Cudzoziemka (ebook)

„Cudzoziemka” zwróciła moją uwagę za sprawą okładki i przede wszystkim obietnicą odrobiny Skandynawii. Piękny rozłożysty las, który skrywa tajemnicę, kilka run, to było coś, wokół czego na pewno nie mogłam przejść obojętnie. Nazwisko autorki niewiele mi mówiło, to nie było dla mnie problemem, wzbudziło dodatkową ciekawość. Kogo z Was nie ciekawi Skandynawia i nie chciałby jej zwiedzać? Czy bohaterka książki podziela ową fascynację? Główną bohaterką książki B.M.W Sobol pod tytułem „Cudzoziemka” jest Judyta, młoda kobieta, która lada chwila będzie broniła swojej pracy magisterskiej kończąc tym samym studia dziennikarskie. W jej życiu dzieje się bardzo wiele, dlatego postanowiła ze znajomymi zrobić sobie małe wakacje, wycieczka do Szwecji wydawała się idealnym pomysłem. Za dużo stresów i emocji związanych z ciągłym pojawianiem się byłego chłopaka, o którym wolałaby zapomnieć. Niestety w życiu nie zawsze jest tak, jakbyśmy tego chcieli. Judyta jest osobą, która twardo stara się stąpać po ziemi, nie jest miękką i zagubioną istotką, która jest pozbawiona charakteru, co bardo mi się w niej podobało. Zwiedzanie Skandynawii, jej surowego piękna bardzo mi się podobało, grupka przyjaciół przemierzała ją przenosząc się z miejsca na miejsce. Ich wypoczynek miał chylić się ku końcowi, zamieszkiwali u poczciwego człowieka, Judyta chciała pospacerować po lesie i musiała bardzo się oddalić, ponieważ nie potrafiła znaleźć drogi powrotnej. Zamiast tego odnalazła coś dziwnego, formacje skalne, traci przytomność i budzi się o poranku. Czy, aby na pewno? Wszystko, byłoby dobrze, gdyby to nie był VIII wiek. Niczego nieświadoma dziewczyna uparcie poszukuje domu Svena, u którego nocowała z przyjaciółmi, jednak nie potrafi go odszukać. Zupełnie jakby błądziła po omacku. Jak sobie poradzi w obcym miejscu nie znając języka i tamtejszych zwyczajów? Zwłaszcza, kiedy trafia na silnych, nieokrzesanych Wikingów? Życie Judyty zmieniło się diametralnie, czy będzie miała szansę na ucieczkę? Co ważniejsze, czy uda jej się trafić do domu? Tylko, czy będzie chciała, kiedy na jej drodze stanie przystojny Einar? „Cudzoziemka” to fantastyczna książka, która porwała mnie na ponad pięćset stron, historia nie wydawała mi się nużąca, chociaż akcja rozkręcała się wolno. Dzięki temu mamy okazję dobrze zaklimatyzować się w świecie, który otacza naszą bohaterkę. Autorka przedstawia nam kolejne wydarzenia oczami Judyty, powieść jest pisana w pierwszej osobie. Styl Sobol jest bardzo przyjemny, prosty w rozumieniu przez, co łatwo przyswajalny przez czytelnika. Na tych kilka wieczorów udało mi się przenieść i poczuć skandynawski klimat na własnej skórze. Niczego nie przyśpieszając wchodziłam wspólnie z bohaterką w realia VIII wieku, a jej charakterkiem było to ciekawe. Bez zwątpienia Judyta była tam inna, dziwna, a mimo wszystko w pewien sposób zaczęła należeć do ich społeczności. Została wybrana na małżonkę dla Einara, człowieka skrytego i zamkniętego w sobie, ich relacja postępowała powoli, w sposób naturalny. Dwa kroczki do przodu, trzy do tyłu. Widać, jak wiele pracy merytorycznej włożyła autorka, aby zgłębić wiedzę historyczną dotyczącą tamtych czasów i odpowiednio nam ją przekazać. Chłonęłam wszystkie wydarzenia i bardzo mi się one podobały, mało tego pragnę znacznie więcej. To wspaniałą historia, która uczy, by pamiętać o tym, co jest najważniejsze. Kruchość i cenność życia, o którym często zapominamy prędzej, czy później o sobie przypomni. Judyta będzie zdana na siebie, co