Wybacz mi (okładka  miękka, wyd. 08.2016)

Piękna historia dwóch kobiet: : córki i matki Pokazuje jak kobieta poświęcając się dla innych zapomina tak naprawdę o sobie. Książka o wybaczeniu, miłości, emigracji. Gorąco polecam.

Jak zawsze 5 dla Pani Gargaś. Czytam czytam u zawsze mam niedosyt. Chcę więcej. :)

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2019/06/gabriela-gargas-wybacz-mi.html Prośba o wybaczenie bywa jedną z najtrudniejszych. Powiedzenie „Przepraszam”, wymaga często wiele odwagi. Odwagi, której wielokrotnie brakuje osobie, która zawiniła. Wina i przebaczenie są również częstym motywem przewodnim w utworach muzycznych i literackich. Niedawno miałam okazję zapoznać się z twórczością kolejnej, nieznanej mi do tej pory autorki- Pani Gabrieli Gargaś. W swojej książce pt. „Wybacz mi”, podejmuje Ona właśnie temat win i przebaczenia. Cóż każdy człowiek w czymś zawinił, lub coś powinien wybaczyć. Zobaczcie, jak moim zdaniem, autorka poradziła sobie z tym tematem… Główną bohaterką powieści jest Klaudia. Kobieta tuż przed 40-stymi urodzinami. To bardzo ważny moment w życiu każdego człowieka. Kolejny etap zostawiamy za sobą, podsumowujemy dotychczas przeżyte chwile… Klaudia ma dwoje dorosłych dzieci, męża dla którego jest służącą, całkowicie mu poddaną. Kobieta wyszła wcześnie za mąż, urodziła szybko dzieci. Jej misją stało się uszczęśliwianie wszystkich w swoim otoczeniu, spełnianie ich zachcianek. Mąż chciał wyjechać do pracy do UK, Klaudia spakowała walizkę i wyjechała. Dzieci miały jakieś życzenia, Ona natychmiast je spełniała. Niestety, kobieta nigdy nie czuła się szczęśliwa. Choć na wyspach ma firmę sprzątającą, czuje że to praca poniżej jej kwalifikacji i ambicji. Mąż i dzieci jej nie szanują. Ba, ten pierwszy zdradza ją i nawet się z tym nie kryje! A Ona z dnia na dzień coraz bardziej tęskni za Polską. W ojczyźnie jej życie było skromniejsze lecz dużo szczęśliwsze… Gdy otrzymuje list od swojej mamy, informujący o tym że kobieta leży w szpitalu, Klaudia wykorzystuje niejako sytuację, pakuje się i wyjeżdża. Oczywiście, chce pomóc Ludwice, ale chce również nabrać dystansu do swojego życia, złapać oddech… Gdy przyjeżdża do małej, nadmorskiej miejscowości, odżywają w niej wspomnienia szczęśliwego dzieciństwa. Ludwika, która wyszła już ze szpitala, nie może nacieszyć się obecnością córki. Postanawia wyjawić jej jednak tajemnicę, która ciąży jej na sercu od wielu, wielu lat. Aby ułatwić sobie trudną rozmowę, Lusia daje Klaudii pamiętnik. Jest to dziennik Sary, młodszej siostry Ludwiki. Jaką rodzinną tajemnicę zawiera stary zeszyt? Jak jej odkrycie zmieni relacje obu kobiet? Klaudia musi jednak, zmierzyć się nie tylko z bolesną przeszłością, ale i z problematyczną teraźniejszością. Coraz bardziej zdaje sobie sprawę, że nie kocha Piotra-swego męża, że trzyma ją przy nim poczucie obowiązku, przyzwyczajenie… Odczucia te potęguje fakt, że spotyka kolegę z klasy, swojego dawnego przyjaciela i zaczyna się w nim zakochiwać. Właśnie, gdy za moment ma przekroczyć kolejny próg w życiu, czuje się jak nastolatka. Artur jest dla niej ideałem. Co wybierze kobieta? Ekscytującą podróż w nieznane, czy znajomą stagnację? Podsumowując 39 lat swego życia, Klaudia zauważa ile musi wybaczyć, mamie, dzieciom, ale przede wszystkim samej sobie. Ten właśnie rodzaj wybaczenia często jest najtrudniejszy. Książka skłania do refleksji, czy potrafimy przepraszać oraz wybaczać… Sądzę, że przeprosić(szczerze!) potrafię. Natomiast przebaczenie, nie jest, niestety, moją mocną stroną…. Powieść Gabrieli Gargaś jest ciepłą, rodziną historią, idealną na zbliżające się wielkimi krokami wakacje. Polecam!

