Corrado. Gangsterzy Nowego Jorku. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

Polecam!! :) Szkoda, że to już ostatnia część, chętnie poznałabym historie innych bohaterów :)

Piękna książka polecenia do przeczytania ciekawe zakończenie

Polecam 😍

Polecam

Polecam

Super

"Nie można uciekać bez końca. Złe uczynki prędzej czy później dogonią każdego." "Ludzie rzadko oddalają się od miejsc, do których wzywa ich serce." "Niekiedy musimy wykazać się cierpliwością, żeby odnaleźć właściwą drogę. Zwłaszcza gdy dopiero co dowiedzieliśmy się, kim jesteśmy." "Ludzie zakochują się co sekundę, codziennie, każdy w swoim tempie. Czasami miłość pojawia się jak grom z jasnego nieba. A niekiedy rozkwita w rytmie leniwego, letniego wiatru. Nieważne, czy wydarza się w okamgnieniu czy powoli. Liczy się tylko to, że jest." "Jednak tam, gdzie jest światło, pojawia się również mrok. Musimy nauczyć się je równoważyć. Należy kochać, nawet gdy romantyzm pryśnie." "Ale w końcu wszyscy umrzemy. Trzeba to zaakceptować i żyć dalej." "Niezależnie od kolei losu każdy z nas musi zawalczyć o szczęśliwe zakończenie. Bo życie mija w jednej chwili. Nie można odzyskać straconych lat. Dlatego warto patrzeć przed siebie, w przyszłość. Każdy kolejny dzień niesie ze sobą obietnicę." "Życie bywa zaskakujące. Czasami nie jesteśmy w stanie dostrzec tego, co jest tuż obok przed naszymi oczami. Być może to kwestia odpowiedniego momentu lub przeznaczenia." Z niecierpliwością czekałam na "Corrado", byłam także zaciekawiona w jaki sposób Autorka połączy go z poprzednimi tomami. Zaskoczyła mnie w tej książce praktycznie wszystkim. Przedstawieniem tej części mafii, odniesieniem do serii, a także poprowadzeniem fabuły, a przede wszystkim wątku związku Corrado i Alciny. Jeśli macie jakieś wyobrażenia co do tej części wyrzućcie je do kosza i dajcie pełne pole do popisu Autorce. Bella di Corte udowadnia, że ma mnóstwo świeżych pomysłów i nie lubi się powtarzać. Stworzyła historię niebanalną, nadała jej pierwiastek świeżości, a głównym bohaterom nadała cechy, o które byśmy ich nie posądzali. To godne zakończenie cyklu "Gangsterzy Nowego Jorku", choć trudno rozstać się z tym światem. Corrado, nazywany też Skorpionem, jest typowym przedstawicielem mafii. Arogancki (choć do buty Casha mu daleko), samowystarczalny, nieufny, zabijający z zimną krwią i żądny zemsty. Absolutnie nie ma w planach ożenku, gdyż dla niego liczy się tylko praca. Jest zdania, że może przewidzieć wszystko i wyprzedzić przeciwnika, ale co najmniej dwie osoby są w tym od niego lepsze- Capo oraz wuj Tito. Za sprawą tego drugiego zakocha się bez pamięci. Za sprawą pierwszego zacznie tracić zmysły. Czy popadnie do końca w obsesję czy opamięta się w imię miłości? Czeka go naprawdę trudna potyczka, chyba najtrudniejsza z możliwych- z samym sobą. Alcina to Włoszka w pełnej krasie. Wybuchowa i potrafiąca walczyć o swoje. Zdecydowanie jej charakter nie pasuje do obrazu kobiety mafii- uległej, doglądającej domu i dzieci, która udaje, że nie zauważa występków męża. A jednak właśnie dzięki tym cechom charakteru przyciąga Corrado. Ta dziewczyna kocha tak samo zaciekle jak nienawidzi i nie zawaha się ani chwili by bronić swoich bliskich. Jednak, mając na względzie jej waleczność, czy miłość i pasja, która połączyła ją z mężem wystarczy? Od dawna wiadomo, że miłość i nienawiść dzieli tylko krok. To opowieść, której nie brakuje emocji i zapewnia drżenie serca, a to wszystko jest przedstawione w iście sycylijskim klimacie. Dostajemy tu także próbę powrotu do korzeni w kierowaniu mafią, sięgającą zamierzchłych czasów. To ciekawy zabieg, bo w większości tego typu książek, przywódcy zawsze starają się iść ku nowoczesności. Ale nie Corrado. To głównie jego historia. O miłości, zgubieniu, walce wewnętrznej, pogoni za duchami przeszłości, które przysłaniają teraźniejszość i zdrowy rozsądek. Postać Alciny jednak pokazuje jak wielkich rzeczy może dokonać kobieta robiąc jedynie jedną rzecz- kochając. Zakończenie jest absolutnie majstersztykiem, którego nie dało się przewidzieć i ukoronowaniem całej sagi. Choć moim ulubionym tomem serii pozostanie "Lupo", to jednak "Corrado" jest tym, który wyróżnia się najbardziej. Wartym wspomnienia jest Adriano, postać poboczna, mężczyzna, który nie pojawiał się często, a jednak dość wyraźnie zaznaczył swoją obecność w książce. Za sprawą jego ale też i głównego bohatera, Autorka pokazała, że także mężczyźni mafii mają uczucia, z którymi nie potrafią sobie poradzić i które trawią ich od środka. To jedna z niewielu serii mafijnych na rynku, która trzyma poziom od początku do końca i chociażby dlatego jest godna polecenia. Wszyscy miłośnicy takich czytelniczych klimatów koniecznie muszą ją wpisać na swoją listę do przeczytania.

