The Violet Flame (CD)

Bardzo ładna muzyka polecam.

Jak zawsze na 5

Żeby napisać recenzję odświeżyłem sobie nieco dyskografię Erasure. Zabieg na kilka dni, ale opłacało się. Na jego podstawie z pełną odpowiedzialnością mogę napisać, że to dobra płyta dla…. marzycieli, choć… ale o tym za chwilę.

Album nie jest zbyt szybki (jeśli można w ogóle napisać tak o płycie zespołu electro-popowego) który to błąd z płyty na płytę popełnia ostatnio np.: Pet Shop Boys, z dobrego danceowego popu wkraczając na nowoczesny parkiet, tworząc karykaturę siebie, a zapominając o dobrej muzyce.

Początek płyty jest żywy i zaskakujący, bo prawie popowy („Dead of night” i „Elevation”) – i dobrze. Tak trzymać! Niestety już od utworu nr 3 muzyka zaczyna się nudzić („Reason” i „Promises”) wchodzić w utartą elektronikę, a ta jeśli nie jest przebojowa, a zawiera przeciętny refren, ulatuje gdzieś mimo uszu. Konkurencja radiowa wszak duża i zbyt podobna. Zbyt słyszalna automatyka zagłusza rdzeń, no chyba, że to celowy zabieg, gdy brakuje pomysłu na refren. Nie jest źle, ale przecież Erasure to elektro-potega, a nie debiutant. Oczeukjemy więcej.

I gdy już chwytamy pilota do przełączenia dalej, trafiany na utwór nr 5 („Be the one”) - nie za szybki, wręcz balladowy, znów celujący bardziej w pop, orzeźwiający. Ktoś, kto układał kolejność piosenek miał świadomość jak wciąż zachęcać słuchacza. Brawo.

Potem znów przerwa na wypełniacze i przeciętność. („Sacred” i „Under the wave”) Niby to zaproszenie na parkiet, ale ponownie ulatuje gdzieś Erasure z lat 80/90 i czasami aż szkoda, że tak dobry głos śpiewa tak średnie utwory. Tą drogą dochodzimy do „Smoke and mirrors” podobne, ale pełne niepokoju - na pewno jednak jakieś!

Pierwszy krążek kończy „Paradise” – wg mnie jeden z ciekawszych utworów nawiązujący do początku albumu i „Stayed a little late tonight” z wyraźnie zaznaczonymi partiami klawiszowymi, ale wciąż tym samym, podobnym automatem perkusyjnym. Zmarnowany pomysł na dobry koniec.

Głos wokalisty niezmienny od lat. Brzytwa! I o ile w studiu zrobimy wszystko, tak na żywo udawanie odpada - patrz wersja dwupłytowa, ale kilku największych przebojów grupy w wersjach live na płytce nr 2 musicie posłuchać już sami.

Album jest optymistyczny, romantyczny, do jesiennego rozmarzenia się, na dalekie wyprawy rowerem. Gdy zamykamy oczy – latamy.

Czy to jednak wydawnictwo tylko dla fanów grupy? W większości, ale nie tylko. Jest w nim coś, co zainteresuje nowych. Może będzie to jedynie kilka nut czy fraza, tylko czy po tylu latach to i tak nie sukces? Zapraszam do słuchawek i marzenia z płomieniami od Erasure.

Jak zobaczyłem tę płytę w empiku to przecierałem oczy ze zdumienia, widziałem albumy tego zespołu u swoich rodziców i już miałem dla nich fantastyczny prezent na rocznicę ślubu. Teraz często podsłuchuję te wspaniałe kawałki jak rodzice włączają te płytę i muszę powiedzieć, że to bardzo klimatyczna i wspaniała płyta dla każdego pokolenia. Super.

Erasure to tytani brzmienia muzyki elektronicznej. Od lat grają na całkiem dobrym poziomie i taki też jest ich najnowszy album. Kompozycje, które brzmieniowo są tak typowe dla nich, mając jednocześnie w sobie pewną świeżość charakterstyczną dla współczesnego brzmienia.

No cóż, Erasure pokazuje że wielkie płyty są dla nich nieosiągalne. Ale ledwo dobre - czemu nie. Mamy tego kolejny przykład.
W porównaniu do np. Pet Shop Boys, którzy kombinują na różnych frontach swojego artyzmu - Erasure to tylko rzemieślnicy.
Ale i tak, nie jest źle.