Trafiłam ostatnio na piękną sentencję Francisa Bacona: „Niektóre książki trzeba próbować, inne połykać, a jeszcze inne trzeba żuć i trawić.”
Najnowsza powieść Gabrieli Gargaś „Wybacz mi” zdecydowanie jest książką, którą należy próbować. To znakomity przykład powieści, od której po prostu nie można się oderwać. To historia, której z największą przyjemnością poświęca się cały swój dzień, nawet tego nie zauważywszy. Każdą stronę tej niezwykłej książki, próbuje się i smakuje
z najprawdziwszą rozkoszą. Autorka po raz kolejny podarowała swoim czytelnikom fabułę, która zaspokoić może, nawet najbardziej wymagające, czytelnicze kubki smakowe.
„Wybacz mi” to książka pełna barw. Barw składających się z ludzkich emocji, dramatów, chwil szczęścia, refleksji, wzlotów i upadków. Przeszłości, teraźniejszości i walki o lepszą, pewniejszą siebie, optymistyczną przyszłość.
"Są chwile, na które z niecierpliwością czekasz, i takie, które bolą. Takie, które chciałabyś, by się nie kończyły, i takie, o których chcesz jak najszybciej zapomnieć. Chwile,
z których składa się twoje życie." (s. 107)
To książka przepełniona różnymi obliczami miłości, marzeniami, tęsknotą, bolesną zdradą, poczuciem winy, traumatycznym wspomnieniem, pustką, smutkiem, rozczarowaniem, głęboką, fantastyczną przyjaźnią, nadzieją, radością, przebaczeniem. Nie brak tu również głęboko skrywanej tajemnicy i poruszania tak ważnych dla nas wszystkich problemów społecznych.
Gabriela Gargaś przedstawia nam postacie tak rzeczywiste, że w każdej z nich
z łatwością możemy odnaleźć samego siebie. Zagłębiając się w historię bohaterów, razem
z nimi przeżywamy ich losy. Stajemy się świadkami ich dobrych i gorszych chwil. Stawiamy sobie pytania, jak my postąpilibyśmy w tej czy innej sytuacji? Czy stać by nas było na wyjawienie sekretu? Czy mielibyśmy odwagę prosić o wybaczenie ukochaną osobę? Siebie? Jak walczyć o siebie i własne marzenia?
Autorka powieści „Wybacz mi” w znakomity sposób podpowiada jak udzielić sobie odpowiedzi na zadawane pytania. Delikatnie i ujmująco wskazuje właściwą drogę dla każdego. Uczy jak ważną rolę w życiu odgrywa wzajemna miłość. Wzajemna akceptacja. Jak ważny jest drugi człowiek. Jednoczenie jak istotne jest odnalezienie samego siebie, własnego „ja”. A co najważniejsze, jak ważną rolę w naszym jestestwie odgrywa przebaczenie. Wszyscy przecież jesteśmy zbudowani, ze słabości i błędów, musimy sobie wybaczać nasze potknięcia i popełniane błędy. Życie staje się wówczas o wiele łatwiejsze, piękniejsze.
Zdecydowanie polecam najnowszą książkę Gabrieli Gargaś i z wielką niecierpliwością czekam na kolejne książki tej niezwykłej autorki.

