Throes of Joy in the Jaws of Defeatism (CD)

To była najdłuższa przerwa między płytami w ich karierze, ale odrodzony Napalm Death emanuje teraz atmosferą wściekłości bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Bardzo mocny powrót do korzeni! Może nie jest to taka surowizna jak pamiętny debiut "Scum", ale ten album naprawdę mocno mnie zaskoczył! Jest tu sporo pierwotnego hardcore'a, troszkę nawet industrialu, dużo death/grindu, co nie powinno dziwić, ale jest też to wszystko podane w takim odjechanym, zakręconym, chorobliwym sosie, co odróżnia tę płytę Napalmów od kilku poprzednich krążków. Najbardziej eksperymentalna muza od Brytyjczyków. Eksperymentalne granie, o tak, ale wciąż zaskakująco spójne. Pierwsze cztery utwory to klasyczne, brutalne Napalm Death XXI wieku, ukazujące ślady dotychczasowej muzycznej eksploracji. Sprawy zaczynają się zmieniać w 5. numerze „Joie De Ne Pas Vivre”, na którym brwi słuchaczy unoszą się, a oczy rozszerzają. ;) Ten upiorny, industrialny wałek - z zapadającą w pamięć atmosferą, brakiem melodii i niesamowicie szyderczym występem Barneya - jest uderzająco podobny do klimatu "Hosannas From The Basements Of Hell" Killing Joke. Wspominając Killing Joke, nie jest tajemnicą, że Barney jest fanem - w ten sposób otrzymujemy utwór taki jak „Amoral”, który równie dobrze mógłby być napisany przez samego Jaza Colemana. To niezwykły materiał, który po raz kolejny przesuwa granice grindcore'u. Jakość produkcji jest znakomita, z bębnami Danny'ego, które brzmią o wiele bardziej precyzyjnie w blastach niż na kilku poprzednich LP, a gitara Mitcha zachowuje ten niezwykle tłusty, masywny ton. Napalm Death to już nie tylko fenomenalny zespół, ale skarb narodowy Wielkiej Brytanii, a Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism to szczyt ich osiągnięć. Jak dotąd. Może to zabrzmi jak bluźnierstwo, ale to jeden z najlepszych albumów Napalm Death! Kto by pomyślał, że tak dowalą mając już przeszło 50 wiosen na karku... ;))

Dobra płyta. Wiadomo jest to Grindcore i nie jest to muzyka dla każdego, ale słychać, że zespół ma talent to dobrych riffów i melodii. Są spokojniejsze fragmenty, gdzie słychać inspirację np. Killing Joke. Dobra płyta dobrego zespołu i tyle.

Kolejny świetny album Napalm kapitalne brzmienie'dlamnie po prostu the Best! fakt trzeba w tym siedzieć ponieważ jest to muza dla prawdziwych grindcorowcow. Kto nie lubi-nie zrozumie. Brawo Napalm!!! płyta na szóstkę z plusem.

Bardzo dobry album. Zdecydowanie przebija 2 ostatnie wydawnictwa Napalmów.

Rozbite pudełko

Super