Krew i popiół. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 01.2022)

Nie mój typ książki, jeśli kogoś nie interesuje fantastyka pomieszana z romantyzmem gdzie przez długi czas jej w książce nie ma. Nie polecam

nie wiem od czego zacząć, TA KSIĄŻKA TO ISTNE ARCYDZIEŁO, na początku byłam nijako nastawiona do tej lektury, dużo osób się nią zachwycało i uznałam ze sama muszę się przekonać czy książka jest tak dobra jak mówią I JEST. nie mogłam się od niej oderwać, polaczenie romansu i fantastyki zmiotło mnie z planszy. zwrot akcji na koncu doprowadził mnie do szaleństwa, chyab nabawiłam się daddy issues przez hawke, jego postać jest intrygująca, cudowna, lecz w niektórych momentach byłam confused, natomiast poppy zdobyła moje serce, she> ajaja polecam wszystkim, czekam na kolejne części!

Ksiazka bardzo bardzo nudna, praktycznie nic sie w niej nie dzieje. Watek romantyczny moim zdaniem bez sensu. Liczylam na super ksiazke z swietna i interesujaca fabula, a dostalam takie cos. Zdecydowanie odradzam czytac, bo mozna sie mocno rozczarowac.

Ostatnie strony książki to jakiś żart… Książka naprawdę miała potencjał, pierwsze 400 stron pochłonęłam od razu, historia była naprawdę ciekawa, ale to, co autorka zrobiła z końcówką mega mnie zawiodło. Na pewno po kolejne części już nie sięgnę.

Życie wybranej przez bogów nie jest łatwe. Pannie nie wolno nosić ubrań innych niż białe, odsłaniać twarzy, odzywać się i nawet przebywać w towarzystwie kogokolwiek spoza wąskiego grona osób. Pannę za to można bić, upadlać i karać, niezależnie od tego czy kara jej się należy. Życie Poppy pełne jest niesprawności i ograniczeń, lecz doskonale wie, że zakazy są po to, żeby je łamać. Ułatwia jej to Hawke, który jak na ironię, został przydzielony do jej ochrony, więc jego priorytetem powinno być, by Poppy tychże zasad nie łamała. Myślę, że tłumaczenie Wam, jak funkcjonuje świat przedstawiony w „Krwi i Popiele” wyszłoby okropnie nudno, mimo iż kreacja tego świata jest naprawdę w porządku. Ciekawiej jednak wygląda to, gdy czyta się powieść, więc pozwólcie, że od razu przejdę do mojej opinii. Najpierw chciałabym skupić się na relacji romantycznej. Dawno nie czytałam o TAKIM romansie. Strony książki aż iskrzyły! Naprawdę nie wiem, jak autorka to zrobiła, ale chemia między Poppy i Hawke była namacalna. Czułam ją w każdej rozmowie, wstrzymywałam oddech razem z bohaterami, wszystko przeżywałam równie mocno, co oni. Ich droczenie było mistrzowskie. Wypowiedzi Hawke'a sprawiały, że nogi się pode mną uginały. A co dopiero pod Poppy! A, no i ta scena w bibliotece. TA. SCENA. Nie wiem ile będę ją jeszcze przeżywać, ale wiem, że my, jako czytelnicy na nią nie zasłużyliśmy. Była za dobra! Kolejna sprawa – sceny +18. Po pierwsze, byłam w niemałym szoku, że w ogóle się tutaj pojawiły! Po drugie, były znacznie lepsze niż w większości erotyków, jakie do tej pory czytałam. Niewulgarne. Nieobrzydliwe. Mimo wszystko – nie polecam młodszym czytelnikom. To nie jest young adult. Na uwagę zasługuje mnogość stworzeń tu występujących, ich cechy oraz to, jak zostały stworzone. Najbardziej sympatyzuję z wilkłakami (nie mylić z wilkołakami), a to ze względu na pewnego osobnika tej rasy. Teraz trochę pomarudzę, ale tylko przez chwilę. Po mocnym pierwszym rozdziale akcja nagle zwalnia i mamy kilkadziesiąt stron z życia Poppy. Rozumiem, że były potrzebne, żebyśmy ją lepiej poznali, ale dla mnie był to moment załamania i zaczęłam się zastanawiać, dlaczego ta książka ma tak dobre opinie, skoro ja się nudzę? :D Nie do końca kumałam dokąd dążymy, przez co wręcz zmuszałam się do czytania. I wiecie co? Bardzo dobrze. To, co działo się później wynagrodziło mi każdą sekundę nudy. Jeśli więc będziecie mieć podobnie – nie porzucajcie tej książki. Później kilkukrotnie będziecie zbierać szczęki z podłogi. Podsumowując, „Krew i Popiół” to jedna z najlepszych książek, jakie czytałam w ciągu ostatnich kilku lat. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Polecam Wam tę pozycję bardzo mocno!

Bardzo się zawiodłam, takich książek już czytałam masę i ta niczym się nie wyróżnia. Niby powieść dla nastolatek, ale opisy seksu szczegółowe. W pierwszej połowie fabuła mnie zaciekawiła, ale kiedy dowiedziałam się że to kolejna opowieść w której występuje ,,zoofilia” to moje dobre nastawienie zniknęło.

Bardziej romans niż fantasy, nie wystarczy wstawić wampiry i wilkołaki pomiędzy romansami bohaterki i jej nowego strażnika, żeby nazwać to gatunkiem fantasy. Ich flirty przeciągają się na wiele stron i to potrafi być irytujące. Jeśli ktoś szuka powieści fantasy to źle trafił.

