Za Zakrętem (okładka  miękka)

Fantastyczna książka, trzymająca do końca w niepewności

Polecam! I zachęcam do przeczytania pierwszej części.

„Kłopoty będą zawsze, ale zwłaszcza wtedy musimy się trzymać razem, a nie chować ogon pod siebie i uciekać.” Nasze życie potrafi nieraz tak pędzić i dostarczać nam różnych dramatycznych doświadczeń, że wszystko, co do tej pory znaliśmy, rozsypuje się pod wpływem niespodziewanych zdarzeń. Wówczas stajemy na rozdrożu, próbując na nowo stworzyć warunki, w których będziemy czuli się bezpieczni i szczęśliwi. Tak było u bohaterki książki „Za zakrętem”, której losy poznaliśmy już w pierwszym tomie pt.: „Zakręt”. Ponownie towarzyszymy kurator Joannie Grabowskiej, która miesiąc temu wróciła do pracy, a trzy miesiące po burzliwych wydarzeniach opisanych w pierwszym tomie „Za zakrętem.” Teraz wydaje się, że nic już nie powinno zakłócić jej spokoju, gdyż nadal wykonuje swoje obowiązki zawodowe z pasją, u swego boku ma wspaniałego mężczyznę, relacje z byłym mężem układają się poprawnie, a winni jej nieszczęśliwych wypadków są w areszcie i w szpitalu psychiatrycznym. Jedyny problem dotyczy piętnastoletniej córki, Zuzy, która zaczyna wchodzić w fazę młodzieńczego buntu od momentu, gdy poznała cztery lata starszego od siebie Tomasza Sobolewskiego. Na szczęście bliźniacy, Franek i Borys, nie sprawiają kłopotów, więc Joanna stara się ponownie nawiązać więź z córką. Tymczasem do grona podopiecznych pani kurator Grabowskiej dołączają nowi mieszkańcy Grodziska Mazowieckiego, którym wyznaczony został nadzór. Jednym z nich jest Kacper Dąbrowski, który notorycznie opuszcza lekcje, a jego matka nie wykazuje tym zainteresowania. Drugim ciekawym przypadkiem jest rodzina Grzebieniów, w której partner wyszedł niedawno z więzienia posądzony o gwałt i przemoc. W międzyczasie toczy się proces oskarżonej o morderstwa, o których czytaliśmy w „Zakręcie”, więc ten wątek przewija się ze scenami z sali sądowej, w której toczy się proces. Ten wątek nie jest zbyt mocno wyeksponowany, gdyż pojawia się, co pewien czas. Na plan główny wysuwają się zawodowe działania Joanny i jej problemy z córką, więc pierwsze rozdziały przypominają powieść obyczajową. Jednak już prolog sugeruje, że nie będzie to spokojna lektura, gdyż w mieście głośno jest o znalezionym nad jeziorem Charzykowskim w miejscowości Kopernica, ciele kobiety, która została zgwałcona. Prawdopodobnie jest to Magdalena Pobłocka, która zaginęła 14 sierpnia 2020 roku. W zeszłym roku rozstaliśmy się z bohaterką książki „Zakręt” w dramatycznych dla niej okolicznościach. Epilog pierwszej części zapowiadał, że to nie koniec tej historii, więc z niecierpliwością czekałam na kontynuację. Pani Sandra Cicha wystawiła moją czytelniczą cierpliwość na prawie roczne oczekiwanie, więc ogromnie ucieszyłam się, gdy książka „Za zakrętem” pojawiła się na mojej półce. Swoim przebiegiem i sposobem prowadzenia poszczególnych wydarzeń dorównuje ona swojej poprzedniczce. Mamy tutaj więcej obrazków z życia zawodowego bohaterki, ale też spraw rodzinnych. Większość fabuły biegnie spokojnie, równym tempem i tylko