Amelia i Kuba. Tajemnica dębowej korony (okładka  twarda, wyd. 04.2017)

Uzależniająca książka dla młodszych nastolatków! Seria przyciąga, zachwyca, bawi i odkrywa nieodgadnione zakamarki duszy dorastających dzieci, a wszystko w tle polskich współczesnych realiów.

Książka rewelacyjna jak każda z tej serii, synek 9 lat bardzo lubi przygody Amelki i Kuby

Moja córka czyta z zapartym tchem, czy potrzeba lepszej rekomendacji ?

Super

Katastrofa z dronem, problem z hamakiem, sekret w konarach wielkiego drzewa. Przygód masę, a tylko jedna książka, tym bardziej cieszy dzieci lub rodziców, w zależności kto aktualnie czyta.

GRUSZKI NA WIE… ZNACZY JABŁKA NA DĘBIE Kosik, wraz z postępem kariery, zaczął coraz bardziej obniżać wiek odbiorców, do których kierowane były jego książki. Zadebiutował literaturą dla dorosłych, potem stworzył serię dla młodzieży (a raczej wciąż ją tworzy), która stała się jego opus magnum, a wreszcie przeszedł do utworów dla dzieci, czyli cyklu „Amelia i Kuba”. W tym ostatnim przypadku wszystko wyglądało dość niepozornie, właściwie wydawało się, że będzie to jednorazowa przygoda, pewien eksperyment, ale właśnie na rynku pojawił się piaty tom przygód sympatycznych młodych bohaterów, a tytuł zaczyna powoli wyrastać na godnego rywala „Felixa, Neta i Niki”. Amelia i Kuba, dwójka jedenastolatków, wraz z rodzeństwem (cierpiącym na zespół Aspergera Albertem oraz szaloną Mi) zamieszkuje apartamentowiec przy wszystkich zwany Zamkiem. Na jego terenie przeżyli wiele przygód i odkryli już niejedną tajemnicę, ale to dopiero początek. Tym razem sekret dotyczy starego dębu, drzewa większego, niż sam Zamek, rosnącego na środku dziedzińca, a na trop zagadki wpada pewnego dnia Kuba, kiedy wspina się na nie by zdjąć Gomułkę, kotkę sąsiadki. Wśród gałęzi znajduje rzeczy, których nie powinno tam być, z samego dębu spada zresztą także jabłko (!), a przy okazji chłopiec zauważa coś, co nie może być tworem natury. Jeśli dodać do tego wszystkiego dziwne terkotanie, może to oznaczać tylko jedno – kolejną szaloną przygodę. Czy dzieciom uda się odkryć sekret starego drzewa zanim to, z powodu starań sąsiadki, zostanie ścięte? Co z tym wszystkim mają wspólnego małpa i amazońskie pijawki? I do czego przydać się może dron uzbrojony w… kurtkę niewidkę? Kosik wie jak zaciekawić, i to nie tylko dzieci. Każda z jego książek, niezależnie od tego do jakiej grupy wiekowej jest dedykowana, bazuje na dojrzałym, intrygującym i inteligentnym pomyśle. Większość współczesnych autorów zajmujących się literaturą dla młodszych uważa, że ich czytelnicy nie zrozumieją bardziej złożonej historii czy pomysłu, dlatego popadają w skrajną infantylność, często porzucając przy tym sens i logikę – dziecko i tak nie zauważy. Utwory Kosika są inne, ich fabuła jest przemyślana i dobrze skrojona, bohaterowie wyraziści i wcale nie kryształowi, a dydaktyzm wyraźny, lecz nienachalny. Ciekawa jest też sama zagadka, a natłok wydarzeń i niezwykłości, jakie przewijają się przez kolejne rozdziały (i tomy) wcale nie sprawia wrażenia wysilonego czy naciąganego. W świecie Amelii i Kuby (a zarazem i świecie Felixa, Neta i Niki), choć akcja dzieje się w rzeczywistych miejscach, jest to częścią swoistej mitologii, którą przyjmuje się bez zastrzeżeń. Poza tym „Amelia i Kuba” to seria napisana lekko, prosto, ale z talentem i zachowaniem literackich wartości. Te książki rzeczywiście chce się czytać, a to w świecie nastawionym na szybki przekaz wizualny ma naprawdę duże znaczenie. Dobrze więc, że Kosik nie zamierza szybko przestać dostarczać dzieciom kolejnych lektur, a z każdą książką potwierdza na dodatek, że jest jednym z najlepszych rodzimych twórców. Polecenie Wam „Tajemnicy dębowej korony” to więc właściwie tylko formalność, ale mimo wszystko to zrobię: sięgnijcie, bo warto, jak zresztą po wszystkie pozostałe tomy tej serii, nie ważne, że każdy z nich można czytać niezależnie - tak dobrej zabawy nie chce się kończyć na jednej tylko książce.

