Spotkanie na Kaczym Wzgórzu (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Jest to kontynuacja ksiazki "Pensjonat na kaczym wzgórzu ". Bardzo ciepła, lekka pozycja na urlop. Polecam

Super,szkoda że to już koniec.

Super

Rozstanie czy rozwód, niezależnie od powodów i stanu zadowolenia z odzyskanej wolności, to zwykle stresujące i wyczerpujące psychicznie wydarzenie. Szczególnie, kiedy rozstanie nie było polubowne, a bardziej niż sam koniec związku bardziej ranił sposób, w jaki to się odbyło. Najlepiej zatem nowy etap życia rozpocząć definitywnie żegnając się ze starym, odpoczywając, zajmując się sobą i zbierając siły do tego, by powstać niczym feniks z popiołów. Niestety mało jest miejsc, w których taka kobieta po przejściach mogłaby zregenerować siły. Pensjonaty pełne są pozornie szczęśliwych rodzin z dziećmi lub związków, które mogłyby drażnić świeżo upieczoną singielkę, zaś męskie spojrzenia lub niewybredne komentarze tylko zakłócać spokój ducha. Dlatego tak cennym jest miejsce, w którym kobieta może znaleźć prawdziwe schronienie, w którym nikt nie będzie jej nagabywał czy do czegoś zmuszał. Miejsce wypełnione kobietami o historiach co prawda różnych, ale połączonych wspólnym mianownikiem – cierpieniem. Takim właśnie miejscem jest Pensjonat na Kaczym Wzgórzu, zlokalizowany w Kobylnicy, niedaleko Słupska. Oddalone od ludzkich spojrzeń domostwo, prowadzone przez charakterną Łucję, pozwala odzyskać równowagę tym wszystkim kobietom, które doświadczyły w swoim życiu traumy, które potrzebują czasu, by odnaleźć w sobie siłę i zacząć od nowa. Co zatem robi tu Leonia Kwiatek, rzutka dziennikarka o cholerycznym usposobieniu, pracująca w poczytnym brukowcu „Bajania Ducha”? Można powiedzieć, o walczy o awans na stanowisko zastępcy redaktora naczelnego, gdyby nie fakt, że po prostu jej się ono należy. Od wielu lat pracuje w gazecie i jest autorką najlepszych, najbardziej bulwersujących a zarazem najbardziej poczytnych tekstów. Tyle tylko, że jest uważana za osobę bezczelną i niesympatyczną, a jej daleko posunięty introwertyzm i asertywność sprawiają, że tak naprawdę jest jej zupełnie obojętne, co o niej myślą ludzie. Dlatego jej bezkompromisowe zachowanie, przekleństwa wypadające z jej ust i chmura dymu papierosowego unosząca się za nią to coś, co trzeba po prostu zaakceptować. Teraz jednak szef ma dla niej nieco inne zadanie, dzięki któremu ma udowodnić swoją dziennikarską wszechstronność. Zamiast pisać o zmieniających pleć celebrytach czy obnażać inne ich słabostki, ma napisać artykuł o kobiecym pensjonacie. Skala jej niezadowolenia jest ogromna, ale ostatecznie udając porzuconą kobietę, wyrusza na Kacze Wzgórze. Jednak nie jest przygotowana na to, co tam zastanie – na kobiecą życzliwość, na serdeczność, bezinteresowność, a także na … przystojnego mężczyznę. Jak potoczy się ta opowieść? Czy Leonia (i jej kocur) znajdą tu spokój, którego potrzebują? A może nawet coś więcej? Przekonamy się o tym dzięki lekturze niezwykle ciepłej i podnoszącej na duchu opowieści pt. „Spotkanie na Kaczym Wzgórzu”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Replika książka, autorstwa Pauliny Kozłowskiej, to dla niektórych czytelników kolejne już spotkanie z Łucją czy prowadzącym podobny przybytek dla mężczyzn, Robertem, ale przede wszystkim możliwość zachłyśnięcia się ciszą i niezwykłą atmosferą panującą w pensjonacie. I choć tym razem nieco energii wnętrzom doda pewien chłopiec oraz niesforny kocur zwany Wandą, to i tak dom ten ma niezwykle pozytywne wibracje, przyciągające nas do lektury. Ta, adresowana jest nie tylko do osób lubiących romantyczne opowieści, ale dla wszystkich czytelników ceniących sobie historie przez życie pisane. Wartkiej akcji towarzyszą doskonale zarysowani bohaterowie, nie tylko Łucja i jej partner, którzy wkraczają w nowy etap swojego życia, ale też doświadczone przez życie pensjonariuszki. Jednak to Leonia wiedzie tu prym, ze swoimi złośliwościami, podejrzeniami i niechęcią do ludzi. Czy pobyt w pensjonacie złagodzi nieco jej zadziorny charakter? Zobaczymy …

