Boga przecież nie ma (okładka  twarda, wyd. 06.2021)

Spodziewałam się więcej.

Polecam

Polecam

Wierzyć, czy nie wierzyć? „Boga przecież nie ma. Książka o niewierze w Boga” to lektura, która ma sporą szansę wywołać niezły konflikt ideologiczny na gruncie wiary. Jest to bowiem tytuł poświęcony Bogu, religii i wierze w coś wyższego, co kieruje naszym życiem – kontrowersja zaś jest tutaj taka, że w książce punktem wyjścia jest możliwość całkowitej negacji prawideł wiary i (za pomocą logicznej argumentacji) uświadomienie czytelnikowi (głównie młodemu, co być może także sprawi, iż podniosą się tutaj głosy sprzeciwu w duchu walki o „zaprzestanie indoktrynacji młodzieży”…), że może on wybrać między wiarą, a niewiarą. Seria „Bez tabu” rzeczywiście nie uznaje tematów, które można by było przemilczeć – omawiana książka jest tego znakomitym dowodem. Niniejsza lektura to bardzo dobry punkt wyjścia do rozmów z dzieckiem na tematy związane z wiarą oraz z szeroko pojętym życiem duchowym. Na kolejnych stronach w prosty, zrozumiały i przystępny sposób opisano główne zasady trzech głównych religii świata, a także związane z nimi założenia. Następnie pokazano młodemu czytelnikowi pewien prosty, podstawowy fakt: w niczym nie ma tutaj przymusu – każdy może wybrać to, w co wierzy. Można także wybrać niewiarę; każdy człowiek ma taką możliwość, bo to człowiek decyduje. Ten prosty komunikat zawarty w książce jest niesamowicie ważny, albowiem jest on tym, o czym nigdy się w zasadzie głośno nie mówi. Jak bowiem słusznie w niniejszej książce zauważono, „niewiara jest pierwotna, a wiarę narzucają nam inni”. Święta prawda. Czy jest coś złego w tym, że młody człowiek będzie decydował o tym, czy w ogóle wierzy, a jeśli tak, to w co? Absolutnie nie. To nawet jedyna słuszna droga i innej w zasadzie być nie powinno. Niestety w prawdziwym świecie nie ma często takiej możliwości, a wiara jest z reguły, tak jak wspomniano, narzucana. Tkwi w tym jednak pewna logiczna sprzeczność, która jest w swej istocie niebywałym absurdem - jak bowiem można skutecznie i z pełnym przekonaniem narzucić komuś jego odczucia? To, w co ktoś MA WIERZYĆ? Tutaj właśnie tkwi podstawowy błąd edukacyjny, który należy jak najszybciej naprawić. Czy taka zmiana jednak nastąpi, a młodzi ludzie zaczną w końcu sami – już za młodych alt – rozumieć pewne rzeczy i samodzielnie oraz bez przykrych konsekwencji podejmować decyzje w zakresie własnej wiary lub niewiary? Szczerze mówiąc – wątpię… To przykre, jednak nasze społeczeństwo chyba jeszcze nie dorosło do takiego etapu, w którym wiary się młodym ludziom nie narzuca. Mam ogromną nadzieję, że to się kiedyś zmieni, a książki takie jak ta staną się podstawowymi pomocami dydaktycznymi w szkołach. Niestety obecny kierunek rozwoju polskiej edukacji na to nie wskazuje. Obyśmy (wkrótce) doczekali mimo to czasów, w których będzie inaczej. Dziękuję Czarnej Owcy za egzemplarz recenzencki. #beztabu #bogaprzecieżniema #książkaoniewierzewboga #czarnaowca https://cosnapolce.blogspot.com/2021/07/boga-przeciez-nie-ma-ksiazka-o.html

