Z czułością dla siebie. Co możemy zrobić, aby być zdrowszym i szczęśliwszym (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Zgadzam się z większością przesłania książki. Przede wszystkim, z faktem, że potrzebujemy czułości, miłości i akceptacji w życiu. Jak tlenu! Wszystkie akapity dotyczące tego zapotrzebowania można zapisać sobie złotymi zgłoskami w głowie. Albo w sercu. Podobnie te, dotyczące aktywności mózgu. Autor, jako ekspert od neuronauki opisuje zmiany w mózgu bardzo dobrze. I są to też po prostu bardzo ciekawe spostrzeżenia czy wyniki badań (np. to, że poczucie opuszczenia pobudza w mózgu te same rejony co przy odczuwaniu fizycznego bólu!) Nie zgadzam się tylko (i aż) ze stwierdzeniem, że opiekując się sobą i dając sobie czułość - nie będziemy chorować. Do pewnego stopnia na pewno. Nie od dziś wiadomo, że negatywne myślenie i efekt nocebo to fakty. Jednak nie jestem w stanie przyjąć poglądu, że genetyka, bakterie i wirusy nie mają tu (w temacie zachorowań) nic do gadania Podsumowując: warto przeczytać. Ale z głową :)

„Tajemnica zdrowia zarówno umysłu, jak i ciała nie polega na opłakiwaniu przeszłości, zamartwianiu się o przyszłość czy przewidywaniu kłopotów, ale na mądrym i gorliwym życiu w chwili obecnej”. Publikacji o zdrowiu, szczęściu, oraz dobrostanie powstało tak wiele, że naprawdę trudno zliczyć. Co roku wychodzi ich, także tyle, że gdybyśmy mieli przeczytać wszystkie zabrakłoby na to czasu. Ogólnie nie lubię tego typu pozycji, które mówią, jedz to, a będziesz zdrowy i szczupły, rób tamto, a będziesz szczęśliwy, zajmij się tym, aby Twoje życie było wartościowe. Z reguły są to pozycje na jedno kopyto powielające opinie zaczerpnięte z internetowych forów psychologicznych, tylko bardziej rozbudowane na potrzeby autorów. Książka Z czułością dla siebie Pana Geralda Huthera, która stała się bestsellerem „Der Spiegel”, właśnie do takich należy. Co możemy zrobić, aby być zdrowszym i szczęśliwszym? To pytanie zadaje Autor i próbuje na nie w swej pozycji odpowiedzieć. Czytałam z zaciekawieniem, ostatecznie uznając, że to publikacja nie dla mnie. Wszystkie jej mądrości powielają holistyczne podejście do samo opieki, a są to z reguły stwierdzenia dobrze nam znane. Jestem uprzedzona do tego typu książek, ponieważ nie ma jednej recepty na szeroko pojęte zdrowie, czy szczęśliwe życie. Ilu ludzi tyle doświadczeń, przeżyć czy problemów. Czy jeśli nie przeczytam żadnej z tych wszechwiedzących pozycji, to sobie nie poradzę i moje zdrowie i życie będzie do bani? Na pewno nie. Oczywiście są ludzie, którzy kochają tego typu poradniki, mają ich na półkach całe sterty, ale czy coś z nich wynoszą? Ciężko powiedzieć. Mam nieodparte wrażenie, że książki w stylu Z czułości dla siebie i tak nie spełniają swojego zadania, wbijając społeczeństwa w jeszcze większą depresję. Nie robię tego, o czym pisze Autor, więc pewnie dlatego nadal jestem chora i nieszczęśliwa. Zdarza się, także że robię wszystko z publikacji, a i tak jestem chora i niemal doprowadzona do samobójstwa. Generalnie uważam, że każdy sam powinien znaleźć swoją drogę do szczęścia i zdrowia zarówno psychicznego, jak i fizycznego tak naprawdę żadna publikacja tutaj nie pomoże, jeśli ktoś potrzebuje terapii. Ciężka sprawa z tymi bestsellerami, przyznam, że czytam poradniki z reguły te wychowawcze z różnymi propozycjami etc. Uważam, jednak, że mimo iż coś jest poradnikiem, nie znaczy, że jest dobre. Książka Pana Huthera mi się po prostu nie podobała, dużo słów mało treści, choć napisane fajnym językiem. Jeśli jesteś fanem poradników tego typu, z całą pewnością lekkość tej pozycji Ci się spodoba, prywatnie myślę jednak, że powstały o wiele lepsze. zaczytanizkawa.blogspot.com

Książkę można traktować jak przyjaciółkę, która chce dla nas tylko najlepiej. Opowiada nam co sprawia, że jesteśmy nieszczęśliwi i co możemy zrobić, by temu zapobiec. Niby każdy z nas wie, że będąc radosnym czuje się lepiej i ma tą nieodpartą chęć, by żyć. Niby wiemy, że uśmiech na twarzy potrafi ukoić ból, a przytulenie sprawi, że choć część problemów z nas spadnie. Dlaczego zatem tak trudno jest się do tego dostosować? Czy faktycznie musimy czuć przygnębienie i samotność? Dlaczego tak się z nami dzieje? Poradnik uświadamia nam, że będąc nieszczęśliwym po części ściągamy na siebie różne choroby. I ma rację. Zawsze najwięcej chorują osoby nieszczęśliwe. Te, które rozpamiętują wszystko w głowie i nie potrafią ruszyć na przód. Poradnik sugeruje, że jako ludzie jesteśmy populacją stadną. Potrzebujemy drugiego człowieka niemal do wszystkiego. Sami nie umielibyśmy funkcjonować we wszechświecie, tym bardziej nasz mózg nie umiałby odróżnić stanu w jakim byśmy się znajdowali. ,,Nasz mózg nie istnieje sam dla siebie. Jest nierozerwalnie połączony z ciałem, a jako istoty społeczne jesteśmy równie mocno powiązani z innymi ludźmi. Dlatego nie tylko nasz mózg, lecz także równocześnie ciało i dana społeczność stanowiące tło, w którym jesteśmy osadzeni, muszą zostać tak zorganizowane, by wszystko możliwie najlepiej do siebie pasowało." Książka jest poradnikiem, jednak zupełnie innym niż wszystkie, które dotychczas przeczytałam. On uczy nas jak sprawić, byśmy pokochali siebie i żyli w zgodzie z samym sobą. To nic trudnego wsłuchać się w siebie. Ludzie często sami robią sobie na złość. Jedzą coś, co im szkodzi i potem się dziwią, że coś ich boli. Robią komuś na złość i później mają wyrzuty sumienia. Z zazdrości kłamią i szkodzą innym, a potem się dziwią, że nie potrafią spojrzeć w lustro. Nie jest trudno robić dobrze dla siebie. Największym problemem społeczeństwa jest własnie brak akceptacji samego siebie. Dopiero kiedy siebie zaakceptujemy, będziemy mogli sami siebie uzdrowić.

Istnieją w książce momenty z których możemy dużo wyciągnąć natomiast ja czytając książkę prawie zasypiałam, dużo historii, trochę przynudzała.