Czwórka zwariowanych dzieciaków znów stawia czoło przygodzie. Tym razem przyjdzie im się zmierzyć z bezwzględnymi drwalami, którzy chcą ściąć ukochane drzewo dzieciaków, na którym lubią spędzać czas. Bohaterowie są zdeterminowani, by ocalić stary dęb, zwłaszcza że skrywa on pewną tajemnicę. Co z tym wspólnego ma szympansica Szympa, innowacyjny dron i kurtka niewidka? Rafała Kosika znam już z wcześniejszych przygód Amelii i Kuby oraz serii o Felixie, Necie i Nice. Ogromnie się cieszę, że powstają tego typu książki dla dzieci i młodzieży, są ciekawe, zabawne, pouczające. Lekkie pióro, adekwatne do treści rysunki Jakuba Grocholi oraz duża czcionka sprawiają, że książkę czyta się nad wyraz szybko. Bardzo spodobało mi się to, że trudniejsze wyrazy są wytłumaczone w przypisach. Nawet ja dowiedziałam się czegoś nowego. Wiem już, czym jest „kocapierz”. Prócz głównych postaci, czytelnik ma okazję poznać również innych mieszkańców apartamentowca, między innymi: zgryźliwą starszą panią, szalonego naukowca oraz oryginalne zwierzaki. Narracja przedstawiona jest nie tylko z perspektywy tytułowej Amelii i Kuby, ale również ze strony innych osób, dzięki czemu możemy poznać myśli chłopca z zespołem Aspergera czy sześcioletniej Mi, która jest urocza, w swojej dziecięcej naiwności. Autor zwraca szczególną uwagę na zdolność odczuwania stanów psychicznych innych osób, zrozumienie innych jest bardzo istotną sprawą. Książkę kieruje gównie do dzieci w wieku od siedmiu do dwunastu lat, chce nauczyć ich postrzegania rzeczywistości z perspektywy różnych osób. W swej twórczości uwzględnia problemy współczesnych dzieci. Jego powieści bawią, uczą i odwołują się do zagadnień takich jak przyjaźń, odpowiedzialność oraz dobre maniery. Nie można zapomnieć również o poruszanym problemie ochrony przyrody. Ostatnio gorący jest temat wycinki drzew, choć autor, pisząc tę książkę rok temu, nie mógł wiedzieć, że tak właśnie będzie. Ochrona walorów krajobrazowych, utrzymanie trwałych procesów ekologicznych, kształtowanie właściwych postaw, zachowanie dziedzictwa geologicznego – tak łatwo machnąć na wszystko ręką, a nasze postępowanie ma wpływ na przyszłość, dlatego dzieci powinny od najmłodszych lat nauczyć się dbać o naturę. Albert – dziewięcioletni brat Amelii nieprzypadkowo ma zespół Aspergera. To kolejna rzecz, na którą Rafał Kosik zwraca uwagę. Dawniej dzieci z tą chorobą były wykluczane ze środowiska swych rówieśników, dziś dzięki postępowi medycyny, te nierzadko inteligentne dzieci mają szansę rozwinąć swe zdolności. Nikt nie powinien być odpychany czy wyśmiewany ze względu na rzeczy, na które nie ma wpływu. Czytając powieści takie jak „Tajemnica dębowej korony”, dziecko może dowiedzieć się, na czym polega ta choroba. Polecam Wam zarówno tę powieść, jak i inne książki dla dzieci i młodzieży, które wyszły spod pióra Rafała Kosika. Pisarz w umiejętny sposób potrafi połączyć ciekawą, zabawną historię z elementami nauki. Z przyjemnością w przyszłości pokażę jego książki swoim dzieciom.

Drzewa czasami kryją wielką tajemnicę, na gałęzi można powiesić huśtawkę, w górze zrobić domek, a wśród liści można wypatrzeć gniazdko ptaków lub dziuple wiewiórki, więc nie warto ich ścinać, tylko trzeba zastanowić się nad tym, jak one mogą nam służyć. Na osiedle Oak Residence wprowadza się coraz więcej młodych małżeństw z dziećmi i okazuje się, że wolą oni większą piaskownicę niż stary dąb i piszą petycję w sprawie jego wycięcia. Amelia, Kuba oraz ich rodzeństwo postanawiają jednak zrobić wszystko, żeby drzewo zostało, ponieważ odkrywają na nim skarb. Jest to chyba najśmieszniejsza część z całej serii, to, co tutaj wymyślili bohaterowie, było tak zabawne, że cały czas miałam uśmiech na twarzy i nie mogłam się oderwać od tej historii, takim sposobem przeczytałam całą książkę na raz. Zabawnym momentem było to, jak Mi zapragnęła mieć małpę i postanowiła kupić ją w zoo i to jej się udało, może nie koniecznie kupić, a wziąć bez pytania, narobiła ona przy tym mnóstwo szkód, ale jednocześnie włochata przyjaciółka bardzo pomogła dzieciom w uratowaniu drzewa. Niesamowite jest to, na jakie szalone pomysły mogą wpaść małe dzieci, a do tego te nierealne marzenia potrafią zmienić w czyny, tylko po to, żeby osiągnąć upragniony cel, do tego zdecydowanie potrzeba dużo odwagi i sprytu, którego akurat większości nie brakuje. To pokazuje, jak zdeterminowane mogą być dzieci, kiedy czegoś chcą, wiec czasami warto wsłuchać się w ich potrzeby i znaleźć odpowiednie rozwiązanie, ponieważ jeżeli próbują za wszelką cenę doprowadzić sprawę do końca, to znaczy, że bardzo im na tym zależy. Ta opowieść pokazuje, że czasami dzieci są mądrzejsze od dorosłych, którzy pod wpływem chwili postanowili wyciąć drzewo, a dopiero z czasem zauważyli, jakie ono przynosi korzyści. Piękne jest również w tej książce to, że grupa przyjaciół potrafiła zjednoczyć się i działać razem w sprawie, która dotyczyła całej społeczności. Nie warto czegoś robić za szybko, zawsze trzeba sobie wszystko przemyśleć, ponieważ po wszystkim można tego czasami żałować.

