Zaniemówienie (okładka  miękka, wyd. 07.2018)

Jestem rozczarowana tą książką. Zwłaszcza że poprzednie dzieło autorki przeczytałam jednym tchem .

Piękna książka , warto przeczytać

Przyjemna książka 😁

Hardy, odważny, potrafiący rzucić kąśliwym komentarzem. Wilhelm Janike, porucznik Luftwaffe, może nie jest bogiem urody i natura poskąpiła mu budzącej respekt postawy, ale to taki typ, który osobowością potrafi nadrobić zaistniałe w wyglądzie braki. I zdobyć serce kobiety. Rosa i Hilda, najważniejsze przedstawicielki płci pięknej tej historii, to siostry, które jednak pomimo łączącej ich krwi i nici przyjaźni pod względem fizycznym i dotyczącym charakteru niewiele mają ze sobą wspólnego. Rosa jest piękna, ale niedostępna. Mądra, ambitna, choć może nieco zbyt naiwna w niektórych życiowych wyborach. Hilda to ta brzydsza, ale gotowa do poświęceń. Prawdziwa śląska dzioucha, która owszem – wymaga poznania i czasu – ale odwdzięcza się za to sowicie. W tle starsze pokolenie, ludzie mierzący się z kwestią swojej przynależności, młodzi łapiący się różnych ugrupowań w imię przetrwania i oczywiście czarny charakter, do szpiku kości zły Otto, nieobawiający się uderzyć kobiety czy wykorzystać kontaktów by zaszkodzić drugiemu człowiekowi. Egoista, którego powinna spotkać surowa kara. Czy jednak spotka? Justyna Wydra stworzyła historię do bólu prawdziwą. Do bólu, bo nie zabraknie w niej cierpienia, jak z resztą nie zabrakło go w obliczu rzeczywistego obrazu wojny. Prawdziwą, bo w ostatniej fazie czytania zastanawiałam się, czy faktycznie to wszystko w rodzinie autorki nie zdarzyło się naprawdę. Nieszczęśliwe miłości, trudne decyzje, walka na froncie, uczucie rodzące się tam, gdzie nikt się go nie spodziewał. Ludzkie wsparcie, ale i nienawiść. Wielkie rozstania i powroty. W końcu tragedia, na którą przez długi czas wcale się nie zanosiło. Dlaczego jedna z powieściowych bohaterek Zaniemówiła? O tym czytelnik ma okazję przekonać się dopiero na samym końcu. Książka zaczęła się intrygująco, choć na samym początku zdezorientowała mnie niemała ilość bohaterów i wzmianki dotyczące rodzinnych relacji postaci. Potem wniknęłam w tą nieprzewidywalną treść w pełni delektując się jej smakiem. Autorka bardzo starannie buduje tło historyczne, nieraz odwołując się do rzetelnych źródeł. W późniejszej fazie książki z tego rezygnuje, pozwalając wykazać się własnej wyobraźni. Dość wyraźnie pole do popisu daje Justyna Wydra kwestii śląskości. Jest wplatana gwara, która jednak nie zakłóca odbioru zdań tym, którzy jej nie znają i jest też temat przynależności ludzi zamieszkujących akcentowane Tychy. Gdzie czerech na pięciu mieszkańców zagłosowało za przyłączeniem regonu do Polski, ale też gdzie obywateli wciągnięto na volkslistę czy zachęcono do udziału w zgrupowaniach Hitlerjugend. O Zaniemówieniu można byłoby pisać długo. Bo to historia wymykająca się schematom, zaskakująca, niezamknięta w ramach jednego gatunku. Wszystkiego tutaj po trochu, więc nie radzę nastawiać się na wielce romantyczną opowieść o wojennej miłości czy na sensację z krwawymi obrazami z pola bitwy. To historia o ludziach, a więc o różnych obliczach życia w zamierzchłej Polsce, a konkretnie – co ma dla tej książki znaczenie – na zamierzchłym Śląsku. Ja, jako że właśnie tutaj się urodziłam i tutaj mieszkam, a wspomniane w treści Tychy czy Mikołów odwiedzam nieraz, darzę tę książkę podwójnym sentymentem. Wam polecam, jako niestandardową lekturę, która wzbogaca w wiedzę i trzyma w niepewności do ostatniej strony. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/09/zaniemowienie-justyna-wydra-dlaczego.html#more

