Zły las (okładka  zintegrowana, wyd. 03.2019)

Jak zwykle styl Pana Andrzeja Pilipiuka - rozpoznawalny i nie do podrobienia. uwielbiam jego książki. Ta również mnie nie rozczarowała. Większość fantastyki jest powtarzalana - w pewnym bliżej niezidentyfikowanym królestwie toczą się boje o władze, miłość czy terytoria sąsiednie. 90% kończy się wojną bez względu na powód - nuda. A. Pilipiuk poszedł swoją drogą - wplatanie do rzeczywistości elementów fantastyki - CUDOWNE. tym razem również też tak jest. Zły las, to kolejny zbiór krótkich opowiadań, które wciągają od pierwszego słowa do ostatniej kropki. Sam zły las jest ostatnim opowiadaniem. Opowiada o czasach wojny i dworze w lesie, w którym mieszka dziedzic chroniący mieszkańców swojej wioski. Mieszka... ale czy na pewno przecież dwór jest spalony i opuszczony, tylko rynny jeszcze nadają się, żeby je wziąć i oddać Niemcom w ramach obowiązkowych deputatów...

Bardzo dobra książka ! Kontynuacja pięknej historii Racheli ukrywającej się w lesie Żydówki. Tragiczne realia wsi podczas II wojny - opisane konkretnie i bez patosu ale z charakterystyczną dla Autora życzliwością dla wszystkich stron. Znowu wypływa motyw Instytutu Kryptozoologii i hominidów żyjących wśród nas - ale z nowymi bohaterami i co ciekawe - jak w Czerwonej Gorączce - zadziwieniem nad kształtującym się państwem sowieckim. Jak zawsze zbyt uczciwy Robert Storm wpada w wielkie tarapaty ... Nawiązanie do "Cylindra van Troffa" à rebours - cudowne, "smród, brud i entropia rośnie". Może to dobra wróżba na Zajdla 2019 ;-) Tylko dr Pawła Skórzewskiego brak ... Dla mnie fantastyka na najwyższym poziomie i wszystko co kochamy w Andrzeju Pilipiuku !

Przeczytałem wszystkie książki z serii i niestety muszę stwierdzić że ta jest najsłabsza. Strasznie męczyłem pierwsze opowiadanie , długie rozciągnięte, bez pomysłu z nudnym zakończeniem, takie nijakie nie Pilipiuka .Za długie Pilipiuk jest mistrzem ale krótkich opowiadań . Drugie opowiadanie to też już też było , jest minimalnie lepsze. 2 ostatnie już się bronią , perełka to 3 opowiadanie o obrazie :). Ostatnie opowiadanie z książki to jakby pożegnanie z serią takie mam wrażenie.Fani kupią tak jak ja. Jeśli rozpoczynałbym czytanie tej serii od ostatniej książki to raczej nie czytałbym reszty.Polecam zacząć od Czerwonej Gorączki.

Jak zwykle Andrzej Pilipiuk staną na wysokości zadania i oddał w nasze ręce cztery ciekawe opowiadania, które przenoszą nas w przeszłość do czasów dawnych wielkich odkrywców. Książka jest napisana prostym językiem, łatwo się czyta a opowiadania wciągną w swój świat nie jednego żadnego przygód czytelnika. Polecam książkę fanom wielkiego grafomana jak sam autor się nazywa jak i tym którzy do tej pory nie mieli z Pilipiukiem do czynienia.

Książka wyśmienita jak zawsze u Pilipiuka, nie miałem za wiele czasu więc prawie tydzień z przerwami czytałem. Uwielbiam spójność świata jaki kreuje Pan Andrzej, także i tu znalazły się odwołania do poprzednich historii. Zdarzenia zarysowane w poprzednich książkach z jednej strony w innych pokazane są z tej drugiej strony. Postaci epizodyczne stają się głównymi bohaterami. Uwielbiam, polecam, szanuję.

Nie zawiodłem się na książkach Pilipiuka. Ta sama stylizacja co poprzednie edycje "niejakubowe" czyta się przyjemnie i sprawnie. Zagłębiając w dziedziny wiedzy o których wcześniej nie miało się bladego pojęcia. Nie jest to pozycja popularnonaukowa, ale widać rzetelne przygotowanie autora do wątków poruszonych w opowiadaniach. Polecam

Oderwanie od rzeczywistości, więc relaks. Przy tym smaczki i ciekawostki historyczne. Nie jestem zwolennikiem opwiadań, ale tutuaj są na tyle długie, że tworzą formę pośrednią pomiedzy opowiadaniem a powieścią. Klimat, dowcip, nieznane fakty historyczne sprawiają, że jest to pozycja godna polecenia.

Jestem zawiedziona, Pilipiuk w coraz gorszym wydaniu, pisanie dla pisania. Mam wrażenie, że zbiór opowiadań został wydany bo coś trzeba było wydać, czas naglił. Są po prostu o niczym.

Koniecznie przeczytać, najlepiej wszystkie części od początku. Andrzej Pilipiuk nie zawiódł i tym razem. Osobiście uwielbiam więc recenzja może nie być obiektywna ;)

Jak zwykle u Pilipiuka - trzyma w napięciu, trudno się oderwać od lektury. Wciągające opowiadania. Czyta się lekko i szybko.