Trzej Maszkaronowie, czyli legendarna komedia (ebook)

Po uratowaniu Jawii, Lichockim należy się urlop. Na posterunku zostawiają wegewąpierza Radosława, strzygonia Bezmira i domownika Witka. Pilnowanie porządku powinno być proste, skoro wszyscy, którzy powinni zostać odesłani do Nawii, do niej wrócili. Rutynowy obchód, Trzech Maszkaronów, bo muszkieterami zwać się nie mogli, skoro „ani szpad, ani płaszczy, ani nawet muszkietów” nie mają, kończy się przyjemnym kontemplowaniem zapadającego zmierzchu. Problem tylko w tym, że owo kontemplowanie odbywa się na Kamieniu Nieszczęścia, a dotknięcie Kamienia Nieszczęścia, sprowadza na dotykającego biedę z nędzą. Mimo lekceważącego podejścia Radzia do sytuacji, że to „przecież to wszystko przesądy i legendy”. Bieda z Nędzą postanawiają pokazać Trzem Maszkaronom, co znaczą „legendy”. Trzej dzielni Maszkaronowie będą musieli się zmierzyć ze znanymi z legend postaciami i to bez pomocy Lichockich i najlepiej, przed ich powrotem z urlopu. Na szczęście mogą liczyć na pomoc wodników Miłomysła i Myślimira i topielicy Bogny, czyli SOS – Specjalny Oddział Stworów. Jak skończy się ta przygoda i czy uda się zagonić legendarne stwory do Nawii, zanim Lichoccy wrócą? „Trzej Maszkaronowie, czyli legendarna komedia”, to jak już sam tytuł sugeruje komedia, w której autor bierze na warsztat polskie legendy. Biedni Maszkaronowie muszą się mierzyć ze Smokiem, produkującym smog, Złotą Kaczką, którą dopadła bieda, Wandą, która ciągle nie chce Niemca, niezbyt rozgarniętym szewcem Skubą, Bazyliszkiem, a właściwie Bazylim Siekiem, Popielem, Białą Damą, Liczyrzepą i jeszcze kilkoma legendarnymi Osobnikami i nie tylko osobnikami. Piątkowski świetnie bawi się słowem, co czytelnicy mieli już możliwość zaobserwować w poprzednich tomach serii, zwłaszcza w „Wybranych”, gdzie mieliśmy już możliwość spotkania wodników, którzy mają wybitne umiejętności do przekręcania znaczenia słów i wprowadzania humoru. Jeśli chodzi o humor to w tym tomie, humoru czy to słownego, czy sytuacyjnego nie brakuje. Nawet poważny Bezmir błyska kilkoma oryginalnymi i niepozbawionymi humoru stwierdzeniami. Witek natomiast popisuje się erudycją, jak przystało na domowika, który przeczytał domową biblioteczkę, łącznie „z tymi okropnie nudnymi prawniczymi kodeksami”. Biedny Witek, oj biedny. Piątkowski udowadnia po raz kolejny, że świetnie czuje się zarówno w powieściach przygodowych z elementami grozy, scenach batalistycznych jak i lekkich komediach. Imponująca jest liczba legend, które zostają przywołane i osadzone we współczesnym świecie. Myślałam, że znam wszystkie legendy, a tu proszę o Kamieniu Nieszczęścia nie słyszałam, podobnie jak o Smoku Strachocie. Muszę uzupełnić braki w edukacji. Na kilka słów zasługują ilustracje Marty Żurawskiej, które idealnie obrazują i uzupełniają tekst. A jeśli ktoś, zamiast czytać, woli posłuchać, to niezawodny Wojciech Żołądkiewicz, fantastycznie zinterpretuje tekst. „Trzej Maszkaronowie, czyli legendarna komedia” to lektura w sam raz na poprawienie humoru, zwłaszcza że pogoda za oknem nie rozpieszcza, a do wakacji jeszcze trochę czasu, więc będzie trochę czasu, aby dokładnie poznać legendy i zaplanować wyjazd tropem Trzech Maszkaronów i Specjalnego Oddziału Stworów. Serdecznie polecam.

„Trzej Maszkaronowie, czyli legendarna komedia”, to siódma książka w dorobku znanego lubelskiego adwokata-pisarza Franciszka Marka Piątkowskiego. Tym razem bohaterami jego książki są Witek, Bezmir i Radosław, czyli trzej maszkaronowie. W związku z wyjazdem Lichockich na zasłużone zagraniczne wakacje, obowiązek pilnowania porządku w Lublinie spada na pomocników Widzącego, którzy jak nietrudno się domyślić, błyskawicznie popadają w wielkie tarapaty. W trakcie siedzenia na kamieniu nieszczęścia dopuszczają się znieważenia dwóch groźnych demonów Biedy i Nędzy, które w ramach ich ukarania sprowadzają na Jawię, iście „legendarną” apokalipsę. Na terenie całego kraju zaczynają grasować stwory i bohaterowie znani z polskich legend. W stolicy złota kaczka dokonuje napadów na parkometry i niewinnych przechodniów. W Krakowie Smog zatruwa atmosferę swoimi wyziewami, a pewien durny szewc przygotowuje broń masowej smoko-zagłady. Nie lepiej jest na Śląsku, gdzie Wirwidom próbuje wszelkimi sposobami uśpić swego brata Waligurę. Za to w Lublinie… tam to już w ogóle dzieją się cuda. Bohaterowie zmuszeni są toczyć nierówny bój z rozmaitymi potworami, niczym Kevin sam w domu z włamywaczami. W obliczu tej legendarnej apokalipsy trzej maszkaronowie wzywają na pomoc Specjalny Oddział Stworów. W jego skład wchodzą topielica Bogna i dwa „błyskotliwe” wodniki Myślomysł i Miłomysł. Wiadomo takich dwóch, jak ich trzech, nie ma ani jednego. Pod względem fabularnym, książka prezentuje się bardzo dobrze. Autor sprawnie wprowadza do swojej książki elementy humorystyczne, jak i anegdoty dotyczące współczesnej nam rzeczywistości. Najbardziej barwnym elementem książki były dla mnie dialogi i słowne potyczki prowadzone między bohaterami a wodnikami (org. „Serwerownia. Nieupoważnionym wstęp wzbroniony”, wersja wodników „Serowarnia. Niepuważnym wstęp wzbroniony”). Na uznanie zasługują również ilustracje pędzla Marty Żurawskiej, które idealnie obrazują i uzupełniają tekst książki. Jedynym mankamentem historii w mojej opinii jest do pewnego stopnia jej schematyczność. Brakowało też antagonisty, który w toku całej historii przeszkadzałby bohaterom w ratowaniu świata.

rewelacyjna książka. świetny pomysł z wykorzystaniem naszych polskich legend. genialna komedia na poprawę humoru