Tytany (okładka  miękka, wyd. 06.2016)

Siostra mówi że książka jest super i gdyby była to seria to z pewnością kupiła by następną.

Nawet nie wyobrażacie sobie, jak dawno nie miałam do czynienia z książką wciągającą do tego stopnia, że człowiek nie może się od niej oderwać. Jak wcześniej umiałam odłożyć dany tytuł i ze spokojem robić coś innego, tak tutaj przerwanie lektury kończyło się na jak najszybszym powrocie do niej. Po prostu moja ciekawość była nienasycona i co rusz musiałam dokarmiać tego małego potwora siedzącego w moim umyśle!
Autorka z impetem wprowadziła mnie do niezbyt optymistycznego świata Astrid, co wywołało u mnie lekki wstrząs. Zdążyłam już zapomnieć o jej bezpośredniości i stawiania czytelników w kryzysowej sytuacji! Na szczęście szybko się otrząsnęłam, aby rozważnie śledzić tekst i nie przegapić ani jednej ważnej sceny. Przez cały czas jednak obawiałam się przerysowania problemów głównej bohaterki. Na szczęście Victoria Scott nie przekroczyła cienkiej granicy między naturalnością a karykaturą człowieka. Cała historia zawarta w [Tytanach] ze spokojem mogłaby się wydarzyć naprawdę, co jest dodatkowym atutem. Dlatego też wszelkie rodzinne sprzeczki nie sprawiały wrażenia sztucznych. Victoria Scott nawet pamiętała o trudach stworzenia więzi między człowiekiem a zwierzęciem, a miała także utrudnione zadanie ze względu na pochodzenie tego stworzenia. Niestety przeszkadzało mi pędzenie w niektórych momentach, jakby sama autorka brała udział w derbach. Akcja nabierała tempa i czasami brakowało tchu, aby za nią nadążyć. Także, mimo wielu pozytywnych zaskoczeń, byłam nieco rozczarowana zakończeniem. Chociaż z pewnego powodu uroniłam wiele łez, jednakże i tak mi się to nie podobało. To dało mi boleśnie odczuć, do kogo jest skierowana ta książka. Jestem już stara!
Bardzo przyjemnie jest patrzeć, jak główny bohater zmienia się na oczach czytelnika. Z rozwojem akcji przestaje chować się w cieniu i odważnie staje oko w oko ze swoimi koszmarami. Tak właśnie było w przypadku Astrid. Chociaż była zafascynowana tytanami, to w pewnym stopniu ich nienawidziła – w końcu to one były przyczyną nieszczęść jej rodziny. Ostatecznie to właśnie dla niej porzuciła wszelkie uprzedzenia i zaryzykowała wzięciem udziału w wyścigu tytanów. Tym samym zaczęła podejmować odważniejsze decyzje, lecz zdarzały jej się omyłki, przez co później wszystko musiała odkręcać. Dzięki temu Victoria Scott odwzorowała prawdziwą nastolatkę, a nie jej prototyp.
Jeżeli ktoś kazałby mi wybierać pomiędzy postaciami drugoplanowymi tę najlepszą to miałabym ogromny problem. Każdy bohater miał tutaj swoją rolę i stuprocentowo ją wypełnił, dzięki czemu książka zyskała w moich oczach. Jedynie przyjaciółka głównej bohaterki miewała takie momenty, kiedy chciałam złapać ją za włosy i zdrowo przeciągnąć po torze wyścigowym. Dla opamiętania.
Jakże bym mogła zapomnieć o naszej największej gwieździe, czyli o Skoblu. Ten mechanicznie wytworzony koń z umiejętnością wyrażania swoich emocji od razu skradł moje serce! To właśnie dzięki niemu powróciły wspomnienia, jak po raz pierwszy zajęłam miejsce w siodle i poznałam smak jazdy na grzbiecie tego cuda. Jeżeli kiedykolwiek ktoś wyprodukuje taką maszynerię – proszę pamiętać o jednym egzemplarzu dla mnie!
Cały czas jestem pod ogromnym wrażeniem kunsztu pisarskiego Victorii Scott. Ta pani potrafi ze zwykłych wyrazów stworzyć coś niesamowitego, co skrzętnie wykorzystuje. Także imponuje mi jej przeogromna wyobraźnia, która zdaje się nie mieć końca. Niestety tym razem nieco przeskrobała (A co takiego zrobiła? Odpowiedź znajdziecie na początku recenzji) i ślę kochanej autorce wirtualnego klapsa w pupę!
[Tytany] to nie tylko powieść o przepięknej przyjaźni między człowiekiem a zmechanizowanym zwierzęciem. To także cicha prośba o to, aby ludzie nie zapominali, że rodzina nie jest z nami związana jedynie wspólnymi genami oraz nazwiskiem. Musimy pamiętać o pielęgnacji więzów i dbaniu o dobrą atmosferę wśród domowników. Dlatego też gdy dzieje się coś niedobrego – wyciągnijmy pomocną dłoń! Chyba nie chcecie żyć z najbliższymi jak pies z kotem?
Podsumowując:
Książka już od pierwszej strony pochłonęła całą moją uwagę i nie pozwalała zapomnieć o sobie nawet po ujrzeniu kończącej wszystko kropki. Także wycisnęła ze mnie dawno skrywane emocje, pozwalając im na ponowne wyjście na świat. Śmiałam się jak szalona przy komicznych sytuacjach, przygryzałam kciuka w kryzysowych momentach a także pociągałam nosem, kiedy atmosfera panująca wewnątrz lektury była gotowa roztrzaskać moje serce. Najbardziej jednak zabolało mnie częściowo przewidywalne zakończenie, które ostatecznie zadecydowało o ocenie całokształtu. Chociaż przy nim płakałam to i tak czułam pewien niedosyt. I nawet tytany nie są w stanie niczego zmienić.