spotęguje rozwój jej postaci, będzie musiała wykrzesać z siebie siłę, a także nauczyć się, jak przetrwać w trudnych warunkach. Bariera językowa, inne wierzenia, a także nowe, nieznane otoczenie sprawią, że bohaterka zacznie dorastać. Zmieniać się i dojrzewać, stanie się naprawdę dzielną kobietą, która będzie polegała na sobie, nie czekała, aż ktoś wybawi ją z opresji. W „Cudzoziemce” nie potrafiłam przewidzieć zakończenia, czy wydarzeń, do których się zbliżałam czytając lekturę. B.M.W Sobol pokazała, że potrafi stworzyć coś nowego i zabawić się z czytelnikiem podsuwając mu różne tropy. Mam nadzieję, że na kontynuację powieści nie będziemy musieli długo czekać. Książka bardzo mi się podobała, myślę, że jest dla tych, którzy lubią powieści obyczajowe z nutką magii i tajemnicy. Dla czytelników, którzy nie potrzebują ciągłej adrenaliny i potrafią uzbroić się w cierpliwość, a uwierzcie mi jest tego warta. Czytelniczko, wybrałaś już sobie swojego Wikinga?

Na dworze wieje, leje jest szaro i brzydko. Patrzę na książkę, która trochę zawstydza mnie objętością, ale w końcu wstaję, biorę ją z półki i... znikam na weekend w skandynawskich lasach. Po przeczytaniu zarysu fabuły spodziewałam się, że otrzymam historię na kształt serialu "Outlander" lub jak kto woli - na kształt jego literackiego pierwowzoru, a mianowicie "Obcej" autorstwa Diany Gabaldon. Tak też się stało! Po lekturze czułam się jakbym na raz obejrzała cały sezon i przyznam, że byłam trochę rozczarowana, że przyjdzie mi na kolejny poczekać... Główną bohaterką "Cudzoziemki" jest Judyta Karpińska - młoda studentka dziennikarstwa, która właśnie przygotowuje się do obrony pracy magisterskiej. Dziewczyna leczy złamane serce po bolesnym rozstaniu. Nie jest jej łatwo, gdyż sprawca zamieszania powraca do jej życia i próbuje odbudować zaufanie - jakim go wcześniej obdarzyła. Dodatkowo od niedawna męczą ją dziwne sny... Choć walczy ze sobą i umysł podpowiada jej, że nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, to w końcu ulega. Zauważa, że chłopak bardzo się zmienił, ale nie wie na ile to gra, a na ile rzeczywista przemiana. Mają wspólnych znajomych, z którymi wybierają się na objazdowe wakacje po Skandynawii. Na wyjeździe chłopak bardzo zabiega o jej względy, w końcu decydują się spróbować jeszcze raz. I tego wieczora właśnie, podczas incydentu z jednym z kolegów, dziewczyna oddala się od domku, w którym mieszkają i trafia pod tajemniczy głaz. Od teraz nic już nie będzie jej znane, nawet czas. Okazuje się, że jest w tym samym miejscu, w którym była wieczorem z przyjaciółmi jednak wiek nie jest już XXI, a VIII... Judyta znajduje się w czasach wikingów... I kompletnie nie zdaje sobie z tego sprawy. Na początku trafia w niewolę, próbuje uciec, ale w końcu dociera do niej, który jest wiek i nie ma dokąd pójść... Próbuje nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości, ale stare przyzwyczajenia i różnica - postępu technologicznego, nie ułatwiają jej tego. Książka jest napisana niezwykle lekko. Choć pierwsza część trochę się dłuży przez opisy stanów emocjonalnych bohaterki i jej niezbyt porywającą codzienność, to od momentu przejścia przez nią przez wrota czasu jest zdecydowanie lepiej. Narracja jest prowadzona w osobie pierwszej, bogato okraszonej przemyśleniami młodej bohaterki. Dlaczego wspominam, że młodej? Bo niektóre z jej rozważań są dość dziecinne i mogą starszego czytelnika irytować, ale jak przypomnę sobie swoje - z podobnego okresu w życiu - to niczym wielkim się one nie różniły. Będzie