Cena złudzeń (okładka  miękka, wyd. 07.2019)

Żyjąca skromnie, ale szczęśliwa rodzina Ziembiaków przeżywa nieoczekiwany dramat: osiemnastoletnia córka – Karolina – wzorowa uczennica, absolwentka renomowanego liceum, laureatka wielu konkursów i olimpiad przedmiotowych, zamiast dokonać wyboru kierunku studiów, oznajmia, że przerywa swoją edukację. W tym czasie przestaje wracać do domu na noce, wiąże się z podstarzałym lokalnym biznesmenem – Józefem i przysparza matce kolejnych siwych włosów, pokazując się z nim w miejscach publicznych. Para staje się obiektem kpin mieszkańców miasta, a rodzice, jak to zwykle w podobnych sytuacjach bywa, dowiadują się o całej sprawie ostatni. Niezłomna i głęboko wierząca matka zaczyna szukać pomocy: trafia do psychologa, miejscowego proboszcza, próbuje przemówić do „bezjajecznego” męża, jednak bezskutecznie. W końcu traci grunt pod nogami, dosłownie i w przenośni. Rodzina zaczyna rozpadać się i choć jej członkowie są tym faktem przerażeni, nie mogą zrobić nic, co mogłoby ten proces powstrzymać. "Nie ma większego upadku niż ten, jaki dotyka odrzuconą przez mężczyznę kobietę, która postanawia się zemścić, oddając swoje ciało obcym mężczyznom." Agata Marzec podejmuje w swojej powieści temat związku z dużo starszym mężczyzną, który dla głównej bohaterki, Karoliny mógłby być... dziadkiem, gdyż dzieli ich 50 lat różnicy. A jakby tego było mało, jest mężczyzną żonatym, mającym dzieci. Takie związki zawsze wzbudzały, wzbudzają i chyba jeszcze długo będą budzić sprzeciw i zgorszenie społeczeństwa. Ciekawa jestem co Wy myślicie na ten temat? Gdy natknęłam się na tzw. podrozdziały dotyczące życia prywatnego i działalności naukowej Alberta Einsteina, początkowo nie bardzo wiedziałam czemu miałyby służyć. Jednak jak szybko się okazało, stanowią one kluczowy element fabuły "Ceny złudzeń". Pozwalają lepiej zrozumieć treść i przesłanie powieści. A poza tym słynny fizyk jak dotąd znany był mi tylko i wyłącznie od strony naukowej, więc fragmenty poświęcone jego życiu osobistemu stanowią dla mnie dodatkowy smaczek powieści. Autorka opisuje codzienne życie bohaterów, ukazuje ich wybory, lęki i pragnienia. Pojawia się oczywiście miłość oraz związane z nią oddanie i poświęcenie. Tylko czy tak poświęcając się nie zapominamy o sobie i własnych potrzebach i pragnieniach? Pisarka ukazuje miłość z jej wszystkimi odcieniami. Mamy miłość małżeńską, rodzicielską, córki do rodziców, do Boga, a nawet tę zakazaną. Ale czy tę ostatnią można jeszcze nazwać miłością? Nie mogę Wam za wiele w tym miejscu zdradzić, ale tu zdecydowanie nic nie jest takim, jakim się na początku wydaje. "Tulił się do niej potwór w ludzkiej skórze. Nie mógł wiedzieć, czym jest serce, bo sam go nie miał. Kochał tylko siebie i wokół swojej osoby zorganizował cały wszechświat. Reprezentował podwójną moralność, sprytnie skrojoną na miarę swoich potrzeb i popędów. Był wynaturzonym hedonistą pozbawionym refleksji. Jedyne kryterium oceny człowieka stanowiły dla niego pieniądze." Muszę przyznać, iż dawno nie spotkałam się z tak wykwintnym i wysokich lotów językiem. Jestem oczarowana z jaką swobodą pani Agata operuje piórem. Co prawda czytając należy zachować odpowiednie skupienie, ale przedstawiona historia wynagradza nam ten trud. Książka zmusza do refleksji i głębszej analizy naszych wyborów i ich konsekwencji. Nie zawsze właściwych, a cenę, jaką wystawi nam za nie życie, będziemy musieli ponieść my sami albo nasi bliscy. Widzimy że nie można zatrzymać toczących się wydarzeń, ani ich zmienić. Nieuchronność przemijania i śmierci dosięgnie każdego z nas. Trzeba zaakceptować ten fakt oraz zrobić wszystko, by żyć pełnią życia. Nie można karmić złudzeniami drugiej osoby. Nie można bawić się w Boga. Każdy ma prawo wiedzieć, że umiera, by uporządkować ważne dla siebie sprawy. "Czasami trzeba w życiu dokonać tragicznego wyboru, tak już jest. Nie my pierwsi i nie ostatni. Liczy się cel..." "Cena złudzeń" to powieść psychologiczno-filozoficzna przesiąknięta emocjami, przedstawiająca życie z jego lękami, pragnieniami, oddaniem, poświęceniem, popełnieniem błędów oraz stwarzaniem pozorów. To historia, w której przeplatają się miłość i nienawiść, wiara i słabość, siła i niemoc. To książka traktująca o więzach rodzinnych, które zostają zerwane. Czy jest szansa na ponowne scalenie rodziny Ziembiaków? Zapraszam do lektury, warto!

