Zabawy z bronią (okładka  miękka, wyd. 07.2016)

Zobaczyłam okładkę, tytuł, przeczytałam opis z okładki i długo się nie zastanawiając powiedziałam biorę! Książka przyszła - nowiutka, pachnąca, o idealnych gabarytach. Miałam na nią wielką ochotę, dlatego też nie mogłam się doczekać, kiedy utonę w jej treści. Najpierw jednak postanowiłam dowiedzieć się o niej czegoś więcej (choć powinnam to zrobić zdecydowanie wcześniej!). Nagle szok. Niedowierzanie. Po raz kolejny ten sam błąd. Zabawy z bronią kolejna część cyklu o pewnym detektywie. Czy i tym razem mi się poszczęści, i książkę będzie można potraktować wybiórczo, podobnie jak Piętno Kaina - J. Pettersona?

Elitarna amerykańska szkoła. Taka, do której wstęp mają ci "lepsi". Nagle jeden z uczniów Greg Hesse popełnia samobójstwo. Wszelkie tropy prowadzą Detektywa Deckera właśnie do szkoły, do której uczęszczał chłopak. Elitarne liceum, jedno z najlepszych w kraju okazuje się być centrum narkotykowych dilerów i handlarzy bronią. Najprawdopodobniej część uczniów współpracuje z mafią. Pozostali, którzy mogą coś wiedzieć, boją się mówić. Śledztwo nabiera tempa, gdy umiera kolejna uczennica...

Pierwsze i moim zdaniem najważniejsze, co należy o tej książce przekazać, to fakt, że można ją spokojnie czytać bez znajomości poprzednich części. Na szczęście! Z twórczością autorki spotkałam się po raz pierwszy i nie miałam żadnego problemu z odnalezieniem się w fabule. Kolejne śledztwo, to kolejna, oddzielna historia. Odniosłam wrażenie, że z poprzedniej części do tej, nie przeszły żadne niedokończone wątki. Wspomniałam już, że spodobała mi się okładka, ale nie napisałam dlaczego. Nie ma ona w sobie na pierwszy rzut oka niczego nadzwyczajnego. Jednak, kiedy wzięłam książkę pierwszy raz do ręki i przejechałam opuszkami palców po okładce, poczułam pod nimi wyżłobienia. Każdy pocisk jest wypukły i przyjemnie matowy. Mały szczegół, a w moim odczuciu bardzo cenny.

Zabawy z bronią czytało mi się niezwykle szybko. Powieść napisana jest dobrze. Nie natknęłam się na większe błędy, czy niedomówienia. Ciekawie czytało się o pracy policjantów i detektywów. Momentami miałam wrażenie, że oglądam całkiem ciekawy film. Bohaterowie również są dopracowani. Jednak tu zatrzymam się troszkę dłużej. Głównym bohaterem powinien być detektyw Decker. Odniosłam jednak wrażenie, że jego postać zeszła delikatnie na drugi plan, a na pierwszym pozostali uczniowie. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy dialogi i wykreowane postacie nie są zbyt płytkie. Przyzwyczaiłam się chyba po prostu do dorosłych ludzi wciągniętych w mafię, handel bronią, czy dilerkę. A przecież tak dużo się słyszy o tym, co dzieje się w amerykańskich szkołach. Dostęp do broni jest niezwykle łatwy. Narkotyki dostępne w większości szkół. Tak bardzo gonimy za zachodem, za Ameryką. Czy tego właśnie chcemy? Ja mówię zdecydowanie nie! Choć chyba nie do końca mam świadomość, co już dzieje się nawet w Polsce,w niektórych środowiskach. To straszne, że piętnastoletnie dziecko ma tak prosty dostęp do śmierci, bo inaczej nazwać tego nie można. To straszne i przykre jednocześnie, ponieważ ludzie sami doprowadzają do takich sytuacji. Po tych przemyśleniach doszłam do wniosku, że autorka idealnie trafiła z tematem, dobierając do niego odpowiednich bohaterów.

Historia, którą przedstawiła nam Faye Kellerman, to w sporej dawce dobry thriller, jednak ubarwiony wątkami pobocznymi. Trudne dzieciństwo, powiązania z mafią, zdolności i wielkie ambicje, oraz wątek miłosny pomiędzy dwójką bardzo młodych ludzi. Gabriel i Yasmine są parą. Młodziutką parą. Troszkę przeszkadzał mi ten fakt, kiedy czytałam o ich pieszczotach, w końcu, to jeszcze tylko dzieci. Tylko, czy jest to aż tak straszne, porównując z dostępem do broni, narkotyków i mafii? To trudny temat i na pewno wywiązałaby się na ten temat dłuższa dyskusja. Samo śledztwo, które jest w tej książce najważniejsze, poprowadzone było rewelacyjnie. Pochłonęło mnie bez końca. Była odpowiednia akcja, dobre tempo, elementy zaskoczenia, czyli to, na co właśnie liczyłam.