“Corrado” “Ludzie zakochują się co sekundę , codziennie, każdy w swoim tempie. Czasami miłość pojawia się jak grom z jasnego nieba. A niekiedy rozkwita w rytmie leniwego , letniego wiatru. Nieważne , czy wydarza się w oka mgnieniu , czy powoli. Liczy się tylko to ,że jest.” “Corrado” to trzeci tom mafijnej serii Belli di Corte - Gangsterzy Nowego Jorku. Zrobiłam przeskok - czytałam pierwszy tom, który mnie zauroczył, pominęłam drugi i rzuciłam się na ten trzeci . Dochodzę do wniosku, że na słodkie i urocze historie o miłości , muszę mieć odpowiedni nastrój . Tym razem chwyciłam po nią w złym momencie , bo niestety mnie nie porwała i czytałam długo, nie mogąc się w nią zaangażować. A szkoda. Tytułowy Corrado , jest następcą Capo familii Capitani. Słynny Skorpion, siejący postrach, zabił po raz kolejny , przez co musi się ukryć na jakiś czas aż sprawa przycichnie. Kuzyn daje mu na ten czas zlecenie - ma odszukać kobietę , która w przeszłości, pozbawiła go męskości z pomocą sekatora… Ona wie, że jest poszukiwana , od lat się ukrywa i dobrze jej to wychodzi. Jednak przed nim się nie ukryła. Nie spodziewali się tylko , że oboje tak nagle poczują do siebie coś tak intensywnego , że nie będa mogli się sobie oprzeć. “Postanowił, że będzie należała do niego.” Dokładnie. Tu nie było dyskusji. Alcina Parisi już od pierwszej chwili oczarowała Corrado i postanowił, że musi być jego . Wykorzystał fakt, że dziadek zażądał aby się ożenił i postanowił, że nie zostanie mężem wybranej przez rodzinę kobiety. Swoje serce odda tylko i wyłącznie Alcinie. Ta seria jest nietypowa. Charakterystyczne dla romansów mafijnych jest to , że zawierają sporo brutalności, ta miłość w nich jest namiętna ale nie słodka i urocza , a tu właśnie taka jest i to aż za bardzo jak na mój gust. Szybko się zakochali, równie szybko rzucali oboje wielkimi deklaracjami o dozgonnej miłości. Przewracałam oczami wielokrotnie jak Corrado mówił o tym , żeby wycięła mu serce . Oboje jako bohaterowie mnie zawiedli. Sądziłam ,że Alcina będzie bohaterką z ikrą, w końcu jakby nie patrzeć , poprzedniemu mężczyźnie obcięła jądra. Liczyłam na ognistą Włoszkę z temperamentem, a ona była taka bez wyrazu. Były momenty , że pokazywała pazurki ale było ich zdecydowanie zbyt mało, z kolei tych kiedy była uległa za wiele. Co się tyczy Corrado, ma niby charakter bezwzględny mafioso , jednak jego chorobliwa zazdrość, nadmierna porywczość i okrucieństwo w stosunku do mężczyzn, którzy tylko spojrzeli praktycznie na jego żonę, była dla mnie absurdalna momentami. Zaś obsesja na punkcie zabójcy jego ojca już graniczyła z psychozą. Zupełnie go nie rozumiałam, to było ewidentnie chore i nudne niestety , bo przez pół książki, szukał człowieka - ducha. Każdy praktycznie wiedział więcej od niego, a on nie potrafił odpuścić mimo, że szkodził sobie i swojej rodzinie . Liczyłam na to , że ten tom zachwyci mnie jak poprzedni. Podobało mi się to , że spotkałam znów bohaterów , z poprzedniego tomu ale tych z tego nie potrafiłam polubić. Może gdybym przeczytała te książkę w innym momencie, spodobałaby mi się . Nie uważam jej za złą. Wierzę, że wiele osób będzie oczarowanych tą lekturą , jednak sama do nich na chwilę obecną nie mogę się zaliczać. Wolę jak widać brutalną stronę mafii, bez ckliwości i gdy żądza zemsty pozostaje w granicach rozsądku .

