Wędrówka. Bitwa o nonsens. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 07.2019)

Wyobraź sobie taką sytuację. Mieszkasz w przytulnym domu wraz z dziadkiem i to z nim spędzasz większość czasu. W szkole nie masz przyjaciół, bo wszyscy przylepili Ci łatkę odludka i dziwaka. Skrycie marzysz o prawdziwej przyjaciółce, idealnym chłopaku i niesamowitej przygodzie, ale z czasem uświadamiasz sobie, że zawsze będziesz typem samotnika. Różnisz się od swoich rówieśników, kochasz rysować istoty nie z tego świata, a jeszcze bardziej kochasz swojego cudownego dziadka, którego nigdy nie zostawiłabyś na pastwę losu. Wszystko toczy się spokojnym rytmem, dopóki w Twoim życiu nie zjawia się on - tajemniczy i uroczy nieznajomy. Czy chłopak może sprowadzić na Ciebie kłopoty? Tego dowiesz się po przeczytaniu "Bitwy o nonsens". Zapraszam do zapoznania się z moją opinią! Charlene wiedzie zwyczajne życie na zwyczajnej wsi. Chodzi do zwyczajnego liceum i codziennie boryka się ze zwyczajnymi w jej wieku problemami. Od braku akceptacji ze strony rówieśników często ucieka w świat własnej pasji, jaką jest rysowanie. Jej kajet pełen jest fantastycznych stworów, demonów i elfów. Pewnego dnia dziewczyna rysuje o jedną postać za dużo, co wywołuje serię niecodziennych zdarzeń. W jednej chwili, za sprawą pewnego rysunku, całe życie Charlene zmienia się, a ona sama zostaje rzucona w wir nieprawdopodobnych wydarzeń. Bohaterka wyrusza w długą wędrówkę po świecie pełnym demonów, istot fantastycznych oraz niebezpiecznych stworów, na samą myśl o których włos się jeży na głowie. Przemierzając drogi i bezdroża krainy Enu Monde, Charlene będzie musiała stawić czoło wielu przeciwnościom. W tej magicznej krainie nic bowiem nie jest takie, jak się wydaje. Zdecydowałam się na przeczytanie tej powieści z dwóch powodów. Po pierwsze zawsze daję szansę początkującym pisarzom, bo oni bardzo często pozytywnie mnie zaskakują. Po drugie od bardzo dawna nie czytałam fantastyki. Jeszcze parę lat temu zaczytywałam się w tym gatunku, a teraz? Nie mogę znaleźć niczego godnego zarwania nocy. Na całe szczęście zdecydowałam się na przeczytanie powieści pt."Bitwa o nonsens" i znowu przypomniałam sobie za co kocham ten gatunek. Od początku czułam, że debiut Pani Agaty Wilk może być dobry, ale kto by pomyślał, że będzie, aż tak wspaniały? Ja nie mogłam się od tej pozycji oderwać i z zapartym tchem obserwowałam losy młodziutkiej Charlene. Bardzo polubiłam tę bohaterkę, ponieważ z każdą stroną mogłam podziwiać jej ogromną przemianę. Z nieśmiałej, samotnej dziewczyny powoli przemieniała się w pewną siebie i upartą istotkę. Oczywiście, zdarzały się momenty kiedy była spanikowana, albo przerażona, ale w jej położeniu było to po prostu naturalne. Chyba nikt z nas nie chciałby się znaleźć na jej miejscu. Z dnia na dzień musiała zmienić całe swoje życie - została porwana do innego wymiaru, później z niego uciekła, aby towarzyszyć jedynej osobie, której ufała. Brzmi to może troszeczkę chaotycznie, ale kiedy zaczniecie czytać "Bitwę o nonsens" od pierwszej chwili odnajdziecie się w fabule powieści. W każdym razie ja nie miałam żadnego problemu z "zaaklimatyzowaniem" się. Pewnie jesteście ciekawi jak prezentuje się kreacja bohaterów. Moim zdaniem autorka naprawdę porządnie przyłożyła się do stworzenia swoich postaci. Od pierwszego rozdziału polubiłam Char, ale moje