Wybacz (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Świetna

Zapewne znacie to uczucie, kiedy w Wasze ręce trafia książka, od której ciężko się oderwać, ale z braku czasu musicie się uzbroić w cierpliwość i ją sobie dawkować? I to jest tak, że z jednej strony czytelnik nie może się doczekać zakończenia, zastanawia się, jaki będzie finał, a z drugiej strony nie chce się rozstawać z bohaterami czytanej książki. Jeżeli chodzi o twórczość Pani Kamili Cudnik, to miałam okazję czytać Jej trylogię. To był kryminał retro i bardzo mi się podobał. Jak tylko zobaczyłam, że autorka wydaje nową książkę, to od razu zapaliła mi się lampka, a z drugiej strony miałam pewne obawy. Bo każdy, kto mnie zna, wie, że nie czytam cykli od środka. Na szczęście Pani Kamila rozwiała moje wątpliwości i okazało się, że książkę "Wybacz" można czytać bez znajomości pierwszej części. "Powiedzenie, że pozory mylą, nabywa w tym wypadku najbardziej tragicznego wydźwięku, jaki można sobie wyobrazić". Toruń to narkotykowe zagłębie. Młodzież w różnych podejrzanych miejscach urządza sobie schadzki. W jednym z takich miejsc dawnym dworcu kolejowym ktoś z zimną krwią zabija dwójkę nastolatków. Ona była inteligentna, przebojowa, on sympatyczny trochę wycofany marzył o lataniu. Kto i dlaczego dokonał egzekucji na osiemnastolatkach? Komisarz Robert Bukowski podchodzi do tej sprawy osobiście, sam ma nastoletnią córkę i nawet nie chce sobie wyobrażać, co muszą przeżywać rodzice zabitych nastolatków. Mnożą się pytania, na światło dzienne wychodzą nowe fakty. Wydarzenia, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą żadnego związku, teraz łączą się w całość. Czy Robertowi uda się znaleźć sprawcę, czy będą kolejne ofiary? Ach te dzieci tak szybko rosną... Najpierw nie możemy się doczekać, kiedy urosną, a później tęsknimy za czasami, kiedy były małymi, słodkimi i pyskatymi brzdącami. Nie na darmo mówi się małe dzieci, mały kłopot. Dla rodzica dziecko zawsze pozostaje dzieckiem. Obojętnie czy jest małe, czy dorosłe to my rodzice zawsze się martwimy, taka już nasza rola. Rodzice nie powinni chować swoich dzieci. Nic tak nie szokuje, jak śmierć dziecka. To już nawet nie chodzi o okoliczności, ale każdy, kto jest rodzicem, przeżywa taką sytuację. Wtedy często słyszymy "ja też mam dziecko, dzieci, a gdyby to było moje?". Pani Kamila w swojej najnowszej powieści porusza trudne tematy. Przemoc domowa, narcyzm, choroby psychiczne to wszystko definiuje charakter człowieka. "Każdy człowiek chce być kochany i kogoś kochać". Nie da się nikogo zmusić do miłości ani kochać na siłę. Nie ma miłości bez wzajemności. Jak bardzo znamy ludzi, z którymi żyjemy, mieszkamy, pracujemy? Ile tak naprawdę o nich wiemy? Tylko tyle ile sami są skłonni o sobie powiedzieć, reszta to tajemnica. Tak łatwo ulegamy stereotypom. Jesteśmy za mało otwarci na to, co nowe. Uprzedzenia wobec innych nie ułatwiają życia. Zdecydowanie zbyt łatwo przychodzi nam ocenianie innych i wydawanie wyroków. Strzępki rozmów, skrawki czyjegoś życia to za mało, żeby kogoś poznać. Budujemy w głowach fałszywe obrazy i kurczowo się ich trzymamy. Dlaczego człowiek, który z domu rodzinnego wyniósł przykre wspomnienia, będąc już dorosłym, popełnia te same błędy i swoich dzieciom również funduje traumę? "Wybacz" to kapitalny thriller, w którym na uwagę zasługuje genialna kreacja postaci. Autorka skrupulatnie przedstawiła trudne śledztwo i portret psychologiczny bohaterów. To wędrówka przez meandry ludzkiej psychiki. Nieprzewidywalna, pełna niespodzianek i zaskakujących zwrotów akcji taka jest ta książka. Do tego kapitalny finał.

