Bullet Train. Zabójczy pociąg (okładka  miękka)

Bardzo interesująca pozycja

super książka polecam

Super

"Zabójczy pociąg" intrygował czytelników od dnia pierwszej zapowiedzi. Wszystko wskazywało na to, że czeka nas ekstremalna przygoda, której szybko nie zapomnimy. Wielu z nas poszukuje powiewu świeżości w literaturze, szczególnie w thrillerach, których potencjał wciąż pozostaje niewykorzystany, więc powieść Isaka Kotaro kusiła podwójnie. Na szczęście autor wywiązał się z obietnic i zaserwował nam nietypową, ale za to piekielnie wciągającą opowieść. Trzeba przyznać, że Kotaro wie jak pisać, by budować napięcie, wodzić czytelnika za nos i trzymać nas w nieustannym napięciu. Ładny styl, konkretne przedstawienie faktów oraz wprowadzenie masy tajemnic zaowocowało atmosferą niepewności, poczuciem nieuchronnej katastrofy oraz lękiem przed losem bohaterów, którzy od samego początku byli nam bardzo bliscy. Wszystko to właśnie za sprawą stylu autora: kryjącej się pomiędzy wierszami prawdy, szczerej sylwetki postaci aż w końcu przedstawienia samych wydarzeń, które przypominają najlepsze kino akcji. Shinkansen, japoński pociąg, mknie przed siebie z zawrotną prędkością. Nikt nie spodziewał się jednak, że typowa trasa podróży zmieni się w prawdziwe piekło. Do pociągu wsiadło bowiem dziewięciu zawodowych morderców. I jeden amator. Każdy z bohaterów ma swój ukryty cel i żaden nie wydaje się być ze sobą powiązany. A jednak trafili w jedno miejsce, w tym samym czasie. Czy to na pewno przypadek? Niedługo na trasie pomiędzy Tokio i Moriokiem rozegra się prawdziwy pojedynek pomiędzy najgroźniejszymi przestępcami a oni sami zostaną zmuszeni do wielkiej improwizacji, by wyjść z tego wszystkiego cało. Brawo za pomysł, brawo za wykonanie. Cóż to była za wyborna przygoda! Krótkie rozdziały pisane z perspektywy wybranych bohaterów podsycają nasze zainteresowanie a strony praktycznie przerzucają się same, ponieważ dynamiczna akcja piędzi, dokładnie jak pociąg, na złamanie karku a my jak najszybciej musimy się dowiedzieć co wydarzy się dalej. Przed nami staje cała paleta barwnych, charyzmatycznych osobowości, których historie poznajemy z zapartym tchem, ponieważ w ich życiu nie ma niczego osobistego, nie ma próżni, pustych dni a za to pojawiają się mordercze cele, samobójcze misje, ponieważ ich życia naznaczone są prawdziwym niebezpieczeństwem. Jednak w tym wszystkim dostrzegamy również inną stronę - człowieczeństwa, zagubienia, indywidualnych problemów, trosk, smutków, skrywanych za maską profesjonalistów. Przyznaję, że zbliżyłam się do wszystkich postaci i ogromnie polubiłam każdego z osobna, więc bardzo trudno było mi ostatecznie zdecydować komu kibicować. To jedna z tych nieodkładanych powieści, która budzi wiele skrajnych emocji. szokuje, zaskakuje, bawi a nawet w odpowiednich momentach wzbudza subtelne wzruszenie. "Bullet Train. Zabójczy pociąg" to kawał nietuzinkowej opowieści, napisanej na bazie klaustrofobicznej przestrzeni, dramatycznej akcji oraz licznych, przemyślanych fabularnych zwrotów. A wszystko to podszyte czarnym humorem i ironią, które pięknie dopełniają dzieła. Innymi słowy oto lektura, którą gorąco Wam polecam i która na pewno nie wyjdzie mi z głowy przez długi, długi czas.

