The Last Stand (CD)

Nie jestem fanem Sabatonu. A może raczej nie byłem? To moja pierwsza płyta tego zespołu. Co ciekawe najpierw byłem na ich koncercie a potem kupiłem płytę. Muszę przyznać, że nie jestem rozczarowany, choć płyta wymaga wsłuchania się. Wsłuchania w riffy, melodię i teksty. Pierwsze wrażenie - utwory wydają się być bardzo do siebie podobne. Skomponowane w podobnym stylu, mało zróżnicowane. Dopiero po dłuższym słuchaniu i dobrym zrozumieniu tekstów zaczyna się czuć ich odmienność. Jak dla mnie płyta ma charakter produkcji koncepcyjnej - podporządkowanej głównemu tematowi, na który rozpisane są wariacje, zarówno w warstwie muzycznej, jak i tekstowej. Z jednej strony to może być męczące - z drugiej odkrywcze i pobudzające. Zaznaczam, że nie znam wcześniejszych płyt Sabatonu. Ta zrobiła na mnie wrażenie całkiem niezłe. Nie powiem, że powala na kolana, bo tak nie jest. Jest dobra. Wyróżnia się na tle innych power metalowych zespołów, głównie tematyką. Cóż, czas na podsumowanie - muzycznie, jak dla mnie typowe skandynawskie granie, zarówno w zakresie konstrukcji utworów, techniki grania jak linii melodycznych. Tekstowo - coś całkiem nowego, fascynującego i inspirującego. Wokalnie - Joakim Broden jest fantastyczny - na żywo śpiewa znakomicie, i co nie dziwi, na płycie także. Trochę męczące jest dość monotonne frazowanie i schemat - wers i chóralny refren. Niemniej płyta ma swoje bardzo silne plusy, kawałki dla których warto ją mieć: "Rorke's Drift", "The Last Stand", "Hill 3234" no i "Shiroyama". Całości słucha się naprawdę dobrze. Fani Sabatonu pewnie będą zachwyceni. Słuchacze tacy jak ja, wychowani na metalu hard rocku lat 70' i 80' nie zawiodą się, choć będą musieli włożyć trochę wysiłku, by zrozumieć koncepcje Joakima Brodena. Myślę, że warto.

Szwedzki Sabaton z nieznanego nikomu zespołu stał się jedną z najbardziej dochodowych marek w niemieckim Nuclear Blast.
Wszystko stało się w przeciągu zaledwie kilku lat.
Nie dziwi mnie to, bo jak na zespół metalowy ich muzyka jest bardzo przebojowa i melodyjna.
W połączeniu z dość modną ostatnimi czasy tematyką historyczno-patriotyczną stanowi smakowity kąsek nawet dla przeciętnego słuchacza stroniącego zazwyczaj od cięższych brzmień.
Jest 2016 rok, jest nowa płyta i nowa trasa koncertowa.
Co do samej muzyki, w zasadzie nie ma się do czego przyczepić.
Świetna produkcja Petera Tägtgrena sprawia, że całość brzmi bardzo, naprawdę bardzo dobrze.
Jeśli ktoś zdążył już polubić Sabaton to ten krążek na pewno nic w tym lubieniu nie namiesza.
To nadal kawał solidnego heavy / power metalu z fajnymi melodiami, epickimi refrenami i całą masą świetnych solówek.
Nikt przecież nie oczekuje od nich nagłego eksperymentowania, progresywności i innych zabiegów, dzięki którym można rozwinąć skrzydła, ale można równie dobrze stracić wielu fanów.
Mądry wie co wybrać ;)

Jedna z najlepszych płyt "Sabatonu". Zawiera garść ich niezapomnianych przebojów takich jak "The Last Stand" lub "Shiroyama", czy "Winged Hussars". Prawdziwa uczta dla każdego miłośnika historii i/lub powermetalu.

Płyta skierowana do odbiorców lubiących teksty - chwała bohaterom - i mocny, mroczny głos wokalisty. Odbiór muzyki coraz lepszy w miarę kolejnych odsłuchań. Polecam.

Przypomina początkowe płyty takie jak "Primo Victoria" i trzyma poziom. Dobry kawał muzyki który w dodatku może nauczyć historii.

Płyta ciekawa niektóre utwory jak by w innym brzmieniu niż te które znałem z poprzednich płyt.Polecam warta posłuchania.

Album polecam jak najbardziej jest świetny .Jeżeli ktoś słucha ten typ muzyki lub jest fanem tego zespołu musi go mieć.

Sabaton w całej krasie. Muzyka dobra jako tło do rodzinnego wypadu jak i słuchania w komunikacji miejskiej.

Płyta rewelacyjna. Po przesłuchaniu mam niedosyt. Troche za krótka ale jednak treściwa. Oby było tak dalej.

Płyta muzyczna bardzo fajna do posłuchania dal tych co lubią mocne brzmienie..Przesyłka jej szybka.Polecam