Corrado nie znał litości, był bezwzględny i niebezpieczny jak skorpion, którym go nazywali. Nie miał w planach się żenić, jednak musiał je zmienić. Jeśli chciał zająć miejsce dziadka i stanąć na czele jednej z rodzin mafijnych, musi to zrobić. Tym bardziej że nie tylko on był szkolony, aby nią się stać. Nie ma zamiaru sam szukać, dla niego to ma być tylko kontrakt, kolejna umowa pozwalająca dotrzeć do celu. Alcina musi się ukrywać, to jedyny sposób, aby żyć. Zrobiła coś strasznego i chociaż ani trochę tego nie żałuje, zmieniło to jej życie. Kiedyś, na jej drodze stałą mężczyzna, który zapragnął ją mieć i chociaż się nie zgadzała, znalazł sposób, aby ją zdobyć. Jednak, zamiast się podporządkować, pozwolić się gwałcić i bić, ona postanowiła walczyć, pozbawiają mężczyznę pewnych części ciała. Teraz on chce zemsty i zrobi wiele, aby ją odnaleźć. Wyjazd na Sycylię, odnalezienie pewnej kobiety miało dla Corrado wielkie znaczenie. On potrzebował informacji o człowieku, który stał się duchem, jego kuzyn chciał zemsty za wyrządzone krzywdy. Jednak spotkanie z Alcini wiele zmieniło. Ta kobieta miała w sobie coś, co sprawiło, że zapragnął jej i to nie tylko na chwilę. Tylko nic nie jest takie proste, jakby się chciało. Na ich drodze stanie nie tylko kuzyn Corrado, który twierdzi coś zupełnie innego niż kobieta, ale również przeszłość mężczyzny i chęć zemsty. Czy mimo wszystko uda im się być razem? Czy Alcina będzie bezpieczna? Czy Corrado zajmie miejsce dziadka? Czy dokona zemsty? Książka jest trzecim, ostatnim tomem cyklu Gangsterzy Nowego Jorku, który mnie osobiście się podobał. Tym razem poznajemy historię Corrado i Alcini, którą uważam za ciekawą i wciągającą. Akcja dość szybka, z ciekawymi zwrotami. Książka pełna mafijnych porachunków, niebezpieczeństw, a przy tym namiętności. To historia kobiety, która jest ofiarą, a mimo to ona musi się ukrywać, a nie sprawca. To opowieść o mężczyźnie, który ma dwa cele – zemstę i stanięcie na szczycie rodziny mafijnej, jednak kiedy poznaje Alcini, jego cele zaczynają się zmieniać. To jedna z tych książek, z którymi nie można się nudzić, od których mnie ciężko się oderwać, a podczas czytania towarzyszy mi wiele różnych emocji. Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani. Bardzo mi się spodobało to, że kobieta nie jest „szarą myszką”, która boi się wielu rzeczy, za to jest silna i odważna (chociaż niektórzy mogą stwierdzić, że to, co zrobiła, było głupotą). Alcini ma własne zdanie i nie zamierza siedzieć cicho i dostosowywać się do innych, a jednocześnie wie, kiedy lepiej trochę odpuścić. To bohaterka z silnym charakterem i ostrymi pazurkami. Corrado jest mężczyzną, którego lepiej omijać, nieprzewidywalnym, bezwzględnym, nieznającym litości. Kiedy wyznaczy sobie cel, nic nie jest w stanie go od jego realizacjo odwieść. Nazywany Skorpionem i moim zdaniem właśnie nim jest. To bohater, którego jednocześnie się kocha i nie nienawidzi (a przynajmniej ja mam takie odczucia). „Corrado” to książka, która mnie się podobała i z przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/11/wydawnictwo-muza-ksiazka-pt-corrado.html

