Wołanie kukułki. Cormoran Strike. Tom 1 (ebook)

Ludzie piszą książki z różnych powodów. W przypadku literatury uznawanej za popularną może być to chęć zdobycia rozgłosu/prestiżu, potrzeba przekazania jakiejś historii, czy też swoista odskocznia od rzeczywistości. Niektóre gatunki zwiększają szanse na uzyskanie szerokiego grona odbiorców. Wielu autorów próbuje więc swoich sił. Efekty są różne. Nie tak dawno świat literatury zelektryzowała wieść o pojawieniu się na rynku nowego autora kryminałów. O Wołaniu kukułki mówiło się jednak głownie w kontekście utrzymywania w tajemnicy prawdziwego autora powieści (kto ukrywa się pod pseudonimem Robert Galbraith). Agent pisarza nie zdradzał kto zacz ( tłumacząc się podjętymi zobowiązaniami). Sprzedaż Wołania kukułki była jednak na tyle mizerna, że agent postanowił ujawnić kto jest prawdziwym autorem. Słupki statystyczne nagle skoczyły, bo książkę napisała znana osoba, poruszająca się jednak w zupełnie innym kręgu literatury. O tym jednak na końcu tekstu. Powieść nie grzeszy zbytnio oryginalnością. Czytelnik otrzymuje dość standardowy kryminał z prywatnym detektywem w roli głównej. Były wojskowy z problemami osobistymi i zdrowotnymi prowadzi własną agencję detektywistyczną. Nie przelewa mu się. Nie stać go nawet na profesjonalną sekretarkę (zatrudnia osobę z agencji pracy tymczasowej). Sypia w biurze. Kiedy trafia mu się nietypowa sprawa, mimo sceptycyzmu podejmuje się jej. Dochodzenie jest dość ślamazarne. Jedynym w sumie ciekawym elementem jest przekonujące przedstawienie świata mody i modelingu niejako „od kuchni”. Główny bohater nie pasuje do tego świata, ale jako człowiek nie związany w żaden sposób z branżą nie wzbudza nieufności. Londyńskie klimaty też nie są bez znaczenia, budują nastrój (możliwe chandlerowskie skojarzenia). Niestety powieść powiela wyprany schemat: ofiara, dochodzenie, wykrycie sprawcy. Wołanie kukułki nie zaskakuje. Umiarkowanie trzyma w napięciu, zawiera kilka nieoczekiwanych zwrotów akcji i może zaskoczyć zakończeniem (choć uważny czytelnik zdoła je przewidzieć). Nie będę jednak zdradzać szczegółów aby nie psuć przyjemności potencjalnym czytelnikom. Jak dla mnie sprawnie napisany kryminał. Nic poza tym. Do poczytania do poduszki jak znalazł. Na koniec wyjaśnienie tajemnicy przedstawionej na początku tekstu. Któż to taki ten Robert Galbraith? To J. K. Rowling, autorka cyklu o Harrym Potterze. Po Wołanie kukułki sięgnąłem już po ujawnieniu autora. Fakt ten jednak nie był głównym powodem (nie miał dla mnie tak naprawdę znaczenia, byłem ciekaw samego kryminału) zainteresowania książką. Jednakże w powyższym świetle postać sekretarki występującej w powieści uzyskuje ciekawy wydźwięk. Sekretarkę Robin można uznać za alter ego Rowling. Grzegorz Cezary Skwarliński ©

J.K. Rowling robi wreszcie to, co powinna była robić od początku swojej kariery. Tylko czy przebiłaby się z kryminałem, gdyby nie sława nieletniego czarodzieja? Nie dowiemy się. Kukułka zadowoli zarówno dotychczasowych fanów autorki, jak i miłośników kryminału. Jest też coś dla czytelników Pudelka. Jesli zaczytywałeś/aś sie książkami Chandlera, znajdziesz tu namiastkę twórczości mistrza. Chociaż niektóre wątki są miejscami niedopracowane (musiałem ująć za to jedną gwiazdkę), to Rowling wykazuje mistrzostwo w kreacji postaci (na szczęście żadna z nich nie wykazuje nadprzyrodzonych mocy). Niektóre są nieco przerysowane, ale jest to bez wątpienia celowe, podyktowane wymogami fabuły. No dobrze, wystarczy tych zachwytów. Czytając Kukułkę, trzeba traktować książkę jako debiut. Wtedy nie razi aż tak bardzo fakt, że główny wątek jest nieco niedopracowany (w zamian czytelnik otrzyma zaskakujące zwroty akcji). Obarczając głównego bohatera ułomnością, Rowling ograniczyła sobie możliwość kształtowania jej losów. Dziewczyna, która partneruje detektywowi ma jedną zasadniczą wadę. To jej narzeczony. Pozwala on na wzbogacenie intrygi, jednak w przyszłości trzeba się będzie jakoś go pozbyć. Czytelnik będzie oczekiwał wpisanie jej w postać Watsona. Przydałby się także wątek romansowy. W obu wypadkach Matthew jest kulą u nogi i jeśli pisarka nie pozbędzie się go w kolejnych tomach, będę zawiedziony. A pozostałe postacie? Doskonałe w swoich przyziemnych wadach i ograniczeniach. Książkę serdecznie polecam.

Ze sceptycyzmem podeszlam do 'Jedwabnika' (drugiej czesci 'Wolania kukulki'), ktora kupilam na promocji w EMPiKU. Troszke zachecila mnie informacja na okladce, ze autorka jest Pani Rowling piszaca pod pseudonimem. W kazdym razie ksiazke doslownie 'polknelam'. Byla to duza odskocznia od Cobena, którego ksiazki zaczynaja mi sie wydawac 'oklepane'. Niestety popelnilam blad i przeczytalam najpierw pierwsza czesc ('Jedwabnik'), co troszke przeszkadzalo mi czytajac pozniej druga czesc :) jednak podtrzymuje swoje zdanie, ze obydwie ksiazki sa swietne. Czekam teraz z niecierpliwoscia na trzecia czesc przygód specyficznego Detektywa :)

Bardzo mi sie podoba i chyba nie bede oryginalna w tej opinii. Książka i cała seria ma nienaganne opinie na świecie. Kupilamja i czytam gdyż polecały ja blogerki z USA i Kanady. Nie przepadam za kryminałami ale ten mnie wyjątkowo wciągnął. Polecam

Ciekawy kryminał. Chociaż nie mogę powiedzieć, że bardzo wciągający czy z gatunku tych, które doprowadzają do zerwanej nocy. Po J.K. Rowling spodziewałam się więcej, bazując na jej dotychczasowym dorobku.

super kryminał, czyta się szybko, rozwiązanie sprawy pod koniec więcej niż intrygujące, interesujące tez wątki bardziej osobiste

Jedna z książek można polecić będąc dopiero w połowie jej czytania...Mega wciąga

Książki tej autorki uwielbiam i na każdą następną czekam niecierpliwie. Polecam

Jak w tytule, czarny kryminał w czasach współczesnych... Warto przeczytać...

Polecam całą serię