Zabawy z bronią to książka, którą spokojnie mogę polecić fanom thrillerów i delikatnych kryminałów. Ci, którzy lubią wielogatunkowość, zdecydowanie znajdą w niej coś dla siebie. Dobrze wykreowani bohaterowie, odpowiednia akcja, dobre tempo i ciekawe zakończenie, to tylko kilka elementów, które zasługują na uznanie. Czekam na kolejne części, a Wam serdecznie polecam!

http://krainaksiazkazwana.blogspot.com

Fabuła Zabaw z bronią rozpoczyna się w kawiarni, w której przebywa znany z poprzedniej części Gabe, syn bogatego gangstera, który zamieszkał z rodziną Deckerów, gdzie porucznik Decker wraz ze swoją żoną Riną miał się nim opiekować do czasu, aż nastolatek ukończy swoją edukację. Gabe nagle zauważa grupkę nastolatków panoszących się po restauracji, którzy nagle podchodzą do chłopaka z pretensjami, jakoby zajął im miejsce, jednocześnie grożąc mu bronią wyciągnięta z kieszeni. Gabe, jak na syna gangstera przystało nie przestraszył się, wręcz przeciwnie - zaczął na jej temat dyskutować z "przywódcą" grupy, który będąc pod wrażeniem jego wiedzy na temat broni odpuszcza mu, po czym zaprasza do przebywania z jego grupą.

Kilka dni później na komisariat w którym pracuje porucznik Decker przychodzi zrozpaczona matka Grega Hesse, który popełnił samobójstwo. Kobieta nie wierzy, że jej syn to zrobił, ponieważ nie miał ku temu powodów i prosi policję o pomoc, mając nadzieję, że wyjdzie na jaw, że jej syn nie odebrał sobie życia sam, lecz ktoś mu w tym "pomógł". Decker wraz ze swoją ekipą w celu uspokojenia kobiety postanawia przeprowadzić wywiad środowiskowy, lecz dzieje się to z marnym skutkiem, gdyż nic nie wzbudza podejrzeń, ani nie rzuca nowego światła na sprawę. Kilka dni po tym następuje zmiana, gdyż okazuje się, że broń, którą Greg odebrał sobie życie jest kradziona, a w miasteczku umiera kolejna młoda osoba - Myra Gelb, uczęszczająca do tej samej szkoły i również w wyniku domniemanego samobójstwa. W momencie, gdy policja sprawdziła wszystkie dostępne źródła informacji, nie doszukując się połączeń między dwoma przypadkami i śladów morderstwa, a śledztwo się wycisza, następuje pewien przełom - okazuje się, że w okolicy "panoszy się" banda nastolatków lubujących się w broni i narkotykach, pragnących utworzyć licealną mafię.

Oprócz głównego wątku samobójstw, w książce równolegle toczą się dwa inne - dojrzewanie i zauroczenie Gabe'a oraz pościg Gartha Hammerlinga - seryjnego mordercy z poprzedniej książki autorki.


W książce znajdziemy sporo zarówno typowych, jak i tych mniej zachowań nastolatków. Rozpoczynając od ich zauroczeń, inicjacji seksualnych, braku wyobraźni, odpowiedzialności, problemów w szkole, dążenia w rowijaniu swych pasji, aż po depresję, niezdrowe fascynacje, czy zwykła głupota, która wydaje się być domeną młodego wieku.
To, czym książka się wyróżnia (niestety na minus...), to brak dynamiki, większej tajemnicy, zagadki i klimatu typowego dla gatunku jakim jest kryminał. Przez treść ciągle również przewijają się dosyć obsceniczne, dosłowne fragmenty rozmów i spotkań młodych kochanków - czternastoletniej Iranki wyznania żydowskiego i piętnastoletniego wcześniej wspomnianego Gabe'a, które wypadły dosyć żenująco i niezbyt realnie.

Fragmenty, które wypadły najlepiej (szczególnie zakończenie) to chyba podobnie jak i w Pętli, momenty z udziałem Chrisa Donattiego, ojca Gabe'a, który nie szczędzi sarkazmu, cynizmu, ale i twardego i władczego podejścia do spraw.

Podsumowując, książka wypadła o wiele słabiej od poprzedniczki, cechuje się lekkim irracjonalizmem, przerysowaniem i przede wszystkim - brakiem charakterystycznej dla gatunku dynamiki, zwrotów akcji, splotów i tajemnicy, która trzyma czytelnika w napięciu i buduje nastrój. To natomiast, czym jest przesycona to wyżej wspomniane fragmenty, które czyta się tak, jakby były żywcem wycięte ze średniej jakości młodzieżowki czy taniego harlequina oraz zbędne moim zdaniem nawiązanie do poszukiwań mordercy z poprzedniej części, które nawet w tej części nie zostało zakończone. Książkę jednak czyta się dosyć szybko, nie jest "ciężka" ani przytłaczająca, dlatego jest znośna po dużej dawce romansideł, czy tęsknoty do lekkiej, prostej opowieści z kryminałem w tle.