Karolina, ponadprzeciętnie inteligentna nastolatka miała pójść zupełnie inną drogą. Ukochana jedynaczka, od najmłodszych lat miała wszystko, o czym zamarzyła. Doskonała uczennica mogła przebierać w uczelniach, gdzie chciałaby studiować. Jednak wydarza się coś, co rujnuje życie rodzinne państwa Ziembiaków. Dochodzą do nich wieści, że ich oczko w głowie rzuca szkołę i wplątało się w romans z dużo starszym, żonatym mężczyzną. Matka, praktykująca katoliczka, traci wiarę i zdrowie, ojciec wydaje się krążyć myślami gdzieś daleko. A co naprawdę wydarzy się w tej rodzinie? Zapraszam do lektury powieści. Przyznaję, że chwilkę trwało, zanim skończyłam tę książkę. Nie dlatego, że leżała na stosie do przeczytania. Po prostu kilkanaście pierwszych stron mnie nie wciągnęło i nie mogłam się zmusić, by czytać dalej. Jednak pewnego dnia zrobiłam sobie kawę, powiedziałam" teraz albo nigdy" i... przepadłam!!! Nie wstałam z fotela, dopóki nie skończyłam. Absolutnie się nie spodziewałam tego, jak potoczy się ta historia. Ona jest o wiele bardziej skomplikowana, niż mogłoby się wydawać. Autorka napisała powieść, która aż kipi miłością. Miłością w wielu odcieniach. Miłością rodzicielską, córki do rodziców, żony do męża, człowieka do Boga, miłością zakazaną... Co zaskakujące, nie poprzestaje na czasie teraźniejszym. W książce znajdziecie przepięknie przybliżoną postać genialnego, choć niezbyt ogarniętego uczuciowo Alberta Einsteina, który znalazł się tu nieprzypadkowo. To bardzo ciekawy pomysł, wplecenie takich wątków biograficznych naukowca. "Cena złudzeń" to takie przedstawienie codzienności, przeciętnej polskiej rodziny. Matka, typowa kwoka, która lubi mieć wszystko pod kontrolą, zaplanowane, ojciec to człowiek, którego zadaniem jest zapewnić rodzinie utrzymanie, córka- śliczna, grzeczna, niesprawiająca kłopotów wychowawczych aż do chwili, kiedy na jaw wychodzi jej karygodny związek. Hanna Ziembiak nie może się pogodzić z wyborem Karoliny, próbuje przemówić jej do rozumu prośbą, groźbą i krzykiem, szuka wytłumaczenia, pyta dlaczego. Nie może też zrozumieć zachowania swojego małżonka, który jakby nabrał wody w usta i nie komentuje wydarzeń. Stres, strach, utrata wiary we wszystko co znała, sprawia, że kobieta zaczyna podupadać na zdrowiu. Im bardziej poznajemy bohaterów, tym bliżej jesteśmy rozwiązania zagadki, co wydarzyło się w tej rodzinie, że Karolina zaczęła się buntować i żyć po swojemu. Wtedy też coraz bardziej wciąga historia Alberta. Autorka tak umiejętnie poprowadziła historię, że za nic w świecie nie domyśliłam się, co będzie punktem zwrotnym tej historii. Dopiero kiedy doczytałam do tego momentu, wtedy spojrzałam na całą sytuację inaczej. Czy zrozumiałam? Trudno powiedzieć jednoznacznie, bo trudno przewidzieć własne zachowania, będąc jedynie obserwatorem wyborów bohaterów. Podsumowując, ta książka jest niesamowita. Doskonale rozpisana historia, niesztampowi bohaterowie, mnóstwo zaskakujących zwrotów akcji, a przy tym poruszenie tylu ważnych tematów. Naprawdę, wielkie wow! Polecam z całego serca. Więcej na https://papierowestrony.blogspot.com/2019/08/cena-zudzen-agata-marzec-702019-150.html