wyczuwalny jest niepokój, gdy pojawia się wątek kryminalny związany z grasującym w okolicy i w mieście przestępcą napadającym na młode kobiety. Jedną z nich jest Kalina Majewska, która chodziła do tego samego liceum, co Zuza. Autorka bardzo dobrze nakreśliła pracę kuratora sądowego zajmującego się sprawami nieletnich, pozwalając poczuć jej charakter, związane z tym niebezpieczeństwa i problemy. Joanna lubi swoją pracę i mimo ryzyka, wykonuje swoje obowiązki z pasją i zaangażowaniem, pragnąc pomóc podopiecznym zmienić życie na lepsze. Przez całą lekturę wyczuwalne jest delikatne napięcie, mimo że przez pewien czas nie dzieje się nic, co mogłoby wywołać uczucie lęku, a jednak towarzyszyła mi obawa, że za chwilę może się coś wydarzyć. Jednak z czasem to wrażenie się potęguje, gdyż zaznaczają się niepokojące epizody, które początkowo Joanna lekceważy. „Za zakrętem” to udana kontynuacja serii o Joannie Grabowskiej, w której nie brakuje wielu charakterystycznych postaci, dramatyzmu, realności i codziennych problemów. Mimo dosyć miarowego, niespiesznego tempa, bez nagłych zrywów i zwrotów akcji, fabuła wciąga i intryguje. Pani Sandra Cicha umiejętnie wkomponowała w niej delikatny dreszczyk emocji budując wrażenie ciszy przed burzą, która wybucha w finałowym rozstrzygnięciu fundując nam silne, emocjonalne przeżycia. To opowieść o kobiecie godzącej swoją trudną pracę z obowiązkami domowymi, ale też o przyjaźni, relacjach międzyludzkich i miłości. Styl pani Sandry sprawia, że chętnie zagłębiamy się w lekturę, a po jej zakończeniu pojawia się żal, że dotarliśmy do ostatniej strony. Jednak w przypadku tej serii, autorka daje nadzieję na kontynuację, gdyż na to wskazują ostatnie zdania tej części. Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu Akurat (Muza)

IG: zaczytana_archiwistka „Prawie każdy marzy o szczęściu, spokoju oraz stabilizacji, ale droga do realizacji marzeń bywa kręta i wyboista...” „Za zakrętem” autorstwa Sandry Cichej, stanowi bardzo dobrą historię obyczajową z wątkami kryminału oraz romansu. Przeczytałam ten tytuł w zaledwie kilka godzin - sam prolog tej historii obudził moją ciekawość, która nie opuściła mnie aż do ostatniej strony. Po burzliwych przejściach w życiu osobistym Joanna Grabowska ma nadzieję na upragnioną stabilizację u boku ukochanego mężczyzny, jednak znów staje na życiowym zakręcie... Jej nastoletnia córka wchodzi w okres buntu, a nowi podopieczni przysparzają niemałych kłopotów... dodatkowo proces Mileny Kuchcińskiej obnaży prawdę, która wstrząśnie losami wielu osób... Na samym początku mojej recenzji chciałabym skierować kilka słów w stronę autorki tej książki: Pani Sandro, wykonała Pani kawał dobrej roboty! Jestem zakochana w tej części. Pewnie myślicie sobie skąd wiem, że autorka zrobiła postęp - już przybywam z odpowiedzią. Po przeczytaniu tego tytułu, sięgnęłam raz jeszcze po „Zakręt” - pierwszą książkę autorstwa tej pani, następnie przeczytałam moją recenzję dotyczącą debiutu Sandry Cichej i zauważyłam, że.... większość wad, które zarzuciłam autorce uległy zmianie o sto osiemdziesiąt stopni. Był to jeden