Moja ocena: 5/10
Ilość stron: 431

Broni i atakuje, chroni i niszczy. Chociaż pełno jej w bajkach dla dzieci, nie jest zabawką. Chociaż efektownie wyglądanie, nie stanowi dekoracji. Co to jest? Broń. Dla jednych przekleństwo, dla innych przywilej. Jak sprawdzi się w roli bohatera... kryminału?

Tytuł: Zabawy z bronią
Autor: Faye Kellerman
Wydawnictwo: Harper Collins

Gdy umiera nastolatek, ludzie bez końca zadają sobie pytanie „dlaczego”. Tym bardziej, jeśli śmierć jest wynikiem samobójstwa. Kto popełnił błąd? Czy to wina nieszczęśliwej miłości? Zawiedzionej przyjaźni? Depresji, a może narkotyków? A co, jeśli nie można znaleźć żadnego wytłumaczenia?

Gregory nie żyje i wszystko wskazuje na samobójstwo. Wszystko, poza jego matką. Chociaż prowadzący śledztwo nie ma najmniejszych wątpliwości, kobieta zwraca się do detektywa Decker'a. On, znany ze swojej skrupulatności, decyduje się zająć sprawą. Ślady prowadzą go do elitarnego szkoły, do której uczęszczał chłopiec. Tam sprawa komplikuje się jeszcze bardziej. Uczniowie powiązani z mafią, narkotyki, broń traktowana jak... najnowszy gadżet. W tej szkole to sprzęt palny dyktuje warunki. Jeśli nie potrafisz się dostosować do reguł zabawy, giniesz. Czy właśnie to spotkało Gregor'ego? Okrutna i perfidna gra? A może chłopak po prostu nie wytrzymał presji. I najważniejsze, jak poradzi z nią sobie detektyw? W międzyczasie „samobójstwo popełnia” kolejna osoba, uczennica wspomnianego liceum, i dopiero wtedy śledztwo nabiera tempa. Jednak czy uda się wygrać tę grę? Kto jest marionetką, a kto pociąga za sznurki?

Książka zaczyna się od naprawdę ciekawej sceny i już wtedy wiemy, że broń będzie stanowić jeden z kluczowych problemów. Szybko nawiązują się też pozostałe intrygi, zarówno te o charakterze kryminalnym, jak i czysto obyczajowym. W książce nie ma dłużyzn, czy powolnych opisów. Akcja prowadzona jest dynamicznie i pomysłowo. A do tego niesamowicie wciąga, już od pierwszego zdania.

Jako miłośniczka prawa karnego, nie mogę nie docenić wielu profesjonalnie opisanych scen z warsztatu kryminalistycznego. Pomimo tego, że wszystko odbywa się zgodnie z porządkiem anglosaskim, Czytelnik nie ma problemu z odnalezieniem się wśród pojęć prawniczych czy policyjnych. Nawet jeżeli znaczenia określonego słowa nie rozumie (przypis recenzenta: koroner to urzędnik prowadzący śledztwo w przypadkach nagłych, więcej na wiki), to z kontekst wynika jego znaczenie.

Kryminały kojarzą mi się z ciężką narracją, dużą ilością opisów, oklepanym schematem i przydługimi scenami. W tym przypadku jest zupełnie odwrotnie. Mamy klasyczny temat, czyli zgon i szukanie sprawcy, ale całość ma formę lekką i bezpośrednią. Czasami nie sposób oderwać się od czytania.

Ciekawie wykreowano również głównych bohaterów. Poza wątkiem kryminalnym poznajemy też osobiste problemy naszych bohaterów, przez co łatwo się z nimi utożsamić. Warto zaznaczyć, że detektyw nie jest jedynym głównym aktorem tej rozgrywki. Rzeczywistość nastolatków, mających kontakt z bronią, poznajemy również z perspektywy jednego z nich. Ich punkty widzenia bardzo się od siebie różnią, dając nam jednak pełen, spójny obraz problemów, z którymi boryka się amerykańskie społeczeństwo.

Jeśli chodzi o główną linię fabularną, całość rozwija się w oczekiwanym przez Czytelnika kierunku, jednak nie bez zaskakujących zwrotów akcji. Dodatkowo na sam koniec czeka nas znaczne przyspieszenie akcji, sprawiające, że finał staje się jeszcze ciekawszy.

Zabawy z bronią to powieść stanowiąca połączenie kryminału i historii obyczajowej. Nie tylko trzyma w napięciu, ale też zmusza do myślenia. Czy w takim kierunku zmierza nasze społeczeństwo? A jeśli nie, to jak temu zapobiec? Wszystko zaczyna się niewinnie. Ale jak zakończy się ta gra? Sprawdźcie sami.

Moje drugie spotkanie z Faye, bo niestety nie miałam okazji przeczytać "Pętli" czego żałuję. Polubiłam ją za niezwykle lekki styl pisania co w połączeniu z elementami kryminału czy thrillera daje fajną powieść dosłownie na kilka godzin czy maksymalnie na dwa-trzy dni przy mniejszej ilości czasu do czytania. Znów spotykamy się z detektywem Deckerem i kolejnym śledztwem, które spada na jego głowę. Zobaczmy co tym razem mu się przytrafiło i kto jeszcze towarzyszył mu w niecodziennych zdarzeniach.