wiele komicznych sytuacji - kłótni między Judytą, a ówczesnymi mieszkańcami Skandynawii, z którymi po wielu perturbacjach, nie tylko językowych, uda się jej znaleźć wątłą nić porozumienia. Będziemy świadkami przemiany bohaterki. Poprzyglądamy się jak z dość nieudolnych zalotów dwójki bardzo młodych ludzi rodzi się miłość, przywiązanie i oddanie. Jak surowość i prostota życia dają Judycie to, czego tak szukała w XXI wieku. Autorka świetnie wplotła w tę historię nasze dzisiejsze gonienie za lepszym jutrem i brak umiejętności docenienia tego, co już mamy. Oczywiście nie jest to książka historyczna, prezentowane postaci są mocno uwspółcześnione, tak samo zresztą jak dialogi. Przygotujcie się na mieszankę kliku gatunków literackich - powieści obyczajowej, fantastyki, romansu i kilku erotycznych scen. Da się zauważyć, że autorka wiele czasu poświęciła na zbieranie materiałów dotyczących topografii Skandynawii, jej historii i oczywiście mitologii. Znajdziemy tutaj również kilka nawiązań i do naszej starej - słowiańskiej wiary. A zakończenie... No cóż, spodziewałam się, że właśnie tak będzie.. Naprawdę świetnie się bawiłam i z przyjemnością wkroczę ponownie do życia Judyty!

🧡 Gdy pierwszy raz zobaczyłam tytuł książki gdzieś tu na insta, na myśl przyszła mi lektura szkolna, wiecie, ta o niespełnionej artystce. Gdy zobaczyłam ją po raz kolejny, zastanowiłam się jaka jest treść, w końcu to konkretna cegiełka. Następne nasze spotkanie streściło mi powierzchownie jej organizm. Ucząc się jej kształtów, figur, kontrastu światów i zachowań, grafiki na okładce i czarnych liter na białym tle, cegiełka wciągała mnie bezpowrotnie. 🧡 Otwierając książkę myślałam, "No dobra, przekonamy się, czy jest taka dobra jak się nią zachwycają". I.. jest. Wydawać by się mogło, że historia będzie się dłużyła, bo po pierwszej setce stron można opisać co się zadziało w zaledwie dwóch zdaniach, tyle że każdy opis jest tu na wagę złota. A czas w jakim przeczytasz nie tyle ćwiarteczkę a całość, jest błyskawiczna. Nie nudziłam się ani na moment. Opisy, dialogi, sam pomysł na tę historię wciąga w wir poznania kultury, flory i fauny Skandynawii. 🧡 Znacie mnie, wiecie, że kocham takie motywy, przeszłość. Że zawsze były mi bliskie kamienie, drzewa, słowiańskie obrzędy, amulety. Zdradzę wam jedno: ten bursztyn na okładce nie jest bez znaczenia! Jest mi jednak przykro, bo zamknięcie książki oznacza powrót do XXIw. Zakończenie historii o Judycie w tym momencie sprawia, że serce staje się ciężkie, brakuje oddechu i dopada książkowy kac. Rzadko zdarza się, by książka tak bardzo mi się spodobała, chciałabym zobaczyć ją na wielkim ekranie oraz z cierpliwością czekać na spokojne zakończenie historii. 🧡 Basiu, teraz, gdy jestem po lekturze Twojego cudeńka, czuję, że na tak wysokim poziomie literackim przeczytałam zaledwie kilka pozycji. No nic, idę zmieniać wszystkie oceny w pozostałych przeczytanych pozycjach. Przeczytałam dotąd mało, ale jak narazie wraz z Sylwia Bachleda - strona autorska i Pragnienie zemsty i oczywiście Henrykiem Sienkiewiczem jesteście moim numerem jeden w Polsce 🧡 Judyta to studentka dziennikarstwa. W ostatnie wakacje przed wkroczeniem na dobre w dorosłość wybiera się z przyjaciółmi i byłym chłopakiem na wakacje do Szwecji. I choć umysł coś podpowiada dziewczynie, ta postanawia "Niech się dzieje co chce!". I tak.. przenosi się do VIIIw. Staje się Jodridd. A jakie będą na nią czekać przygody, dowiedzcie się sami ;] Ta książka to ponad 500 stron oczarowania i 0 stron nudy!