„Bullet train” to książka japońskiego pisarza Kotaro Isaka (Kōtarō Isaka) który zaprasza nas do odbycia niezwykłej podróży super szybkim pociągiem Shinkansen zmierzającego z Tokio do północnego miasta Morioka. Lepiej zapnijcie pasy bo choć w pociągu nie ma za dużo pasażerów to wśród tych którzy są znajduje się kilku płatnych zabójców a każdy z nich ma swoją misję. Kimura, powracający do zdrowia alkoholik, zamierza zamordować osobę, która wprowadziła jego młodego syna w śpiączkę. Niezwykły duet o pseudonimach Mandarynka i Cytryna uratował porwanego syna szefa mafii i zabiera go z powrotem do ojca - wraz z walizką pełną gotówki. Nanao, znany jako Biedronka, jest najbardziej pechowym zabójcą na świecie - każde zadanie idzie nie tak jak sobie zaplanował. I wreszcie, Książę jest nastolatkiem, który gra niewinnego ucznia, ale w rzeczywistości jest socjopatą. Czy to już komplet… raczej nie ale już Ci gwarantują nam emocje przez całą podróż. Pozornie książkę tę można przypisać do literatury sensacyjnej ale nie brakuje tutaj też elementów thrillera czy komedii rodem z filmów Tarantino lub Guya Ritchiego. Zawiła fabuła i liczne zwroty akcji są absolutnie wciągające. Isaka opowiada historię po mistrzowsku, mieszając sekwencje akcji z kapitalnymi dialogami, płynnymi retrospekcjami i przebłyskami wewnętrznego życia bohaterów, które dobrze się sprawdzają, aby rozwinąć ten dziwaczny konglomerat morderców i płatnych zabójców. Efektem końcowym jest książka, którą trudno odłożyć na bok. Książka momentami jest mroczna, zabawna, absurdalna i z pewnością może pochwalić się najciekawszą grupą postaci, jakich spotkałem w ostatnim czasie. Cytryna mający obsesję na punkcie bajki „Tomek i Przyjaciele”, czym doprowadza Mandarynkę do szału. Biedronka, który cokolwiek nie zrobi to przyniesie odwrotny skutek niż zamierzał a pech to jego drugie ja. Jest też Książę, który uczy się manipulować wszystkimi dookoła i chyba jedna z najciekawszych postaci w książce. Jak przystało na japońsko literaturę nie zabraknie tutaj momentów refleksji, które idealnie zwalniają fabułę, która pędzi jak pociąg w którym została ona umieszczona. Pisarzowi udało się znaleźć równowagę humoru, niezwykle inteligentnymi zwrotami akcji, łącząc wszystkie wątki w spójną całość a sieć krzyżujących się spisków trzyma nas w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Jeśłi szukacie książki która porwie Was w wir wydarzeń i nie pozwoli się nudzić przez całą historię to „Bullet train” będzie idealną do tego lekturą. Jest to jedna z tych powieści, które wciągają dosłownie od pierwszej strony, a do tego od razu ujął mnie sposób, w jaki jest napisana i jak autor sprytnie korzysta z czarnego humoru. Dzięki niej oderwiemy się choć na chwilę od problemów dnia codziennego, zatopimy w przedstawianej w danej książce historii, zżyjemy z bohaterami do tego stopnia, że zaczniemy ich traktować jak starych znajomych, którym będziemy kibicować dosłownie na każdym kroku. W swoim gatunku to najlepsza książka jaką przeczytałem w tym roku i niewątpliwie znajdzie się ona w moim podsumowaniu rocznym.