czytelnicze serducho podbił Axel. Choinka, nic nie poradzę, ale na serio uwielbiam tego mieszańca. Jego docinki, dobry charakter i troskliwość podbiły moje serce. Wybaczcie mi za te powtórzenia, ale ja naprawdę go strasznie polubiłam. Czasami miewał swoje gorsze dni, ale był on naprawdę ogromnym wsparciem dla głównej bohaterki. I jedną z najważniejszych postaci. Wiecie co jeszcze mi się bardzo podobało? Kiedy zaczęłam czytać powyższą książkę myślałam, że autorka pójdzie utartym szlakiem i sprawi, że główna para bohaterów będziecie się na samym początku nienawidzić. A tu co? Niespodzianka! Axel i Char od samego początku pałali do siebie sympatią i opiekowali się sobą nawzajem. Była to taka miła odmiana. Oczywiście, nie myślcie sobie, iż bohaterowie sobie nie dogryzali. Uwierzcie mi na słowo, że przepychanki, docinki i cięte riposty będą codziennością w tej lekturze. Co tu się dużo rozpisywać. Zakochacie się w poznanych postaciach i wykreowanej rzeczywistości. A co jeszcze na Was będzie czekać w tej książce? Na pewno powinniście przygotować się na dużą dawkę magicznych istot, niebezpiecznych krain i nieprzewidywalnych osobników. Komu poleciłabym tę powieść? Na pewno młodzieży, bo jest to powieść pełna magii, przygody, przyjaźni i miłości. Mnie "Bitwa o nonsens" bardzo pozytywnie zaskoczyła i jestem pewna na tysiąc procent, że sięgnę po kontynuację. Za tą intrygującą i mroczną okładką skrywa się kawał porządnej fantastyki! Agata Wilk stworzyła cudowną powieść, dlatego moim zdaniem historia uroczego Axela i upartej Charlene zasługuje na grono swoich stałych i wiernych fanów. A mnie nie pozostaje nic innego jak tylko czekać z utęsknieniem na drugi to

Pamiętam jak pierwszy raz sięgnęłam po BoN, mam głupi zwyczaj czytania paru stron z początku, środka i z jedną kartkę końcową nim sięgnę po jakąkolwiek książkę; poczułam się jakby mnie piorun strzelił... Tego dnia pożyczyłam od koleżanki "Bitwę o Nonsens" i spędziłam pół nocy czytając, wypiłam litry herbaty i... Dalej było mi mało. Zawsze powtarzam sobie żeby nie sugerować się recenzjami zanim coś przeczytam, tak było i w przypadku książki Agaty Wilk ale nie dawało mi spokoju czemu tak cicho o niej, przecież książka jest porywająca i warsztat autorki jest fenomenalny! To też za punkt honoru postawiłam sobie przedstawienie wam utalentowanej, polskiej autorki, która tworzy światy równoległe z taką lekkością jak wprawiony stażem pisarz a uwaga "Bitwa o Nonsens. Wędrówka" to jej debiut! Młoda Charlene wiedzie w miarę poukładane życie z dziadkiem w małej wsi, gdzie całkowicie odstaje od kolegów i koleżanek. Po stracie rodziców jej jedynym namacalnym mostem łączącym ją z rodzicami jest notes ojca, w którym bohaterka rysuję twory swojej wyobraźni. Sprawy się komplikują gdy okazuje się, że postać z jej notesu ożywa... Axel jest początkiem jej wyobraźni i zgubą rzeczywistości. Wciągnięta do świata, którego całkowicie nie rozumie, trzyma się kurczowo jedynej osoby, którą zna, Axela pół demona. W krainie Enu Monde zajmując pozycję Kapłanki, Charlene musi nauczyć się żyć w nowych realiach, poznać nowe zwyczaje bo przecież powrotów już nie ma... Charlene i Axel to specyficzni bohaterowie, którzy doskonale się uzupełniają. Sarkazm, ironia, humor ale i dobre serce to cechy, które ich łączą. Oboje niezdecydowani, bojący się uczuć i walczący zaciekle. Oczywiście niektóre zachowania