Odkąd tytany pojawiły się w Detroit, świat Astrid Sullivana obraca się wokół tych pół koni, pół maszyn, które dosiadane przez dżokejów startują w morderczych i emocjonujących wyścigach. Wraz z najlepszą przyjaciółką dziewczyna spędza wiele godzin na torze. Fascynują ją nie tylko emocje związane z wyścigami, ale też to, jak bardzo te zaprogramowane, półmechaniczne stworzenia wydają się prawdziwe. Astrid marzy, by kiedyś dotknąć jednego z nich.…ale też trochę ich nienawidzi. Jej ojciec stracił wszystko na zakładach bukmacherskich. Dziewczyna widzi też przepaść między bogatymi dżokejami, których stać na kosztowne maszyny do jazdy, a jej przyjaciółmi i sąsiadami, którzy czasem ostatnie pieniądze stawiają w zakładach, licząc na łut szczęścia.
Ale kiedy Astrid ma szansę wystartować na jednym z tytanów w derbach, postanawia zaryzykować wszystko. Ponieważ dla dziewczyny stojącej po złej stronie toru wyścigi to coś więcej niż szansa na sławę i pieniądze. To także heroiczna walka o lepszą przyszłość.

"Biegną, a ziemia drży pod moimi stopami. Para bucha z ich nozdrzy, oczy wyznaczają szkarłatną ścieżko, a ciała uderzają o siebie nawzajem, stal o stal. Gdy tytany z łoskotem przetaczają się obok mnie, twarz rozciąga mi się w uśmiechu. Obserwowanie ich przypomina całowanie rozpędzonego pociągu. Taniec z huraganem. Konie są przerażające i jednocześnie piękne. To bezmyślne bestie, ale w światłach stadionu, gdy ich ciała przemierzają tor jak duchy, są wspaniałe. "

Jak już wiecie ze stosika [ link ] bardzo byłam zainteresowaną nową książką autorki, która zachwyciła mnie swoją serią Ogień i woda. Od początku wiedziałam, że będzie to idealna lektura, stworzona wprost dla mnie. Uwielbiam konie, i zawsze chciałam pojechać na jakieś wyścigi konne. Zobaczyć jak te piękne i wielkie zwierzęta walczą o pierwsze miejsce. Patrzeć jak ich grzywy powiewają na wietrze, a kopyta z gracją odbijają się od murawy. Niestety nigdy nie miałam okazji tego zobaczyć na własne oczy, zostają mi do dyspozycji tylko filmy i książki. Jednak Victoria Scott stworzyła całkowicie nowe wyścigi konne, bo nie są to normalne zwierzęta, ale pół maszyny pół konie. Maszyny, które nie mają uczuć, które są sterowany przez joysticki tak bardzo przyciągnęły moje zainteresowanie, że nie potrafiłam rozstać się z książką nawet na minutę. Rozdział doganiał rozdział, akcja doganiała akcję. Mimo iż fabuła była bardzo podobna do poprzedniej serii autorki i pojawiły się momenty w których spodziewałam co się wydarzy, to mimo to muszę przyznać, że lektura naprawdę mi się podobała, a pomysł z metalowymi końmi porwał moje serce.


Główną bohaterką jest Astrid, dziewczyna, która pochodzi z rodziny, w której pieniądze i hazard zawsze były nieujarzmionymi problemami. Od małego brzdąca Astrid uwielbiała oglądać tytanów w akcji, marzyła aby kiedyś znaleźć się na torze, dosiadając jedną z tych maszyn, i mimo iż wiedziała że właśnie te wyścigi zniszczyły jej rodzinę i, że prawdopodobnie jest to marzenie, które nigdy się nie ziści, ona nigdy nie mogła nie patrzeć na pół maszyny pół konie z mniejszym zainteresowaniem. Astrid jest dość specyficzną postacią, w pewnych momentach zachwycała mnie swoją odwagą i determinacją, jednak był również momenty w których zastanawiałam się gdzie ta dziewczyna ma mózg ? Bardzo się ucieszyłam że w tej książce główną rolę odgrywały wyścigi i pół maszyny pół konie, dobrze że autorka nie wplatała w tą historię żadnego wątku miłosnego, myślę że dzięki temu książka podobała mi się o wiele bardziej. Nie często teraz spotyka się książki w których nie ma wątku miłosnego a to robi się już dość nudne i przytłaczające gdyż połowa z tych historii jest do siebie bardzo podobna. W tej książce autorka skupiła się na rodzinie, wyścigach i marzeniach głównej bohaterki.

"Możesz nauczyć się zaufania do tej istoty, Astrid ? Prawdziwego zaufania ? Bo jeśli nie, nic z tego nie będzie "


Już dwa razy przekonałam się że Victoria Scott ma wielki dar do tworzenia książek, jej powieści są przemyślane i pełne zapału, akcja jest wartka a bohaterowie są różni. Tytanów czyta się z zapartym tchem, nawet te momenty, które zazwyczaj tylko kartkowałam a tutaj był to momenty, które był najciekawsze, nie mogłam ominąć ani jednego słowa a ciekawość nie opuszczała mnie do ostatniego słowa. Końcówka nieprzewidywalna i wstrząsająca, i muszę przyznać że popłakałam się. Victoria Scott stworzyła bardzo wciągającą historię, pełną zwrotów akcji i dynamicznej fabuły. Serdecznie polecam.