Nigdy cię nie powstrzymam, jeśli wzniesiesz miecz w obronie siebie lub twoich bliskich. Ale nie pozwolę, żebyś wbiła ten miecz we własne serce z samej przekory. Poppy, a właściwe Penellaphe, jest Panną Wybraną, która ma zaplanowane całą przyszłość. Większość życia spędziła pod kloszem, chroniona przez gwardię królewską na czele z osobistą strażą. Chcąc wyzwolić się ze złotej klatki, ucieka z zamku, pragnąc chociaż przez chwilę poczuć że żyje. Odwiedza Czerwoną Perłę, gdzie poznaje świeżo przybyłego ze stolicy Hawka Flynna. Czy to spotkanie zapoczątkuje zmiany w jej życiu? Co wybierze dziewczyna kiedy postawią ją przed wyborem aktualnej ścieżki i obowiązkiem a tym, czego pragnie? Panna czy nie, dobra czy zła, wybrana czy zapomniana, zasługiwałam na to, żeby żyć, nieograniczona zasadami, na które nigdy się nie zgadzałam. Książkę od dłuższego czasu miałam w planach oraz na półce, gdyż twórczość autorki znałam i podziwiałam. A jej seria LUX jest moim ulubieńcem, którego każdemu polecam. Dlatego długo zwlekałam z jej przeczytaniem przez obawę, że okaże się rozczarowaniem. Do sięgnięcia po nią zmotywowała mnie akcja Książka Znikąd organizowana przez @nastempcyksiazki podczas, której @sarcastic_books wybrała mi ją na maj. 💜A Wy macie swojego ulubieńca książkowego, którego polecacie każdemu?💜 Od samego początku historia mnie zaintrygowała, jednak trudno było mi się wciągnąć w fabułę. Dłużyło mi się czytanie pierwszych rozdziałów. Nie mogłam się połapać kto jest kim i dlaczego tak się zachowuje. Akcja rozwijała się bardzo powoli, przez co trochę mnie nudziła. Jednak przyśpieszenie akcji w niespodziewanym momencie, spowodowało to, że nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam ją w dwa dni zarywając noc oraz odkładając naukę na dalszy plan. Również przez to poczułam przywiązanie do bohaterów. A tych pierwszoplanowych pokochałam. Autorka wykreowała cudowny świat pełen zaskoczeń, tajemniczych miejsc i postaci. Przez precyzyjne opisy świata przedstawionego w łatwy sposób można sobie go wyobrazić i poczuć jego częścią. A przedstawienie religii czy historii królestw czyni je niemal realnymi faktami. Uwielbiam to jak się czułam podczas czytania tej pozycji. Najwięcej frajdy sprawiały mi momenty, kiedy połączyłam wszystkie fakty i wydarzenia. To jak w nagłych momentach odnajdywałam brakujący element układanki. A końcówka? Ona była genialna! Długo nie umiałam pogodzić się z tym, że skończyłam już czytać. Chciałam więcej i to najlepiej od razu. Historia wywołała we mnie wiele różnorodnych emocji, które towarzyszą mi przez cały czas. Strata rodzica albo członka rodziny boli długo po ich odejściu, ból się zmniejsza, ale nigdy nie ustaje. Jeszcze po latach przyłapujesz się na myśli, że oddałbyś wszystko, żeby ich odzyskać. Podsumowywując, historia Poppy i Hawke jest naprawdę godna polecenia. Jedynie co może przeszkadzać to długie wprowadzenie. Jeśli jesteś drogi czytelniku gotowy na historię pełną wrażeń wraz z odkrywaniem tajemnic oraz poszukiwaniem własnego JA, usiądź wygodnie i daj pochłonąć się światu stworzonemu przez Jennifer L. Armentrout

Jeszcze nie tknołam

Krew i popiół to była jedna z najbardziej wyczekiwanych książek przeze mnie, odkąd dowiedziałam się, że będzie wydana u nas w Polsce. Nowy autor, nowy świat, nowi bohaterowie. Miałam spore oczekiwania, przez co książka nie spodobała mi się tak bardzo, jak chciałam, ale wciąż uważam, że całkiem fajnie mi się ją czytało. Zacznijmy od głównej bohaterki - Poppy. Przyznaje, że bardzo polubiłam jej postać, dziewczyna bardzo odważna i ciekawa otaczającego ją świata. Polubiłam także jej relacje z Vikterem, była dla mnie wyjątkowa, przez co łapała mnie za serce. Niestety Poppy zaczęła mnie momentami bardzo irytować swoim zaślepieniem i głupotą w dalszej części książki. Hawke ten przystojniak, który miał być kolejnym super bohaterem, którego każdy pokocha, okazał się bez szału. Przez jego teksty, które miały być „hot”, czułam w wielu momentach zażenowanie, potrafiłam aż walnąć się w czoło z plaskacza XDD jego postać to niewypał pod tym względem. Za cały świat, religie itp. autorce należą się brawa, wszystko zostało dokładnie dopracowane, przez co bardzo przyjemnie mi się to czytało. Sama akacja momentami była naprawdę ciekawa, czasami nie potrafiłam oderwać się od czytania. Ostatnie 40 stron to totalna porażka. Akcja działa się tak szybko i była dla mnie taka niezrozumiana. Jako czytelnik nie mogłam pojąć zachowania Poppy w tej końcówce. Nie mogłam zrozumieć jej w ogóle, ale ona chyba siebie też nie. Były to najgorsze 40 stron w całej tej książce. Gdy przeczytałam ostatnie zdanie, zaczęłam się śmiać, nie mogłam wytrzymać ze śmiechu. Te zakończenie było takie głupie. Czy polecam? Szczerze mówiąc, nie wiem. Mam strasznie mieszane uczucia. Na pewno nie jest to książka, która spodoba się wszystkim. Bookstagram: optimusliber