Nic z tego nie zrozumiecie. Wszyscy mamy źle w głowach. Tom 1 (ebook)

Hej, #pożeraczeliter! Zegar tyka, czas płynie, a Zdrowo BooKKnięta Sandra tkwi w liceum … na [nie]szczęście tylko myślami a wszystko za sprawą pewnej książki. #Powieść Tytuł: „Wszyscy mamy źle w głowach. Nic z tego nie zrozumiecie” (#tom1) Autor: Martyna Pawłowska-Dymek - Szczęśliwa Siódemka przenosi czytelników do jednego z krakowskich liceów, które po wakacyjnym bezruchu, zaczyna tętnić życiem. Słychać gwar rozmowów, śmiech, śpiew … Jednak to tylko pozory, bowiem relacje licealistów są raczej płytkie. W klasie 2B po roku znajomości nikt tak naprawdę dobrze nie zna swoich koleżanek i kolegów. Co jest tego przyczyną? Trudno stwierdzić, ale pojawienie się nowej uczennicy – Kaśki Makowskiej wprowadza nieco „zamieszania” do tej grupy indywidualistów. Czy dziewczynie uda się zintegrować klasę? A może sekrety i tajemnice rówieśników staną się dla niej przeszkodą nie do przeskoczenia? Dlaczego nastolatka właściwie zmieniła szkołę? Jak odnajdzie się w szkole z tradycjami? Tego dowiecie się z lektury 😉 #Autorka umyślnie wodzi czytelnika po szkolnych korytarzach. Oprowadzanie zaczyna od wyjątkowego napisu – „Nad poziomy wylatuj” . To hasło, którym szczyci się kadra pedagogiczna #liceum, pochodzi z „Ody do młodości” #AdamMickiewicz – jednego z najważniejszych utworów literackich w naszej kulturze. Doskonale pokazuje i przeciwstawia sobie dwa pokolenia młodych (uczniów) i starych (rodziców, nauczycieli), ale także podkreśla wagę zmian i nowej energii w społeczeństwie. Motto spełnia dwojaką rolę. Z jednej strony ze względu na swoją podniosłość doskonale nadaje się na nauczycielską i uczniowską dewizę, z drugiej jednak przekaz „Ody do młodości” pokrywa się z tym, który serwuje nam Martyna Pawłowska- Dymek ( i to wszystko bez nadmiernej pompatyczności 😉 , na luzie i z gracją ). Następnie pisarka oprowadza nas po klasopracowniach i sali gimnastycznej. Wprawne czytelnicze oko pozwoli w każdym z tych miejsc dostrzec nastolatków u progu dorosłego życia. Ale czy oni wszyscy mają źle w głowach, tak jak na to wskazuje tytuł powieści? Nie bójcie się – z kart powieści nie wyskoczą psychopaci. W nawiązaniu do fragmentu piosenki „Dzieci wybiegły” będą to jedynie zbyt szybko dojrzewające małolaty, które zostały pozostawione same sobie przez zaganianych dorosłych. Trafnie postawiona przez Elektryczne Gitary diagnoza okazuje się aktualna także dziś. Nic więc dziwnego, że Martyna Pawłowska- Dymek przeniosła ją na karty swojej powieści. U niej młodzież mierzy się nie tylko z trudami edukacji, pierwszymi zauroczeniami, przyjaźniami, koniecznością dokonywania wyborów, rywalizacją, ale także z oczekiwaniami bliskich, traumą i śmiercią bliskiej osoby. Każdy z bohaterów przepracowuje problemy na swój sposób. Dorośli – jak to bywa w świecie nastolatków – pozostają bezpiecznie z tyłu i nie ingerują zbyt w podejmowane przez młodych decyzje. Nie próbują też rozwiązywać tajemnic – a tych w powieści jest sporo 😉 To właściwie one napędzają akcję. Dzięki nim nie chce się odłożyć książki. Autorka przekornym podtytułem „Nic z tego nie zrozumiecie” oddziałuje na podświadomość czytelnika. Zdrowo BooKKnięta Sandra czuła się wezwana do tablicy i za wszelką cenę chciała udowodnić nie tylko autorce, ale i sobie, że zrozumie wszystko z tej historii. Choć początki były trudne (ogrom postaci), to każdy kolejny rozdział pozwalał naszej blogerce zorientować się w zawiłych relacjach. Bohaterów nie da się nie lubić. Sandra uświadomiła sobie jak bardzo podobna jest do Kaśki - w końcu ona też „wiecznie bije się w cudzych wojnach” i nierzadko obrywa, ale cóż… Na uwagę zasługują także: ➡️język powieści – prosty, młodzieżowy i … oczyszczony z wulgaryzmów, ➡️wszechobecna muzyka, która oddziałuje na czytelnicze zmysły, ➡️promowanie niekonwencjonalnych zainteresowań: tworzenie muzyki, pisanie kroniki, fotografia, koszykówka, gotowanie … Dziękuję Autorce za zaufanie, przekazanie egzemplarza recenzenckiego i cudowną podróż do czasów licealnych. To było niesamowite przeżycie!

