Ten moment (CD)

No i takie powroty to mi się podobają! Bardzo zgrabna jak na obecne czasy płyta, z nad wyraz spójnym materiałem. Oddanie sterów produkcji Peździe i Leniartowi dało w rezultacie fajnie zmiksowaną, pełną elektronicznych smaczków mieszanką pop-rocka. Myślę, że decyzja o pójściu w stronę brzmień z syntezatora i laptopa była mądra - moim skromnym zdaniem rockowe "łojenie" Edyty z lat 90-tych dziś by się chyba nie obroniło, a na pewno nie pomogłoby jej zdobyć nowych, młodszych fanów. Każdy z utworów jest smakowicie "podrasowany" a to elektronicznym beatem we wstępie, a to przestrzennymi ścianami dźwięków, które stanowią tło dla gitar i głosu Edyty. Jeśli mógłbym mieć zarzuty, to tylko do tego, że niektóre utwory wydają się jakby niedokończone - rozpoczęte, poprowadzone i nagle po 2 minutach piosenka kończy się bez puenty, bez jakiegoś zamknięcia... (tak jest np. w "Brawo, Syzyf!"). Na szczęście w większości utworów słyszymy zręczne, choć oszczędne w słowach - to nie jest album "przegadany" - teksty, najczęściej dotyczące uczuć ('thecureowsko" mroczna "Lovesong"), odmiany życia (hipnotyczne "Monstrum" ze wzruszającym finałowym wyznaniem), ważnego momentu zwrotnego ("Ten moment" oczywiście!). Oprócz tego są jeszcze rozważania o zepsuciu świata i ludzi ("Widzimy się i tak") czy wszechobecnej miałkości i płytkości obecnej (pop)kultury (singlowy "cYRK" z riffem przypominającym mi nieco "Satisfaction" Rolling Stonesów). Znalazła się na tym krążku nawet "eko-dyskotekowa" piosenka "Kpt. L.J." z tekstem o poszukiwaniu nowych światów na pokładzie statku kosmicznego, bo zasoby ziemi zostały wyczerpane. Moje "hity" tego albumu (w kolejności tracklisty) to: "Lovesong", "Kpt. L.J.", "cYRK", "Monstrum" i oczywiście - jakże by inaczej - "Ten moment", z beatlesowsko-tearsforfearowskim nastrojem (mam nadzieję, że nie popełniłem jakiegoś świętokradztwa tym porównaniem). W miałkości i płytkości obecnej popkultury muzycznej w Polsce - polecam!

Must have dla miłośników Edyty Bartosiewicz. Dobrze znany głos w pięknych nowych piosenkach, ciekawych aranżacjach. Czekaliśmy długo, ale było warto! Płyta do słuchania na lata, bo się nie znudzi.

Warto było czekać. Płyta bardzo dobra. Pięknie zagrana i zaśpiewana.

Plus dla Edyty za obranie ciekawego kierunki i nie pójście utartymi schematami. Płyta ma świetne ,brudne i surowe brzmienie. Zmiana jak najbardziej pozytywna. Zdecydowanie dalszy krok od płyty Renovatio. Niestety mały niedosyt po tym albumie. Dziewięć utworów po 7 latach niestety nie satysfakcjonuje. Wydanie płyty pod względem fizycznym nie robi zbyt dobrego wrażenia. Człowiek ma wrażenie ,że płyta jest wydana jako dodatek do gazety. Zwykłe tekturowe opakowanie,które na domowej płytotece jest ledwo widoczne. Jednakże płyta zdecydowanie warta słuchania.

Wspaniała. Często słucham. Jest mądra, czasami melancholijna i świetnie dobrana tekstowo iakustycznie do naszych czasów. Inna niż dotychczasowe. Przebojowe są z pewnością dwa utwory.

Edzia w swoim najlepszym (jak zawsze), tym, razem bardziej elektronicznym wydaniu. Daje 8/10.

Płyta inna, wyjątkowa, słucham w kółko. Wrażliwość Edyty jest dla mnie w punk!

Duże rozczarowanie, niestety. Z dziewięciu utworów jak dla mnie słuchalne są tylko trzy: "Lovesong", "Cichy Zabójca" i "Ten Moment". Reszta to ciągnące się w nieskończoność smętne muzyczne eksperymenty. Ani muzycznie ani tekstowo ta płyta niestety nie powala. Zdecydowanie nie warto było czekać osiem lat. "Renovatio" było jeszcze w miarę znośną płytą ale też odstającą od poprzednich. Wydaje mi się, że muzycznie Pani Edyta nie ma już za wiele do powiedzenia. Wielka szkoda.

Świetna płyta. Dużo w niej przestrzeni, oddechu, szerszego kontekstu... Warto było czekać.

Wszystko na czasie. Muzyka i słowa.