z lepszych powrotów, który miałam okazję przeczytać jeszcze przed premierą. W twórczości Sandry Cichej podoba mi się przede wszystkim realizm sytuacji, w których znaleźli się bohaterowie - w obu jej książkach brak jest momentów wyimaginowanych, wszystkie fragmenty są przemyślane, co sprawia, że razem tworzą świetną całość. Skoro „Za zakrętem” należy do obyczajówek, nie powinno Was zadziwić, że w książce występują fragmenty, w których akcja sunie bardzo powoli - pomagają nam one odetchnąć - od czego? Od wątku kryminalnego, który przybywa ( w najmniej oczekiwanym momencie) by zakłócić nas spokój oraz by spowodować gęsią skórkę! ”Za zakrętem” to jedna z tych historii, w której postacie drugoplanowe nie są jedynie tłem całej fabuły, ale za to sporo namieszają w życiu naszych bohaterów - do tej pory jestem zaskoczona postępowaniem kilku postaci. Nie tylko (wspomniany wcześniej) wątek kryminalny pobudził moją ciekawość, ale również dość ciekawa relacja pomiędzy Joanną a jej córką. Może głupio to zabrzmi, ale dopiero czytając tę powieść zrozumiałam moją mamę, jak musiała się czuć podczas mojego „okresu buntu”. Jestem ciekawa czy moja rodzicielka również przypomni sobie nasze liczne kłótnie w czasie czytania tej książki. Jeśli chodzi o zakończenie, to muszę przyznać, że totalnie mnie ono zaskoczyło! Podczas czytania czułam, że jeden bohater nie został na darmo wprowadzony do fabuły, jednak autorce udało się uśpić moją czujność i w ostatnich rozdziałach przeżywałam szok i niedowierzanie. Po takim zakończeniu nie muszę Wam chyba mówić, że czuję pewnego rodzaju niedosyt po przeczytaniu tej pozycji, jednak nie jest to negatywny niedobór - dlaczego? Ponieważ po tej pozycji jeszcze z większą niecierpliwością będę wyczekiwać zapowiedzi kolejnej książki spod pióra tej pani, ponieważ czuję, że jeszcze nie raz mnie zaskoczy. Czy książkę polecam? Zdecydowanie tak, pani Sandra Cicha wykonała ogromny progres, o którym należy mówić głośno. „Za zakrętem” to bardzo dobra pozycja, która nie raz Was zaskoczy.

Kiedy w końcu uda się nam pokonać życiowy wiraż i przed sobą widzimy prostą i spokojną drogę raczej nie rozmyślamy nad przeszkodami jakie mogą się pojawić. Cieszymy się po prostu tym, co mamy, a co nie tak dawno było zagrożone. Jednak może to jedynie cisza przed kolejną burzą? Joanna może w końcu skupić się na bliskich oraz pracy, oczywiście jeszcze jej spokój nie do końca takim jest, bo codzienność dostarcza swojej porcji emocji, na szczęście w większości pozytywnych. Pozostaje jeszcze udział w procesie Mileny Kuchcińskiej, wciąż przypominający o niedawnej przeszłości. Ale liczy się teraźniejszość, w jakiej rozwija się pewna relacja lub raczej już związek oraz rodzina, jedno z drugim zdaje się dobrze łączyć, więc wszystko powinna jawić się w jasnych kolorach. Tyle, że tak naprawdę sądowe spotkania przynoszą z sobą wiele znaków zapytań, a i rodzinna sielanka zakłócona jest przez dorastającą latorośl, no i są jeszcze obowiązki zawodowe, które również nie należą do prostych. Wokół Joanny znowu robi się niespokojnie, kolejne rozprawy odsłaniają kulisy, jakie wcale