Peter jest detektywem z naprawdę długim stażem. Tym raz na jego biurko trafia sprawa samobójstwa młodego chłopaka z elitarnej szkoły. Problemem okazuje się to iż nikt nie wie dlaczego miał by popełnić samobójstwo, a dowody i sekcja jednoznacznie świadczą o tym, że właśnie tak było. Policji ciężko ruszyć na przód, bo nie mają kompletnie nic, ale gdy matka Gregory'ego chce dostarczyć im laptop syna gdzie znalazła pewne zdjęcia on zostaje skradziony, a to już zaczyna zastanawiać śledczych. Gdy dowiadują się, że Hesse uwielbiał wszystko nakręcać szukają też kamery - tej jednak też brakuje. Nie mija wiele czasu jak dochodzi do następnego samobójstwa - tym razem dziewczyny, ale znów z tej samej szkoły. Mało tego laptop Myry też ginie. Decker jest pewny, że samobójstwa są upozorowane, ale nie ma dowodów. Zaczynają szukać wszędzie gdzie się da, ale w szkole takiej jak Bell-Wakefield ciężko dostać jakiekolwiek informacje. I choć praktycznie każdy wie, że jest to królestwo broni i narkotyków to nikt nie piśnie o tym ani słowa, a już na pewno nie poda żadnego nazwiska. Co więc mają robić policjanci i jak brnąć do przodu?

Równolegle do sprawy Petera rozgrywa się historia Gabriela - nastolatka, którego on i Rina przyjęli pod swój dach. Chłopak czuje się bardzo samotny gdyż jego matka uciekła do Indii ukryć, a z ojcem ma kontakt jaki ma. I mimo, że właśnie w domu Deckera czuje się jak w prawdziwym domu to jednak czegoś mu brak - miłości, towarzystwa, znajomych. Jest bardzo uzdolniony muzycznie i wspaniale gra na fortepianie - to właśnie świat muzyki pozwala mu przetrwać. Wszystko się zmienia gdy w jego życiu dochodzi do dwóch zdarzeń. Pierwszym jest spotkanie w Sturbrucks grupy kilku nastolatków, której prowodyr próbuje zastraszyć Gabe'a bronią - niestety źle trafił gdyż ojciec chłopaka ma za sobą czarną przeszłość, a aktualnie prowadzić burdel. Natomiast opiekun jest policjantem - chłopak o broni wie, więc sporo. Druga sytuacja to poznanie Yasminy w której zakochuje się z wzajemnością. Niestety i to jest problemem...

Czy i co ewentualnie łączy podejrzane samobójstwa ze spotkaną przez Gabriela grupą nastolatków? Co tak na prawdę dzieje się w elitarnej szkole? Kto tworzy w B-W mafię szkolną? Do czego tak na prawdę zdolni są młodzi ludzie? Czy płacąc wysokie czesne możemy liczyć na to, że nasze dzieci będą bezpieczne w szkole?

Wiele pytań kłębiło mi się w głowie po przeczytaniu tej książki. Bo choć niesamowicie lekka to jednak jest wyjątkowo szczera i pokazuje nam to czego często nie chcemy widzieć. Nie jest to ani klasyczny ani typowy kryminał. Raczej jego połączenie z dużą ilością obyczaju co daje na prawdę fajny efekt. Bardzo chciała bym poczytać jeszcze książkę, która przedstawi losy Gabriela i być może Yasmine, bo bardzo ich polubiłam. Co ciekawe ojciec Gabe - Chris Donatti to też ciekawy element. Ja ze swojej strony polecam, bo jest to pozycja, której warto poświęcić czas, a nie potrzeba go tu na prawdę wiele.

Mówiąc o tej książce, moim zdaniem należy zacząć od faktu, że dzieli się ona na trzy główne wątki. Pierwszy z nich to oczywiście ten główny, czyli tajemnicze morderstwa. Drugi to urocza historia miłosna dwóch nastolatków, a trzeci, i najmniej ważny, to poszukiwanie niejakiego Gartha Hammerlinga. Do dwóch poprzednich wrócę za chwilę, jednak o ostatnim muszę napisać choć jedno zdanie tu i teraz. Nie mam bladego pojęcia, co ten cały Hammerling zrobił i dlaczego jest wplątany w te wydarzenia, ale mimo tego, że pojawiał się wyjątkowo rzadko, potrafił mi nieźle namieszać w głowie. Oczywiście Zabawy z bronią to nie jedyna książka dotycząca detektywa Deckera, a jeśli internet nie kłamie, to nawet dwudziesta (!) w cyklu, więc tu sprawa się lekko wyjaśnia. Jeśli ktoś z Was będzie chciał to przeczytać, niech weźmie pod uwagę, że sporo wydarzeń czeka w poprzednich książkach.