Dzięki Wydawnictwu Zysk i S-ka udało mi się odkryć zupełnie nową wartość kryminału. Do tej pory zaczytywałam się tylko w pozycjach amerykańskich oraz angielskich, najnowszy kryminał Bullet Train zabójczy pociąg udowodnił mi, że także powieści japońskie z tego gatunku są świetne. Fabuła troszkę jak u Agathy Christie w jej bezsprzecznie najlepszej pozycji Morderstwo w Orient Expressie. Również w publikacji Kataro Isaki mamy pociąg, grono nieznajomych oraz bezwzględnego mordercę. Przyznam, że kocham takie klimaty, dlatego ta książka od razu wpadła mi w oczy i całe szczęście. Do japońskiego pociągu wsiadło dziewięciu zawodowych morderców oraz jeden amator. Z pozoru, każdy wydaje się zwykłym pasażerem korzystającym z przejazdu Shinkansenem. Wsiadają do pociągu, zupełnie nie wiedząc o sobie nawzajem, czy każdy z nich dojedzie żywy? Co skrywa sekretna walizka tak pilnie poszukiwana w tym środku lokomocji? Co z całą intrygą ma wspólnego szef mafii, który czeka cierpliwie na przyjazd Shinkansena. Nie znajdziemy tutaj wprawdzie Herculesa Poirota, ani Panny Marple, ale fabuła jest znakomita i bardzo przypomina klasykę kryminału. Akcja podrasowana troszkę dodatkiem mafii, oraz porachunków gangsterskich, a także zabójczego gimnazjalisty nadaje książce pikanterii i sprawia, że nie można się oderwać, a każda następna strona jest coraz ciekawsza. Niesamowite zwroty akcji, niejednoznaczni bohaterowie i naprawdę szczegółowe opisy to wisienka na torcie w tej powieści. Nie sądziłam, że odkryję coś tak bliskiego mojej ulubionej autorce kryminałów, a jednocześnie tak innego. Nigdy nie oglądam japońskich filmów to nie mój klimat, nie sądziłam, że spodoba mi się japońska książka. Okazuje się, że autorzy z kraju kwitnącej wiśni wspaniale potrafią oddać wszystko to, co powinien mieć lekki kryminał. Oczywiście trochę szkoda, że wmieszano w to mafię, ale uznałam, że to zapewne przez kulturę tego kraju. Co by nie napisać, bez względu na to, czy ktoś żywi zamiłowanie do Japończyków, czy nie powinien przeczytać pozycję o pociągu przewożącym zabójców z piekła rodem. Podobieństwo do Pani Christie uderzające, ale obficie doprawione bezsprzecznie wielką kulturą japońską. Na podstawie powieści powstał film z Bradem Pittem w roli głównej, przyznam, że jeszcze nie widziałam, ale obejrzę. Książka ma także wspaniałe opinie największych gazet i czasopism amerykańskich, co słusznie jej się należy. Zachęcam, aby zapoznać się z tą powieścią, fani kryminału będą nie tylko zachwyceni, ale i zaskoczeni.

Jeśli miałbym jednym przymiotnikiem scharakteryzować Bullet Train powiedziałbym: „dziwny”. Niby wszystko jest tak, jak obiecuje wydawca: mamy superszybki pociąg Shinkansen ruszający w kilkugodzinną trasę z Tokio do Morioki, mamy grupę elitarnych zabójców na pokładzie i zadanie zlecone przez bossa mafii, któremu raczej się nie odmawia – atmosfera gęstnieje, eskalacja wisi w powietrzu: nie pozostaje nic innego, jak tylko nastawić popkorn w mikrofali i szykować się na książkową wersję filmu z Jacki Chanem… w teorii, bo niemal od razu okazuje się, że nie będzie to zwykła podróż z punktu A do punktu B, okraszona rasowym azjatyckim mordobiciem. Atrakcje, które przygotował dla czytelnika na przejażdżkę Shinkansenem japoński pisarz są wykraczają daleko poza kryminalne schematy. Książka jest zaskakująca, ale nie w sposób jakiego spodziewa się czytelnik. Akcja,obserwowana naprzemiennie z perspektywy kilku bohaterów, rozwija się nieśpiesznie. Kotaro rozrzuca po całym pociągu strzelby Czechowa, przez co pierwsze dwieście stron powieści wydaje się służyć wprowadzeniu czytelnika do tego dziwacznego świata, sporo tu retrospektyw, i jeszcze więcej rozmów, między zupełnie dziwacznymi bohaterami i jeśli miałbym do czegoś tę pierwszą część Bullet train porównać, to chyba byłaby to któraś z książek Harukiego Murakamiego, chociaż nie wykluczam, że może być to kwestią tłumaczenia, bowiem pani Anna Horikoshi przekładała na polski również kilka jego powieści, a być może to specyfika Japońskiej literatury. Tak czy inaczej, wiele w Bullet Train filozofii, przede wszystkim rozważań na temat istoty zła, dla których chwilami sensacyjna akcja wydaje się być zaledwie pretekstem, chociaż muszę również przyznać, że zakończenie naprawdę trzyma w napięciu. Po prostu dziwna książka. Pozostaje jeszcze jedna kwestia – dla kogo właściwie jest ta książka? Spotkałem się z opiniami (chociażby tej zamieszczonej na skrzydełku okładki), że powieść przypomina filmy Tarantino zmieszane z filmami braci Cohen i według mnie są to opinie trafne, jednak brakuje mi tutaj tej wschodnioazjatyckiej nuty, od siebie zatem dodaję jeszcze serial Squid Games i, chociaż będzie to lekko naciągane, książki Murakamiego. Jak widać Isako Kotaro wziął mnie swoją powieścią z zaskoczenia. Spodziałem się mordobicia, akcji o zawrotnym tempie i może jeszcze na koniec jakiegoś twistu fabularnego, a dostałem powieść nietuzinkową, mądrą, ciężką do sklasyfikowania i przez to niezwykle odświeżającą i po prostu ciekawą.