Twórczość Justyny Wydry, miałam przyjemność poznać dzięki książce "Esesman i Żydówka". Dlatego też widząc w zapowiedziach jej najnowszą powieść sięgnęłam po nią bez wahania.(To trzecia książka autorki ;) )Książka którą dziś przedstawiam w pewnym stopniu inspirowana jest prawdziwymi postaciami. "Zaniemówienie" to powieść którą człowiek będzie długo pamiętał. Okres drugiej wojny światowej to nie tylko walki, bitwy. To tragedie wielu rodzin.Wyrzeczenia ludzi, którzy zmuszeni są do czynienia rzeczy wręcz niewyobrażalnych. Robią to tylko dlatego by chronić. Siebie, najbliższych, przyjaciół. I druga strona medalu, ludzie którzy żyją po to, by wyłącznie krzywdzić. W książce "Zaniemówienie" strach towarzyszy nam przez cały czas. Widmo obozów, aresztowań, rozstrzelania, to codzienność. Uczucia są tam przedstawione w sposób bardzo skryty. Nie znajdziecie tam nadzwyczajnych uniesień. Miłość to listy, uśmiechy, bukiecik stokrotek, picie wody z sokiem malinowym, i oczekiwanie, i tęsknota. A to wszystko w imię wiary że kiedyś znów będzie normalnie. Kreacje bohaterów są bardzo wyraziste, łatwe do wyobrażenia i wczucia się w postaci. Bardzo podoba mi się tu postać Rosy. Mimo że śliczna, z mnóstwem adoratorów, pozostaje mądrą, oddaną dziewczyną, gotową na największe poświęcenia bez słowa skargi. Jako że historia dzieje się na Śląsku, autorka starała się przemycić do dialogów nieco gwary, ale w taki sposób aby nie utrudniać czytelnikowi czytania. Udało jej się wpleść i humor, co sprawia że powieść nie jest zbyt ciężka i smutna. Plusem książki jest przybliżenie losów Ślązaków żyjących w niemieckiej rzeczywistości. Bo przecież mimo iż Polacy, traktowani byli jako ludność niemiecka. Zmuszani do walk na froncie, noszenia mundurów Wermachtu... To książka którą polecam każdemu. Bo takie historie powinny iść w świat. A tytuł? Odpowiedź znajdziecie na kartach książki

Z twórczością Justyny Wydry spotkałam się po raz pierwszy. Od pierwszych stron książka mnie wciągnęła. Autorka opowiada losy, które toczą się w czasie II wojny światowej w Tychach na Śląsku. Ukazuje nam nie tylko obraz wojen, bitew, ale przede wszystkim losy rodzin, które żyły w tamtym okresie. Pokazuje jak wiele cierpienia kłębiło się wtedy, a także jak wielu ludzi zmuszanych było do rzeczy, które są niewyobrażalne dla normalnego śmiertelnika. "Zaniemówienie" jest książką której długo nie da się zapomnieć. Jest to historia nacechowana wielorakimi emocjami: strachem, cierpieniem, miłością, tęsknotą, rozłaką. Główni bohaterowie nie czują się ani Polakami, ani Niemcami. Są po prostu ślązakami, którzy w czasie wojny musieli przetrwać najgorsze decyzje. Dawano im jednak możliwość wpisania się na volkslistę, która dawała możliwość przetrwania wojny. Osoby które tego nie zrobiły często były wywożone do obozów pracy. Dla ślązaków była to często bardzo trudna decyzja. Podsumowując "Zaniemówienie" jest trochę niedokończoną historią, którą bardzo ciężko jest zakwalifikować do jakiegoś gatunku. Czytelnik może zobaczyć trochę historii miłosnej, trochę przygodowej. Autorka nie pozwala się nudzić dzięki tej książce. Myślę, iż każdy człowiek powinien tę książkę przeczytać, a zwłaszcza Ślązak. Jedynym minusem było to że na początku nie wiedziałam kto jest kim ale myślę że to też przez to iż nie czytałam pierwszej książki "Esesman i żydówka" www.wspolczesnabiblioteka.blogspot.com

Czytam ksiazkę "Zaniemowienie" i na etapie 1/3 ksiazki juz wyłapałam 2 blędy, pomyłki w imionach bohaterów. jak dla mnie dyskwalifikacja. Sama tematyka i treśc sa ok, jednak pomyłki w imionach odebrały mi chęć czytania i sprawiają,że ksiązka staje sie malo autentyczna. Szkoda, bo zapowiadała sie ciekawie.