Tuf wędrowiec (ebook)

Wcale nie odebrałem tej przesyłki, a ma status odebrana.

„Jestem ogromnym zwolennikiem życia. Sam je codziennie tworzę w komorach wzrostu i inkubatorach”.
Haviland Tuf – fizjognomiczne kuriozum, miłośnik kotów, osoba z zespołem Aspergera, drobny kupiec, wreszcie kapitan i jedyny członek załogi biowojennej jednostki operacyjnej Inżynierskiego Korpusu Ekologicznego Imperium Starej Ziemi „Arka”. Prorok nieszczęścia.
Tuf Wędrowiec to zbiór siedmiu opowiadań [a właściwie pięciu bo „Chleb i ryby”, „Repeta” i „Manna z nieba” to jedno opowiadanie podzielone na trzy części], którym głównym bohaterem jest tytułowy Tuf.
Daleka przyszłość, wszechświat jest gęsto zaludniony, podróże międzyplanetarne to pikuś. Całkowitym przypadkiem [czy aby na pewno?], drobny kupiec Tuf wchodzi w posiadanie starożytnej jednostki bojowej mogącej niszczyć lub tworzyć całe ekosystemy. Lekko wzgardzony przez innych kupiec, dostaje do ręki broń która może zmieniać całe światy. Ale nie jego.
Opowiadania w „Tufie Wędrowcu” są lekkie i bardzo przyjemne. Czyta się je dobrze, pióro pana Martina już trzydzieści lat temu było rewelacyjne. Bohaterowie poboczni nie są szablonowi, mają swoje racje, charakterystyczne zachowania, ciekawe spostrzeżenia.
Filozoficzne pytania, które nam zadaje każde opowiadanie [problem przeludnienia, konflikty religijne, wojny spowodowane nieprawidłową komunikacją] są stawiane w nienachalny, wręcz delikatny sposób, a Tuf poświęca ogrom czasu i pracy aby je rozwiązać – i przy okazji -wytłumaczyć nam ich sens.
Jeśli natrafiliście na negatywne opinie „Tufa Wędrowca”, które bezbłędnie punktują irytujące w tej książce rzeczy – to tak, inni recenzenci mają racje: opowiadania mają klasyczną konstrukcje, zwroty akcji nie są zbyt dynamiczne, a zakończenie jest bardzo przewidywalne. Sądzę jednak, że ci czytelnicy patrzą na to dzieło albo przez pryzmat megalomanistycznej „Gry o tron”, lub nie dostrzegają o czym naprawdę jest ta historia.
Irytujący, melancholijny, naiwny, nieco flegmatyczny Haviland gra tu główne skrzypce. Z nieco przerażającą powierzchownością, odtrącony i niezrozumiany dostaje do ręki dosłownie „boskie narzędzie”. Może wszystko- mścić się, zarabiać ogromne pieniądze, brać udział w intrygach, spiskach mogących zmienić układ sił we wszechświecie. On jednak na przekór zdrowemu (?) rozsądkowi bierze się do pracy. Zakłada przyciasny zakurzony uniform i bierze na swoje barki odpowiedzialność pomocy innym.
Wszystkie przygody i sytuację, w które wplątany jest Tuf są próbą dla jego charakteru. Każdy z nas powinien wyobrazić sobie co się z nami stanie gdy uzyskamy choć trochę władzy? Jak zmieni się nasze zachowanie gdy będziemy mógł więcej niż teraz? Haviland pokazuje nam, może w nieco irytujący sposób, że bez względu na wszystko warto być dobrym człowiekiem. I o tym właściwie jest „Tuf Wędrowiec”. O ogromnej próbie charakteru.
M. Orlinski