W sam raz (okładka  twarda, wyd. 11.2021)

Krótka opowieść człowieka który rozważając samobójstwo, odkrywa, że jednak warto żyć. Ciekawa ale nie aż tak by do niej wracać

Czy można na zaledwie kilkudziesięciu stronnicach zawrzeć całe swoje życie? Czy można wyjawić wszystkie sekrety, nawet te głęboko skrywane, które ciążą nam niczym kamień? Czy można w ten sposób wyznać prawdę, wytłumaczyć się? A może zapisane kartki pozwalają po prostu uporządkować myśli i nie mają nic więcej na celu? Czy ich autor życzyłby sobie naszego udziału w tym, co pisze? Szczególnie, że nasze zrozumienie czy nawet rozgrzeszenie, nie będzie mu już potrzebne … Nie od dziś wiadomo, że pisanie ma terapeutyczną moc, że pozwala oczyścić nie tylko umysł, ale nawet dusze. Pozwala również uporządkować pewne sprawy na tym ziemskim świecie, zaś prowadzenie dziennika stanowi też element dziedzictwa, pozwala sięgnąć w przeszłość, dowiedzieć się czegoś o danej osobie, nawet jeśli nie ma jej wśród nas. Po co swoje wspomnienia spisuje Albert, zaszywając się w swoim domku w zatoce Glitrevik? Poszukuje rozgrzeszenia, a może stara się wytłumaczyć z podjętej decyzji – jakakolwiek by ona nie była? Przekonamy się o tym dzięki minimalistycznej w swojej formie, ale za to bogatej w słowa książce pt. „ W sam raz”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Czarna Owca książka autorstwa Josteina Gaardera, znanego z pisania prosto o rzeczach skomplikowanych, filozoficznych czy duchowych, to prawdziwa gratka dla tych wszystkich, którzy cenią sobie lektury z głębokim przesłaniem, skłaniające do refleksji, również o własnym życiu. Autor, na kartach dziennika prowadzonego dla domku letniskowego, urokliwie zwanego Baśniowym Domkiem, wraca wspomnieniami do czasów studiów i tego, co wydarzyło się w tym domku trzydzieści siedem lat temu, To właśnie na studiach, przy automacie do kawy, Albert poznał młoda studentkę biologii, Eirin. Niebywałe odczucie, które dzielili, przekonanie, że znają się, że powinni być już razem, znajduje wyraz w coraz częstszych, rzekomo przypadkowych kontaktach, by wreszcie przerodzić się w konkretne działanie. Wspólna wyprawa kończy się włamaniem do Baśniowego Domku właśnie, gdzie po raz pierwszy odkrywają uroki swoich ciał. Dla Alberta nie liczył się wówczas fakt, że ma już dziewczynę, ani to, że praktycznie się z Eirin nie znają. To wspólnie popełnione przestępstwo łączy ich na resztę ich życia, i to być może właśnie ono sprawia, że są wstanie przezwyciężyć problemy w związku. Zresztą po kilku latach bycia razem, kiedy ich syn był już w wieku przedszkolnym, a wykonywane zajęcia pochłonęły ich na tyle, że zapomnieli o tym, że najważniejsza jest bliskość. To właśnie zakup Baśniowego Domku znów ich łączy. To przeżyli wspaniałe chwile, to też Albert ucieka, by podjąć najważniejszą decyzję w swoim życiu. Wykorzystując fakt, że Eirin przebywa na konferencji, wyrusza do ich domku. Ma dwadzieścia cztery godziny na podjęcie decyzji, będącej konsekwencją pewnej informacji… Jaka to będzie decyzja? Dowiadujemy się w trakcie lektury, bo choć ona jest celem wyprawy, to nie stanowi zakończenia książki. Ono sięga dalej, jest wzbogacone o pewne wydarzenia, powiązane ze sobą, a zupełnie zmieniające naszą i bohatera optykę. My zaś zostajemy z tymi refleksjami po lekturze, zauroczeni plastyką słowa, a także samą wymową książki. Krótkiej opowieści o wszystkim, co tak naprawdę ważne…