obojga są dziecinne ale... Właśnie czytając ze zrozumieniem mamy wszystko podane jak na dłoni co, gdzie i dlaczego. Opisy są bogate i już przy pierwszych rozdziałach bez trudu jesteś wstanie wyobrazić sobie świat oczami bohaterów, rozmowy między postaciami zapadają w pamięci na długo. Ogólne połączenie wszystkie tworzy płynne przejścia, nie ma tam nic za dużo, nic za mało. Jak na tomiszcze śmiercionośne (ponad 600 stron) przez książkę przechodzi się przyjemnie, z zaciekawieniem i otwartym umysłem. Każdy detal jest dopracowany tu ukłon w stronę autorki cudownie wszystko stworzyłaś. Zastanawiałam się ile wam ujawnić, na ile sobie pozwolić tak żeby nie zniszczyć tego efektu WOW, który mnie dosięgnął... Ciągnięta taką niezdrową ciekawością zerkałam na recenzję ostatnio i głowa po prostu mała, dlaczego? Bo odniosłam wrażenie, że niektórzy czytali książkę co czwarta strona wręcz 🤦, tyle wam powiem tak żeby nikogo nie urazić 😎. Zawsze stawiam sobie pytanie na koniec recenzji czy książka jest takim bookstagramowym must have? Tak. Jest to powieść, której nie może zabraknąć w waszych głowach, sercach. Półki fantastyki nabierają piękna kiedy pomyślę, że tak młoda autorka stworzyła tak piękny, stary świat... Jestem więcej niż pewna, że nie raz jeszcze przeczytam tą książkę tylko po to żeby ponownie zjawić się w drodze przez Pustkowia z Charlene, Axelem i oczywiście Albertem 😎🥰 📖 10/10 !!! 💟

Charlene to zwyczajna szesnastolatka. Osierocona we wczesnym dzieciństwie, mieszka u dziadka na wsi. Jej pasją jest rysowanie, lecz nie rysuje zwyczajnych rzeczy. W starym notatniku, który jest pamiątką po nieżyjącym ojcu, tworzy szkaradne monstra, potwory, demony... W dniu, gdy zaczyna się ta historia, demon z najnowszego rysunku ożywa. Już następnego dnia Charlene zostaje przeniesiona do innego świata. Tam okazuje się, że jest kimś niezwykle ważnym. Mianowicie samą Kapłanką. Szkoda tylko, że nie pamięta zupełnie niczego, choć ponoć kiedyś żyła w tym świecie. „Bitwa o nonsens. Tom I: Wędrówka" to nasze dobro narodowe. Niby już czytało się wiele podobnych książek. Że jest jakaś zwyczajna dziewczyna, która nagle dowiaduje się, że jest kimś zupełnie innym. Że ma moce, śmierć rodziców jednak była inna, a do tego w jej życiu pojawia się jakiś przystojniak. Niby to wszystko już znamy, ale Agata Wilk udowodniła, że bazując na starych fundamentach można wyjść poza schemat. Ogromnym plusem tej pozycji jest fascynujący, rozbudowany świat. Rośnie nam z „Bitwy..." ogromne uniwersum, mówię wam! 😍 Na stronach książki zaznajamiamy się z wieloma różnymi rasami, podczas wędrówki spotykamy masę genialnych postaci. Moim ulubieńcem jest krasnal o imieniu Drzewo. Charakterek miał przedni! Główna bohaterka nie jest irytująca, jest naprawdę w porządku, a wątek romantyczny został przedstawiony tak subtelnie, że tylko podsyca naszą ciekawość. Chcę więcej! Nie podobał mi tylko początek, a mianowicie motyw z przyjacielem dziadka. Facet był po prostu wstrętny. Na szczęście trwało to krótko. „Bitwa..." to grubasek, od trzymania aż bolą nadgarstki. Do tego wąskie marginesy i interlinia. Książka po prostu niewygodna, ale gdzieś ten ogrom informacji musiał się zmieścić. Premiera drugiego tomu już 16 listopada! Ja nie mogę się doczekać, zwłaszcza po tym, jak zakończyła się „Wędrówka". Oficjalnie jestem fanką i żądam serialu na podstawie „Bitwy o nonsens".