„ Czas zależny jest od przestrzeni, w której się go odmierza. I od ludzi, którzy nim dysponują”. Czytając opis wydawcy spodziewałam się ciekawej lektury. Nie wiedziałam, że pozostanie ze mną na dłużej. Przedstawiona fabuła niesie ze sobą ogromny, wartościowy przekaz. Zastosowane przerywniki z życia Alberta Einsteina, jego życiowych wyborów - są świetnie skonstruowanym zabiegiem, który pozwala w pełni zrozumieć przesłanie książki. Użyta w fabule proza życia dnia codziennego, bardzo dobre przedstawienie postaci i ich różnorodność charakterów. Punkt widzenia po drugiej stronie lustra, to wszystko tworzy spójną całość. Dodajmy do tego wszystkiego słownictwo i styl pisania na bardzo wysokim poziomie. To euforia doznań dla czytelnika. Dawno nie miałam do czynienia z takim poszanowaniem języka, stosowana przez autorkę elokwencja i erudycja powala na kolana. Odczuwam względem pisarki wielki szacunek. Powieść wymaga skupienia, ale też przenosi na inny poziom doznania czytelnicze. Dodatkowo czytając, odczuwamy lekkość pióra Pani Agaty, co może być trudne do osiągniecia, stosując takie słownictwo. Wysoko zawieszona poprzeczka. Z pozoru zwykła skromna rodzina z klasy robotniczej, której przykładna, oddana i wzorowa córka wkracza w dorosłość. Rodzina zawsze mogła szczycić się głębią więzi, jaka ich łączyła. Każdy żył osobno, jednak zawsze potrafili znaleźć chwilę dla siebie. Problemy ich nie dosięgały, a zdrowie zawsze dopisywało. Matka Hanna, to typowa pani Dulska, dla której oddanie wierze w Boga i szacunek ludzi, stało się wyznacznikiem w życiu. Mąż Ksawery, to cichy, poczciwy człowiek, w pełni oddany rodzinie. Karolina, piękna, inteligentna i oczytana dziewczyna, dla której sensem życia jest zgłębienie wiedzy o swoim idolu – Albercie Einsteinie. Dlatego też wielkim ciosem dla rodziny, było związanie się córki z biznesmenem, posiadającym rodzinę Józefem. Najbardziej skrzywdzona poczuła się Hanna, która o wszystkim dowiedziała się od „dobrych sąsiadów”, którzy dawali odczuć zniesmaczenie swoim zachowaniem. Kochająca i scalająca całą rodzinę pani domu, próbowała znaleźć pomoc i wsparcie u męża. Jednak bezcelowo, Ksawery wolał nie wtrącać się w wybór córki i przechodził do porządku dziennego. Z czasem silny stres i brak zrozumienia ze strony rodziny przyczynił się do ujawnienia choroby u Hanny, o której wiedzieli tylko mąż i córka. Czym kierowała się Karolina dokonując takiego wyboru? Jak poradzi sobie rodzina Ziembiaków? Książka ukazuje różne rodzaje pragnień, wyborów i konsekwencji. Oddania i poświecenia dla wyższych celów, dla miłości. Zmusza do refleksji i przeanalizowania dotychczasowych wyborów w naszym życiu. Pokazuje, że biegu wydarzeń nie można zmieniać, dlatego że następuje w nieodpowiednim momencie. Bycie człowiekiem, znaczy zaakceptować fakt bycia śmiertelnym. Być dobrym człowiekiem, znaczy pracować nad sobą w każdej dekadzie życia, aż do śmierci. Warto czynić tylko to, co uczynilibyśmy, wiedząc, że za chwilę nas nie będzie. Zawsze znajdzie się wola, gdy jest sposób. Polecam serdecznie.