Jak to w prawie każdej książce wydanej w XXI wieku, także i tutaj musiał pojawić się wątek romantyczny. Jednak w tym przypadku jest on tak uroczy i niewinny, że nie mam najmniejszego zamiaru go krytykować. Oczywiście, żeby za bardzo się nie wyróżniał, jest to miłość zakazana, przerwana w najgorszym momencie. Piętnastoletni chłopiec i rok młodsza dziewczyna, których znajomość zaczyna się od wspólnego wyjścia do opery? No proszę, przecież to piękne! Najfajniejszy wątek romantyczny, jaki miałam okazję czytać od dłuższego czasu, zapewniam Was.

Teraz czas na wątek główny! Jako kryminał spisuje się nienajgorzej, chociaż miałam okazję czytać lepsze. Zgodność produktu z opisem jest, chociaż nie stuprocentowa. Mimo wszystko schemat, którego tak strasznie nienawidzę, został zachowany – na początku akcja szaleje, potem przez ¾ książki nie dzieje się absolutnie nic, aż wreszcie, na ostatnich pięćdziesięciu stronach tempo wydarzeń jest takie, że wyjątkowo ciężko nadążyć. Wiem, że to buduje napięcie itepe itede, ale no… Gdyby nie taki rozwój akcji, przeczytałabym książkę o wiele szybciej.
Chociaż podejrzenia na winnego padają już praktycznie od samego początku książki, ja osobiście byłam w niemałym szoku, gdy wszystko wyszło na jaw. Zakończenie jest sporym zaskoczeniem, głównie ze względu na to, że została ukazana brutalność wszystkich poprzednich wydarzeń. Jeśli więc ktoś z Was nie ma najmocniejszych nerwów i stalowego żołądka, lepiej mieć to na uwadze.

Jeśli chodzi o samo wydanie książki, to oprócz paru znaczących literówek, nad którymi siedziałam kilka minut i zastanawiałam się, co tłumacz miał na myśli, nie mam się do czego przyczepić. Pasująca okładka, duża czcionka, dzięki której książkę czyta się niemalże jednym tchem.
Jedyną rzeczą, która mi nie odpowiadała, to fakt, że w niektórych momentach się gubiłam i odnosiłam wrażenie, że jakaś ważna część historii mnie omija. Jednak jest to tylko i wyłącznie moja wina – jak już wspominałam wcześniej, istnieją inne tomy z tego cyklu, które mogą rozwiewać niektóre wątpliwości.

Zabawy z bronią to, pomimo paru przeoczeń i niedociągnięć, naprawdę dobry kryminał, których teraz na rynku nie jest zbyt wiele. Lubię książki, w których kilka różnych wątków łączy się ze sobą pod koniec akcji, a ta właśnie do takich należy. Nie jest to coś, co będę zachwalać pod niebiosa przez kilka lat, ale z czystym sercem mogę ją polecić każdemu, kto ma ochotę na odrobinę dreszczyku i humoru.

biblioteczka-blanki
blogspot.com

Nigdy nie czytałam kryminałów. Od zawsze żyłam w świecie fantasy lub też romansów, ale w końcu postanowiłam to zmienić. Powiem szczerze, że cieszę się z tej zmiany, ponieważ mogę poznać nowych autorów i przede wszystkim nieco inny świat. Książka, którą wam dzisiaj przedstawię, niesamowicie mnie wciągnęła i na pewno nie jest to ostatni kryminał po jaki sięgnęłam.

"Zabawy z bronią" autorstwa Faye Kellerman opowiada o śledztwie w sprawie samobójstwa nastoletniego chłopaka. Media rozgłaszają to jako własnoręczne odebranie sobie życia za pomocą skradzionego sześć lat temu pistoletowi. Matka ofiary nie wierzy jednak, by jej syn, który nigdy nie sprawiał żadnych kłopotów, bez słowa odebrał sobie życie. Postanawia wybrać się do detektywa Deckera, który widząc zrozpaczoną kobietę, postanawia wznowić dochodzenie w tej sprawie. Nie jest to jednak proste, ponieważ poszlak jest niesamowicie mało i ciężko jest je też zdobyć od kolegów, których chłopak niestety nie miał zbyt wielu. Pewnego dnia w nieznanych okolicznościach umiera kolejna uczennica z tej samej szkoły, do której uczęszczała pierwsza ofiara książki. W tamtej chwili całe śledztwo przybiera jeszcze większy obrót niż dotychczas, dzięki czemu policja ma okazję przekonać się ilu uczniów zamieszanych jest w udziały z mafią, narkotykami i innymi sprawami mającymi prawdopodobnie związek z zabójstwami jakie zostały wykonane na niewinnych osobach. Jednak czy da się wskazać winnego, gdy każdy boi się przyznać do jakiegokolwiek faktu?