Trafiłam ostatnio na piękną sentencję Francisa Bacona: „Niektóre książki trzeba próbować, inne połykać, a jeszcze inne trzeba żuć i trawić.”
Najnowsza powieść Gabrieli Gargaś „Wybacz mi” zdecydowanie jest książką, którą należy próbować. To znakomity przykład powieści, od której po prostu nie można się oderwać. To historia, której z największą przyjemnością poświęca się cały swój dzień, nawet tego nie zauważywszy. Każdą stronę tej niezwykłej książki, próbuje się i smakuje
z najprawdziwszą rozkoszą. Autorka po raz kolejny podarowała swoim czytelnikom fabułę, która zaspokoić może, nawet najbardziej wymagające, czytelnicze kubki smakowe.
„Wybacz mi” to książka pełna barw. Barw składających się z ludzkich emocji, dramatów, chwil szczęścia, refleksji, wzlotów i upadków. Przeszłości, teraźniejszości i walki o lepszą, pewniejszą siebie, optymistyczną przyszłość.
"Są chwile, na które z niecierpliwością czekasz, i takie, które bolą. Takie, które chciałabyś, by się nie kończyły, i takie, o których chcesz jak najszybciej zapomnieć. Chwile,
z których składa się twoje życie." (s. 107)
To książka przepełniona różnymi obliczami miłości, marzeniami, tęsknotą, bolesną zdradą, poczuciem winy, traumatycznym wspomnieniem, pustką, smutkiem, rozczarowaniem, głęboką, fantastyczną przyjaźnią, nadzieją, radością, przebaczeniem. Nie brak tu również głęboko skrywanej tajemnicy i poruszania tak ważnych dla nas wszystkich problemów społecznych.
Gabriela Gargaś przedstawia nam postacie tak rzeczywiste, że w każdej z nich
z łatwością możemy odnaleźć samego siebie. Zagłębiając się w historię bohaterów, razem
z nimi przeżywamy ich losy. Stajemy się świadkami ich dobrych i gorszych chwil. Stawiamy sobie pytania, jak my postąpilibyśmy w tej czy innej sytuacji? Czy stać by nas było na wyjawienie sekretu? Czy mielibyśmy odwagę prosić o wybaczenie ukochaną osobę? Siebie? Jak walczyć o siebie i własne marzenia?
Autorka powieści „Wybacz mi” w znakomity sposób podpowiada jak udzielić sobie odpowiedzi na zadawane pytania. Delikatnie i ujmująco wskazuje właściwą drogę dla każdego. Uczy jak ważną rolę w życiu odgrywa wzajemna miłość. Wzajemna akceptacja. Jak ważny jest drugi człowiek. Jednoczenie jak istotne jest odnalezienie samego siebie, własnego „ja”. A co najważniejsze, jak ważną rolę w naszym jestestwie odgrywa przebaczenie. Wszyscy przecież jesteśmy zbudowani, ze słabości i błędów, musimy sobie wybaczać nasze potknięcia i popełniane błędy. Życie staje się wówczas o wiele łatwiejsze, piękniejsze.
Zdecydowanie polecam najnowszą książkę Gabrieli Gargaś i z wielką niecierpliwością czekam na kolejne książki tej niezwykłej autorki.