Szczerze powiem, że bałam się tego thrillera po kilku przeczytanych recenzjach. Ale zdecydowałam, że wsiadam do pociągu razem z dziewięcioma płatnymi zabójcami i dałam się porwać w wir całej historii. Duet Cytryna i Mandarynka, Kimura, Nanao, Książe i jeszcze czterech innych, których pojawienie się było równie szybkie i zaskakujące jak cała podróż. Intrygi, zabójstwa, czarna walizka i dlaczego wszyscy są w jednym pociągu? Kto jest pasażerem a kto zabójcą? I kim jest tajemnicza Maria? Dla mnie była to mocno emocjonująca przygoda i polecam Wam ją serdecznie. Opowieść o życiu jakie prowadzą płatni zabójcy i z czym muszą się mierzyć a z czego nigdy nie zdawałam sobie sprawy. Zadziwiające studium przypadków ludzkich zachowań w obliczu zagrożenia najbliższych, badanie ludzkiej natury u człowieka uzależnionego od alkoholu, wybitnie pokazana sztuka manipulacji i przemocy. „„Jeden łyk i po tobie. Zapamiętaj.” - powiedział mu kiedyś ojciec. Autor niby przypadkiem a zupełnie świadomie przekazuje nam prawdę o życiu. Tak uniwersalne, że aż przerażające iż na całym świecie jest tak samo. „Alkoholizm jest nieuleczalny. Raz się napijesz i znów będziesz na dnie””. „Los uśmiecha się do tych, którzy są uśmiechnięci”. „Najłatwiej jest manipulować ludźmi, którzy nie kontrolują swoich emocji”. „Im silniejsze emocje, tym łatwiej ludzi kontrolować”. „Można wzmocnić treningiem ciało, ale z duszą jest gorzej. Nawet jeśli ktoś udaje, że to po nim spływa, cierń podejrzeń zostaje w sercu na długo”. „Jeśli chcesz coś, zrób to. Życie jest krótsze każdego dnia” Bardzo podobało mi się osadzenie fabuły w pociągu, w dodatku szybkich kolei jakim jest Shinkansen. Potęgowało to dodatkowo dynamizm całej akcji. Bohaterowie z wyraźnie nakreślonymi portretami psychologicznymi, z którymi spędziłam mocno emocjonujący czas. Nawiązania do Virginii Woolf, Fiodora Dostojewskiego podniosły dla mnie wartość tej powieści. Dziękuję tłumaczce Annie Horikoshi za interpretację i przetłumaczenie dla nas wspaniałej japońskiej historii. Cieszę się, że @kryminalnatalerzu organizuje tak fajne booktour’y.

