Znowu kręcisz, Zuźka! (okładka  miękka)

Bardzo fajna książka dla dziewczynek, my kupiliśmy na prezent i to był strzał w 10. Polecam zakupy w empiku, szybko, sprawnie i zawsze jestem pewna, że przesyłka jest bardzo dobrze zapakowana.

Gdy z nudów zaczynamy kręcić przysłowiowe bączki, to właśnie dzieci umieją znaleźć milion sposobów, aby przegnać nudę hen daleko. To ich wyobraźnia spycha na bok nasze ograniczenia i przypomina o tym, że warto być dzieckiem, bo to właśnie one mają największą moc rozśmieszania. Dzięki odpowiedniemu wychowaniu, które to rodzice są zobowiązani im zapewnić, dzieci będą rozwijać swoją wyobraźnię we właściwych kierunkach. Jednym z idealnych sposobów na ten rozwój jest czytanie z nimi książek.

Zuzia ma milion pomysłów i prawie żaden z nich nie ma związku ze szkołą. Ot, typowe dziecko. Uwielbia się bawić, wymyślać różne przygody i przede wszystkim – jest niesamowicie szczerą istotą (scena z panią psycholog położyła mnie na łopatki). Jej zamiłowanie do zwierząt oraz odkrywanie możliwości, jak uzyskać nowe siniaki jest po prostu godne podziwu! Mimo że jej rodzice są postaciami niewątpliwie drugoplanowymi, to też jesteśmy w stanie trochę się z nimi zapoznać i ich polubić. W końcu to dzięki nim Zuźka jest taka jaka jest!

„Znowu kręcisz, Zuźka” autorstwa Doroty Suwalskiej, to nietuzinkowa książka, pełna humoru sytuacyjnego, słownego i postaci. Przygody, które napotyka na swojej drodze tytułowa Zuźka są bardzo prawdopodobne, a jednocześnie zadziwiają Czytelnika swoim nagłym zaistnieniem. Dodajmy do tego błyskotliwy język, którego używa autorka – typowe krótkie zdania, jakie budują dzieci – ich umysły podążają innymi drogami niż umysły dorosłych ludzi. Nawarstwienie monologów Zuźki z jej dodatkowo niesamowicie trafnymi wytłumaczeniami nawet najdziwniejszych kwestii, sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem nawet mając więcej niż 20 wiosen na karku. Ubawiłam się niesamowicie, humor wskoczył mi na bardzo wysoki próg, a Zuźka wcale nie przestała mnie zaskakiwać. Z całego serca polecam dla całej rodziny, bo zarówno rodzice, jak i dzieci będą się przy tej lekturze świetnie bawić.

Dorota Suwalska to nie tylko pisarka, ale także ilustratorka i dziennikarka. W swoim dorobku ma już kilka książek dla dzieci i młodzieży oraz tomiki poezji. Ilustracje do „Znowu kręcisz, Zuźka” nie były jednak jej autorstwa, lecz Nikoli Kucharskiej, którą znam już z „Legendy polskie w obrazkach”. Trafna kreska, która przypadnie dzieciom do gustu, bardzo sympatycznie narysowane postaci i zwierzęta, które na pewno zapadną w pamięć na długo. Bardzo dobrze dobrany papier zapewnia komfortowe czytanie (zwłaszcza dzieciom, które często nie mają czystych lub suchych rączek – ten papier nie skleja się do siebie ani do dłoni). Choć książeczka została wydana już wcześniej w 2004 roku, to dziś uzyskała zupełnie nową szatę graficzną, która zadziałała tylko na plus!

Coraz częściej mam szczęście trafić na dobrą powieść dla młodego czytelnika, taką która nie tylko porusza moc problemów jakie nim targają, ale zawiera odpowiedzi na wiele nurtujących ich pytań a jej treść czyta się lekko i przyjemnie. Z tekstami Doroty Suwalskiej spotkałam się już wcześniej, jej opowiadania zawarte są między innymi w tomach biblioterapii, również „Pan Fortepianek”, który został wydany w serii „Czytam sobie” przykuł moją uwagę niebanalną treścią. Autorka ta jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknym w Warszawie i jak sama pisze o sobie, przez dłuższy czas marzyła jednak aby zostać zoopsychologiem. Przez jakiś czas współpracowała z TVP realizując krótkie filmy plastyczne i felietony autorskie dla dzieci.