Kiedy zaczynałam przygodę z tą powieścią przytłoczył mnie nadmiar bohaterów.  Po pierwszym rozdziale złapałam się za głowę z myślą: matko jedyna, toż ja ich wszystkich nie zapamiętam. Ale się pomyliłam. No dobrze, w pewnym momencie, zniknęła mi z radaru Ewa i kiedy się pojawiła, dopiero sobie o dziewczynie przypomniałam. 📚 O wiele bardziej niż  Ewa (a serio, hej dramat jest potężnego kalibru, ponieważ jednak ta postać jest dość mało pokazywana, spodziewam się, że w kontynuacji autorka pozwoli jej zabrać głos częściej i lepiej poznamy się z Ewką) zaintrygowała mnie Zuza (wygląda na to, że mamy wspólny sekret i to jest, w sumie, bardzo smutne), Ala – tobardzo intrygująca postać, z jednej strony cicha, wycofana, borykająca się z jakąś traumą, z drugiej potrafi zaprezentować się z kompletnie innej strony. Róża wzbudza niesamowitą sympatię, a jej przyjaźń z Kaśką rozlewa się ciepłem na sercu. 📚 Kasia to temat rzeka. Dziewczyna wulkan, niemal zawsze w dobrym humorze, pomocna, empatyczna, asertywna, wrażliwa, koleżeńska i tajemnicza… bardzo, ale to bardzo tajemnicza. Choć przewija się przez całą książkę, towarzyszy pozostałym bohaterom o niej samej wiemy niewiele. I nie ukrywam, że liczę, iż kontynuacja przyniesie mi o niej więcej informacji. Jej postać stała się łącznikiem pomiędzy osamotnionymi duszami, jakimi są członkowie tej klasy. 📚 Każdy z dzieciaków boryka się z typowymi dla etapu dorastania problemami. Radzą sobie z nimi w różny sposób, często destrukcyjny, rozpaczliwie wołają o pomoc zachowaniem, maskują emocje. Uczniowie 2 b to różnorodna mieszanina charakterów, ambicji i pasji. Tej ostatniej jest tutaj naprawdę dużo, przez co fabuła staje się lżejsza. Warto również zwrócić uwagę na muzyczne klimaty. Jest mocno odczuwalny, bo muzyka łączy kilkoro głównych bohaterów (Jakuba, Juliana, Filipa i w pewien sposób też Bartka), ale nie dominuje zbytnio pozostałych wątków. 📚 Duża ilość dialogów sprawia, że czytanie idzie sprawnie. Momentami czułam się nimi nieco znużona, więc tylko przeskakiwałam wzrokiem w poszukiwaniu istotniejszych kwestii. Jeśli nie lubicie opisów to tutaj nie ma ich zbyt dużo. Obrazują sytuację, ale pozostawiają sporo miejsca na działanie wyobraźni. Co ważne, wszystkie postaci poznajemy stopniowo, obserwujemy ich w akcji i wzajemnych relacjach. 📚 Przyszło mi do głowy, że zbyt mało mi tu rodziców. Ujęłabym to tak – występują gościnnie, a z całą pewnością sytuacje domowe i relacje z rodzicami, mają na dzieciaki ogromny wpływ. Jednak zaraz potem pomyślałam, że chyba za dużo by tego wszystkiego było na raz. Poza tym, to powieść o nastolatkach i ich świecie, a niestety, bardzo często rodzice pozostają gdzieś z tyłu. 📚 Podsumowując Nie spodziewałam się, że „Wszyscy mamy źle w głowach. Nic z tego nie zrozumiecie” tak emocjonalnie na mnie wpłynie. Po trosze w każdym z bohaterów odnajdywałam siebie z czasów, gdy byłam nastolatką i młodą dorosłą, poza tym sama jestem rodzicem nastolatka mniej więcej w tym wieku co bohaterowie i to z pewnością miało silny wpływ na mój odbiór. Podobał mi się pomysł na ten cykl, a emocje odbierałam przez pryzmat doświadczeń. Czuję tę książkę, rozumiem ją, współodczuwam, lecz odrzuciwszy to wszystko czegoś mi brak, a może właśnie wręcz przeciwnie? Czegoś mi tu za dużo.  Ciekawi mnie co przyniosą kolejne części. Opisy pozwalają przypuszczać, że dziać się będzie sporo, niekoniecznie dobrych rzeczy. Intrygują mnie pewne zarysowane wątki w kolejnych częściach i kto wie, może uda mi się je kiedyś przeczytać. Polecam.