"Tak samo jest z ludźmi. Płyniesz w pojedynkę jest ciężko, czasem kręcisz się w kółko i niemal całe życie stoisz w miejscu. We dwójkę też jest ciężko, ale wspólnymi siłami można gdzieś dopłynąć, i czasem nawet się nie zmęczyć." Judyta jest studentką dziennikarstwa. Zaraz po obronie pracy magisterskiej planuje z przyjaciółmi wakacyjny wyjazd do Skandynawii. Kiedy dowiaduje się, że razem z nimi ma jechać były chłopak Judyty, z którym rozstanie było bardzo bolesne, nie jest zbytnio zachwycona tą perspektywą. Nie spodziewa się jednak, że to będzie najmniejszy z jej problemów, a ten wyjazd zupełnie odmieni jej życie. Po wielu pozytywnych opiniach, bardzo chciałam przeczytać tę książkę. Kiedy otrzymałam od autorki informację, że książka łączy w sobie kilka gatunków – obyczajówkę, romans, elementy historii i fantasy – tym bardziej byłam zaintrygowana. Zastanawiałam się czy z takiej mieszanki może wyjść coś dobrego. No bo wiecie jak to mówią: co za dużo to nie zdrowo. No ale muszę przyznać, że autorka doskonale sobie poradziła. A jeszcze biorąc pod uwagę, że jest to debiut? Naprawdę wielkie brawa! Chociaż kilka pierwszych rozdziałów nie do końca zapowiada to, co dopiero ma nadejść, i dla niektórych wydawać się może, że akcja się nieco rozwleka w czasie, to mi to kompletnie nie przeszkadzało. Bardzo polubiłam styl autorki. Już na pierwszy rzut oka widać, że włożyła mnóstwo pracy, bohaterowie są doskonale wykreowani, nie brakuje im wad, dzięki czemu mamy wrażenie, że są prawdziwi. Pełne szczegółów opisy krajobrazów Skandynawii sprawiły, że oczami wyobraźni od razu przeniosłam się do tego świata i towarzyszyłam Judycie. Kiedy już akcja nabrała tempa, totalnie nie mogłam oderwać się od książki. Czytałam do późna, obiecując sobie, że przeczytam tylko jeszcze jeden rozdział, ale wszystkie kończyły się w takich momentach, że po prostu nie mogłam przestać. Mnóstwo zupełnie niespodziewanych zwrotów akcji sprawiło, że ciekawość wzięła górę, a te ponad 500 stron przeleciało nawet nie wiem kiedy. Miałam oczywiście różne teorie co do tego, co może się wydarzyć, ale ani jedna nie była trafiona! I jeszcze to zakończenie… No tutaj autorka totalnie popłynęła, teraz będę wyczekiwać kolejnej części jak na szpilkach, bo na takie rzeczy to się nie godzę! Genialna książka i zdecydowanie polecam!

„Cudzoziemka” to bardzo udany debiut pani B.M.W. Sobol, która urzekła mnie swoim klimatem, zwłaszcza w części osadzonej w świecie Wikingów. Wykorzystała w pełni swoją wiedzę o ówczesnych realiach, którą zdobyła wertując dostępne materiały historyczne opisujące kulturę i tradycję wczesnośredniowiecznych mieszkańców Skandynawii. Przeczytałam ją z ogromnym przejściem, śledząc losy głównej bohaterki i zagłębiając się w minionych wiekach, zastanawiając się czy umiałabym się w nich odnaleźć. Dla wielu z nas byłoby to z pewnością niezwykle trudne. Jesteśmy, bowiem przyzwyczajeni do obecnej wszędzie technologii, cywilizacyjnych rozwiązań, nowoczesnych form komunikacji. A teraz wyobraźmy sobie, że to wszystko zostaje nam zabrane i zdani jesteśmy tylko na siebie, swój instynkt i umiejętności przetrwania w dzikiej głuszy…

Zbyt duża inspiracja "Outlanderem". Czytając komentarze widzę, że nie tylko ja mam takie odczucia.