Gabriela Gargaś w swojej najnowszej książce po raz kolejny porusza tematy ważne, tematy dotyczące każdego z nas. To historia o poszukiwaniu siebie, budowaniu swojej wartości, walce o własne szczęście. Bo jak nie my, to kto? Nikt za nas nie podejmie decyzji, nie powie jak żyć, sami jesteśmy kowalem własnego losu, sami musimy zadbać o swoje szczęście. Autorka w wyjątkowy sposób przedstawia relacje między rodzicami a dziećmi, które nie zawsze są łatwe, przyjacielskie. Rodzice w swoim mniemaniu zawsze chcą dla swoich dzieci jak najlepiej, dzieci natomiast nie zawsze wszystko odbierają jako troskę, buntują się. Czasami dopiero gdy sami są dorośli, gdy staja przed życiowymi wyborami doceniają rodziców i ich starania.
"Wybacz mi" to historia wielopłaszczyznowa, przepełniona emocjami i wszelkimi uczuciami, jest tu miłość, zdrada, tęsknota, radość i smutek. To historia, która sprawia, że człowiek chce się zatrzymać, zastanowić, przeanalizować co tak naprawdę jest w życiu ważne.
Autorka pokazuje nam jak trudno jest żyć nie mając wsparcia od osób dla których się poświęcamy, dla których własne potrzeby odsuwamy w cień. Czy tak właśnie powinno być, czy kosztem własnego szczęścia musimy uszczęśliwić innych? Warto zawalczyć o siebie, o swoje marzenia, tęsknoty. Bo gdy my rozkwitamy, żyjemy pełnią życia to i nasi bliscy są szczęśliwsi.
Szczególne wrażenie wywarła na mnie opowieść o stworzeniu kobiety, rozmowa Boga i Anioła, autorka w piękny sposób traktuje tu o byciu kobietą, o kobiecej wartości.
Książki Gabrieli Gargaś są wyjątkowe, przepełnione życiowymi mądrościami, pokazują jak żyć. Z każdej wyciągam coś dla siebie, odbieram jak lekcję. Każdą gorąco polecam.

"Wybacz mi" to piękna powieść z całym morzem emocji, ludzkich przeżyć i doświadczeń. Powieść niezwykle prawdziwa, otwiera oczy, momentami powoduje, że kiwa się głową i mówi "tak, to prawda". Powieść o miłości, siostrzanej, małżeńskiej, macierzyńskiej, o dojrzewaniu i dorastaniu, oczywiście do miłości, odpowiedzialności, dorastaniu do życia, to powieść o chwilach, z których składa się codzienność, chwilach bardzo różnych.
Klaudia mając czterdzieści lat postanawia zacząć naprawiać swoje życie, mieszka od wielu lat w Londynie, od zawsze czuje się tam źle, nie u siebie. Mając dwoje dorosłych już dzieci i męża, który i tak nie zwraca na nią uwagi, postanawia wyjechać do Polski. Okazja nadarza się sama, jej mama łamie nogę i trafia do szpitala, Klaudia pakuje walizkę i wyjeżdża. Dla Ludwiki, mamy Klaudii, powrót córki staje się okazją do rozrachunku z przeszłością, która starszej kobiecie bardzo ciąży. Dla jednej i drugiej to czas oczyszczenia, wielu wyznań i początek budowania relacji od nowa, to również czas dojrzewania do wielu decyzji, budowania przyszłości.
Cudnie napisana powieść, zresztą nie spodziewałam się czegoś innego, żadna książka pani Gabrysi jeszcze mnie nie rozczarowała. Można rzec, że samo życie zawitało na kartach, czyta się z zapartym tchem, historia wciąga, ale jednocześnie ubogaca czytelnika, otwiera oczy, uczy, wzrusza.

Rzadko sięgam po polską literaturę, a szczególnie tę kobieca.
Przyznam, ze przypadkowo ta powieść wpadła w moje ręce. I cieszę sie, że mogłam ją przeczytać, a raczej pochłonąć.
Książka bardzo dobra, mądra, wzruszająca, dająca do myślenia. Są fragmenty, które należy przeczytać po dwa, trzy razy aby zanużyć się w danej emocji przeżywanej przez bohaterów.
Opowieść o demonach, które w nas siedzą i które wychodzą z nas w najmniej spodziewnaym momencie. Pochłaniają nas i zjadaja od środka. Do czego jesteśmy zdolni w chwili największego bólu, upadku?

Potwornie schematyczne i napisane szkolnym językiem nastolatki. Za dużo smęcenia i łzawych chwytów. Nie polecam

Powieść mnie wzruszyła. Pełna ciepła i wrażliwości. Rzadko można już spotkać tak pięknie napisaną powieść.