Zawsze stawiam na różnorodność podczas doboru lektury, dlatego też po literaturze powieści obyczajowej znowu przyszedł czas na kryminał. Z twórczością Kamili Cudnik nie miała wcześniej przyjemności się zapoznać, dlatego też po przeczytaniu krótkiego opisu pokusiłem się na najnowszy kryminał. Znalazłam w niej historię prosto z policyjnego świata. Dwójka młodych ludzi, dopiero zaczynających dorosłe życie, zostaje znaleziona martwa w opuszczonym budynku kolei. Do rozwiązania sprawy zostaje przydzielony wydział komisarza Roberta Bukowskiego. Poświęcając każdą możliwą chwilę swojego prywatnego życia, robi wszystko, aby odpowiedzialny za tę zbrodnię poniósł karę. Tak jak wspomniałam, z piórem Kamili Cudnik spotkałam się pierwszy raz. Nie wiedząc, co mnie czeka, z wielkim zapałem zasiadłam do lektury i dałam się porwać bardzo ciekawej fabule pełnej niejasności i dużej ilości podejrzanych. Autorka przedstawiła nie tylko historię morderstwa, ale także wiele wątków pobocznych, które miały miejsce, a mogły być pokłosiem popełnionej zbrodni. Dzięki temu cały czas zmieniał się tok mojego myślenia. Nie obyło się bez lekkich rozczarowań. Kiedy podczas lektury zaczęły pojawiać się drobne smaczki nawiązujące do przeszłości głównych bohaterów, odniosłam wrażenie, że jest to nawiązanie do pierwszej części cyklu, której nie przeczytałam. Była to jednak moja wina, bo zaczęłam przygodę od drugiego tomu. Lubię jednak serie, w których wszystkie książki są ze sobą jakoś powiązane i w każdym z tomów znajdują się drobne wyjaśnienia poprzednich tomów. Dzięki temu czytelnik nie ma poczucia, że robi coś źle, czytając serię od przysłowiowego końca. Nie wiem, jakbym miała opisać moją drugą uwagę, ale wynikała ona z wieku córki głównego bohatera i podejście rodziców do jej wychowania. Mając na uwadze, że córka była nastolatką, miała bardzo lekceważące podejście do życia, a rodzice swobodne podejście do jej wychowania. Skutkiem czego wielokrotnie się denerwowałam, mimo że powtarzałam sobie, że to tylko książka, że to nie jest moje dziecko. Zauważyłam, że książka zdobyła już wielu zwolenników, jak i przeciwników. Osobiście cieszę się, że mogłam poznać twórczość Kamili Cudnik. Mimo że książka wymagała ode mnie skupienia, okazała się bardzo dobrym kryminałem. Mogłam poznać pracę policji od zaplecza, jak również zmierzyć się ze światem artystów. Nie obiecuję sobie dzisiaj, że nadrobię tom pierwszy, jednak z ciekawością upatrywać będę kolejnych przygód komisarza Roberta. Papierowy Bluszcz

📚Tytuł: „ Wybacz” 🖋️Autor: Kamila Cudnik 📖Ilość stron: 400 🏢Wydawnictwo: @zysk_wydawnictwo Kolejna toruńska przygoda na czele z Robertem Bieleckim. Tym razem inspektor zostaje przydzielony do sprawy podwójnego zabójstwa nastolatków. Młodzi byli parą i zostali znalezieni na terenie nieczynnego toruńskiego dworca. Sprawca nie pozostawił na miejscu żadnych śladów, które mogłyby, choć odrobinę pomóc w rozwikłaniu sprawy. Jedyne co wiadomo to, że był dobrym strzelcem. Z pomocą Robertowi przychodzi żona Iza, która jest malarką i doskonale zna świat artystów. Właśnie na jedną z toruńskich wystaw ostatnio wybrały się ofiary z dworca. Kobieta daje mężowi namiary na wyjątkowego człowieka, który potrafi odtworzyć, rysując, miejsce zbrodni. Czy poznanie obu mężczyzn okaże się słusznym krokiem? Z czasem rysownik Tymoteusz Niedzielski trafia na listę podejrzanych śledczego, która z każdym rozdziałem robi się coraz dłuższa. Do tego o Roberta upomni się przeszłość, która dawno została przez niego zapomniana, ale czy sama chce, aby ją wymazać ? Przed Bieleckim trudne śledztwo, które zaważy na jego karierze i na jego małżeństwie. Dodatkowym bodźcem do działania jest fakt, że córka Izy i Roberta jest nastolatką i dopóki sprawca nie zostanie ujęty, ona również może stanowić potencjalny cel. Kamila Cudnik kolejny raz wciągnęła mnie w toruński mroczny świat bohaterów. Cała fabuła jest świetnie przemyślana. Jest morderstwo a sprawcy, motywu i narzędzia zbrodni brak. Nie ma także żadnych śladów na miejscu dokonania egzekucji. Sytuacja beznadziejna, brak jakiejkolwiek nadziei na rozwiązanie. Autorka buduje stopniowo napięcie i wraz z Robertem Bieleckim odkrywamy kolejne fakty z życia osób powiązanych z ofiarami. Poznajemy najgorsze ludzkie oblicza, które są podłe i bezwzględne. Ponownie całość prowadzona z perspektywy dwóch narracji: Roberta i jego żony Izy (choć w tej części w dużej mierze przeważa policjant). Podział taki świetnie się sprawdza. Przemyślenia i działania obu postaci uzupełniają nam poszczególne luki w fabule. Bardzo polubiłam rodzinę Bukowskich i liczę, że autorka nie poprzestanie tworzyć kolejnych mrocznych historii osadzonych w przepięknym Toruniu. Teraz będę zupełnie inaczej patrzeć na to miasto i na nowo je odkrywać. Dodatkowe uznanie za opisy ciężkiej pracy śledczych i całej policji.