„Nawet jeśli snujesz plany, przewrotny los szykuje własny scenariusz.” Z ogromną przyjemnością ponownie przeniosłam się do pensjonatu na Kaczym Wzgórzu do Kobylnicy. Autorka ponownie bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Ta część wydaje się być jeszcze lepsza. Leonia Kwiatek jest bardzo dobrą dziennikarką, potrafi wciągnąć na światło dzienne skrywane sekrety znanych osób, pracuje w brukowcu „Bajanie Ducha”. Dostaje kolejne zlecenie od swojego szefa. Ma udać się w służbową podróż i zamieszkać w pensjonacie na Kaczym Wzgórzu w celu napisania artykułu. Leoni bardzo nie podoba się ten pomysł, jednak szef nalega, a nawet proponuje za dobrze wykonaną pracę, awans. Leonia z niechęcią się zgadza, zabiera ze sobą kota i udaje się w podróż. Już na samym początku jej pobytu na wzgórzu dochodzi do nieprzyjemnego zdarzenia, jej kot ucieka i atakuje nieznajomego mężczyznę. Już wkrótce kobieta zabiera się za pisanie, niestety ma dziwne wrażenie, że wena ją opuściła… Akcja powieści toczy się dynamicznie, intryguje i wzbudza przeróżne emocje. Na plus zasługują płynne dialogi, cięte riposty - powodowały, że uśmiech często gościł na mojej twarzy. Autorka ma bardzo lekkie, naturalne, barwne pióro z niesłabnącym poczuciem humoru. Bohaterowie ciekawie ukazani, mieszanka różnych osobowości, każdy z nich dźwiga na swych barkach spory bagaż życiowych doświadczeń. Łucja i Robert tworzą szczęśliwą parę, dobrze im ze sobą, w końcu znaleźli to czego szukali. W tej części na plan pierwszy wysuwają się Leonia i dobrze nam znany z pierwszej części Kacper. Tych dwoje coś do siebie przyciąga i jednocześnie odpycha. Dzieję się, oj dzieje! Leonia jest bardzo zaskoczona ciepłym przyjęciem w pensjonacie, spodziewała się zupełnie czegoś innego. W pensjonacie mieszkają kobiety po przejściach, które życie boleśnie doświadczyło. Atmosfera jest serdeczna i przytulna, one wiedzą, że mogą na siebie liczyć. Do Leoni niespodziewanie powracają ciepłe wspomnienia z dzieciństwa, a jej twarde, nieczułe serce zaczyna się delikatnie kruszyć. Leonia to kobieta bardzo pewna siebie, nie przebiera w słowach i czynach, bywa opryskliwa i złośliwa, nie lubi ludzi. Czy pobyt w pensjonacie pozwoli jej spojrzeć na własne życie z innej perspektywy? Wciągająca, zaskakująca, lekka, ciepła opowieść, dobry humor i pozytywna energia z niej biją. Jest to bardzo udana kontynuacja, powieść można swobodnie czytać bez znajomości tomu pierwszego. Czekam na kolejne powieści Autorki. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Paulina Kozłowska powraca z tak bardzo wyczekiwaną przeze mnie kontynuacją Pensjonatu. "Spotkanie na Kaczym Wzgórzu" można potraktować, jako odrębną powieść, lecz zdecydowanie lepiej się ją czyta, znając początki tej historii. Tutaj prym wiedzie Leonia ze swoim wrednym kocurem zwanym Wandą. To bezpardonowa dziennikarka, która za swój życiowy cel obrała demaskowanie zła, tkwiącego jej zdaniem, w większości ludzi. Jej zadaniem jest napisanie rzetelnego artykułu na temat Pen­sjo­natu na Ka­czym Wzgó­rzu - azylu dla ko­biet po kło­po­tach damsko-​męskich. Ponownie poznamy ich kilka, a każda nosi w sobie niezagojone blizny. Była ko­chan­ka biz­nes­me­na z dziec­kiem, którego on nie chce znać, była żona al­ko­ho­li­ka i wdowa – wszyst­kie te ko­bie­ty przybyły tu, by wy­le­czyć zła­ma­ne serca. Uwielbiam styl i język Pauliny, lekki, "z jajem", niepozbawiony wulgaryzmów, które tylko podkreślają charakter wypowiadających je osób. Przednie dialogi i poczucie humoru, które bardzo do mnie przemawia, sprawiły, że kolejny raz wyśmienicie się bawiłam. Obudziła się też we mnie tęsknota za wakacjami, wypoczynkiem na łonie natury i babskimi pogaduchami. Szczególnie spodobały mi się dwie zasady wyznawane przez Lonkę: 1. "Skoro i tak ten ziem­ski padół opu­ści­my z ni­czym, warto ko­rzy­stać z tego, co ofe­ruje nam życie". 2. "Nigdy nie tyka się tego, co nie jest twoje. Szcze­gól­nie jeśli cho­dzi o cu­dzych fa­ce­tów". "Spotkanie na Kaczym Wzgórzu" to niesamowicie pozytywna, zabawna i podnosząca na duchu lektura dla każdej z nas.