Jako osoba, która pierwszy raz w życiu czytelniczym ma do czynienia z typowym kryminałem, nie mogę się zbytnio o tym wszystkim wypowiedzieć, bo zwyczajnie się nie znam. Mimo wszystko mogę śmiało powiedzieć, że oceniam ją dość wysoko. Daję książce mały minus za sam początek, ponieważ ten, strasznie trudno mi się czytał. Był nudnawy, moim zdaniem nieco naciągany, jednak gdy mamy już drugą śmierć, książka całkowicie wciągnęła mnie w wir zagadek. Od czasu do czasu miałam też trudność z połapaniem się w bohaterach, których jest naprawdę bardzo dużo, ale już z każdą kartką mogę powiedzieć, że było coraz lepiej. Osoby występujące w książce zostały naprawdę bardzo dobrze wykreowane i praktycznie każda z nich spełnia swoją rolę. Jednych wprost kochamy, drugich nienawidzimy. Na pewno jest to historia napisana tak, aby czytelnik mógł nieco nad wszystkim pomyśleć i przede wszystkim zobaczyć w jaki sposób pracują detektywi w takich przypadkach, co mnie osobiście bardzo przypadło do gustu. Fajnie było zobaczyć, że praca policji itp. nie jest łatwa i brawurowa jak w filmach, gdzie po jednym dniu śledztwa mamy przestępcę i pakują go za kratki. Myślę, że całość jest w zupełności godna polecenia, szczególnie dla osób, które tak jak ja dopiero co zaczynają przygodę z kryminałem. Historię tę czyta się szybko, łatwo, co jest tu na dość duży plus, bo autorzy czasami takie sprawy lubią dość komplikować czytelnikowi, co staje się czasami denerwujące. Po przeczytaniu "Zabaw z bronią", myślę że jest to moja pierwsza, ale nie ostatnia książka tego gatunku. Wciągnęłam się z to całe rozwiązywanie zagadek, więc dla mnie czas spędzony przy tej lekturze mogę uznać za bardzo przyjemny i ciekawy!

(recenzje można spotkać też na moim blogu: http://miedzypolkami-ksiazki.blogspot.com/2016/07/zabawy-z-bronia.html)

Zabawy z bronią to kolejna część serii o detektywie Deckerze z Los Angeles. Pojawia się w niej postać z poprzedniej książki autorki, Pętli, którą jest nietuzinkowy nastolatek Gabriel Donatti, przebywający pod opieką Deckera. Z czym będzie musiał zmierzyć się detektyw tym razem?
Uczeń prywatnej szkoły średniej odbiera sobie życie kradzioną bronią. Skąd ją miał? Szybko wychodzi na jaw, że elitarna placówka ma swoje tajemnice. W niedługim czasie w ten sam sposób ginie kolejna uczennica. Czy coś oprócz kradzionych broni łączy te śmierci? Co wspólnego z tymi tragediami ma pewna grupa nastolatków?

Mimo tego, że jest to kolejny tom serii, nie miałam żadnych problemów z odnalezieniem się w fabule. Mamy tutaj prywatną szkołę w której uczniowie są inteligentni a jednocześnie część z nich jest dodatkowo bardzo zepsuta. Ci z uczniów, którzy mogliby coś na temat sytuacji w szkole wyjawić, boją się mówić. Śledztwo w sprawie samobójstw i kradzionych broni nie posuwa się naprzód.
Równolegle do sprawy którą zajmuje się detektyw poznajemy bliżej postać Gabriela, piętnastoletniego pianisty o trudnej przeszłości. Chłopak ma wielki talent, dużo ćwiczy by osiągnąć sukces na który ma szanse. Jest przy tym również samotny. Do czasu, gdy poznaje czternastoletnią Yasmine. Ich relacja nie będzie łatwa i to z kilku powodów.

Ta książka wciąga od samego początku. Śledztwo, powolne dochodzenie do punktu kulminacyjnego by potem przekonać się, że złapanie tych złych nawet na gorącym uczynku to nie koniec pracy policji. Bardzo spodobał mi się sposób, w jaki została przedstawiona praca stróżów prawa według mnie był bardzo realistyczny. Nic nie przychodziło samo, a już końcówka całkowicie mnie przekonała - policjanci wychodzili z założenia, że należy przygotować się na możliwe alternatywne wersje tych samych wydarzeń i po prostu dbać o to, by wszystkie czynności przeprowadzać bez zarzutu.

Bohaterowie wykreowani przez autorkę zasługują na uznanie - Gabe to postać, o której po prostu muszą powstać kolejne części! Młody, sprytny, utalentowany, a przy tym bardzo autentyczny w zachowaniu, reakcjach na stres. Sam wątek miłosny między nim a Yasmine był na swój sposób uroczy i jego zakończenie daje nadzieje na kolejne tomy z ich udziałem. Bardzo ciekawą postacią pojawiającą się gdzieś w tle był ojciec nastolatka Chris Donatti, parający się czymś tak zwykłym jak prowadzenie sieci burdeli. Relacje łączące go z synem są specyficzne, w ogóle jego postać nadaje historii pazura i chętnie bym o nim jeszcze przeczytała. Detektyw Decker prowadzi śledztwo bardzo profesjonalnie i chwała mu za to, jednak jako postać wielkiego wrażenia na mnie nie zrobił. Może po prostu nie była to ta część, w której błyszczał.