„Wybacz” autorstwa Kamili Cudnik to współcześnie osadzony kryminał z elementami thrillera, który jest jedynie pretekstem do przedstawienia mądrej i życiowej historii. Muszę przyznać, że jest to pierwsza książka Autorki z którą początkowo miałam lekki problem. Sam pomysł na fabułę jest ciekawy, ale na wstępie nie byłam w stanie uwierzyć, że jest to książka Kamili Cudnik. Nie było pomiędzy mną, a książką tego vibe’u który zawsze się pojawiał gdy tylko sięgałam po książki Pani Kamili. Od pierwszych stron odniosłam wrażenie, że do książki wkradł się lekki chaos, akcja była nie spójna, a bohaterowie wydawali mi się bardzo płytcy, nijacy. Na szczęście strona za stroną akcja nabiera tempa, a w fabule pojawiają się zaskakujące momenty. To sekrety, tajemnice, milczenie są motorem napędowym powieści, a początkowo mogłoby się wydawać nijacy bohaterowie podkręcają całą atmosferę. Pani Kamila świetnie balansuje pomiędzy mrokiem, a codziennymi troskami. Z jednej strony opisuje mozolne policyjne śledztwo w sprawie podwójnego morderstwa, a z drugiej ukazuje życie rodzinne policjanta prowadzącego śledztwo. To właśnie z jego perspektywy i jego żony Izy prowadzona jest narracja, a życie prywatne i zawodowe zaczynają się przenikać co sprawia, że w pewnym momencie od książki po prostu nie da się oderwać. Na kartkach swej powieści Kamila Cudnik ukazuje niezwykle trudne relacje na lini rodzic-dziecko, opisuje przemoc domową, potrzebą akceptacji, czy potrzebę przepracowania traumy. Opisuje jak bagaż życiowych doświadczeń wpływa na młodzieńcze wybory, a i te podejmowane w dorosłości. Jak wspomnienia, które wynosimy z domu przekładają się to jak sami zachowujemy się wobec swoich bliskich. Jednak Autorka nie usprawiedliwia złych czynów, a jedynie ukazuje skąd mogą się one brać i daje swego rodzaju przestrogę każdemu z nas, aby dobrze przemyślał to co przekazujemy swoją postawą dzieciom. Okazuje się, że mrocznego kryminału z niebanalną intrygą płyną niezwykłe emocje, na które nie da się pozostać obojętnym. Historia, którą stworzyła Autorka na długo pozostaje w głowie i sercu, a wiele wydarzeń w niej opisach kalkuluje się jeszcze na długo po zakończeniu lektury. Dlatego właśnie pomimo ciężkich początków, uważam że „Wybacz” to bardzo dobra i przede wszystkim wartościowa książka. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

