Zrozumieć szaleństwo (okładka  miękka, wyd. 05.2021)

Kto jest ciekawy tematów psychologiczno-psychiatrycznych będzie z książki zadowolony. Opisuje doświadczenie : lekarz psychiatrii i 7 -ro ochotników "przeniknęło " pod przykrywką na odziały psychiatryczne w Stanach Zjednoczonych. Tematem równie ważnym jest diagnozowanie chorób psychiatrycznych, książka zawiera również historię systemu DSM - oceny psychiatrycznej , jego krytykę, opis. System jest stosowany w Polsce . Podsumowując- to literatura faktu , nie podręcznik- napisana czytelnym językiem bez nadmiernego atakowania czytelnika słownictwem medycznym . Książka warta przeczytania .

Książka zapowiadała się rewelacyjnie, niestety momentami jest nudnawa i dłuży się. Czytałam na raty, bo wypada dokończyć jak się już zaczęło xD Można przeczytać, ale są lepsze pozycje w tej tematyce na które warto wydać kasę.

Hm, no autorka potrafi utrzymać uwagę czytelnika na temacie który no, w sumie to go ciekawi, natomiast już od samego początku książki autorka sprawia że ma się jeszcze chęć :)

Ciekawa, mimo dość ciężkiej treści lekka do czytania. Jeśli ktoś jest zainteresowany eksperymentami psychologicznymi, warta przeczytania

Książka zgodnie z opisem oraz bardzo szybko otrzymałem

Bardzo ciekawa książka, wciąga i szybko się czyta.

Super się czyta

Super.

"Zrozumieć szaleństwo" od Wydawnictwa Filia to pozycja, z półki literatura faktu. Jak to u Was jest, sięgacie po tego typu opowieści i to niekoniecznie w formie papierowej, ale na przykład oglądacie filmy czy seriale? Sama wzmianka na początku lub na końcu o tym, że wydarzenia, które są zamieszczone w książce wydarzyły się naprawdę wpływają na odbiór całości. Przynajmniej u mnie. Szczerze mówiąc uwielbiam takie historie, bo mam jeszcze większe wrażenie, że to wszystko mogło się dziać tuż obok i nawet o tym nie wiem, a do tego powiązanie z medycyną i ja jestem kupiona! Tylko wiadomo, że nie zawsze jest tak świetnie i może się okazać, że opowieść jest zwyczajnie nudna, napisana nieciekawym językiem lub po prostu nie przypada do gustu, prawda? Już Wam mówię jak było w przypadku tej konkretnej pozycji. Ośmioro psychologów postanowiło przeprowadzić bardzo ciekawy eksperyment. Postanowili pod przykrywką przyjąć się na oddziały psychiatryczne, zamknięte dodajmy, aby sprawdzić, czy postawione tam diagnozy będą poprawne. Każde z nich weszło tam zdrowe, ale czy wyszło również o zdrowych zmysłach? Okazuje się, że musieli udowadniać, że chorzy nie są, aby ze szpitala wyjść i co jeszcze dziwniejsze, każde z nich wyszło z niego z diagnozami dość niepokojącymi. Wyobrażacie sobie taki moment, kiedy jesteście święcie przekonani, że jesteście normalnymi, zdrowymi na umyśle ludźmi i chcecie tylko przeprowadzić eksperyment i nagle okazuje się, że psychiatrzy twierdzą, że coś jest z wami nie do końca w porządku? Dołóżmy myślenie dość typowe na temat takich miejsc typu biegający po korytarzach w nocy szaleńcy nago i wrzeszczący na cały głos lub dziwne dźwięki, stukania w ściany. Przerażające, nie sądzicie? Właśnie każde z tych ośmiorga ludzi opowiedziało straszne historie z czasu ich hospitalizacji, a całe przedsięwzięcie doprowadziło do przełomu i zamknięcia sporej ilości takich placówek. Czy to dobrze? Czy kiedy za pacjentem zamykają się drzwi oddziału zamkniętego, to dzieją się tam dziwne i niepokojące rzeczy? Powiem od razu, że to nie jest taka typowa literatura faktu. Autorka bardzo mocno podkreśla, że pewne rzeczy faktycznie się wydarzyły, a inne były fikcją. Zatem należy się zastanowić, po co był nagłaśniany ten eksperyment, bo, że został przeprowadzony to prawda, ale już diagnozy ośmiu pacjentów udających jakieś objawy już nie... gdzieś z tyłu głowy cały czas stuka pytanie: czy łatwo zamknąć na oddziale, potraktować człowieka jak chorego, nie starając się dociec prawdy? Pewnie tak, ale czy również otrzymuje tam pomoc i opiekę, na jaką zasługuje każdy człowiek? Pewnie nie. I w tym momencie Calahan wywołuje całą falę pytań, a czytelnik zaczyna się zastanawiać nad tym, dlaczego choroby psychiczne nazywa się w tej książce obłędem? To według mnie bardzo krzywdzące określenie na osoby, które zmagają się z problemami psychicznymi, co gorsza, jeśli są źle zdiagnozowane, to już w ogóle jest niepokojące. A każde z nas może w pewnym momencie musieć zmierzyć się z takim zaburzeniem więc dlaczego mamy traktować tych ludzi jako... hm, gorszych? Sami musicie sobie odpowiedzieć na to pytanie, a ta książka wami wstrząśnie, aż po samo dno serducha, z którego wyciągnie szok, którego możecie się nie spodziewać. Wydawnictwu Filia bardzo dziękuję za egzemplarz!