W tamtym roku ukazał się debiut autorki, czyli pierwsza część Pensjonatu na Kaczym Wzgórzu, i już wtedy byłam zachwycona fabułą książki, do tego stopnia, że na kolejną część czekałam z niecierpliwością... No i nadszedł czas 💗 doczekałam się Spotkania na Kaczym Wzgórzu i ta książka usatysfakcjonowała mnie do końca 😍 a nawet przeszła moje oczekiwania była rewelacyjna, książkę czyta się naprawdę przyjemnie i stanowczo za szybko... Już dziś jestem pewna, że książki Pauliny mogę brać w ciemno. Ta lektura jest idealna dla każdej kobiety, przy niej spędzicie miło czas a przy okazji poznacie zadziorną Leonie Kwiatek, która naprawdę ma ciężki charakter i dowiecie się również co słuchać u Łucji i Roberta z pierwszej części 😉. Wyprzedzając wasze pytania - tak książkę można czytać bez znajomości pierwszej części, ale pamiętajcie, że to właśnie w pensjonacie zaczęła się cała historia, więc warto mieć to na uwadze sięgając po spotkanie 😉. Paulina jak zwykle zaskakuje czytelnika swoimi pomysłami, stworzyła naprawdę świetnych bohaterów a Leonia Kwiatek i jej kot wymiatają.  Fabuły nie będę opisywać bo za dużo się rozpiszę, ale mogę powiedzieć, że na Kaczym Wzgórzu poczujemy się bardzo przyjemnie, z herbatą bądź kawą w ręku zadomowimy się na dobre ❤. Więc naprawdę warto sięgnąć po tą książkę, polecam z całego serducha wam kochani. To jedna z tych książek, która jest idealną lekturą na każdą porę roku ❣

W tamtym roku ukazał się debiut autorki, czyli pierwsza część Pensjonatu na Kaczym Wzgórzu, i już wtedy byłam zachwycona fabułą książki, do tego stopnia, że na kolejną część czekałam z niecierpliwością... No i nadszedł czas 💗 doczekałam się Spotkania na Kaczym Wzgórzu i ta książka usatysfakcjonowała mnie do końca 😍 a nawet przeszła moje oczekiwania była rewelacyjna, książkę czyta się naprawdę przyjemnie i stanowczo za szybko... Już dziś jestem pewna, że książki Pauliny mogę brać w ciemno. Ta lektura jest idealna dla każdej kobiety, przy niej spędzicie miło czas a przy okazji poznacie zadziorną Leonie Kwiatek, która naprawdę ma ciężki charakter i dowiecie się również co słuchać u Łucji i Roberta z pierwszej części 😉. Wyprzedzając wasze pytania - tak książkę można czytać bez znajomości pierwszej części, ale pamiętajcie, że to właśnie w pensjonacie zaczęła się cała historia, więc warto mieć to na uwadze sięgając po spotkanie 😉. Paulina jak zwykle zaskakuje czytelnika swoimi pomysłami, stworzyła naprawdę świetnych bohaterów a Leonia Kwiatek i jej kot wymiatają.  Fabuły nie będę opisywać bo za dużo się rozpiszę, ale mogę powiedzieć, że na Kaczym Wzgórzu poczujemy się bardzo przyjemnie, z herbatą bądź kawą w ręku zadomowimy się na dobre ❤. Więc naprawdę warto sięgnąć po tą książkę, polecam z całego serducha wam kochani. To jedna z tych książek, która jest idealną lekturą na każdą porę roku ❣