„Tytany” to najnowsza powieść Victorii Scott, autorki serii „Ogień i woda”, z którą jednak nie miałam okazji się zapoznać. Wiele osób ją poleca, więc istnieje spora szansa na to, że kiedyś ten brak nadrobię, ale na chwilę obecną chciałabym się z Wami podzielić moimi odczuciami na temat „Tytanów”. Okładka już częściowo zdradza, o czym będzie mowa w książce i trzeba przyznać, że doskonale odzwierciedla jej główny wątek – łącznie ze znakomitą czcionką i sposobem wyeksponowania tytułu.

Astrid po raz pierwszy widziała wyścigi Tytantów mając zaledwie 12 lat, mimo że nie jest to widowisko dostosowane do tak młodego wieku. Mając 5 lat więcej, czyli będąc już prawie dorosła, choć z tym akurat można polemizować – ale o tym za chwilę – otrzymuje szansę wystartowania w zawodach i nie zastanawia się długo nad przyjęciem tej oferty. Wie, że jeśli wygra, to zapewni odpowiednią przyszłość swoim bliskim, nie tylko rodzinie, ale i najdroższej przyjaciółce. Jednak dziewczyna doskonale zdaje sobie sprawę z ryzyka, które podejmuje – może stracić zaufanie swoich bliskich, szacunek ojca i własne życie.

Skoro już nieco nawiązałam do postaci głównej bohaterki, to zacznę właśnie od tego. Astrid to siedemnastoletnia dziewczyna, nieco wycofana ze świata i zamknięta w sobie, ale w żadnym wypadku nie jest życiową niedorajdą. Doskonale zdaje sobie sprawę trudnej sytuacji, w jakiej znalazła się jej rodzina i za to, co postanawia dla nich zrobić, należą jej się brawa. Bohaterska i odważna postawa głównej bohaterki sprawiają, że wiele ona zyskuje w oczach czytelnika i z łatwością zyskuje naszą sympatię. Podobnie jak i jej wierna przyjaciółka, Magnolia. Znakomitą postacią jest również mentor i opiekun Astrid w wyścigach, Gałgan. Pozostali bohaterowie schodzą na nieco dalszy plan i nie są aż tak dobrze wykreowani, ale nie jest to element, na którym aż tak bym się skupiała.

Nie da się ukryć, że „Tytany” w pewnym stopniu przypominają inne dystopie – tym razem mamy do czynienia z wyścigiem, który ostatnio zaczyna się pojawiać w tego typu literaturze coraz częściej. Można by do jednak odnieść do Głodowych Igrzysk, w których udział brała Katniss Everdeen. „Igrzyska śmierci” chyba zna każdy czytelnik, który ceni sobie gatunek dystopii. Rzeczywiście nie da się ukryć podobieństw pomiędzy tymi dwiema historiami, chociaż rzucają się one w oczy dopiero po głębszym zastanowieniu. Astrid, podobnie jak Katniss, bierze udział w ryzykownym wyścigu, aby ratować rodzinę. Gałgan nieco przypomina Haymitcha, a sponsorka Astrid to taka młodsza siostra Effie. Obie bohaterki mają na pozór nikłe szanse na zwycięstwo, ale każda z nich ma głowę na karku i potrafi sobie poradzić w trudnej sytuacji. To się chwali! O dziwo sytuacja, w której się znalazłam, wcale mnie nie zirytowała. Być może Victoria Scott czerpała inspirację z twórczości Suzanne Collins, ale potrafiła stworzyć z tego własną, osobliwą historię.

Bardzo podobała mi się więź pomiędzy Astrid i jej Tytanem. Dziewczyna miała okazję zmierzyć się z przeciwnikami na pierwszym prototypie, który jest już istnym przeżytkiem. Połączenie konia i maszyny to dosyć odważna i ciekawa wizja, a Scott całkiem dobrze ją opisała. Okazuje się, że Skobel, bo takie imię nadała Tytanowi Astrid, ma swój własny rozum, a także uczucia. Pomiędzy jeźdźcem a Tytanem wywiązała się piękna więź oparta na przyjaźni i wzajemnym zaufaniu, a zakończenie ich historii może się okazać bolesne dla bardziej wrażliwych czytelników. Czy można tu mówić o szczęśliwym zakończeniu? I tak, i nie. Z pewnością jednak nie można zarzucić autorce braku talentu, bowiem styl, którym się posługuje, jest naprawdę przyjemny w odbiorze. Książkę czyta się lekko i przyjemnie, chociaż nie jest to kolejna banalna lektura dla nastolatek. Zostały w niej przedstawione ważne wartości, takie jak odwaga, honor, przyjaźń i rodzina.

„Tytany” to naprawdę ciekawa i wciągająca opowieść, która wzbudza w czytelniku zarówno radość i śmiech, jak i smutek oraz wzruszenie. Są tutaj pewne elementy, które moim zdaniem można by dopracować – przede wszystkim same zawody i opisy wyścigów, ale mimo wszystko spędziłam z twórczością Victorii Scott miłe chwile. Powieść ta spodobała mi się na tyle, że poczułam się przekonana o tym, żeby spróbować zapoznać się z serią „Ogień i woda”. Na chwilę obecną nie mogę porównać tych dwóch historii, ale jestem przekonana, że „Tytany” znajdą wielu swoich zwolenników.


www.bookeaterreality.blogspot.com

Siedemnastoletnia Astrid Sullivan już od najmłodszych lat musiała żyć w dość trudnych warunkach. Jej rodzina znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji finansowej i są niezwykle bliscy utracie domu oraz wszystkiego co posiadają. Dziewczyna każdego dnia żyje w strachu, że będzie musiała opuścić rodzinne okolice i zacząć wszystko od nowa. Astrid wraz z siostrami każdego dnia jest świadkiem nieustannych kłótni rodziców i to tylko kwestia czasu, kiedy całe jej życie rozsypie się jak domek z kart. Pewnego dnia dziewczyna otrzymuje jednak od losu szansę na to, żeby odmienić swój los oraz uratować swoją rodzinę. Czy Astrid będzie w stanie zaryzykować wszystko dla dobra bliskich?