„Nic z tego nie zrozumiecie” to pierwszy tom cyklu autorstwa Martyny Pawłowskiej-Dymek „Wszyscy mamy źle w głowach” o licealistach z klasy 2B. Jest to dość specyficzna ekipa. Już drugi rok chodzą razem do szkoły, a bardzo słabo się znają. Na pierwszym miejscu są ich ambicje, zainteresowania, a nie przyjaźń. Krótko mówiąc są bardzo słabo – jeżeli nie w ogóle – zgrani. Aż w ich klasie pojawia się Kaśka. Otwarta, charyzmatyczna osobowość rozrusza „kujonów” z 2B. Już w pierwszym rozdziale może wyczuć, iż autorka wspaniale dopracowała bohaterów. W poprzednim akapicie wyróżniłam Kasię, jednak nie można nazwać jej pierwszoplanową postacią. Jest ich kilka – zarówno męskich jak i żeńskich – co przekłada się na kilka wiodących epizodów takich jak strach przed samotnością, samoocena, nieśmiałość, pierwsze zauroczenia, ścieżka kariery, rywalizacja itp. Każda z postaci ma swoją historię, problemy, radości. Martyna Pawłowska-Dymek w kolejnych fragmentach oddaje głos innym bohaterom dzięki czemu dobrze ich poznajemy i z różnych perspektyw możemy ocenić klasę 2B. Dodam, że pisarka ostrożnie zdradza ich sekrety, więc umiejętnie utrzymuje zainteresowanie czytelników. Nasuwa się pytanie, czy bohaterowie są realistyczni. Wydali mi się nazbyt dojrzali jak na licealistów. Tak ambitni, tak inteligentni, jak elokwentni, że wspominając swoje licealne lata poczułam się jak straszna gówniara (czy też „siubździu” jak mawia moja mama). Zabrakło mi gdzieś młodzieńczej beztroski. Ta dojrzałość towarzyszy im do końca książki, chociaż autorka stara się wpleść i te młodzieżowe zachowania. Pomimo tego pewne reakcje, sposób formułowania myśli są pozbawione słynnej „burzy hormonów”. Pewnie teraz kręcicie nosem i czekacie na falę krytyki. Niespodzianka, będzie chwalenie Martyny Pawłowskiej-Dymek. Uważam, że to rewelacyjna sprawa, iż autorka pokazuje, że można być fajnym będąc sobą. Fantastycznym przykładem może być Zuza. Dziewczyna jest uważana za klasową piękność. Na wszelkich imprezach jasno oświadcza, że nie pije alkoholu. Czy z tego powodu spada z piedestału? Nie. Dalej jest popularna. Świetne jest też to, że bohaterowie książki mają różne pasje i dzięki temu coś wnoszą do grupy. I grający na gitarze Jakub, i dynamiczna, wysportowana Kasia, i przepysznie gotujący Piotr, i świetny organizator Bartek, i kronikarka Róża – każdy z ma się czym (podkreślę „czym innym”) – popisać, a patrząc na 2B jako całość pięknie widać, jak to spaja i dopełnia grupę. Zaczynając czytać „Nic z tego nie zrozumiecie” nie przypuszczałam, że aż tak zaprzyjaźnię się z bohaterami tej książki, ale już po pierwszym rozdziale wiedziałam, że spodoba mi się styl Martyny Pawłowskiej-Dymek. Pisarka zadbała, żeby dopracować to co w tej powieści najważniejsze, czyli postacie. Każda z nich jest inna, ale każda ważna – dla książki i dla klasy z książki. I dzięki tym cudownym bohaterom my, czytelnicy, również stajemy się częścią grupy. Kiedy powieść dobiega końca towarzyszy nam dziwne uczucie: „Jak to, już nie spotkam się z 2B?”. Spokojnie. Z tego co wiem autorka „zatrzymała się” w ogólniaku na dłużej.

