi" twierdzą, że na jedną osobę przypada 12,6 owcy), że jeżdżą „pod prąd” jak w UK czy Australii, że rdzennymi mieszkańcami wysp wchodzących w skład Nowej Zelandii są Maorysi, oraz że w plenerach tego pięknego zróżnicowanego pod względem geograficznym kraju nakręcono "Władcę Pierścieni” :-D
Kiwi, jak sami siebie nazywają mieszkańcy posługują się angielszczyzną o dość trudnym akcencie.
Generalnie są wyluzowani i nie lubią osobników traktujących samych siebie zbyt serio. Uwielbiają sporty ekstremalne, a każde, nawet z naszego punktu widzenia błahe wydarzenie obowiązkowo fetują jakimś balem tematycznym, wymagającym przebrań.
Tu następuje zderzenie cywilizacji, bo Niemcy, z genem porządku oraz trudną historią mają sporo problemów, żeby zostać 100-procentowymi Kiwi.
No bo jak byście się poczuli, kiedy bal w szpitalu, w którym pracuje Lukas, zorganizowany na jego cześć ma się odbyć pod hasłem „Bitwy o Anglię” ? Jak się tu przebrać? Za SS- mana, więźnia obozu koncentracyjnego czy ofiarę alianckiego bombardowania?
Opowieści o tym jak wyglądała historia II wojny światowej często snuje kolega Lukasa - jeden ze starszych lekarzy – chirurgów pochodzący z UK, nadmieniając przy tym, że wie, gdzie leży Kolonia, z której pochodzą nasi bohaterowie. Skąd wie? Ano stąd, że jego ojciec służył w RAF-ie i bombardował to miasto kilkakrotnie :-D
Zmiana pomysłu na przebrania z okresu… I Wojny Światowej też jakoś w Lukasie specjalnie pozytywnych emocji nie budzi :-D
Podobne problemy miewa Anke - m.in. nie bardzo wie jak odpowiedzieć kostycznej, wyniosłej Angielce na pytanie, czy jako dziennikarka pracujesz w najbardziej znanym niemieckim piśmie „Der Stürmer” ?" (tygodnik polityczny, związany z NSDAP wydawany w latach 1923-1945) ?
Sporo sytuacji wywoła nasz uśmiech, niektóre zasmucą, ale z pewnością wiele się dowiemy o Nowej Zelandii i jej mieszkańcach.
Okazuje się, że nie tylko my – Polacy mamy problem z niską samooceną i wstydem za naszych Rodaków za granicą. Niemcy mają podobnie, co było dla mnie osobiście dość zaskakującym odkryciem. Nie tylko nasze, swojskie „Janusze” chadzają w białych skarpetkach i sandałach. To również sztandarowy zestaw „Hansów na wakacjach”, będący oprócz goretexowej odzieży i precyzyjnego planu wycieczki wizytówką naszych zachodnich sąsiadów.
Do tego narzekanie, że nie jest tak porządnie jak w Niemczech, ludzie są niepunktualni, urzędnicy nie są wystarczająco ”urzędowi” i oficjalni, a przepisy mało … germańskie, bo nieprecyzyjne i niezbyt restrykcyjne.
Jak Anke i Lukas oraz ich nowi przyjaciele i znajomi odnajdują się na Nowej Zelandii?
Jak wygląda „krzywa emigranta” po przyjeździe do nowego kraju, czy warto hodować owcę w domu oraz co dla przeciętnego Niemca jest niejadalne w Kraju Kiwi – dowiecie się z tej bardzo ciekawie napisanej książki, pełnej osobistych emocji i poczucia humoru.

Świetne studium imigranta oraz niemieckiej duszy na wychodźstwie :-)

Moim wielkim marzeniem jest pojechać kiedyś do Nowej Zelandii i przekonać się na własnej skórze, jak wygląda życie w tym niezwykle malowniczym i ciekawym, pod względem kulturowym, kraju, liczącym zaledwie cztery miliony mieszkańców.