„Historia nie zawsze kończy się po naszej myśli.”

W rodzinnym miasteczku dziewczyny ważnym wydarzeniem są Wyścigi Tytanów, podczas których jeźdźcy ścigają się między sobą na pół koniach, pół maszynach po to, żeby wygrać ogromną nagrodę pieniężną oraz wielką sławę. Astrid już od najmłodszych lat ogląda każdą gonitwę i skrycie marzy o tym, żeby móc kiedyś samej wystartować w tym wyścigu. Jednak ze względu na swoją trudną sytuację materialną to pragnienie okazuje się niemożliwe do spełnienia. Tak jest do czasu, kiedy pewnego dnia otrzymuje od kogoś pewną niespodziewaną propozycję, która już na zawsze odmieni jej życie. Czy dziewczyna wykorzysta okazję oraz pokaże na co tak naprawdę ją stać?

„Miałaś rację, mówiąc, że to hazard. Mój dziadek postawił nasz dom. Mój ojciec postawił wszystko, co zaoszczędziliśmy, do ostatniego centa. A teraz ja stawiam swoje bezpieczeństwo, żeby to wszystko odzyskać. Niczym się od nich nie różnię.”

Dziewczyna ma szansę wystartować na jednym z tytanów w zbliżającym się wyścigu. Czy Astrid znajdzie w sobie odwagę oraz wystartuje w zawodach? Czy uda jej się wygrać główną nagrodę oraz uratować swoją rodzinę? Wyścigi w Derbach wymagają od uczestników ogromnej odwagi oraz sprytu, który może okazać się niezwykle pomocny w pokonywaniu przeszkód ustawionych na torze. Wygrana jest możliwa jedynie przy pełnej współpracy jeźdźca oraz tytana, co dla Astrid jest sporym problemem. Trauma z przeszłości nadal nie pozwala dziewczyna na to, żeby obdarzyć kogoś całkowitym zaufaniem. Czy uda jej się pokonać własne słabości oraz zdobyć to, o czym tak bardzo pragnie?

„Konie są przerażające i jednocześnie piękne. To bezmyślne bestie, ale w światłach stadionu, gdy ich ciała przemierzają tor jak duchy, są wspaniałe.
W dniu, w którym po raz pierwszy oglądam gonitwę tytanów, mam trzynaście lat.
Tego samego dnia widzę, jak umiera człowiek.”

Książki Victorii Scott zrobiły na mnie spore wrażenie i bardzo miło je wspominam. „Tytany” były jednak według mnie jeszcze lepsze niż poprzednie pozycje autorki. Stworzona przez nią historia jest jedyna w swoim rodzaju i ma w sobie wiele uroku. Na początku fabuła przypominała mi trochę książkę „Wyścig śmierci” Maggie Stiefvater, ale wkrótce dało się zauważyć, że pomimo kilku podobieństw, pomysł Victorii Scott jest nieco bardziej dopracowany i dostarcza czytelnikowi o wiele więcej wrażeń. Losy Astrid z całą pewnością nie pozostawią nikogo obojętnym. W tej historii nie zabrakło zabawnych momentów, jak i chwil wzruszenia, do których koniecznie jest zaopatrzenie się w paczkę chusteczek. Zdarzały się również takie fragmenty, że nie mogłam oderwać się od tej pozycji choćby na chwilę i z ogromnym zaciekawieniem śledziłam losy Astrid oraz jej Tytana.

Najbardziej spodobał mi się sam wątek Tytanów, który został bardzo dobrze dopracowany. Te pół konie, pół maszyny są niezwykle fascynujące i bardzo się cieszę, że autorka poświęciła im tak wiele uwagi. Lektura tej książki jest niezwykle emocjonująca i czytelnik do ostatnich stron nie może przewidzieć, jak zakończy się cała ta historia. „Tytany” zmuszają nas do refleksji nad tym, jakie wartości są tak naprawdę najważniejsze w naszym życiu oraz jak ważną rolę odgrywa w naszym życiu rodzina. Dla mnie ta książka była niezwykłą przygodą, której na pewno tak szybko nie zapomnę. Jeśli jesteście gotowi na niezwykle niebezpieczne oraz chwilami brutalne starcie Tytanów, to koniecznie rozejrzyjcie się za najnowszą książką Victorii Scott! Polecam!

Astrid to nastolatka, której życie ostatnio legło w gruzach. Ojciec stracił pracę, matka nie może utrzymać rodziny, starsza siostra cały czas przebywa poza domem, w którym coraz częściej zaczynają wybuchać kłótnie. Krótko mówiąc: jej rodzina się rozpada. Żeby zdobyć szybie pieniądze ojciec, nie licząc się ze zdaniem bliskich, postanowił postawić wszystkie oszczędności w zakładach dotyczących wyścigów pół koni, pół maszyn. Te stworzenia pojawiły się w Detroit kilka lat temu i od tej pory są główną atrakcją miasta. Tytany od zawsze fascynowały Astrid. Była pod wrażeniem tego jak bardzo te półmechaniczne konie wydają się być prawdziwe. Dziewczyna od najmłodszych lat marzy, aby chociaż dotknąć jednego z nich, ale też ich nienawidzi... Gdy w końcu przychodzi nakaz eksmisji, Astrid nie może pozwolić na stratę domu i za wszelką cenę szuka odpowiedniego rozwiązania. Pewnego dnia los postanawia się do niej uśmiechnąć. Ma ona szanse wystartować na jednym z tytanów w derbach. Chociaż wyścigi często niosły z sobą ofiary śmiertelne, Astrid postanawia zaryzykować. Jest to dla niej nie tylko szansa na sławę, ale także na odbudowanie stosunków rodzinnych... Jak skończy się ta heroiczna walka o lepszą przyszłość?

Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i uważam je za całkowicie udane. Sięgając po tę książkę nie wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać, ale "Tytany" zdecydowanie przerosły moje oczekiwania.

Narracja jest pierwszoosobowa prowadzona z punktu widzenia głównej bohaterki - Astrid. Jak często możemy zauważyć główne bohaterki bywają bardzo denerwujące. Często po kilkanaście stron musimy czytać jak rozpaczają nad swoim losem, więc gdy dowiedziałam się, że Astrid jest w trudnej sytuacji finansowej już przygotowywałam się na kilometrowy monolog w tym stylu, ale ku mojemu zdziwieniu nic takiego nie miało miejsca. Oczywiście dziewczyna bardzo przejmowała się sytuacją swojej rodziny, nękały ją pewne wspomnienia z przeszłości, a także pojawiały się wątpliwości związane z wyścigiem. Mimo tego sądzę, że Astrid to naprawdę silna osoba. W przeciwieństwie do swojej starszej siostry (której nawiasem mówiąc nie interesowało nic poza swoim chłopakiem) postanowiła działać. Przekonała mnie do siebie swoją niezwykłą wolą walki i tym jak z wyścigu na wyścig zaczęła coraz bardziej zaprzyjaźniać się ze swoim tytanem - Skoblem. Była uzdolniona matematycznie, co bardzo przydało jej się na torze, a dzięki wsparciu swojej przyjaciółki i starego Gałgana była w stanie uwierzyć, że to wszystko naprawdę ma sens.

Autorka jednak nie przestaje zaskakiwać. Po ukończeniu czytania byłam dosłownie w szoku, ponieważ nie dopatrzyłam się nigdzie trójkąta miłosnego, a główny wątek miłosny, który zapowiadał się dość schematycznie i już zaczęłam przewidywać jego zakończenie, potoczył się w całkiem innym kierunku powodując u mnie jeszcze większe zdziwienie.

"Tytany" to także książka, w której nie brakuje humoru. Mimo trudnej sytuacji w jakiej znajduje się Astrid, niektóre wydarzenia i dialogi bohaterów były dość zabawne.

- Co ty wyprawisz, czubku?
- Moja najdroższa, nic ci nie jest? Widziałem jak upadłaś! - Nachyla się tak, że jego usta dotykają mojego ucha. - Uśmiech do kamer.

Muszę przyznać, że Scott zakończyła historię w bardzo fajny i co najważniejsze w nieprzesłodzony sposób. Książkę czytało się bardzo szybko i lekko. Opisy wyścigów były naprawdę emocjonujące i zdarzały się momenty, w których bardzo bałam się o los głównej bohaterki. "Tytany" to nie tylko książka przy której możemy miło spędzić czas, ale jest to także poruszająca opowieść o rodzinie, przyjaźni i dążeniu do celu, która potrafi dotrzeć do każdego czytelnika i skłonić go do refleksji.

Podsumowując "Tytany" to wspaniała historia pełna emocji, humoru i zwrotów akcji, przy której możecie odpocząć od schematycznych wątków miłosnych. Autorka nie przestaje zaskakiwać, dzięki czemu książkę czyta się z wielkim przejęciem, a niezwykle realistyczny świat w mgnieniu oka porywa do lektury.
Serdecznie polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu IUVI

http://zapoczytalna.blogspot.com/2016/09/tytany-victoria-scott.html

Z twórczością Victorii Scott po raz pierwszy spotkałam się podczas recenzowania dwóch tomów serii „Ogień i woda”. Jest to seria, która zajmuje wysokie miejsce na mojej czytelniczej liście. Dlatego podczas lektury „Tytanów” moje wymagania były bardzo duże. Liczyłam na to, że kolejny raz zostanę zachwycona i usatysfakcjonowana. Czy tak się stało? Zapraszam na recenzję.

Siedemnastoletnia Astrid mieszka w Detroit, gdzie ogromną sławą cieszą się wyścigi Tytanów, które są pół końmi, pół maszynami. Dziewczyna jest zafascynowana tym sportem i tymi maszynami. Od zawsze pragnęła, by dosiąść tego majestatycznego stwora, jednak podziw miesza się nienawiścią do tych pięknych maszyn, gdyż to właśnie przez zakłady w wyścigach jej rodzina już raz straciła dom, a kolejna wizja eksmisji wisi nad nimi niczym czarne chmury.
Niespodziewanie pojawia się szansa na to, by Astrid wystartowała na jednym z tytanów w derbach, w których nagrodą są dwa miliony dolarów. Zwycięstwo pozwoliłoby uratować rodzinę przed kolejną wyprowadzką i scalić ją na nowo, gdyż wszelkie niepowodzenia z każdym dniem oddalają rodziców oraz siostry od siebie. Czy Astrid ma jakąkolwiek szanse na zwycięstwo? Czy rodzinie uda się przetrwać? Astrid się nie podda, a wyścig okaże się heroiczną walką o lepsze jutro. Dla niej, jej rodziny oraz przyjaciół.