Przed paroma miesiącami Martyna Pawłowska-Dymek, blogerka oraz debiutująca autorka cyklu powieści dla młodzieży, postawiła dość przewrotną tezę, że Wszyscy mamy źle w głowach, a ponieważ premiera pierwszego tomu odbyła się akurat wiosną, nie potrafiłam przejść obok tego tytułu obojętnie. Chociaż licealne lata oraz towarzyszące im problemy mam już dawno za sobą, nadal żywo interesuje mnie rynek wydawniczy dostosowany do potrzeb wkraczającego w dorosłe życie odbiorcy. Jak odnalazła się w nim Autorka? W moim odczuciu – bardzo dobrze. Nie znajdziemy tutaj monotonnych dłużyzn, barokowych opisów, a także kartonowych postaci, którym pozostaje jedynie postawić monument – takie są doskonałe. Otrzymujemy za to solidną dawkę… normalności. Zwykłego życia (nie)przeciętnych nastolatków, uczęszczających do krakowskiego liceum „z tradycjami”, jednocześnie zaś pełnych pasji indywidualności, których perypetie wciągają czytelnika już od pierwszej strony. Początkowo trochę obawiałam się nagromadzenia bohaterów, gdyż wówczas zachowanie odpowiednich proporcji przeważnie przychodzi autorowi nadzwyczaj trudno, tutaj jednak fabuła pięknie się zazębia, serwując odbiorcy prawdziwą literacką ucztę – należy bowiem nadmienić, iż warstwie językowej, pomimo pewnych uproszczeń, daleko do prymitywizmu. Postacie wypowiadają się z całkowitą naturalnością, adekwatnie do wieku, i nieobce są im swoiste „przerywniki”, co na szczęście nie czyni z nich „elementu”, jak zapewne określiłaby profesor Roszkowa, gdyby tylko natknęła się przypadkiem na tę recenzję – zapewniam panią, że jest to poniekąd wpisane w fazę rozwojową młodych ludzi. Kiedy już wylecą ponad te poziomy, na pewno im przejdzie. Niewątpliwie największym atutem książki są właśnie bohaterowie – i choć szczególnie jedna postać wyraźnie wybija się na prowadzenie, każdy znalazł sobie poczesne miejsce w moim sercu. Zagłębiając się w lekturze, kompletnie nie spodziewałam się istnej karuzeli emocji, jaka stała się moim udziałem. Razem z uczniami klasy drugiej be śmiałam się oraz roniłam łzy wzruszenia, przeżywałam pierwsze sympatie, na nowo odkrywałam w sobie pasję tworzenia, a także… słuchałam naprawdę dobrej muzyki. To nie żart! Choć z pozoru jest to powieść obyczajowa jakich wiele, nie da się zaprzeczyć, iż rozmaite dźwięki czy melodie łączą się tu w unikalne symfonie, trafiające wprost do duszy, dlatego i melomani z pewnością znajdą coś dla siebie. Postanowiłam celowo zaniechać oczywistego odnoszenia się do twórczości literackich gigantów powieści młodzieżowej, ponieważ to, co zaprezentowała nam Martyna Pawłowska-Dymek jest właściwą opowieścią na obecne czasy. Nowoczesną, acz z nutą uroczej nostalgii za konkretnym etapem życiowej drogi. Poetycką, ale i na wskroś realną, bo właściwa historia rozgrywa się w cieniu – tam, gdzie rzadko kiedy lubi sięgać wzrok. W chwili, kiedy piszę te słowa, na rynku debiutuje drugi tom serii, jednakże mogę z pełną stanowczością zapewnić, że i ja mam źle w głowie. Oby jak najdłużej.