Powiem wam, że nie sądziłam ani przez chwilę, że tak szybciutko przez nią przelecę! Tutaj tekst sam wciąga. To o czym czytamy wydaje się być tak absurdalne, aż nie możemy się oderwać, by zobaczyć całą rozgrywkę. Znam wielu młodych ludzi i przyznam szczerze, że niektórzy jako nastolatkowie byliby zdolni do takiej zbrodni, która jest tu opisana. Kiedyś dzieci byli dziećmi, ale teraz młodzieżą staje się człowiek ledwo dziesięcioletni, a dorosłym mający nawet czternaście lat. Nic zatem dziwnego, że zbrodniarzem w tej pozycji jest tak młody osobnik. To pozycja japońska, a tam ludzie bardzo szybko uczą dzieci samodzielności. Inne narody powinny brać z nich przykład, jednak wiadomo, co kraj, to obyczaj. Wracając jednak do książki, to oprócz dziwnych imion nie znalazłam tutaj niczego, co by mi się nie podobało. Fajnie przedstawia się sprawa z poznawaniem postaci. Jeśli już o kimś czytamy, to jest on w skrócie przedstawiony i dalej nie ma wzmianki o cechach, które już były ukazane. A fabułą kieruje tak, że my to wszystko pamiętamy. Nawet można odczuć niemałe zmęczenie podczas czytania, gdyż akcja bardzo szybko brnie do przodu. Nikt nie wraca do tego, co było, chyba tylko wtedy, kiedy chodzi o zemstę. Wyobrażacie sobie bowiem, że jedziecie szybkim pociągiem w którym siedzi dziewięciu zawodowych morderców i jeden amator? Każdy z nich stara się spleść z tłumem, przybrać niewinne maski i pokazać, że jest tylko zwykłym człowiekiem, który miał pacha i wsiadł tam, gdzie nigdzie nie chciałby się znaleźć. Ale kiedy tylko w rozgrywkę wejdzie młody gimnazjalista, to reszta lepiej niech ma się na baczności. Powiedziałabym, że to czysty wychowanek Hitlera, gdzie życie ludzkie jest dla niego papierkiem od cukierka, który albo mu się w czymś przyda, albo wyrzuci go do kosza pozbawiając ostatniego oddechu. Świetnie czytało mi się nazwy tych morderców, które były odpowiednikami owoców:-) Mają swój cel i nie spoczną przed jego wykonaniem. Więcej wam nie zdradzę, ale super bardzo go polecam dla wielbicieli thrillerów!

Japoński pociąg Shinkansen, dziewięciu zawodowych morderców i morderca amator. W jak skomplikowaną intrygę wpakowali się przestępcy tym bardziej, że jeden z nich jest dopiero uczniem gimnazjum? „Bullet train” naprawdę zaskakuje! Nigdy nie miałam do czynienia z japońskimi autorami i jestem w szoku, że fabuła książki jest tak genialna! Wcale nie odbiega od zachodnich kryminałów, a w wielu momentach jest nawet znacznie lepsza. Akcja jest dynamiczna i nie brakuje w niej zwrotów. To dzięki temu od książki naprawdę ciężko się oderwać. Mafia, porachunki gangsterskie, dzieciak morderca to wszytko sprawia, że przerzucamy kartki książki w zastraszajacym tempie i chcemy poznać finał tej historii jak najszybciej. Nic tu nie jest oczywiste i jednoznaczne. Ilość wątków i intryg, które się przeplatają jest naprawdę duża, ale spokojnie, bo autor ma wszytko pod kontrolą. Całość trzyma się kupy i jest bardzo logicznie wyjaśniona. Ciężko jest się domyśleć co za chwilę może się wydarzyć. Do tego jeszcze niejednoznaczni, wręcz dziwni i pokręceni bohaterowie, którzy są mocnym elementem powieści sprawiają, że książka ta wysuwa się na przód wśród przeczytanych przeze mnie w ostatnim czasie kryminałów. „Bullet train” to książka, która zdecydowanie zasługuje na uwagę. Gdzieś przeczytałam porównanie twórczości autora do Aghaty Christie i wiecie co? Muszę się z tym zgodzić. Faktycznie czuć klasykę, którą tak bardzo lubię, ale została ona okraszona japońską kulturą co sprawia, że całość fascynuje jeszcze bardziej. Jestem pewna, że fani kryminałów będą zadowoleni z lektury. A jeżeli lubicie oglądać filmy na podstawie książek to powieść ta została zekranizowana, a w głównej roli możemy zobaczyć Brada Pitta 🖤