Victoria Scott mieszka w Filadelfii z mężem i córeczką. W szkole średniej była cheerleaderką i klasowym wesołkiem. Nie należy do osób nieśmiałych i uwielbia poznawać swoich czytelników.

Victoria Scott nie zawiodła, a wręcz, kolejny raz zachwyciła mnie swoją powieścią. „Tytany” to książka jakiej jeszcze nigdy nie czytałam. Więc to dla mnie ogromny plus, gdyż lubię czytać całkiem coś nowego i być zaskakiwana na każdym kroku, a w tej powieści autorka umiejętnie robiła to przez cały czas. Poznajemy siedemnastoletnią dziewczynę, która wszystko stawia na jedną kartę. Ten wyścig i wygrana w nim to dla jej rodziny być, albo nie być. To jedyne rozwiązanie finansowych i osobistych problemów.

Zapewniam Was też, że autorka nie skupiła się tylko na tych mechanicznych zwierzętach i na wyścigu. Książka jest wielowątkowa, a Victoria Scott w bardzo zgrabny sposób połączyła wszystko w całość. Wyścig to dla Astrid tylko środek do celu, najważniejsze w tej książce są uczucia między Astrid i jej rodziną, przyjaciółmi, a nawet Skoblem, który jest Tytanem innym niż wszystkie, jest po prostu wyjątkowy. Autorka pokazuje nam również jak zgubnym nałogiem jest hazard, który odbiera wszystko... i nie chodzi mi tu tylko o rzeczy materialne. Hazard potrafi rozbijać rodziny i pozbawia marzeń, które są ważne w życiu każdego człowieka.

W książce pojawiają się także miłostki, te duże i te mniejsze, powroty po latach, młodzieńcze zauroczenia. Uwierzcie mi, że ja, kobieta po trzydziestce jestem totalnie zauroczona tą książką, całą fabułą, bohaterami, a Skobel dostarczył mi wielu chwil radości oraz wzruszeń.

Styl autorki jest bardzo przyjemny i lekki w odbiorze i mimo, że twórczość Victorii Scott skierowana jest bardziej ku młodzieży, to pisze ona bardzo dojrzale, tak, że nawet starszy czytelnik odnajdzie coś dla siebie. Kolejnym plusem jest perfekcyjność oraz szczegółowość, dzięki czemu wszystko jest dopracowane tak, jak należy. Z wielką łatwością możemy sami stać się niemy bohaterami powieści, by podziwiać stalowe maszyny i obserwować śmiertelnie niebezpieczne wyścigi.

Bohaterowie są starannie dopracowani, nieprzerysowani. Są po prostu jak osoby z krwi i kości, a ich problemy, rozterki oraz radości są dla czytelnika wręcz namacalne. Łatwo nam się z nimi utożsamić, bo emocje jakie im towarzyszą nie są przekoloryzowane, są zdecydowanie prawdziwe. Strach, lęk, obawa... to wszystko każdy z nas zna.

Polecam Wam tę powieść z czystym sumieniem, a sama niecierpliwie wyczekuję kolejnej powieści autorki. Mam nadzieję, że długo nie będę musiała czekać.

"Tytany to wspaniała opowieść o rodzinie, przyjaźni i trudach dojrzałej i niedojrzałej miłości, którą czyta się w napięciu, śmiejąc się i wzruszając."

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu IUVI.

Recenzja również na: http://bookparadisebynatalia.blogspot.com


Żelazne maszyny, rodzina, przyjaciele, problemy z pieniędzmi, problemy w rodzinie.
Jeden wyścig, od którego zależy życie najbliższych osób.
Jedna szansa na spełnienie marzeń.
Jedna maszyna, inna niż wszystkie.
Czy uda się wygrać? Co planuje Astrid? Jak rozwiązać wszystkie problemy?

Tytany to pół konie, pół maszyny. Stworzone są do wyścigów. Te przerażające stwory ze stali, mają jednak coś w sobie. Coś, co przyciąga do nich Astrid - główną bohaterkę.
Astrid jest bardzo ciepłą postacią, która wzbudza sympatię. Od zawsze była zafascynowana Tytanami, uwielbiała je potajemnie oglądać. Jej najważniejszymi życiowymi wartościami jest rodzina oraz przyjaciele. Marzy o dotknięciu Tytana oraz wyścigu na jednym z nich.
Astrid ma przyjaciółkę Magnolię, która tak samo jako ona uwielbia żelazne stwory. Jej pasją jest tworzenie wyjątkowej biżuterii. W przyszłości chciałaby rozwijać swoją pasję, jednak tak samo jak jej przyjaciółka marzy o starcie na Tytanie.

Marzenia? Niektórzy powiedzą, że to głupota, inni w nie wierzą. Główne bohaterki uwierzyły w spełnienie swoich i kiedy na ich drodze stanął pewien staruszek, los chciał, że Astrid mogła startować na Tytanie. Od tego wyścigu zależy wszystko. Wszystkie karty zostały postawione.
Czy uda się wygrać wyścig? Jak potoczą się wydarzenia? Czy Astrid przeżyje ten morderczy galop?

" - Zrobiłam ją dziś rano. - Poprawia opaskę. - Muszę jeszcze naszyć na dole rządek cekinów.
- Nieee, żadnych cekinów.
-Nie?
-Nie.
Krzywi się.
- Co ty tam wiesz.
- Nic. Po prostu lubię cię wkurzać."

