Ale z naszymi umarłymi (okładka  miękka, wyd. 06.2019)

iniarecenzuje.wordpress.com /////////// IG- inia.inia.inia.recenzuje /////////////// FB inia.inia.inia Kamienica jakich wiele, przegląd niemal całego polskiego społeczeństwa: „pani Lola, słuchaczka Uniwersytetu Trzeciego Wieku, i jej zgryźliwy mąż; Kuba, sfrustrowany reporter lokalnej telewizji i jego chłopak, Tomek. Nastoletnia Kamila, córka bogobojnych i kłócących się rodziców, rozklejająca homofobiczne wlepki, międzynarodowa para i pan Włodek, inwalida.” Życie bohaterów kamienicy w Krakowie zakłóca dziwne zdarzenie odkryte przez Kubę. Pod miastem na cmentarzu zniknęły zwłoki. I zaczyna się medialna histeria. „Żywe trupy”, „Zombiee” „Powróceni” ożyli i wyszli na ulice miast. Zdecydowałam się przeczytać tą książkę nie ze względu na zombie. Nie przepadam za taką tematyką i powiem szczerze liczyłam, że w książce Dehnela będzie o nich mniej, niestety bardzo pomyliłam się i byli wszędzie. Ale nie porzuciłam lektury i czytając książkę chciałam się skupić na Polsce. Na naszym narodzie, który stygmatyzuje, każdego kto ma inne poglądy, wyznanie, inne zasady. Dehnel porusza tak bolące nas tematy, jak uprzedzenia społeczne wobec homoseksualistów, kolesiostwo, wpływ mediów społecznych i ich sile. Wpływy Kościoła i rządzących. Jak politycy łatwo wykorzystują okazję, by zrealizować swoje cele i podnieść o parę procent swoje poparcie. „I dlatego wszelkie sugestie koszarowania gdzieś zombich, przywrócenia kwarantanny, ograniczenia ich swobody spotykały się z pełnymi furii atakami. Rząd zaś, wiedząc, że do przyszłorocznych wyborów może się zmienić, szachowany przez coraz bardziej ekstremalną opozycję, postanowił stanąć po stronie ogólnonarodowego sentymentu i nie pchać palca między drzwi. Dla bezpieczeństwa. Odtąd jakikolwiek próby ograniczenia praw zombich nazywano antypolskim ekstremizmem”. „To jest obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, który sam zdjąłem ze ściany własnego polskiego, narodowego domu...proszę, proszę...wzruszenie odbiera mi mowę.... Są to, proszę państwa, Polacy, to są nowi polscy Polacy, zostali oni cudownie wcieleni do narodu polskiego, podniesieni do godności tego narodu...”. Ktoś powie, że autor przesadził, może i jest tam sporo przerysowania opisując Polaków, ale miał do tego prawo i nikomu nic do tego. Jest to bardzo ważna książka, nie każdy da radę ją przeczytać, ale jest tego warta. Dehnel powyciągał nasze najgorsze wady i przywary, ale może to dobry moment na zastanowienie się nad sobą. Widzimy tu dwojaki obraz dojrzałości, pani Lola, która pomimo sędziwego wieku chce się uczyć i uczęszcza na zajęcia Uniwersytety Trzeciego Wieku i jej mąż, stale zatopiony w fotelu i oglądający ciągle telewizję, która utwierdza go się w swoich przekonaniach. „ Przecież się uczę! Tak, wiem przez to z tymi pedałami się zadajesz. Jakby nie dało się z kim innym. Po co ci to wszystko? Latanie do tych z góry, żeby sobie słówka powtarzać, żeby rozmawia... a przecież ty i tak nigdy do Anglii nie pojedziesz! Pedałów jeszcze do domu sprowadza... Może to są pedały, a ty jesteś...(...) ...o homofobem! To się leczy”. Absurdalne i jednocześnie prawdziwe. Bardzo Polskie. Przedstawiony przez autora przegląd Polaków jest rewelacyjny, ironiczny, czasem przerysowany, wręcz groteskowy. Ale całość historii jest przerażająca, bo to nie fikcja, ale prawdziwy obraz Polski.

Krakowska kamienica Jacka Dehnela to przekrój polskiego społeczeństwa. Mieszkańcami są: Dorota z mężem Anglikiem, dwójka gejów - pracoholik Kuba i próbujący napisać doktorat Tomek, stare małżeństwo, katolicka rodzina oraz żyjący z renty bezręki Włodek. Ich życie powoli ulega zmianie, gdy nieboszczyki wychodzą z grobów i dążą do spolonizowania świata. Jacek Dehnel zawarł w ,,Ale z naszymi umarłymi” celne spostrzeżenia o Polsce i Polakach. A to wszystko napisane z żartem oraz nawiązaniami do popkultury. Prawda i śmieszność zamknięte w grotesce. ,,Do boju Polsko”.