Po trudnych tematach związanych z tryciznami i morderstwami, potrzebowałam przewietrzyć umysł i trafiłam na idealnie się do tego nadającą książkę. Jest to ciepła i urocza opowieść o perypetiach z życia licealistów. Jednak nie spodziewajcie się słodkiej historyjki o niczym, gdyż autorka w bardzo przystępny i nie pozbawiony humoru sposób porusza tutaj wiele istotnych kwestii i zwraca naszą uwagę na naprawdę poważne problemy, z jakimi często zmagają się młodzi ludzie. Już po pierwszym rozdziale wiedziałam, że polubię bohaterów, nawet tych kontrowersyjnych, bo wiadomo, że nic nie dzieje się bez przyczyny i często agresja czy wyniosłość, to tylko poza, która ma chronić niezwykle kruche wnętrze. Bohaterami powieści są uczniowie renomowanego liceum. Każdy z nich jest inny i jakiś, każdy skrywa jakieś sekrety i ma swoją taktykę na przetrwanie w tym często bezlitosnym świecie. Jest to powieść przy której będziecie się śmiać, wkurzać, dziwić i wzruszać jednocześnie. Będziecie stopniowo poznawać bohaterów i odkrywać motywy ich postępowania. Jest to oczywiście również opowieść o pierwszych miłościach, pierwszych zawodach miłosnych i rozczarowaniach. Sporo uwagi autorka poświęciła również przyjaźni i budowaniu więzi pomiędzy nastolatkami, którzy często o trudnych sprawach mówią z pozorną lekkością ale czytelnik jest w stanie wyczuć, że coś jest na rzeczy. Bardzo ważnym przesłaniem tej lektury jest informacja nie tylko dla nastolatków, że nie jesteśmy sami, że warto mówić o swoich problemach i trudnych sprawach, że nie ma sytuacji bez wyjścia i że nigdy nie wolno się poddawać bez walki o siebie. Jeśli chcecie bliżej poznać tą niezwykłą i pełną ciekawych osobowości paczkę to szczerze zachęcam Was do lektury😊🔥 A ja zmykam, bo drugi tom serii już na mnie czeka 😁

„Wszyscy mamy źle w głowach. Nic z tego nie zrozumiecie.” to typowa młodzieżówka, opowiadająca perypetię licealnej klasy 2B. I choć jedna postać wyraźnie wybija się na prowadzenie, to nie ma tu tak naprawdę głównego bohatera. Jest nim cała klasa 😃 Ale jaka! ❤ Nowa uczennica Kaśka, zdeterminowany Jakub i wielu innych! ❤ Bohaterowie to prawdziwi ludzie z krwi i kości, z wadami i zaletami. Mają swoje rozterki i kryzysy, mierzą się z różnymi problemami. Ich przeżycia wzbudziły we mnie wiele emocji: czasem złość, czasem śmiech i politowanie, najczęściej jednak zrozumienie i współczucie. Także spojrzenie na nauczycieli zasługuje tu na uwagę (z zawodu jestem nauczycielem i fajnie było zobaczyć „siebie” w krzywym zwierciadle 😃 ) Do książki podeszłam z rezerwą. Po pierwszym rozdziale czułam, że nie jestem do końca grupą docelową tej historii, ale…. Idąc dalej naprawdę pokochałam te dzieciaki ❤ Maryna świetnie pokazuje okres dojrzewania i problemy, jakie rodzą się podczas tego trudnego czasu. Te perypetie są bardzo realne i świetnie napisane. Wzbudziły we mnie wspomnienia, kiedy to ja chodziłam do liceum (a było to kilkanaście lat temu!) Z biegiem czasu bawiłam się coraz lepiej, bo i bohaterowie stali się mi bliżsi. No i muzyka… Tytuł nie jest przypadkowy. Och! Te wszystkie piosenki, klasyki, to po prostu kupiło mnie w pełni! Właśnie to sprawiło, że poczułam się jak za tych młodych lat! Martyna, BRAWA! Powieść z pewnością spodoba się młodszym odbiorcom, ale ci starsi, podobnie jak ja, odnajdą w tej historii coś dla siebie 😃 A na pewno miło powspominają życie szkole, surowych nauczycieli (Chyba każdy miał taką Rożkową 😃 ) W tej chwili, na rynku jest drugi tom, po który z pewnością sięgnę za jakiś czas ❤

