Znaleziony (okładka  miękka, wyd. 02.2014)

Zawsze bardzo fascynowały mnie podobne historie. O miłości na przekór, wydawałoby się wszystkiemu i wszystkim. Z jednej strony, jestem pełna podziwu dla Julie, z drugiej, chyba jej trochę współczuję, być może wynika to z tego, że sama nie mam pojęcia, jak zachowałabym się w podobnej sytuacji. Czy walczyłabym o miłość? To trudny wybór.. Bardzo intrygująca i interesująca powieść, skłania do myślenia.

Książkę Nadine Gordimer przeczytałam kilka dni temu, ale wciąż ‘siedzi’ mi w głowie. Jest poruszająca w każdym calu, także ze względu na język. Czasami dobrze jest sięgnąć po powieść głębszą, dającą do myślenia czy skłaniającą do refleksji... bo Nadine oprócz miłości porusza w "Znalezionym" naprawdę ważne kwestie. Polecam wszystkim, którzy szukają w literaturze czegoś więcej.

Przeczytałam kilka książek autorstwa Nadine Gordimer, która wg mnie mega fajnie pisze. Każda książka ma swój niepowtarzalny urok. Jednak "Znaleziony", to chyba jej najlepsza powieść, którą uważam za arcyciekawą i poruszająca do głębi. TAKA miłość i zdarza się tylko raz, a TAKĄ historię czyta się tylko razJ Polecam!!!!

Dwoje ludzi pochodzących z różnych światów łączy ukrywanie swego pochodzenia. Ona nie przyznaje się do życia na przedmieściach, a on pochodzenia narodowego. „Wstyd jej, że się ich wstydzi. Wstyd, że Abdu zobaczy, kim była, kim jest, tak samo jak on musi wstydzić się mrocznych czeluści warsztatu, pokoju na zapleczu, fałszywego nazwiska, którym go przedstawiła, przeszłości spędzonej w wiosce, w której pustynia zaczyna się za domem. Wyprzeć się czegoś znaczy to ukryć, a ona ukryła swoje pochodzenie, które teraz szeroko się przed nim otwiera, rozpościera jak rzędy kieliszków z drinkami i winem oraz talerzy z martwą naturą w postaci ryb, sałatek i ciast”.
Opowiedziana historia to nie tylko studium związku kobiety i mężczyzny, którzy różnią się odmiennym pochodzeniem, kulturą, rasą, ale doskonały opis zmieniających się relacji międzyludzkich, rosnącej tolerancji i otwartości przy jednoczesnych skrywanych uprzedzeniach. Poprawność polityczna i ekonomia wymagają wielu ustępstw, na które gotowi są nawet biali kolonizatorzy.
Większość mieszkańców to imigranci, jednak ich pozycję ukształtowały pieniądze. Abdu nie ma tyle szczęścia, ponieważ pochodzi z bardzo biednej rodziny, mieszkającej w biednym kraju. Tam jednak ważniejsze od pieniędzy są relacje rodzinne. Książka doskonale pokazuje różnice kulturowe.
Język jest melodyjny i spowalniający szybkie czytanie. Dialogi nie zostały wyraźnie zaznaczone, przez co lektura wymaga większego skupienia. Subtelnie zarysowane relacje, obrazy skłaniają do refleksji nad relacjami społecznymi. Trudno mi określić odbiorcę ze względu na stylistykę. Mnie książka podobała się bardzo za delikatność zmieszaną z dosadnością.

Nadine Gordimer (ur. 1923)jest pisarką która w 1991 roku otrzymała literacką Nagrodę Nobla. W swojej twórczości porusza sprawy konfliktów społecznych, kulturowych, psychologicznych i politycznych krajów afrykańskich. Była zaangażowana w zwalczanie apartheidu (teoria głosząca konieczność osobnego rozwoju społeczności różnych ras; system polityczny panujący w Republice Południowej Afryki do połowy lat 90. XX wieku, oparty na segregacji rasowej).

Książka wyjątkowa, porusza temat miłości, choć nie w tak oczywisty i podany na tacy sposób. W powieści Nadine Gordimer wszystko ma swój głębszy sens i jest bardziej złożone. Choć ta historia należy do bardziej złożonych w odbiorze, ja przeczytałam ją z wielką przyjemnością. Gordimer okazała się prawdziwą mistrzynią w przedstawianiu ludzkiej psychiki i nie tylko.

Jeszcze przed ukazaniem się tej książki wiedziałam już, że na pewno będę chciała po nią sięgnąć. Historia miłości która mnie zachwyciła i poruszyła. To niezwykłe, ja wielką siłą potrafi być miłość, jak niezwykle potrafi ona determinować całe życie. Polecam, egzotyka, emocje, no i miłość, w całym swoim wymiarze.Cudowna lektura, nie tylko na Dzień Kobiet :-)