22/52 Wybacz, określany jest jako thriller kryminalny, jednak według mnie to bardziej thriller psychologiczny. Faktycznie, śledztwo i mozolne zdobywanie kolejnych dowodów jest tutaj ważne, ale to pokręcone relacje bohaterów, grają pierwsze skrzypce. W Toruniu zamordowano dwoje nastolatków. Robert zostaje szefem ekipy policyjnej, próbującej złapać mordercę. Mimo, że funkcjonariusze badają mnóstwo wątków, sprawa stoi w miejscu. Czas goni, a im więcej go upływa, tym mniejsza szansa na złapanie przestępcy. Równolegle do głównego wątku, obserwujemy relacje naszych bohaterów. Autorka poświęca im naprawdę dużo miejsca. 👮 Robert, to turbo odpowiedzialny, a nawet nieco przeczulony ojciec. Facet od lat pracuje w Policji, więc ma skłonność do snucia czarnych scenariuszy i nie ma co go winić 😉 W związku z tym wszystkim bywa (a raczej zawsze jest) nadopiekuńczy wobec swojej 14-letniej córki. 👩‍🎨 Iza za to, no właśnie... Właściwie to nie wiem co o niej napisać. Nie polubiłam jej. Ciężko ją określić. Zdaje się być nielojalna, skryta, nieszczera. Nie wiedziałam do której bramki gra, po czyjej jest stronie. Czy ona kocha tego Roberta, czy ma go dosyć? Między tą parą powietrze, aż iskrzy. Cały czas czuć smród niezamkniętych spraw. Słychać je prawie w każdej rozmowie. Ale jednocześnie zdają się siebie potrzebować. Zadziwiający układ. 👩 No i mamy Konstancję, nastolatkę, córkę Roberta i Izy. Teoretycznie dziewczyna nie sprawia żadnych problemów wychowawczych. Jednak, jak tylko rodzice spuszczają ją na chwilę z radarów, wpada w niezłe tarapaty. Autorka cały czas lawiruje między wątkami rodzinnymi i kryminalnymi. Miałam poczucie, że są dla niej równoważne. Obyczaj nie był tylko tłem dla sklejenia książki w całość, co zwykle odbieram jako atut, jednak tutaj nie zawsze grało to na korzyść książki. Momentami nie wiedziałam na czym się skupić i trochę się gubiłam. Kilka razy cofałam kilka kartek, aby dobrze zrozumieć intencje bohaterów, czy postęp w śledztwie. Jednak ostatecznie, intryga mi się bardzo podobała, a druga połowa wciągnęła bardzo mocno. Jeśli zatem lubicie kryminały z silnymi wątkami psychologiczno-obyczajowymi to powinniście się z Wybacz polubić 😊

Kto zna już pióro autorki to wie na co ją stać. Potrafi tak plątać intrygi, że długo nie wiemy o co chodzi. Zaczyna się dosyć niewinnie, bo czytamy, że ktoś obserwuje parę młodych ludzi i nagle zaczyna dziwnie się zachowywać. Nie wiemy czy osoba, która ich widzi jest czemuś winna, czy ta druga, która się skrada. Następnie przechodzimy do czasu w którym wcześniejsza para już nie żyje. Poznajemy przy tym pracę i życie prywatne śledczego, który mocno martwi się o bezpieczeństwo własnej nastoletniej córki. Dodatkowo jeden z policjantów na własne życzenie zostaje oddelegowany do ich komisariatu i również swoim postępowaniem budzi wątpliwości. Sprawa młodych ludzi jest na tyle niepewna, gdyż nie widać, by ktokolwiek mógł mieć powód, by zrobić im krzywdę. Zostają przesłuchiwani ludzie, którzy według śledczego mogliby mieć ze sprawą jakikolwiek związek. W ten sposób na jaw wychodzą rzeczy z przeszłości, dawne niesnaski oraz na próbę zostanie wystawiona cierpliwość oraz miłość. Wychodzi bowiem na to, że w każdej rodzinie są sprawy, które do końca miały tam pozostać i najlepiej aby nikt nigdy w nich nie grzebał... Świetnie mi się ją czytało. Lubię ten większy druk oraz niepewność zdarzeń. Mamy tu pociągnięte kilka wątków, choćby sprawa tego policjanta, postrzał młodych ludzi i inna, która wydarzyła się jakiś czas temu, a jej ofiarami również była para, tylko starsza. Autorka potrafi dobrze się wgryźć w sprawy psychologiczne, gdyż mota nami na każde strony kolejnymi tropami, które są prawdopodobne w wydarzeniach. Podsuwa nam różne rozwiązania, by później nim zaprzeczyć. Ukazała tutaj dwojakość natury i poszczególne zachowania przy konkretnych osobach. Takie maski, które wkładali w zależności od okazji i osoby. Same postacie są dobrze wykreowane, każdy z nich czymś się wyróżnia i przejawia symptomy innych zachowań, więc wiemy kto kiedy co mówi. Mamy średnią ilość dialogów, ale to w zupełności wystarczyło, by wzbudzić niedosyt informacji, którymi zostaliśmy karmieni. Kolejny raz wiem, że na piórze autorki się nie zawiodę, dlatego polecam przeczytać:-)