I to naprawdę wystarczy. Znakomita książka o niewierze. „Kto potrzebuje wymyślonych opowieści, skoro rzeczywistość jest tak cudowna?” Oblano mnie zimną wodą, wciśnięto do ust andruty (i to bez cynamonu!). Nie miałam wyboru, ale wiedziałam, że chcę go dla mojej córki. Sama wybierze. Może wierzyć w co chce. Mam nadzieję, że przede wszystkim będzie wierzyć w siebie. Mój umysł nadal nie pojmuje, jak można wierzyć w latające aniołki i święte zacieki na betonowych ścianach, aczkolwiek Maryjki z odkręcanymi główkami wydają mi się świetnym gadżetem. Mimo to, ludzie wierzący mi zupełnie nie przeszkadzają – póki nie starają się mnie na siłę „nawrócić”. Na szczęście jest alternatywa – można NIE WIERZYĆ. I to jest okey. Bardzo okey. Jest o tym nawet doskonała książka skierowana do młodszych czytelników. „Boga przecież nie ma” Patrika Lindenforsa to przepięknie wydana książka z serii „bez tabu” od wydawnictwa Czarna Owca. Kryje w sobie mnóstwo błyskotliwych myśli. „Nie wierz, jeśli nie masz dobrego powodu, by wierzyć”. Mikołaj, krasnoludki, bogowie Wierzymy w różne bzdury. Mam ogromny problem z Mikołajem, bo nie bardzo chcę oszukiwać moje dziecko. Z bogiem takiego kłopotu nie mam – pozna różne religie i opcje i książka Patrika Lindenforsa mi w tym na pewno pomoże. Na początku możemy się dowiedzieć nieco na temat trzech największych religii. Całość pisana jest językiem przystępnym, prostym i z poczuciem humoru, a więc idealnym dla młodego czytelnika. Nie jest to lektura przytłaczająca czy pouczająca, to raczej książka, która jest jednocześnie najlepszym kumplem, która przybije Ci piątkę i zaprosi na frytki. Publikacja wzbogacona jest o piękne ilustracje, które także mają humorystyczny charakter i dodają wydaniu uroku. „Ale to, że człowiek czuje się dobrze, kiedy wierzy, że trzyma boga za rękę, nie znaczy, że bogowie istnieją”. Lekko i poważnych sprawach W książce od Czarnej Owcy znajdziemy sporo inspiracji do rozmyślań i zastanowienia się nad tym, dlaczego wierzymy, czy nie wierzymy. Autor przedstawia nam różne powody, dla których ludzie wierzą w boga, ale przygląda się im krytycznym okiem. Wskazuje na to, że nie wszystkie zasady religijne są dobre, że religie prowadzą do konfliktów, wojen i śmierci. Konkluzja jest taka, że powinniśmy przestrzegać tylko tych dobrych zasad i oczywiście przede wszystkim mieć wybór. A co jest w tym wszystkim najważniejsze? Oczywiście WOLNOŚĆ. Życzę tego Waszym dzieciom. „Sam zdecyduj, które książki są dla Ciebie ważne”.

📌 RECENZJA 📌 Boga przecież nie ma Patrik Lindenfors Wydawnictwo Czarna Owca Czy wypada, by rodzic - wierzący i praktykujący katolik dał swojemu dziecku tą książkę? Oczywiście. Przynajmniej dla mnie jest to zupełnie normalne i naturalne, że tak jak ja mam swoje argumenty na jego istnienie, tak ktoś może podać wiele kontrargumentów, że jednak nie. Zdążyliście pewnie zauważyć, co często tu podkreślam, że uczę moje dzieci otwartości, tolerancji i szacunku do każdego człowieka oraz jego poglądów, dlatego cieszę się, że lektura którą otrzymałam od @wydawnictwoczarnaowca trafiła w ręce mojej córki. Dzięki niej łatwiej będzie jej zrozumieć dlaczego ateiści nie wierzą i czym to argumentują, co mogło wpłynąć na ich decyzje, co myślą o Bogu, wierze i największych religiach świata, skąd (zdarza się) niechęć do wyznawania jakiekolwiek wiary. Pięknie ilustrowana. Dostosowana do młodych czytelników. Napisana przystępnym językiem. Idealna lektura dla rodziców niewierzących, by pomóc w trudnych rozmowach z dziećmi - choćby, czemu oni wierzą, a my nie. A także dla rodziców praktykujących, by potrafili nauczyć swoje dzieci i przekazać wiedzę dotyczącą tego, że każdy ma prawo żyć według własnych zasad, własnego dekalogu, własnego sumienia i własnego wyboru. Polecam 5/5 #czarnaowca #bogaprzecieżniema #patriklindenfors #współpracarecenzencka #recenzja #polecam #ksiazkidladzieci #bibliotekamałegoczłowieka #ateizm #wiara #czybógistnieje

Co do książki ze zdjęcia - "Boga przecież nie ma" Patrika Lindenforsa - jest to bardzo ciekawa i inna pozycja :) Mieści w sobie barwne ilustracje. Można by było pomyśleć początkowo, że jest to tylko książka dla dzieci, ale spokojnie może przeczytać ją każdy :) Znajdziemy w niej odpowiedzi na podstawowe pytania takie jak np. "Czym jest wiara?", "Kim jest Bóg". Każda religia ma swojego Boga w którego wierzy i to on jest dla tego kogoś najważniejszy. Wydaje mi się, że warto zadać sobie powyższe pytania i najpierw samemu na nie odpowiedzieć zanim sięgnie się po tę pozycję:) Autor wymienia tutaj imiona Boga oraz opisuje jak wygląda on w różnych religiach:) Książka naprawdę dla dzieci świetna. Dorosły może czuć niedosyt, ale uważam że i tak warto ją przeczytać:) Polecam ;) A @wydawnictwoczarnaowca dziękuję za egzemplarz recenzyjny:)

"Boga przecież nie ma" to książka dedykowana dzieciom, ale myślę, że i dorosłym może przypaść do gustu. Nie ma w niej co prawda jakiś odkrywczych dla mnie informacji, ale to fajny wstęp do rozpoczęcia dyskusji - wśród znajomych czy nawet z dzieckiem. Podawane w niej są argumenty na nieistnienie Boga i jak dla mnie są one logiczne, bo sama jestem antychrystem 😈 Dodatkowo zawiera bardzo ładne ilustracje, które mogą być jeszcze większą zachętą dla młodego człowieczka, a u dorosłego potrafią wywołać uśmiech. . Myślę, że warto poświęcić tą godzinkę na lekturę czegoś innego niż krwawe kryminały. 😉