"Amelia i Kuba. Tajemnica dębowej korony" ponownie zaprasza do przygód sprytnych jedenastolatków i ich rodzin. Tym razem dzieci odkrywają niezwykłe tajemnice słynnego dębu, któremu grozi wizja ścięcia... Z ogromną przyjemnością ponownie zawędrowałam do Warszawy i Oak Residence, aby odkryć kolejne perypetie Amelii i Kuby. Tym razem w roli głównej wystąpił słynny dąb, który połączył przyjaciół, ale jednocześnie stał sie drzazgą wielu marudnych dorosłych. I wystarczy tu jedna zawzięta kobieta (żona Eftepa - cudownie dopasowana para - fani FNin zrozumieją :D), aby ruszyła machina administratorskiej władzy do wyrwania niewinnego drzewa. Oczywiście przyjaciele nie mogą na to pozwolić, co stanowi świetne tło dla kolejnych kreatywnych pomysłów na ratunek, a przy okazji odkrywania sekretów, których nikt się nie spodziewałam - finał tego, co znaleźli aż mnie wzruszył :) To nie tylko barwna i bardzo sympatyczna do poznania lektura, ale i ponownie ogromna wartość przemycona wśród fabularnej akcji. Autor wplata tu bowiem treści dotyczące ochrony przyrody, dbałości o to, co nas otacza, zamiast usuwania tego dla zwykłego widzimisię. Ponadto w historii jednego z bohaterów drugoplanowych ujawnia sie już poruszająca tęsknota za rodziną. Na razie to dopiero początek wplatania tego wątku w fabułę, a już wywołuje sporo emocji :) Oczywiście nie mogło zabraknąć sporej dawki humoru, w której tym razem przoduje Mi i... pewna małpa :) Jak znacie te niesforną bohaterkę i jej pomysły, to sami możecie sobie wyobrazić to kosmiczne połączenie :D Powiem tylko, że działo się sporo i przekomicznie mi się czytało zwłaszcza o tej akcji :D Staję się coraz większą fanką tego cyklu i po każdym tomie mam ochotę na więcej :) I ponownie zakończyłam czytać z uśmiechem na ustach i z radością sięgam po więcej, a Wam serdecznie polecam <3

Rafał Kosik to pisarz znany przede wszystkim z doskonałego cyklu przygodowego dla młodzieży. Oczywiście chodzi tutaj o perypetie Feliksa Neta i Niki. Oczywiście, to nie jedyne jego dzieła. Całkiem sporo opowiadań, książki dla dorosłych, czyli pełne koło można by powiedzieć. Całkiem niedawno wydał również cykl dla młodszych czytaczy. Amelia i Kuba, bo taki tytuł ma ten cykl, opowiada o zwariowanych zdarzeniach, jakie są udziałem tej dwójki ich rodzeństwa i przyjaciół. To co miało być tylko jednorazową odskocznią doczekało się właśnie piątego tomu. "Tajemnica dębowej korony", to historia potężnego i wiekowego drzewa które skrywa niejedną tajemnicę. Gdy okazuje się, że ktoś pragnie aby roślina zniknęła z powierzchni ziemi dzieciaki ruszają na ratunek. Przy okazji dowiadują się pewnych rzeczy o samych sobie, oraz znajdują coś, co raczej nie jest wytworem natury. Przekonajcie się sami. Pisarz ten przede wszystkim darzy wielką sympatią swoich bohaterów, co widać na każdym kroku. Książka aż iskrzy się humorem, nie brakuje także chwil grozy. Autor przemyca także, pod pozornie prostą fabułą takie wartości jak przyjaźń, czy empatię dla drugiego człowieka. Dzieci powinny być zachwycone. A i ja przeczytałem ten z radością. Polecam, zachęcam do lektury.