Wielki


e ogromne WOW. Nie spodziewałam się tak fantastycznej historii, która mnie wciągnęła od pierwszej strony. Brak zbędnych opisów, brak nudnych momentów, oryginalna fabuła, realni bohaterowie, czyli wszystko to, co uwielbiam w książkach.
Zatrzymajmy się na dłużej przy fabule. Zdecydowanie pani Scott rozwaliła system. Jest GENIUSZEM! Stworzyć tak niesamowitą i wyjątkową fabułę i zrobić z niej taką bombę, to jest naprawdę ogromny talent. Ma kobieta potencjał, zdecydowanie i w pełni go tutaj wykorzystała.
Bohaterowie są realni, nie irytują (i chwała autorce za to!), a nawet i głównych bohaterów można pokochać, a przede wszystkim Magnolię, która jest tak fantastycznie zakręconą dziewczyną, a Astrid jest taka swojska i pełna wigoru oraz podchodzi sceptycznie do świata, chociaż momentami zabłyśnie optymizmem - uwielbiam to.
Bardzo, ale to bardzo zafascynował mnie wątek miłosny, który pojawił się za połową książki. I bardzo dobrze, w końcu doczekałam się jakiejś książki, w której związki nie są na pierwszym planie.

Autorka przedstawiła książkę fenomenalnie. Czułam te wszystkie emocje, strach, adrenalina, jaką odczuwała Astrid podczas wyścigu. Zostało to bardzo dobrze przedstawione. Ja odczułam to podwójnie, ponieważ sama jeżdżę konno, no może i nie na metalowych stworach, ale podczas małych wyścigów czuć to wszystko, co czuła bohaterka. Jednak myślę, że każdy kto bierze udział w wyścigach jakichkolwiek, odczuje to tak samo silnie.
Ale nie tylko emocje Astrid są trafnie opisane, ale i to, co odczuwał Skobel.
Oficjalnie książka trafia na regał z ulubieńcami i nikomu jej nie oddam.

"Moja krew wrze. Oczy pieką. Mam wrażenie, że ciało samorzutnie stanie w płomieniach.
Ale Skobel jest spokojny, stoicki.
Dopóki nie rozsunie się startowa bramka.
Dopóki pistolet nie wystrzeli w naelektryzowane powietrze.
Wtedy mój Tytan eksploduje pode mną niczym wulkan."

Jednak mam pewne ALE... A mianowicie - za szybko rozpoczął się moment zdobycia przez Astrid Tytana oraz nauka jazdy na nim. Owszem, jest to książka, ale mi to przeszkadzało. Astrid nauczyła się jeździć w CZTERY dni. No kurczę, tutaj autorka strzeliła straszną gafę, ponieważ jest to niemożliwe do zrealizowania, ale w końcu to magia książek, więc przymykam oko.

" - Cholerka, Astrid. Wyglądasz w tej kiecce jak gorąca laska.
- Obrzydliwe. Sorry za tego trolla. Ale to prawda, wyglądasz totalnie oszałamiająco."

Scott powraca z czymś nowym i ekscytującym.
Autorka serii "Ogień i Woda" nie osiadła na laurach. Oddała w nasze dłonie książkę, która wciągnęła nie tylko mnie, ale również siostrę młodszą o jakieś 5 lat. To już coś mówi, a mianowicie, że "Tytany" wybijają się z utartego schematu.

Oczywiście, już słyszę głosy, które mówią: "ale ona jest taka a taka, a Katniss to była taka a taka". Zauważyłam, że faktycznie po premierze "Igrzysk śmierci" bohaterki książek fantastycznych dla młodzieży są porównywane, bardzo ostro i krytycznie, do Katniss Everdeen. Całkowicie to rozumiem, sama tak robię, ponieważ jest do czego porównywać.
Jednak powiem tak: trudno niektórych cech nie powielać, w końcu autorka tworzy książkę dla młodzieży, która siłą rzeczy ma pewne elementy charakteru uwypuklać, a inne wygładzać.
Nie czyni Astrid na siłę idealną. Nie. Po prostu nie robi z niej też idiotki i dziwoląga. Dziewczyna, jak każda z nas, jak każda czytelniczka, ma swoje wady i zalety. Nie jest też kopią innych książkowych bohaterek. Autorka uczyniła ją wyjątkową i oryginalną.
Osobą, która raczej nadaje kierunek niż się mu podporządkowuje.

Szybuje nad rozpadliną i przez ułamek sekundy wisimy w powietrzu, spoglądają w dół na tłum krzyczących twarzy. Spoglądając w dół na świat z naszego miejsca w niebie. Tu, wśród gwiazd, nie ma żadnego dźwięku. Jest tylko spokój i szczęście, i cudowna chwila, którą będę w sobie nosiła do śmierci.

Druga sprawa, która sprawiła, że moje serce urosło dla autorki. Mianowicie, w całej książce nie ma słowa o głupich, roztkliwiających, rozdzierających romansowych niepewnościach bohaterki. Jest ona, jej siła, determinacja i upór. Jest jej Tytan, przyjaciółka, Gałgan i rodzina. Nie ma przeklętego słowa o chłopcu, który sprawia, że dziewczyna traci głowę i nie wie, czego chce.
Czyni ją słabą i rozmamłaną.
Autorka wręcz kpi z nas w pewnym momencie, gdy, jak mogłoby się wydawać, już, już pcha Astrid w ramiona jakiegoś Alvaro. Na szczęście wszystko przyjmuje dość nieoczekiwany, ale jakże pożądany, obrót.