Susannah Cahalan w pierwszej książce „Umysł w ogniu” opisała swoją prawdziwą wstrząsającą historię. Druga książka autorki pt. „Zrozumieć szaleństwo” ukazuje kulisy eksperymentu, którego podjął się David Rosenhan. Psycholog z uniwersytetu stanfordzkiego wraz z siedmioma „zdrowymi” osobami udając zaburzenia psychiatryczne dostali się do szpitali psychiatrycznych w Ameryce. Celem eksperymentu przeprowadzonego przez pseudopacjentów było sprawdzenie słuszności diagnoz podejmowanych na osobach zaburzonych. Autorka dokładnie opisuje metody leczenia, jakie w XX wieku stosowano w psychiatrii. Poznajemy warunki oraz sposoby podejścia personelu wobec pacjentów, których uważano za ludzi drugiej kategorii. Wielu psychiatrów nie wiedziało jak powinno podejść się do pacjenta. Często działali po omacku. Fakty, które ukazuje ta książka są bulwersujące. Pozwalają zadać pytania, czy osoby zaburzone psychiczne przebywające w zakładach zamkniętych otrzymują należną i stosowną pomoc? Badania dokonane przez Davida Rosenhana doprowadziły do rewolucji w dziedzinie psychiatrii. Doprowadziły one do zamknięcia wielu zakładów psychiatrycznych, gdyż ich prowadzenie pozostawiało wiele do życzenia i miało się nijak do diagnozowania chorób psychicznych. Susannah Cahalan na kartach tej książki powraca do historii ze swojego życia, gdy lekarze jej medyczny przypadek z „łatwością” zaszufladkowali jako chorobę psychiczną. Jednak zainteresowanie doktora Souhela Najjara uchroniło Cahalan przed zamknięciem w oddziale zamkniętych. Myślę, że ta historia miała ogromny wpływ na to, że dziennikarka „New York Post” postanowiła ukazać nam kulisy eksperymentu przeprowadzonego przez Rosenhana. „Zrozumieć szaleństwo” to niezwykle poruszająca lektura, to zatrważająca historia. Historia ta, jak sama autorka przyznaje „jest prawdziwa – i jednocześnie nie jest”. Prawdą jest fakt przeprowadzonego eksperymentu. Nieprawdą są diagnozy przeprowadzone na ośmiu pacjentach, którzy „zgłosili” się z fikcyjną „chorobą”. Fikcja jest tutaj kluczowa, gdyż jak opisano w książce, psychiatrzy diagnozowali zdrowe osoby. To pozwala nam zadać pytanie o słuszność i trafność diagnoz prowadzonych wobec osób z prawdziwymi zaburzeniami psychicznymi? Czy te osoby są pod właściwą opieką? Czy zamknięcie ich w zakładzie zamkniętym będzie dla nich pomocne? Smutne jest również to, że choroby psychiczne określane były mianem „obłędu”. Czym zatem jest obłęd? Czy takie określenie wobec osób borykających się problemami natury psychicznej nie jest krzywdzące, marginalizujące? Myślę, że ta książka jest doskonałą lekturą nie tylko dla psychiatrów, lecz każdego z nas. Dzięki niej możemy bliżej przyjrzeć się psychiatrii, a przede wszystkim osobom cierpiącym na zaburzenia psychiczne, by uświadomić sobie, że ich stan nie jest obłędem. Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu FILIA http://www.czyt-nik.pl/recenzje/eksperyment-rosenhana/