Z ręką na pulsie (okładka  miękka, wyd. 10.2019)

Ksiazka kupiona w prezecie trafiona w 10 ! Sama przeczytalam i polecam👍😀

Dzisiaj parę słów o 📙 książce, którą objęłam patronatem medialnym, a mianowicie Z RĘKĄ NA PULSIE, Rachel Clarke, która swoją premierę miała 16 października 2019 r. Swoją drogą książka bardzo przyjemna w dotyku, z ciekawego papieru wykonane są okładki. Lektura moim zdaniem dość odważna jak na dzisiejsze czasy, kiedy to poruszamy kwestie polityczne i wytykamy politykom to co obiecywali a czego nie zrobili, albo zrobili ale nie dostatecznie dobrze. W przypadku chodzi o kwestie dotyczące służby medycznej – NHS – National Health Service (brytyjski system publicznej służby zdrowia). Rachel opisuje tutaj swoje doświadczenia zawodowe jako młoda lekarka 👩‍⚕️, gdzie to w wieku prawie 30 lat uznała, że pójdzie na medycynę. Wcześniej była dziennikarzem. Zabiera nas w świat pracy w szpitalu publicznym, wielogodzinnych zmian, często a nawet bardzo często niepłatnych nadgodzin. Tłumaczy w jaki sposób kobieta – lekarz ma utrudnione życie i dlaczego niektóre specjalizacje nie są „umownie” dla kobiet, np. chirurgia. Rach jest również matką, i dzięki wyrozumiałości swojego męża może się realizować zawodowo, mimo, iż jej wkład finansowy bo budżetu rodzinnego nie pokrywa nawet opiekunki dla dziecka. Poznajemy historie pacjentów, to w jaki sposób lekarze walczą ze sobą o miejsce w hierarchii zawodowej, wykorzystując do tego pacjentów. Praca lekarza 💉 💊rezydenta to również odnajdywanie w sobie nadprzyrodzonych mocy, mało kiedy jest czas na zjedzenie posiłku, nie mówiąc już o piciu. Jak stresująca jest praca młodego lekarza❓ Czy w pracy, gdzie jest aż taka rywalizacja i ucieranie nosa jest miejsce na przyjaźń❓ Jak jest podejmować decyzję jako niedoświadczony lekarz, które mogą zaważyć na zdrowiu a nawet życiu pacjentów❓ Jeśli kogoś interesuje to jak funkcjonuje szpital, jak radzą sobie zawodowo i prywatnie młodzi lekarze to 📚 książka przypadnie do gustu. Nie należy się jednak nastawiać na sporą ilość opisów przypadków medycznych, owszem są ale w wyważonej ilości. Aaa i na co ostatnio zwracam dość sporą uwagę to tłumaczenie tytułów na język polski. Tutaj w sumie mogłoby zostać: Twoje życie w moich rękach ☺️ (your life in my hands) – ale to moje ciche odczucie ☺️ 😊

Że nasz państwowy system ochrony zdrowia nie działa, jak powinien - wiemy. Że mimo lwiej części składek z pensji przekazywanych na ochronę zdrowia - nie w pełni jesteśmy zadowoleni z jakości udzielanych świadczeń medycznych - wiemy. Ale czy wiemy, jak wygląda praca personelu medycznego pod presją czasu, w okrojonych obsadach? Czy zdajemy sobie sprawę z dwojenia się i trojenia pracowników sektora medycznego, kosztem przysługujących zgodnie z kodeksem pracy przerw pracowniczych, kosztem czasu spędzonego z rodziną, kosztem zjedzenia posiłku czy skorzystania z toalety? Czy my - pacjenci - takiej opieki chcemy? I czy nie jest również w naszym (zarówno personelu, jak i pacjentów) interesie wydolna, empatyczna, wykształcona i wypoczęta służba zdrowia? Funkcjonowanie NHS w Wielkiej Brytani może pozostawiać wiele do życzenia. Niejednokrotnie po perturbacjach porodu czy nagłego wypadku w angielskich placówkach zaczynamy doceniać nasze rodzime placówki. Autorka przedstawia trudy i radości, wzloty i upadki, smutek i wzruszenie. Daje się wyczuć bijącą w kierunku pacjentów empatię, a jednocześnie ogromny żal, że napięte do granic możliwości grafiki i przeciążenie pracą odbijają się na jakości pełnionej nad chorymi i umierającymi pieczy. Widać ogromną solidarność wśród personelu, jak równiż Clarke zaznacza brak podziałów i nietuzinkową współpracę wśród kolegów i koleżanek, niezależnie od wieku czy zawodu w zespole terapeutycznym. Ta książka jest pewnego rodzaju manifestem; opisem walki z zatwardziałą, niesprawiedliwą polityką, dla której liczy się cięcie kosztów, a nie pacjent. Chłodna relacja, niekoniecznie obiektywna, nieco emocjonalna wprowadza nas w świat bólu, rozpaczy, niemocy. Dorzucone są ciekawe opisy przypadków medycznych, choć nie o nie jednak w książce chodzi. Zawarty tutaj cichy protest w kontekście walki o dobro pacjentów, u boku których stoi młoda, świeżo wkraczająca w zawód lekarka, która wcześniej była dziennikarką - wielbiciele tematu będą ukontentowani. Ja jedynie dorzuciłabym do całości nieco więcej intrygujących przypadków i przypadłości pacjentów, co nie burzy jednak odbioru książki na ogromny plus.