Nieprzewidywalny, spójny, wielowątkowy thriller Kamili Cudnik „Wybacz”,zagwarantuje nieprzespane noce. Świetnie rozbudowana fabuła, której nie sposób rozgryźć ot tak. Naczelnik wydziału kryminalnego Robert Bukoweski ma za zadanie odnalezienia sprawcy dwóch ofiar : młodziutkiej pary zakochanych nastolatków zamordowanych w starym dworcu Toruń Północ. Sprawa dla komisarza jest podwójnie priorytetowa ze względu na chęć obrony swojej nastoletniej córki Konstancji. Szybko akcja rozwija się. Na swoje życie targa się matka dziewczyny. Komisarz próbuje wokół zamordowanej Maryny oraz jej mamy znaleźć oprawcę i motyw. Skupiając swoją uwagę na sprawie, sam zostaje wikłany w intrygę nowo przybyłej do jednostki policyjnej Karoliny, która jest związana z jego przeszłością. I choć Robert to dobry śledczy, węszy tam gdzie trzeba, to jednak jego wiara w ludzi może go gubić. Opiekuńcza więź ojca z córką, która również stanowi dla czytelnika niezłą zagadkę, pięknie opisany Toruń wraz z jego z zakamarkami oraz świat sztuki, który zostaje nam przybliżony dzięki postaci żony Roberta, Izy. Niemałą rolę odgrywają również postacie poboczne, które czytając wciąż mamy wrażenie, że są istotne dla sprawy, jednak ciężko odgadnąć jakie. Narracja prowadzona z dwóch perspektyw Izabeli oraz Roberta odkrywa logiczną całość dopiero na sam koniec !

Nie czytałam pierwszego tomu cyklu, ale wcale mi to nie przeszkadzało - istotne dla akcji nawiązania do przeszłości pojawiają się w "Wybacz". Na terenie nieczynnego dworca kolejowego toruńska policja znajduje ciała dwojga zastrzelonych nastolatków. Co robili w tym miejscu w środku nocy? Media natychmiast rozdmuchują temat i sprawa staje się priorytetowa. Prowadzi ją zespół śledczych, a na jego czele staje komisarz Robert Bukowski, którego motywację napędza fakt, że sam jest ojcem nastoletniej córki. Nie ma pojęcia, że będzie musiał zmagać się nie tylko z bardzo skomplikowanym śledztwem, ale i podjąć walkę o siebie. Dwójka narratorów - Iza i Robert Bukowscy. Żona, matka, malarka oraz mąż, ojciec, policjant. Ich narracja spaja kolejne rozdziały i uzupełnia je, tworząc klimat powieści. Świetnie rozpisane postacie, bogate psychologicznie, mocno osadzone w swoich historiach, prawdziwe. Mnóstwo społecznych problemów ujętych w jednej powieści, tropy wiodące donikąd, odsłaniające koszmary z przeszłości i bohater wcale nie drugoplanowy - Toruń. Wchodzi się w fabułę powoli, ale głęboko, a kiedy wydarzenia nabierają tempa, rośnie niepewność czytelnika i jego zwątpienie. Polecam Waszej uwadze nazwisko autorki. Sama na pewno sięgnę po kolejny tom, jeśli się pojawi.

[Reklama] Wydawnictwo Zysk i S-ka Tajemnicze morderstwo. Śledztwo. Poszlaki. Szukanie prawdy. Czy to co lubię czytać gdy mam ochotę na coś innego niż historie o miłości. Najnowsza powieść Kamili Cudnik zaprasza do świata funkcjonariuszy, którzy chcą złapać sprawcę podwójnego zabójstwa. Giną młodzi ludzie w dość zaskakujących okolicznościach a odkrywanie kolejnych puzzli będzie żmudne i satysfakcjonujące. Od samego początku autorka wciąga w fabułę. W śledztwo, które z każdą kolejną chwilą staje się coraz bardziej intrygujące i kuszące by złapać sprawcę. Nie zabrakło emocji i adrenaliny. Kroczenie ramię w ramię z głównym bohaterem było bardzo satysfakcjonujące. Robert Bukowski to człowiek ambitny i odważny o bystrym umyśle. Nie poddaje się i za wszelką cenę pragnie odkryć prawdę. Choćby najgorszą z możliwych ale sprawiedliwości musi stać się zadość. Zwroty akcji robiły furorę. Elementy zaskoczenia pięknie budowały napięcie. Dialogi jak żywe wypływały z ust bohaterów. Balansowanie między mrokiem a zwykłą codzienności moim zdaniem perfekcyjnie ze sobą współgrało. Ludzkie dramaty i drugie dno lektury zapewnia bardzo dobrą rozrywkę. Polecam