Who Killed…The Zutons (CD)

Zutonowie naprawdę mają aspiracje, by poślubić Talking Heads ze Sly i Family Stone, ponoszą porażkę w "Who Killed the Zutons"?. Na tym debiutanckim albumie toczą się zamieszki, ale nie ma rozlewu krwi, tylko mobbsowa konfrontacja ciasta z kremem między różnymi frakcjami historii popu. Stawiając gimmickry na pierwszy plan, Zutons rozpoczynają album motywem przewodnim w stylu Monkees „Zuton Fever”, który równie dobrze mógłby być kreskówkową wersją voodoo Echo and the Bunnymen.

Potem zaczyna się zabawa: oczywistymi kamieniami probierczymi są brytyjska inwazja R&B Spencer Davis Group i Animals (takie hity, jak „Long Time Coming” i „You Will You Won't” to przekonujące podróbki duszy w stylu vintage) w połączeniu z tym niezręcznym ewolucyjnym impulsem lata 60., kiedy biali soulboys popadli w psychodelię (patrz Zoot Money i Dantalion's Chariot).

Dodaj upiorne gitary do surfowania i przerażające rzeczy o zombie, zatruciach pokarmowych i chorobach tropikalnych, aby uszczęśliwić fanów The Cramps, a następnie dodaj najtańszy rockowy saksofon-zabawkę od czasu punkowych paringów Laury Logic z X-Ray Spex. To działa. Mimo to melancholijne momenty są najlepsze, wśród nich zabarwiona Kinks, deszczowa nuda w „Not a Lot to Do” i okrutny, by być miłym pocałunek w „Confusion” ("from day one, I led you on").

W 2013 r. otrzymał podwójną platynę od brytyjskiego przemysłu fonograficznego. Muzycznie brzmienie albumu zostało określone jako folk , garażowy rock [5] oraz indie pop , zakorzeniony w blues rocku. Zutonowie mają świetne autoironiczne poczucie humoru, a ich muzyka odzwierciedla ich ogólny lekki pogląd na życie. Znajduje się w książce 1001 albumów, które musisz usłyszeć, zanim umrzesz . 5,0 z 5 możliwych gwiazdek. 

Tracklista :

1. Zuton Fever
2. Pressure Point
3. You Will You Won't
4. Confusion
5. Havana Gang Brawl
6. Railroad
7. Long Time Coming
8. Nightmare Part II
9. Not A Lot To Do
10. Remember Me
11. Dirty Dancehall
12. Moons And Horror Shows