The Man Machine (CD)

Na tej płycie - stosownie do tytułu - udało się muzykom Kraftwerk osiągnąć ideał mechanicznego, futurystycznego brzmienia. Sześć prezentowanych tu utworów zostało opracowanych oszczędniej aniżeli kompozycje z wcześniejszych albumów - instrumentacje nie brzmią jednak ubożej, tylko przestrzenniej; słuchacz przywiązany do takich płyt jak Kraftwerk 1 czy - zwłaszcza - Radioaktivitat może tylko dziwić się, iż muzyka Kraftwerk została do tego stopnia wyczyszczona z niemuzycznych, pozamelodycznych brzmieniowych nieregularności. Die Roboter to znakomite otwarcie albumu: oparty na chwytliwym motywie i monotonnym rytmie utwór z partiami wokalnymi zdeformowanymi przez vocoder. Ciekawostkę stanowi fakt, iż charakterystyczny dźwięk rozpoczynający ten utwór został wsamplowany w mało znany, pochodzący z 1989 roku, remiks utworu Everything Counts Depeche Mode oraz… w przeróbkę Das Modell wykonywaną przez francuską piosenkarkę RoBERT. Spacelab i Metropolis to świetne, dynamiczne utwory zbudowane na wyrazistych, minimalistycznych syntezatorowych riffach i ostinatach - tu partie wokalne zostały potraktowane tylko w charakterze ozdobnika, zakłócając od czasu do czasu czysto instrumentalny porządek. Tak samo jest w tytułowej kompozycji, w której syntezatorowe chmury przesuwają się na tle "złamanego" rytmu. Głos pełni tu po prostu rolę dodatkowego instrumentu, artykułując we wszystkich trzech wymienionych utworach jako jedyne słowa tylko tytuły tych utworów (grupa powraca więc do takiego traktowania głosu, jakim rozpoczęła wykorzystywanie wokalu - mowa o Ananas Symphonie z lp. Ralf und Florian). Neonlicht to nocny spacer po mieście zabarwionym przez kołyszące się światła neonów. Obraz ten zostaje znakomicie odmalowany przez rzęsisty deszcz syntezatorowych iskier, układający się w coraz to inne struktury na tle posuwistego, hipnotycznego rytmu i pogodnego, wciąż odnawiającego się ostinata. To już właściwie regularna piosenka z tradycyjnie brzmiącymi zwrotkami - ale i tak najbardziej "szablonowa" a przy tym najpopularniejsza piosenka to Das Modell. Jest w tym utworze coś, co sprawia, że mimo programowej prostoty i niemal "nachalnej" melodyki można słuchać go wciąż od nowa. Czy tajemnica leży w brzmieniu instrumentów, czy w nośności i ponadczasowości genialnego w swej prostocie tematu melodycznego, tego nie wiem - ważne, że utworu tego, podobnie jak całej płyty, słucha się po upływie blisko 30 (!) lat znakomicie i świeżo...