Książki Victorii Scott mają to do siebie, że czyta się je nie tylko szybko, ale również z wielkim oddaniem. Naprawdę, napisane są z wprawą i smakiem i choć tematyka nie jest może zbyt wzniosła, bo nie są to w końcu reportaż o głodzie, biedzie etc., to historia trafia do serca. Każdy z bohaterów wnosi do akcji coś nowego, nadaje jej niespodziewany bieg. To tak, jakby to postacie kształtowały kolejne strony, nie autorka. Samodzielne tworzą swoją przyszłość.
Wszystko jest przedstawione bardzo plastycznie i precyzyjnie, więc nie trudno wpaść w rytm i zniknąć dla świata.

Akcja jest bardzo wartka, w pewnym momencie wręcz pędzi niczym mustang, ale, w tym przypadku, nie mogę powiedzieć, żeby była to wada. Nie jest tak, że autorka okrada "Tytany" z walorów poprzez szybką akcję. Raczej je podkreśla i nie pozwala na znudzenie.
Ta książka ma poprawić humor, wzbudzić w młodych miłość do literatury i szacunek do pewnych podstawowych wartości. Te kilka punktów zalicza bez problemu.
Dodatkowo, na kilka godzin zapadamy się w świat, w którym z rozwianymi włosami pędzimy wśród pól na swoim Tytanie.

"Tytany" to naprawdę dobra, wartościowa książka. Nie powielająca schematów, tworzące nowe prądy i trzymająca w napięciu do samego końca. Potrafi zaskoczyć, wzruszyć i wywołać uśmiech. Może nie dla wszystkich grup wiekowych, ale młodzież, nastolatki na pewno się w niej zakochają. Mi podobała się bardzo.

Victoria Scott – autorka serii „Ogień i woda”, debiutowała cyklem o Dantem Walkerze, a obecnie pracuje nad dwiema powieściami: „Violet Grenade” i „Hear the Wolves”. Jej książki zostały przetłumaczone na trzynaście języków i otrzymały fantastyczne recenzje, m.in. od „Kirkus Reviews”, a Ogień i woda została nominowana w plebiscycie Książka Roku 2015 w kategorii Literatura młodzieżowa. Victoria mieszka w Filadelfii z mężem i córeczką. W szkole średniej była cheerleaderką i klasowym wesołkiem – krótko mówiąc, na pewno nie należy do osób nieśmiałych. Uwielbia poznawać swoich czytelników.*

Astrid uwielbia oglądać wyścigi tytanów – pół koni i pół maszyn. Pochodzi ona z biednej rodziny, więc nie stać jej na zakup jednego z nich. Pewnego dnia pojawia się szansa, by dosiadła tytana i wzięła udział w wyścigu, który jest szansą na lepszą przyszłość oraz spełnienie swoich najskrytszych marzeń. Czy prosta dziewczyna ma szansę wygrać?

Gdy dowiedziałem się, że wydawnictwo IUVI wyda tę książkę, nie mogłem doczekać się, aż ją przeczytam. Po znakomitej serii „Ogień i woda” oczekiwałem czegoś równie wspaniałego. Autorka mnie nie zawiodła. Tytany to kolejne dzieło, które musi stać się bestsellerem. Lekki, plastyczny i młodzieżowy, tj. luźny język, humor, bardzo ciekawy i świetnie wykonany pomysł, intrygi, dobrze wykreowani bohaterowie, ciekawe opisy, akcja trzymająca w napięciu, emocje… Na chwilę obecną jest to najlepszy utwór, jaki miałem okazję dotychczas przeczytać. Najbardziej spodobały mi się tytany oraz wyścigi.

Astrid to dziewczyna pochodząca z biednej rodziny. Ledwo wiążą koniec z końcem. Jest ona piękna, pomocna, inteligentna, silna, zdeterminowana, odważna, emocjonalna ma umysł ścisłowca,. Uwielbia oglądać wyścigi tytanów, gdyż chce je trochę zrozumieć, bo jak to jest możliwe, że pół maszyna, pół koń działa? Polubiłem ją od razu przede wszystkim za jej skromność. Victoria Scott bardzo dobrze ją wykreowała. Nie będę opisywał wszystkich bohaterów, gdyż przewija się ich dużo w całym utworze.

„Tytany” to nie jest dzieło, którego fabuła kręci się tylko i wyłącznie wokół derbów. Mamy tutaj problemy rodzinne, głównie córka-ojciec, siostra-siostra oraz ojciec-matka.

„Nie pozwól innym robić za ciebie tego, co możesz zrobić sam.”

Cała książka, a szczególnie końcówka, wywołała we mnie lawinę emocji. Czasem chciało mi się płakać, niekiedy cieszyć. Utwór ten pokazuje, iż trzeba dążyć do realizowania swoich marzeń, że do ich spełnienie na potrzeba góry pieniędzy, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, że niektórzy mają gorzej od nas… Powieść ta uczy i bawi.

Pojawia się również wątek miłosny, który nie zostaje jakoś bardzo rozwinięty, ponieważ nie jest on najważniejszy. I tak szczerze powiedziawszy cieszę się, że Victoria Scott się na nim nie skupiła, bo mogłaby wyjść z tego kolejna ckliwa i nudna książka miłosna.

Podsumowując: szczerze polecam wam ten utwór. Jeśli serię „Ogień i woda” przeczytaliście jednym tchem, to Tytany również powinniście szybko pochłonąć.

Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu IUVI.

Tytuł: „Tytany”
Tytuł oryginału: „Titans”
Autor: Victoria Scott
Wydawnictwo: IUVI
Korekta: Janina M. Nowak, Katarzyna Kolowca-Chmura
Projekt okładki: Tomasz Maroński
Wydanie: I
Oprawa: miękka (ze skrzydełkami)
Liczba stron: 334
Data wydania: 02.06.2016
ISBN: 978-83-7966-023-0

* Źródło – skrzydło książki.