Podsumowując, Zabawy z bronią to książka gwarantująca dobrze spędzone popołudnie fanom kryminałów. Wciągająca historia z ciekawym zakończeniem i świetnie wykreowanymi postaciami, której nie sposób odłożyć. Czekam z niecierpliwością na kolejne części.

co-przeczytalam.blogspot.com

W elitarnym liceum Bell-Wakefield w North Valley piętnastoletni Greg Hesse popełnia samobójstwo strzelając sobie w głowę. Matka chłopca nie wierzy w samobójstwo, twierdzi że nie miał powodów, by je popełnić, a broni nie miał nigdy w ręku, bo jej nienawidził, podobnie jak przemocy. Greg nie miał depresji, dobrze się uczył, miał rozległe zainteresowania i grono przyjaciół. Dlaczego miałby się zabić? Pani Hess prosi detektywa Deckera, by przyjrzał się tej sprawie. Detektyw szuka najdrobniejszych wskazówek, które pomogłyby naprowadzić go na ślad i dały odpowiedź na pytanie-Dlaczego Greg się zabił?

Wszystkie ślady prowadzą do szkoły średniej, która ma dwa oblicza. Uczęszczają do niej bardzo zdolni i utalentowani młodzi ludzie, którzy dostają się na prestiżowe uczelnie w kraju, a z drugiej strony szkoła jest terenem dealerów narkotyków i ukrytą falą przemocy pośród uczniów. Jeden z byłych uczniów, Kevin Stanger, który przeniósł się z Bell-Wakefield do innej szkoły, był szykanowany, osaczany, nieustannie prześladowany, a jeden z napastników przykładał mu nawet broń do jąder. Wkrótce dochodzi do kolejnego samobójstwa w Bell-Wakefield, tym razem szesnastoletniej Myry Gelb. Decker już nie wierzy, że to było samobójstwo. Ktoś je upozorował i detektyw za wszelką cenę chce się dowiedzieć kto to zrobił.

Akcja powieści biegnie równym tempem, by niesamowicie przyspieszyć pod jej koniec i całkowicie zaskoczyć finałem. Choć jest to kryminał to dla mnie bardziej ta książka była powieścią obyczajową z elementami kryminału, a nie odwrotnie. Autorka bardzo dobrze przedstawiła środowisko nastolatków, ich problemy i okres dojrzewania, z którym nie wszyscy sobie radzą. Grupie zepsutych i bezwzględnych licealistów, którzy kradną, poniżają innych, nadużywają narkotyków, w okrutny sposób zabawiają się bronią przeciwstawiła życie młodego Gabe, który po zawirowaniach rodzinnych mieszka w domu detektywa Deckera. Piętnastolatek jest inteligentny, pracowity, utalentowany i zakochany po uszy z wzajemnością w czternastoletniej irańskiej Żydówce Yasmine. Pomimo problemów z rodzicami, wielogodzinnymi ćwiczeniami na pianinie i niełatwej pierwszej miłości daje sobie radę, tryska ironicznym humorem i nie sposób go nie lubić. Odegra też znaczącą rolę w rozwiązaniu zagadkowych samobójstw. Dla mnie był to najsympatyczniejszy bohater ,,Zabaw z bronią" i chętnie poczytałabym o jego dalszych losach.

,,Zabawy z bronią" to wciągająca mieszanka kryminału i obyczajówki z doskonale nakreślonym środowiskiem nastoletnich przestępców na tle rozwijającej się pierwszej miłości i doznań erotycznych. Czyta się błyskawicznie, a najlepsze jest zakończenie, które mnie całkowicie zaskoczyło. Jeśli Faye Kellerman napisze kolejną książkę, której bohaterem będzie detektyw Decker i mam nadzieję Gabriel, to chętnie ją przeczytam.
http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Naprawdę uwielbiam czytać kryminały. Są przede wszystkim świetną rozrywką i szybko się je czyta. Kryminały i thrillery, mimo że traktują o sytuacjach, w których nikt z nas nie chciałby się znaleźć, są znakomitą odskocznią od rzeczywistości. Dlatego też, kiedy usłyszałam o książce pt. „Zabawy z bronią” w mojej głowie zawitała myśl: „O! To może być coś dobrego”. Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością Faye Kellerman, więc tym bardziej chciałam poznać coś nowego.

Detektyw Peter Decker zostaje poproszony o przyjrzenie się sprawie śmierci piętnastoletniego Grega Hesse'a. Chłopiec prowadził spokojne życie, dobrze się uczył, miał grono przyjaciół, więc jego rzekome samobójstwo wzbudza wiele kontrowersji. Dlaczego miałby się zabić? Detektyw przygląda się sprawie, a wszystkie ślady doprowadzają go do szkoły średniej, która jak się okazuje, ma dwa oblicza. Wkrótce dochodzi w niej do kolejnego samobójstwa i Decker ma już całkowitą pewność, że ktoś je upozorował i za wszelką cenę chce znaleźć winnego.

„Ściskała tę rękę jak linę ratunkową, która pozwoli jej zachować zdrowie psychiczne – jeżeli to jeszcze w ogóle możliwe.”