Jostein Gaarder to norweski autor, który zaistniał w literackim świecie dzieki swej książce "Świat Zofii". Przyznaję, nie czytałam, ale chyba najwyższy czas to zmienić. "W sam raz. Krótka opowieść o prawie wszystkim" to ksiazka w sam raz na nostalgiczne popołudnie. W sam raz dla osób rozważających sens istnienia. Erin i Albert spotykają się na uniwersytecie przy automacie do kawy. To przypadkowe spotkanie zmienia ich życie i pozwala uwierzyć w przeznaczenie. Jak rowniez kupno domu nad jeziorem. Po latach Albert musi uporać się z pewną wiadomością i swoimi myślami. Daje sobie na to 24 godziny, a kronika domu staję się jego pamiętnikiem, wyznaniem, powiernikiem. Zdawać by się mogło, że to opowieść o miłości. Poczatek na to wskazuje. Lecz im wiecej Albert opowiada nam o ich relacji i życiu tym wiecej warstw odkrywa. Miłość, zagubienie, rodzina, relacje. Jesteśmy ważnym elementem wszechświata, częścią energii, które na siebie oddziałują. Nie jesteśmy samotną wyspa na morzu, a nasze życie jest częścią życia innych. To ksiazka, która zmusza do zastanowienia się nad sensem życia, nad odchodzeniem. Porusza wiele trudnych tematów. Ten niewielki gabaryt jest pełen treści. I chociaż książka mnie nie zachwyciła to jednak weszla w głąb serca i duszy i myślę, że na długo tam zostanie wywołując nienalchalne refleksje.

Jostein Gaarder to autor znany przede wszystkim z książki "Świat Zofii". Jednak mnie kojarzy się z cudowną książkę, którą miałam ogromną przyjemność czytać "Magiczna biblioteka Bibi Bokken" Tym razem autor stawia przed nami trudne pytanie. Czym jest człowiek? Pierwszego dnia zajęć na uniwersytecie przy automacie do kawy spotykają się Albert i Eirin. Zaczynają rozumieć, że to przeznaczenie na które czekali dziewiętnaście lat. Trzydzieści siedem lat później, kiefy Eirin przebywa na konferencji Albert dostaje straszliwą wiadomość. Wiadomość, która odmieni całe jego życie. Postanawia wyjechać do chatki nad jeziorem, gdzie spędzili najszczęśliwsze chwile w swoim życiu. Daje sobie dwadzieścia cztery godziny na to, aby spisać historię ich życia. Ta malutka i niepozorna książeczka ma tak wielkie przesłanie, że każdy powinien się nad nią pokłonić. To książka na jeden wieczór, a przesłanie bardzo wartościowe. Daje do myślenia po co żyjemy, jaki jest sens każdego dnia, tego pędu, uciekającego czasu... odchodzenia. Autor pisze książki filozoficzne. Powiem Wam, że nie jestem znawcą, ale jeśli tak są napisane inne to mnie to kusi. Wszystko pięknie, ale i bardzo prosto i jasno napisane. Nie było górnolotnych frazesów, które byłyby trudne w odbiorze. To się tak dobrze czytało. Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Nie jest mi łatwo o książce napisać ponieważ; 1. jest tak ładna, że i tak cokolwiek napiszę nie odda moich zachwytów, 2. trudno nie zdradzić treści, 3. faktycznie jest "o prawie wszystkim". O miłości i kryzysach, o narodzinach i śmierci, o bliskości i zdradzie. O życiu po prostu. Albert (ojciec i mąż) otrzymawszy nierokującą diagnozę pisze list do bliskich, pragnąc rozliczyć się z przeszłością. Banalne może by i było, gdyby nie napisał tego Gaarder. Przypowieść choć pełna prawdziwego życia to jednak niepozbawiona magii, tak bym określiła tę emocjonującą, pełną prawd o nas samych lekturę. Książka, którą czyta się w jeden wieczór (ok, trochę nocy zarwałam), która jest pełna uczuć, spokoju, którą się czyta dla samej przyjemności obcowania z książką. Powieść nie dla lubiących akcję, mnóstwo bohaterów i ciągłe napięcie. To taka literatura-poezja, z której czerpałam dużą przyjemność. Po prostu aby przeczytać. Ładne, spójne tłumaczenie wspaniałej Iwony Zimnickiej. Jedyną wadą jaką odnotowałam jest rozmiar tej książki, raptem 120 stron pozostawiających wielki niedosyt w mojej głowie.