nie są zamkniętym rozdziałem jak sądzono, wprost przeciwnie. Niewiadome powoli pokazują czym są, co oznacza, iż nikt nie powinien czuć się bezpiecznie … Trochę naczekałam się na kontynuację debiutanckiej książki Sandry Cichej, ale dobrych rzeczy warto niecierpliwie wypatrywać i cierpliwie czekać na nie. Druga część okazała się nie tylko dorównywać swojej poprzedniczce ale jeszcze mocniej wciągnęła mnie w lekturę. Zgodnie z tytułem ciąg dalszy rozpoczyna się w momencie gdy to, co najgorsze zdaje się być za główną bohaterką, ale czy na pewno? No cóż przekonacie się o tym gdy sięgnięcie po „Za zakrętem”, a warto, bo spędzicie czas ze świetną powieścią, jaka niejednokrotnie was zaskoczy, lecz poczekajcie na finał! W tym miejscu powinien być emotikon z uśmiechniętą szeroko buźką i szeroko otwartymi oczami, gdyż kiedy go poznacie będziecie mieli właśnie taką minę. W tej historii naprawdę liczą się szczegóły, chociaż przysłowiowy diabeł tkwi nie jedynie w nich, lecz również i w postaciach, głównych oraz drugoplanowych oraz oczywiście samej fabule. Ta ma w sobie zagadki i tajemnice, a bohaterowie postarali się by jedno i drugie w odpowiednich momentach dało o sobie znać, raz wyjaśniając co nieco, przy innej okazji jeszcze podsycić ciekawość. Sandra Cicha zadbała o to, by czytelnik z zaintrygowaniem śledził wątki, które prowadzą po zawiłych ścieżkach, czasem zwodzących, ale i wielokrotnie skłaniających do zastanowienia, aż do zakończenia z pewnym haczykiem.

Długo czekałam, ale było warto! @sandra_cicha powraca! I to w jakim stylu! Za zakrętem to kontynuacja przygód kurator sądowej Joanny znanej z pierwszej części pt Zakręt. Dziękuję za egzemplarz recenzencki. Opis wydawcy 👇 Joanna Grabowska powinna być zadowolona z życia. Ma troje zdrowych, mądrych dzieci, a jej związek z przystojnym Pawłem układa się coraz lepiej. Kobieta, która próbowała ją zabić, siedzi w areszcie. Dlaczego więc Joanny nie opuszcza niepokój? „Za zakrętem” Sandry Cichej - kontynuacja losów kurator Joanny Grabowskiej z powieści „Zakręt” - w księgarniach już 3 sierpnia! Kurator Grabowska lubi swoją pracę... zazwyczaj. Jej były podopieczny, Tadeusz Grosicki, przebywa w zakładzie psychiatrycznym, gdzie trafił po tym, jak próbował ją zaatakować. Mimo że mężczyzna znajduje się pod stałym nadzorem lekarzy, jego groźby wciąż wywołują w Joannie lęk. Nadal trwa też sprawa sądowa Mileny Kuchcińskiej. Kobieta, oskarżona o próbę zabójstwa Grabowskiej, nie wyraża skruchy i wciąż zaprzecza, że to ona uszkodziła samochód Joanny. Chociaż wspomnienie wypadku, w którym prawie straciła życie, wywołuje w Joannie niepokój, stara się nie poddawać tym emocjom. Skupia się na tym, co dobre: trójce dzieci, dającej satysfakcję pracy, a także na związku z czułym i atrakcyjnym Pawłem. Kiedy pewnego dnia obcy mężczyzna próbuje odebrać dzieci Joanny ze szkoły, wszystkie lęki związane z wydarzeniami sprzed paru miesięcy wracają. Czy to Grosicki chce zemścić się na urzędniczce? A może to jakiś wspólnik Kuchcińskiej? Albo ktoś zupełnie inny, jeden z nowych „klientów” pani kurator? Ktoś ewidentnie próbuje zaszkodzić