Książka nie należy do najwybitniejszych tego gatunku. Powieść nie jest ciężka, czyta się ją łatwo i przyjemnie, dla zbicia czasu. To dobra i ciekawa pozycja z nutką tajemniczości i dreszczyku. Aczkolwiek miejscami bardzo przewidywalna, czego nienawidzę w kryminałach – zresztą chyba jak każdy wielbiciel thrillerów. Akcja powieści biegnie równym tempem, aby na końcu nieco przyspieszyć i całkowicie zaskoczyć finałem. Chociaż mnie zakończenie nie zszokowało. Książka może nazywać się kryminałem z uwagi na toczące się śledztwo, ale dla mnie była to pospolita obyczajówka z elementami kryminału.

„Zanim się ożenisz, upewnij się, że jesteś zakochany.”

Czego najbardziej nienawidzę w kryminałach i podkreślam to za każdym razem? Wątków romantycznych. W tej powieści jest ich bardzo dużo. Mam wrażenie, że autorka za bardzo skupiła się na bliskich relacjach międzyludzkich, aniżeli na głównym problemie całej tej książki, czyli samobójstwie młodych osób. Zdawać by się mogło, że wątek kryminalny został tutaj potraktowany jako tło, a zbrodnię zepchnięto na dalszy plan, zaś główna fabuła skupia się tylko i wyłącznie na bohaterach i ich stosunkach z innymi. Jak dla mnie jest to ogromnym minusem tej powieści.

„Zabawy z bronią” to przeciętna książka. Nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobała, ale też mnie nie zachwyciła w żaden sposób. Nie jestem pewna, czy chcę się zapoznać z kolejnym tomem, a tym bardziej z poprzednim. Obawiam się, że będzie to strata czasu, choć może jeszcze kiedyś dam autorce szansę. Nie polecam, ani nie odradzam tej lektury. Ale jeżeli szukacie prawdziwego kryminału z niespodziewanymi zwrotami akcji, sięgnijcie po coś innego.

„Zabawy z bronią” to książka o narkotykach, broni, gniewie i zastraszaniu. To tak w dużym skrócie. Coś więcej? Ginie chłopak, który wiedzie spokojne życie. Nikt oczywiście nie spodziewa się tragedii, aż tu nagle bum – Gregory popełnia samobójstwo. Z początku sprawa wygląda na klarowną, jednak po pewnym czasie ginie drugi nastolatek – tym razem jest to Myra. W jej przypadku również nikt niczego nie przeczuwał. Jednak to właśnie jej śmierć dała śledczym do myślenia. I cała machina ruszyła. Śledztwo zostało wznowione, a zebrane materiały ponownie ujrzały światło dzienne. Tutaj się zatrzymam. Nie chcę zdradzić nic więcej, choć mogłabym. Ale nie chcę mieszać, bo wystarczająco zamieszania jest już na stronach książki.

Moje odczucia co do lektury są mieszane. Do połowy książki miałam wrażenie, że czytam, bo czytam. Nie odczuwałam żadnego wow, które nie dawałoby mi spać i zapełniało mnóstwo myśli. Nic takiego nie było. Faye Kellerman stworzył coś, co było w sumie nijakie – nie będę owijać w bawełnę. Nie czułam przywiązania do bohaterów i miałam mocne wrażenie, że akcja skupia się kompletnie nie na tym, na czym powinna. Uciekał mi wątek właściwy, a na pierwszy plan wysuwała się miłość. Okej, nic do niej nie mam, jednak nie o tym chciałam czytać i na pewno nie aż tyle. Co do drugiej części książki wszystko stawało się konkretniejsze, lepsze. Miłość wciąż była – nie dało rady nic z tym zrobić – jednak autor skupił się wreszcie na śledztwie. Pogonił akcję i nagle książka stała się ciekawa. Normalnie czary!

Szczerze mówiąc, nie wiem jak ugryźć ten temat. Z jednej strony nuda, ale z drugiej kawałek przyjemnej lektury. Powinnam chyba dodać jedno do drugiego i wyciągnąć średnią. Bo jak inaczej? Brakowało mi czegoś w tej książce i nie mam bladego pojęcia, cóż to było. Miałam nadzieję, że odkryję to jak już skończę czytać, jednak wcale tak nie było. Przewróciłam ostatnią stronę i wciąż odczuwam ten brak. Nie wiem i chyba się nie dowiem. Może chodzi o zbyt małą ilość konkretów? Gdzieś, coś w tle się dzieje, ale to nie to. Nie tego się spodziewałam.

Ogólnie książkę nie oceniam źle, nie będę taka podła. Nie była zła, naprawdę. W paru miejscach nawet nieźle mnie zaskoczyła – ogromny plus. Brakowało mi większej dynamiki, ale jestem w stanie przymknąć na to oko. Mam w domu jeszcze jedną książkę tego autora i niech wystarczy to, że sięgnę po nią, nie odrzucę jej. Jednak wiem już, czego się spodziewać. Na pewno nie gibkiej akcji, a spokojnego śledztwa, które toczy się gdzieś na uboczu – tak przecież też można, prawda? Sięgnij po te książkę, ale jeśli jesteś fanem Camilli Läckberg, nie spodziewaj się cudów. To kompletnie inna bajka.