Autoboyography (okładka  miękka)

Od czasu „Arystotelesa i Dante” chyba żadna książka nie sprawiła, że byłam tak rozkochana i rozmemłana w środku. I nie przypadkowo wspominam o Arystotelesie…Widzę pewne podobieństwo - ogromna wrażliwość, ciepło i cudowny romantyzm. Mój comfort read, do którego powrócę, kiedy tylko nadarzy się ku temu okazja. Poczucie humoru i lekkość, które do mnie trafiają, a które nie przesłaniają problemów z którymi mierzą się bohaterowie. Co ważniejsze - to bohaterowie nieidealni, pełni wątpliwości i ludzcy. Tak po prostu. Romantyczne uczucie kontra zakorzeniona głęboko wiara, oczekiwania społeczeństwa i rodziny. To kolizja dwóch zupełnie innych światów i poglądów. To odnajdowanie prawdy, pomiędzy narzucanymi stereotypami, odnajdowanie siebie pomimo wewnętrznych, łamiących serce rozterek. Niesamowicie podoba mi się ujęcie w książce religii mormonów, z którą mam raczej nijaką styczność - cudownie było przeczytać o czymś innym, czymś istniejącym nieopodal, ale nadal rzadko wspominanym w książkach, szczególnie skierowanych do młodzieży lub młodych dorosłych. I mogłabym tu pisać wszystko to, co pewnie napiszą inni. Że książka jest świetna, jest ważna i potrzebna. Taka też jest. Ale napiszę jak czuję. Książka jest mi bliska z wielu powodów. I z wielu powodów pokochałam ją całą sobą. Historia Tannera i Sebastiana to dla mnie więcej niż nastoletni romans, a w każdym z nich sama znalazłam żal, z którym się zmagałam lub nadal zmagam. Jestem w stanie zrozumieć Sebastiana, wciśniętego w religijną klatkę - duszącą, krępująca ruchy i niepozwalającą być sobą, bo wiąże się to z brakiem akceptacji ludzi, których kochamy. To bolesne i smutne, szczególnie, kiedy kładziemy na szali własne uczucia. Ja naprawdę nie wiem, kiedy przeczytałam Autoboyography. W jednej chwili zaczynałam, w drugiej czułam już tęsknotę za historią i bohaterami. I może nie jest to książka idealna pod niektórymi względami, brakuje jej pewnych szlifów. Ale cenię ją sobie właśnie za te małe błędy i naturalność.

Macie wrażenie że czasami książka którą wszyscy chwalą nie podoba się tylko Wam? Zacznijmy od ❗️TW❗️: terapia reparatywna Nie ukrywam że na premierę tej książki niesamowicie czekałam, chciałam kupić w oryginale ale postanowiono ją wydać u nas więc gdy tylko miała premierę wylądowała w moich rękach. Okładka totalnie zachwyca. Jest to historia która porusza ważne tematy. Jest to historia miłości walczącej z wiarą. Jest to historia miłosna, która potrafi poruszyć , ponieważ to jak Tanner i Sebastian odkrywali swoje uczucia było bardzo urocze. No więc pierwsze rozdziały mnie zachwyciły, z przejęciem śledziłam losy Tannera, który poznał Sebastiana bo ten został ich mentorem na zajęciach seminarium, gdzie przez cztery miesiące mieli napisać książkę. Książką o pisaniu książki wydaje się naprawdę niesamowitą rzeczą i to mi się akurat bardzo podobało. O mormonach nie wiem za wiele, postanowiłam się podszkolić w tym temacie i poczytać. Ja rozumiem że w tej książce Sebastian był na tej "gorszej" pozycji, bo jako syn biskupa i członek mormońskiej społeczności miał problemy z określeniem swojej orientacji seksualnej gdyż całe życie mu wpajano że związek to kobieta i mężczyzna. Podobało mi się jednak jak do tego dochodził, ponieważ był tu pokazany proces przyswajania i takiej pełnej akceptacji. Nie podobała mi się natomiast postać Tannera, który coming outu na dobrą sprawę dokonał początkowo tylko przed rodzicami ale wręcz oczekiwał że Sebastian z dnia na dzień zrobi to samo. Początkowo Tanner był dla mnie toksyczną postacią, typową przylepą której trzeba było poświęcać każdą minutę życia. Mam wrażenie że wspierając Seba jeszcze bardziej wywierał na nim presję. Ogólnie zamysł książki bardzo mi się podobała, kreacja bohaterów a w sumie Tannera o wiele mniej. Czy przeczytałabym ją ponownie? Na pewno nie. Czy poruszyła mnie? Końcówka owszem. Czy poleciłabym? Sprawdźcie sami, może to będzie pozycja idealna dla

Okej, w tej książce się zakochałam. Jest napisana przyjemnym dla oka językiem, a fabuła mnie nie nudziła. A co do fabuły... Może momentami jest przewidywalna, ale poniektóre schematy są użyte w cudowny sposób. Czasami można śmiać się jak głupi, a czasami płakać i przeżywać wydarzenia bardziej niż bohaterowie. Książka warta przeczytania, chociaż dla poznania kolejnej cudownej przygody, która chwyta za serce. Mi się podobała, polecam każdemu, kto gotowy mieć złamane serce, a następnie posklejać je na koniec powieści z uśmiechem.

Świetna Książka. Bardzo polubiłam głównych bohaterów. Relacje zarówno na stopie rodzice- dzieci, a także tej przyjacielskiej, są bardzo dobrze zbudowane. Także relacja pomiędzy głównymi bohaterami była dopracowana i naprawdę byłam w stanie w nią uwierzyć. Polecam książkę.

Bardzo ciekawe przedstawienie społeczeństwa mormońskiego. Pomimo tego że to romans młodzieżowy to czegoś sie nauczyłem. Polecam jako słodko gorzką historie miłości która sie kryje przed społeczeństwem.

wspaniała historia, na początku ciężko było mi sie w nią wciągnąć, ale ostatecznie bardzo mi się podobała

Piękna opowieść. Świetny język. Trudno się oderwać. Pięknie wydana. Polecam

Osobiście mi się książka podobała. Jednak parę rzeczy bym zmieniła.

Bohaterzy wspaniale opisani, język i ułożone zdania rewelacja

świetna książka serdecznie polecam każdemu kto chce kupić 🙂