Rachel Clarke w wieku 29 lat postanawia rzucić ciepłą posadę reporterki telewizyjnej, i choć wymaga to wielu poświęceń i ogromu nauki-zostaje lekarzem. Pierwsze kroki stawiane w szpitalnych salach są bardzo trudne. Praca lekarza wymaga ogromu samozaparcia i samodyscypliny, oraz niewyczerpywalnych zasobów energii, empatii, zrozumienia. Wymaga siły, odwagi, umiejętności podejmowania szybkich i racjonalnych decyzji oraz stalowych nerwów i opanowania. To praca z drugim człowiekiem, który bardzo często znajduje się w okropnym położeniu. To odpowiedzialność za ludzkie zdrowie i życie, oraz prawdziwe powołanie. Chociaż już na samym początku niedoświadczony lekarz rezydent odkrywa wiele przeciwności, do których przezwyciężenia nie przygotowały go studia, to wielu młodych ludzi decyduje się podjąć ten niezwykle trudny i ważny wysiłek. Książka "Z ręką na pulsie" nie opowiada jednak o tym, jak trudno stać się lekarzem. Nie opowiada też o ciekawych przypadkach medycznych, choć tytuł i okładka mogą to sugerować. To obszerny, napisany luźnym językiem reportaż o tym, jakie problemy od środka niszczą brytyjską służbę zdrowia. Śledząc ogrom niedogodności, z którymi w pracy borykają się lekarze rezydencji w Wielkiej Brytanii, możemy przełożyć ten obraz na nasze, polskie realia. Młodzi lekarze chętni do pracy i czujący powołanie, w brutalny i powolny sposób zostają ze swoich pasji obdarci, ponieważ brak funduszy sprawia, że nie ma wystarczającej ilości łóżek, brakuje personelu, a lekarze najzwyczajniej w świecie ni mają czasu na odpoczynek. "Z ręką na pulsie " będzie wartościową i interesującą lekturą dla osób, które medyczne tematy lubią ugryźć z każdej strony. Ja takie tematy bardzo lubię, ale z taką historią spotykam się pierwszy raz i "jestem na tak".

Dawno nie czytałem nic nudniejszego. Ledwo przebrnąłem, przez tę książkę. Czytałem ją ponad miesiąc i dokończyłem ją ponieważ taką mam zasadę, że jak zacznę to czytam do końca. Książka może będzie ciekawa dla "niemedyka" ale dla mnie to dramat.

większość to narzekanie na publiczną służbę zdrowia, sporo jest o angielskim rządzie. Jeśli tak jak ja spodziewaliście się fajnych i śmiesznych przypadków i trochę wiedzy medycznej to nie jest książka dla was.

Książka to paspo narzekań na NHS jeśli spodziewacie się opisów ciekawych przypadków śmiesznych anegdot to na pewno nie nie sięgajcie po te pozycje. Nudna!!!

Polityka i narzekanie na służbę zdrowia, raczej niewiele o medycynie