Książka Anke Richter pozwoliła mi poznać nieco bliżej te dwie, fascynujące wyspy, które swoimi zapierającymi dech w piersiach widokami kuszą i ciekawią wielu podróżników. I nie była to tylko lektura suchych faktów z życia na emigracji, które dla autorki było ciężkie i jak wspomina nie mogła się nadziwić jak różni od Niemców są Nowozelandczycy, którzy sami siebie pieszczotliwie nazywają "kiwi". A skąd to się wzięło? Na Nowej Zelandii żyją niewielkie ptaki o tej samej nazwie, które też są jej symbolem.

Fakty, o których zapewne nie wiedzieliście:

Na Nowej Zelandii mieszka więcej owiec niż ludzi, dlatego w ogólnej opinii Nowozelandczycy są żartobliwie nazywani zapalonymi zoofilami ( A niby takie rzeczy to tylko w Szkocji...)
Sir Edmund Hilary, pochodzący z Auckland jest pierwszym człowiekiem, który zdobył Mt.Everest i z którego pod żadnym pozorem nie można sobie stroić żartów.
Nowozelandczycy są niezwykle wyluzowani i raczej nie zawracają sobie głowy uporządkowaniem czy terminami. ( Choć nie wszyscy, to trzeba zaznaczyć.) Dlatego, jeśli jesteście bardzo uporządkowani, nie wybierajcie się do Nowej Zelandii, bo was to wykończy.
Bardzo częstym zwrotem, używanym przez Nowozelandczyków jest: "Sweet as", co w dużym skrócie oznacza: "w porządku".

Reportaż pani Richter to niezwykła podróż po krainie, którą większość zna tylko z filmów Petera Jacksona na podstawie dzieł mistrza Tolkiena. Pełen autoironii, humoru oraz informacji, które dla mnie, jako potencjalnego podróżnika w tamte rejony, są bardzo przydatne. Jeśli macie ochotę oderwać się od codziennych trosk, to ta książka jest idealna na długie, letnie wieczory. Dzięki niej wyruszycie w niesamowitą podróż i poznacie kraj, który mimo wszystko jest mało znany w naszym regionie. Bardzo serdecznie polecam.

Dla turystów Nowa Zelandia to "mały zielony raj": można tu spotkać ptaki kiwi, Maorysów, podziwiać malownicze plenery. Tempo życia jest wolniejsze niż w Europie, prawie nie ma bezrobocia. Kraina marzeń? Tak myśli Anke Richter, dziennikarka z Kolonii, przed rodzinną przeprowadzką do Nowej Zelandii. W "Czym zadziwi strefa kiwi" z przymrużeniem oka przedstawia zderzenie kultur. Prowadzi ciekawe rozmowy z Kiwi (jak mówią o sobie tubylcy), przytacza barwne anegdoty o lokalnych zwyczajach. Za nimi ukrywa refleksję nad tożsamością imigrantów i przypisywanymi im stereotypami. Czy da się od nich uciec?
Aleksandra Glinka, empik Stare Miasto

Wielu osobom nierzadko marzy się przenieść choć na chwilę w magiczne miejsce na końcu świata, gdzie jest ciepło, ludzie mają inną mentalność, radości jest jakoś więcej i życie płynie spokojnie, lecz atrakcyjnie. Książka Anke Richter pomaga w takiej magicznej podróży. I to jak! Możemy poznać nie tylko cudowną nowozelandzką przyrodę, ale również przyjrzeć się bliżej mentalności tubylców, a także... Niemców. Cudowne połączenie kultur dało wyjątkową opowieść, która uczy świata i życia. Czasami śmieszy, a czasami skłania do refleksji...
Karolina Szczerba, empik Świdnica

Książka jest bardzo interesująca i ciekawie napisana. Oprócz pojawiających się od czasu do czasu wątków, które nie są rozwijane, choć nie zawsze dotyczą one głównej opowieści, więc można je wybaczyć. Polecałbym tę książkę zwłaszcza osobom chcącym dowiedzieć się czegoś o Nowej Zelandii. Inna ale ciekawa kultura.