Grabowskiej. Ktoś na nią poluje… Tom drugi zachwycił mnie jeszcze bardziej niż jego pierwsza część. Fabuła jest znacznie bardziej rozbudowana, dochodzą nowe wątki i bohaterowie - mam nie cichą, lecz wielką nadzieję na kontynuację! @sandra_cicha ma świetne pióro, a pierwszoosobowa narracja okiem Asi bardzo przypadła mi do gustu. Jest gęsia skórka, dreszczyku emocji też nie brakuje. Wątek obyczajowy równie ciekawy jak kryminalny. Wyśmienita kreacja bohaterów. Wartka akcja i zaskakujący finał. Widać wielki progres u autorki. Doszlifowała swój kunszt pisarski. Zrobiła niesamowity postęp. Jestem zachwycona! Oceniam 5/5. Bardzo doceniam pracę dokonaną przez Sandrę. Coś mi się zdaje, że niedługo zostanie polską królową kryminałów👏❤️

„Z żalu ścisnęło mnie w żołądku. Było mi tak źle… Tak bardzo pragnęłam przytulić się do niego, cieszyć się jego gorącymi pocałunkami, usłyszeć ciepłe słowo i w końcu poczuć się bezpiecznie. Zamiast tego poczułam się samotna jak nigdy w życiu.” Joanna poukładała swoje życie po wszystkich zawirowaniach jakie ją spotkały. Jest szczęśliwa u boku Pawła, dzieci wszystko zaakceptowały. Z byłym mężem żyją w dobrych relacjach. Można by rzec sielanka, ale niestety kolejna katastrofa i niebezpieczeństwo jest bliżej niż myślą. Nowi podopieczni przynoszą kolejne komplikacje. Do tego nastoletnia córka i jej bunt. I ciągle trwający proces Mileny Kuchcińskiej, który jeszcze się nie zakończył. Znowu zaczyna robić się dziwnie wokół Joanny, tak jak by znowu ktoś na nią czyhał i chciał jej zagrozić. Tylko kto tym razem? A może to dalej wszystko co się dzieje ma związek z przeszłością i nie zakończoną sprawą. Zemsta? Tą kobietę kłopoty kochają i przyciągają jak magnez. Niestety Joanna podejmie bardzo złą decyzje, która może zniszczyć szczęście i miłość które zagościły w jej życiu. Do tego znajdzie się w rękach psychopatycznego mężczyzny. Czy ktoś uratuje ją na czas? Czy tym razem za zakrętem czeka szczęśliwe zakończenie? A może trzeba na nie jeszcze trochę poczekać. Sandra powraca i po raz kolejny serwuje nam bardzo dobrą książkę, którą pochłania się na jednym wdechu. Zastanawiałam się co tym razem wydarzy się w życiu bohaterów, ale na coś takiego nie byłam przygotowana. Fabuła jest po raz kolejny doskonale poprowadzona i każdy najmniejszy szczegół ma wpływ na całość tej historii. Nic co tu się znajduje nie jest przypadkowe. Wszystko jest przemyślane tak by porwać czytelnika w jej świat i pozwolić mu na branie udziału w tym co tam się dzieje. Wszystkie wykreowane postacie również mają na to wpływ. Akcja nie zwalnia. Niebezpieczeństwo uderzy teraz zupełnie z innej strony i czyha również za zakrętem. Ta książka jest przesiąknięta emocjami, a to zakończenie… już jestem cicho. Sami musicie się przekonać jak skoczy się ta historia. Oj zapomniałabym powiedzieć, że Sandra zadbała również o ich przyjaciół więc dowiemy się co u nich się wydarzy. Warto było poczekać na tą kontynuacje. Szczerze to już się doczekać nie mogę kolejnej książki autorki. Idealne połączenie obyczajowo-kryminalne z romansem. Takie książki to ja kocham czytać! Gorąco polecam.