Wyobraźcie sobie, że w tej krótkiej opowieści o zabarwieniu filozoficznym jest opisane wszystko, cały świat, dotknięty każdy egzystencjalny dylemat. To pieśń pochwalna na temat życia i odchodzenia. Dlatego uwaga(!) będzie melancholijnie i smutno. Bohater dowiaduje się o postępującej chorobie i snuje rozważania na różne tematy od rodzicielstwa, powstania świata, śmierci. Odwołuje się przy tym do wspomnień, a raczej jednego wspomnienia, które zaznaczyło się niczym kamień milowy. To książka z niezwykle wartościowym przesłaniem. Nasze życie jest częścią życia innych ludzi, jesteśmy niczym element wielkiej układanki i stanowimy puzel wszechświata. Mnóstwo tu treści nad którymi możemy się pochylić, dumać i umartwiać się. Choć dużo tu refleksji to czytałam I czułam, że nie wnikam w tą fabułę dostatecznie, że spływa po mnie niczym woda po kaczce jak zestaw banałów...Zabrakło mi ciut emocji, jakbym nie zanurzyła się w tej treści niedostatecznie głęboko. Moja ocena 3,5/5

Krótka, przepiękna i poruszająca książka! Przeczytacie ją w jeden wieczór, ale jej treść pozostanie z Wami na dłużej. Albert i Eirin poznają się na studiach, a ich niepozorna znajomość przeradza się w wielką miłość. Po tym jak Albert otrzymuje diagnozę, a Eirin jest na konferencji w Australii, on postanawia spisać ich całe życie na kartkach domowej kroniki. Daje sobie na to 24h, siedząc w ukochanym domu nad jeziorem, rozpoczyna swoją podróż do przeszłości. Książka ta porusza wiele trudnych tematów, zadaje nam pytanie „Czym jest człowiek?”. A zagłębiając się w nią zaczynamy dostrzegać, że nigdy nie jesteśmy samotni, zawsze jesteśmy częścią życia innych. Ogromnie porusza, ale i ciekawi! Polecam wszystkim, mam nadzieje że się nie zawiedziecie czytając te lekko ponad 100 stron.

Podobno nie żyjemy tylko dla siebie. Z drugiej strony - powinno się zachować pewną dozę zdrowego self-egoizmu, by nie przyjąć stałej postawy służalczej względem otoczenia. O ten temat zahacza znany jako Autor „Świata Zofii” Jostein Gaarder. „W sam raz. Krótka opowieść o prawie wszystkim” to niedługa książeczka, w sam raz właśnie na zimowe grudniowe popołudnie. Bohater Albert staje przed wyborem dotyczącym jego dalszego bytu w obliczu poznania swojej cielesnej przyszłości. W domku nad jeziorem Glitretjern rozmyśla o człowieczeństwie, rodzinnych relacjach, miłości, błędach życiowych, sprawach ostatecznych, wszechświecie, kosmosie. Motywem przewodnim jest bajka o Złotowłosej i trzech niedźwiadkach - by wszystko było „w sam raz”. Tylko czy wszystko skończy się jak w bajce?

Niezła książka, warto przeczytać, choć może nic przesadnie odkrywczego się tam nie znajdzie.

wspaniała!