Tytułowa Zuźka chodzi do trzeciej klasy szkoły podstawowej, mieszka z rodziną w Brzezinie i ma jedno marzenie. Pragnie aby w końcu, w domu naprzeciwko ktoś zamieszkał, a najlepiej aby to była dziewczynka. Wtedy nareszcie nie czułaby się sama jako ludność napływowa na ulicy Leśnej. Trzeba przyznać, że autorce udało się stworzyć absolutnie niebanalną postać. Dziewczynka ze swoją rozproszoną uwagą i niesamowitym darem plastycznych opowieści rozbraja nawet panią psycholog. Zuźka jest bardzo szybka w tym co robi, nawet w opowiadaniu, dlatego też w książce wiele się dzieje, nie ma miejsca na nudę a tempo akcji nic nie spada. Dziewczynka jest osóbką o konkretnym charakterze, zarówno jej przemyślenia jak i opisane sytuacje, powodują u czytelnika niekontrolowany chichot. Wszystko o czym mówi, jest niesamowicie logiczne lecz wręcz nieprawdopodobne i czytelnik w pewnym momencie zaczyna mieć dylemat – logika przemawia za pewną prawdopodobnością zdarzeń, które jednak wydają się zupełnie ..niemożliwe. Zdecydowanie dodaje to smaku opisywanym historiom, które Zuzka dodatkowo umiejętnie doprawią różnoraką gamą przypraw.

Książką napisana jest prostym językiem, dzięki czemu młody czytelnik również błyskawicznie radzi sobie z czytaniem, a wspaniałe, lekko prześmiewcze i bardzo obrazowe ilustracje Nikoli Kucharskiej, świetnie oddają zwłaszcza podzielność uwagi Zuźki i ogromnie uatrakcyjniają tekst. Na brak emocji nie można narzekać, młoda bohaterka jest wprost nimi naładowana dlatego skutecznie udzielają się również czytelnikowi. Jak mówi jej mama „ ilość guzów jest wprost proporcjonalna do ruchliwości dziecka” i bardzo dobrze to określa charakter jej córki.

Zdecydowanie warto poznać sympatyczną trzecioklasistkę -zabawa dla całej rodziny gwarantowana

Polskie realia, życie na podmiejskiej wsi, a do tego bardzo nietypowi rodzice są przyczyną „rozwoju w niewłaściwym kierunku”. Zuśka jest przeciętną nastolatką z wieloma pomysłami, młodszym bratem i marzeniem, że w domu naprzeciwko zamieszka dziecko w jej wieku. Po wielu latach oczekiwań wprowadza się do niego Marta z młodszą siostrą, a do tego do klasy dołączy bardzo zdystansowany Jaszko, który świetnie radzi sobie z docinkami z powodu wzrostu i noszenia okularów. Dziewczynki zakładają Tajny Klub Detektywów, w którym wykorzystują zdobytą wiedzę oraz próbują pomóc w prowadzeniu śledztwa.
Przez ciągle wplątywanie się Zuźki w dziwne sytuacje nie zabraknie licznych dygresji pokazujących jej odmienne rodzinne życie, swobodne podejście rodziców do ludzi, zwierząt, dzieci i otwartości na nowe. Dzięki temu dziewczynka jest ciekawa świata i chętnie uczy się bez świadomości zdobywania wiedzy: po prostu go odkrywa. Z jej opowieści przebija piękna dziecięca niewinność i odmienne niż spojrzenie dorosłych na świat.
Książka bardzo interesująca, kształtująca subtelne poczucie humoru, rozwijająca pasje zdobywania wiedzy, przybliżająca dylematy nastolatków i wzbogacona ilustracjami. Świetna lektura pozwalająca rozwijać miłość do książek. Polecam uczniom szkoły podstawowej.