Niespełna rok temu Sandra Cicha wkroczyła do literackiego świata z naprawdę dobrą powieścią, łączącą obyczajówkę z elementami kryminalnymi. Już 3 sierpnia na półki księgarni trafi kontynuacja „Zakrętu”, „Za zakrętem”, i możecie być pewni, że Cicha utrzymała poziom, serwując czytelnikom kolejną świetną przygodę. Kurator Joanna Grabowska dochodzi do siebie po burzliwych wydarzeniach w swoim życiu i powoli udaje jej się wrócić na dobre tory. Niestety, jak to zazwyczaj bywa, los rzuca kobiecie kolejne kłody pod nogi. Nowi podopieczni dają jej popalić, a córka wchodzi w prawdziwy okres buntu, który sprowadzi do życia Joanny prawdziwe kłopoty. Czy i tym razem Grabowska wyjdzie z kłopotów obronną ręką? Sandra Cicha po raz kolejny z powodzeniem łączy ze sobą dwa gatunki, do świetnie prowadzonej powieści obyczajowej dodając wątki kryminalne, które podbijają emocje kotłujące się w życiu bohaterów. Autorka stopniowo buduje napięcie, najpierw prowadząc nas przez wszelkie potyczki bohaterów, od czasu do czasu podsuwając drobne smaczki, żeby na koniec zrzucić prawdziwą bombę. Świetnym zabiegiem było prowadzenie rozprawy dotyczącej zabójstw i wypadku Joanny (które opisane były w poprzedniej części) przez całą książkę, gdy wyrok zapada tak właściwie w ostatnich rozdziałach. Na pewno podbija to emocje i wzmaga ciekawość, dzięki czemu naprawdę trudno się od książki oderwać. Pióro Cichej jest bardzo przyjemne, przez całą opowieść się dosłownie płynie, trudno nawet zauważyć, kiedy przeczytało się całą. Łączenie obyczajówek i kryminałów to zdecydowanie mój ulubiony zabieg, chociaż nie każdemu to wychodzi. Zarówno ”Zakręt”, jak i „Za zakrętem” mogę Wam jednak polecić z czystym sercem. I mimo że są to połączone ze sobą historie, nawet jeśli nie czytaliście pierwszej części, z powodzeniem odnajdziecie się w powieści Za zakrętem - autorka zadbała o to, aby wszystko było jasne i klarowne. To, na co mogłabym ponarzekać, to długość - zdecydowanie chciałabym więcej. Zakończenie powieści, mimo że nieco niepokojące, pozwala mieć nadzieję na kolejną część. Niemniej, będę czekać na jakąkolwiek nową powieść Sandry Cichej, bo naprawdę polubiłam się z jej piórem i pomysłami na historię. Dlatego śmiało, jeżeli jeszcze nie poznaliście książek tej autorki, polecam koniecznie nadrobić!

Co zrobić, kiedy życie po raz kolejny wyrzuca z zakrętu, serwując przy tym nową porcję emocji i adrenaliny? Co zrobić, by te życiowe zakręty losu pokonywać nieco łagodniej, a jednocześnie unikać trajektorii lotu w ramiona rozgoryczenia, zgorzknienia i samotności? "Żyli długo i szczęśliwie" - ale tylko w bajkach. "Los uśmiecha się"- ale tylko czasami, by za chwilę ze złośliwością się odwrócić. A to "trach" i "koniec" zdarza się w życiu nad wyraz często. Wie coś na ten temat Joanna- główna bohaterka tej książki..."Za zakrętem" to powieść obyczajowa z wątkiem sensacyjnym- pełna burzowych chmur, przejściowych kłopotów oraz rodzinnych i zawodowych dylematów i zmartwień. . Atutem jest tutaj na pewno styl Autorki. Prosty, niewymuszony, nieskomplikowany, przyjemny w odbiorze. Dopełnieniem są naturalne dialogi. Całość czyta się błyskawicznie. Zaletą jest także brak fabularnych udziwnień i przekombinowania. Autorka pokazuje prozę życia w takim wydaniu, jak to zazwyczaj wygląda- dom, praca, proste przyjemności, czas wolny, codzienne