To już ostatnia historia opowiadająca o Gangsterach z NY. Ogólnie dalej jestem zdania, że okładki książek tej serii są po prostu paskudne. Serio, ciężko mi na nie patrzeć, jednak na moje szczęście środek się broni i książki w ogólnym rozrachunku są bardzo przyzwoite. Historia Corrado różni się od poprzednich, sama lektura jest napisana w odrobinę inny sposób niż poprzednie. W tym wypadku wyjątkowo przypadły mi do gustu wszystkie wstawki w języku włoskim- tudzież dialekcie sycylijskim. Dzięki nim pewne sceny nie wydawały się takie wulgarne i obsceniczne. Dla mnie to duży plus tym bardziej, że ostatnio zdecydowanie odeszłam od czytania romansów i wpadłam w mrok ! (eh, no może nie do końca, bo po drodze nieco się zgubiłam i byłam świadkiem tragedio komedii, przez którą musiałam co rusz przecierać swoje łyse czoło xD – tak dalej mam z tego ubaw! ) . Ogólnie było spoko, może trochę za spokojnie jak na mój gust, ale w tej lekturze pierwsze skrzypce grały emocje i uczucia. Corrado to taki trochę stan umysłu. Lubię takich bohaterów. W końcu to skorpion- jakby to miało coś wyjaśniać, ale dla mnie wyjaśnia- nie pytajcie :p Ciekawy przypadek z tego mężczyzny, nie powiem. Intrygujący. Tylko jedna myśl nie daje mi jednak do tej pory spokoju. Jak ktoś, tak bystry i przebiegły, mógł nie zorientować się, że osoba, którą tak bardzo chce zniszczyć, pokonać, jest tuż pod jego nosem ? To było momentami zabawne, a niekiedy wkurzające. Uwierzcie mi, że zemsta, która była w naszym bohaterze głęboko zakorzeniona mieszała mu w głowie! I to bardzo. Można było niemal wyczuć tę jego wewnętrzną walkę, jaką toczył ze sobą. Aczkolwiek ja, mimo całej sympatii do tego Pana, najchętniej, tak zapobiegawczo wysłałabym go na jakąś terapie elektrowstrząsami czy coś. Należało mu się, bez dwóch zdań. Cuda i dziwy. Zresztą jak złapać ducha ? Co do głównej bohaterki to skradła ona tutaj absolutnie show! Typ bohaterki, który uwielbiam! Alcina to wyjątkowa postać, dopracowana w każdym najmniejszym szczególe. Kobieta petarda, mimo iż nie sprawiała wrażenia kogoś, kto z łatwością potrafi przejąć ot, tak kontrolę i pozamiatać wszystkich. ' Odebrałem cenną lekcję. Nie lekceważ kobiet, którym na czymś zależy. Jeśli potrafiły wydać na świat dziecko, były zdolne do wszystkiego. ' ps. to mój ulubiony cytat, idealnie opisujący całe te szaleństwo. Zakończenie tej historii było iście epickie, chociaż tak jak wspomniałam na próżno szukać tutaj wartkiej i szokującej w zwrotach akcji. Jednak te emocje i uczucia do mnie przemawiają. Idealne zwieńczenie całości, choć gdzieś tam odczuwam wewnętrznie pewien niedosyt. Dziękuję za uwagę. Megi.