Zdarza się wam czasem sięgnąć po lekturę młodzieżową? Ja czasem lubię poczytać powieści w tym klimacie. Wszyscy mamy źle w głowach "(tom 1) "Nic z tego nie będzie " Przenosimy się do murów krakowskiego liceum, do którego po wakacyjnej przerwie wraca klasa 2b wraz z nową, tajemniczą koleżanką i równie zagadkowym kolegą. Co przyniesie tym młodym ludziom kolejny rok szkolny? Jakie karty przygotował dla nich los? Tego właśnie dowiemy się z powieści a będzie się działo. Bohaterowie powieści to młodzi ludzie, którzy są w najlepszym momencie swego życie. Jednak czy na pewno? Życie nie oszczędza trosk nikomu, nie zważa też zupełnie na metrykę, o czym możemy się przekonać towarzysząc w codziennej drodze bohaterom książki. Z którymi dzielimy ich: sukcesy, porażki, pierwsze zakochania i przeżywamy życiowe dramaty. W książce znajdziemy całą galerię różnobarwnych młodych bohaterów którym autorka nadała indywidualny charakter. To młodzi ludzie, których możemy spotkać na co dzień, tacy którzy żyją wśród nas. I jest jeszcze coś...muzyka, która łączy, ale jest też elementem rywalizacji. Możemy się też przekonać czy muzyka faktycznie łagodzi obyczaje .😉 Autorka głosem młodego pokolenia przekazuje nam ważne życiowe prawdy. Jedną z nich jest ta o przyjaźni, która jest bardzo ważna w życiu każdego człowieka. Przyjaźń, poczucie akceptacji to czynniki które mają niesamowicie duży wpływ na nasze samopoczucie. " Wszyscy mamy źle w głowach" to niesamowicie emocjonująca powieść o perypetiach młodego pokolenia. Bardzo jestem ciekawa co autorka zgotowała bohaterom w kolejnych tomach. Zachęcam was serdecznie do lektury. Zapewniam, że miło spędzicie z nią czas.

Książka opowiada o uczniach krakowskiego liceum. Do klasy dołącza nowa uczennica Kasia, która ma dar nawiązywania znajomości. Odważna dziewczyna, ale skryta. Nikt nie zna przyczyny, dla którego nagle pojawiła się w ich szkole. Dlaczego musiała ją zmienić? Ja już wiem! Zdradzę wam, że byłam ogromnie zaskoczona, kiedy dowiedziałam się prawdy. Wy też będziecie zszokowani! W powieści przejawia się bardzo przyjemny motyw muzyczny. Audiobook słuchało się o tyle dobrze, że fragmenty piosenek były akcentowane przez lektorkę i czułam się, jakby bohaterowie naprawdę śpiewali. Jakub, Marek i Filip zakładają zespół, by wygrać w szkolnym konkursie kapel. Są zdeterminowani, ale czy zdążą przygotować się do tak ważnego przedsięwzięcia? Nie brakuje rozpraszaczy w postaci imprez i randek! Autorka w barwny sposób opisała życie młodzieży i problemy, z jakimi zmagają się młodzi ludzie. To nie tylko relacje z rówieśnikami, miłość czy dobre oceny stają na drodze do szczęścia. To także poczucie niskiej wartości, brak samoakceptacji i problemy rodzinne. Zwraca uwagę na więzi między bohaterami i na to, że jak w słynnym przysłowiu ,,przyjaciół poznaje się w biedzie”. Każdy potrzebuje osoby, która go wysłucha i wesprze dobrym słowem. Licealiści uczą się, że z problemami nikt nie powinien radzić sobie sam. Piękna i ponadczasowa lekcja!

Powspominajmy szkolne czasy… Czytając książkę włączyły się wspomnienia z lat szkolnych. Poczułam się znów piękną i młodą nastolatką ;), zawrzała muzyka z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. To były czasy. Miło powspominać… Lecz szkoła nie dla wszystkich jest miłym wspomnieniem, często był to wielki stres lub koszmar dnia codziennego i nie chodzi tu tylko o naukę, ale też o środowisko. Nie każdy się w nie wpasował. Nie każdy był lubiany i miał grono przyjaciół. A jak jest w powieści „Wszyscy mamy źle w głowach” „Jeśli celem twojego życia nie jest zakuwanie, zdobywanie samych piątek i szóstek, startowanie w cholernych olimpiadach i przygotowywanie się do studiów na najlepszych cholernych światowych uczelniach, to wybrałaś złą klasę. I złą szkołę.” Z takimi słowami spotyka się nowa uczennica Kaśka, która zmieniła szkołę. Dlaczego? Jaką skrywa tajemnicę? O Tym oczywiście dowiecie się https://czytadlojagody.blogspot.com/2022/10/powspominajmy-szkolne-czasy.html ocena 5/5

książka dla młodzieży, którą z wielką przyjemnością czytają też dorośli :) polecam!