problemy. Bohaterkę poznajemy dosyć dokładnie, widząc ją w jej codziennym otoczeniu. Zabrakło mi tutaj jednak głębszej refleksji, przemyśleń, skondensowanych prawd życiowych w takiej formie, by wykorzystać to jako cytat zawierający głębszą myśl. Te prawdy życiowe i refleksje są tutaj ukryte gdzieś między wierszami, często także w dialogach, nieco rozmyte i nienazwane. . Podobał mi się natomiast sposób ukazania przez Autorkę zawodu kuratora rodzinnego. Miałam wrażenie, że znajomość tej tematyki nie wynika tylko ze świetnego reaserchu, ale także praktycznej znajomości tematu. Codzienne dylematy, wątpliwości natury moralnej, obawy o swoje zdrowie, metody pracy z podopiecznym, znajomość procedur- to wszystko tworzy obraz kompletny i bardzo wiarygodny. Czuję jednak niedosyt. Ta powieść mogłaby spokojnie być większa objętościowo. Może wtedy warstwa psychologiczna byłaby bogatsza, szczególnie jeśli chodzi o bohaterów drugoplanowych. Postać Joanny wykreowana jest świetnie - bardzo precyzyjnie. Natomiast pozostali bohaterowie pozostają dla mnie zagadką. Być może odpowiedzi na swoje pytania znajdę w kolejnej części. Dobra, lekka, wakacyjna lektura.

„Nagle poczułam pchnięcie. Odruchowo chwyciłam za ostrze, a on szarpnął je ku sobie, rozcinając mi dłoń.” Po burzliwych przejściach w życiu osobistym Joanna Grabowska ma nadzieję na upragnione lepsze jutro u boku ukochanego. Jej dotychczasowe szczęście to jednak tylko cisza przed burzą. Nowi podopieczni przysparzają niemało kłopotów, nastoletnia córka przechodzi okres buntu, a proces Mileny Kuchcińskiej obnaża prawdę, która wstrząsa losem wielu, w tym Joanny. Na samym wstępie, chciałabym zaznaczyć, że dumy, jaką odczuwałam po skończeniu tej książki i jaką odczuwam nadal, nie można opisać słowami. Dlaczego? Tego dowiecie się już za chwilę. „Za zakrętem” to kontynuacja historii z udziałem kurator Joanny Grabowskiej. Między tą częścią, a pierwszą jest ogromna przepaść, którą można zauważyć już po pierwszym rozdziale. Na pierwszy rzut oka widać, że autorka zrobiła postępy w pisaniu. Świat przedstawiony jest dopracowany, nie napotykamy już na opisy zapychacze, a postacie? Cóż by tu mówić, zostały poprawione, z czego bardzo się cieszę. Autorka skupiła się na wytworzeniu im charakterów i odrębnych historii, przez co wydają się bardziej ludzcy. Pani Sandra w przypadku drugiego tomu postawiła na przewagę wątku kryminalnego i przyznam, że połączenie go z początkiem i dołożenie kolejnych szczególików wyszło jej dość dobrze. Nadal jesteśmy świadkami rozwoju relacji Joanny i Pawła, ale nie jest już ona wysunięta na główny plan, co mogę uznać za plus, między innymi ze względu na to, że wątki romantyczne nie są moimi ulubionymi i przepadam za nimi tak bardzo, że aż wcale. Myślę, że jedną z postaci, o których warto wspomnieć, jeśli chodzi o ten tom, jest Milena. Już od początku podejrzewałam, że autorka ma pewne plany co do tej postaci. Kuchcińska to zdecydowanie czarna owca tej dylogii. Oczywiście nie chciałabym zdradzać szczegółów, więc pozostanę na tym jednym stwierdzeniu. Na sam koniec chciałabym napomknąć jeszcze o tym, jak ważny temat porusza Pani Sandra, mianowicie mam na myśli pracę kuratora. Wbrew pozorom, to bardzo odpowiedzialny i niebezpieczny zawód. Chylę czoła każdemu, kto ma odwagę codziennie zmagać się z trudnościami tego zawodu. Serdeczne gratulacje!