Tajemnica Iny (okładka  miękka, wyd. 10.2020)

Cudowna opowieść o cudownej kobiecie. W Starym Kinie pan Janicki zachwycał się Iną Benitą kiedy wymawiał jej imię miałam ciarki. Rewelacja

Liczylam na cos innego, ale ciekawe

Dziś przychodzę do Was z recenzją niezwykłej książki, bo inaczej o „Tajemnicy Iny” Cezarego Harasimowicza napisać nie sposób. Biografia wybitnej gwiazdy przedwojennego kina jest dla autora punktem wyjścia do snucia opowieści o świecie którego już nie ma i który przez nas, współczesnych, został zapamiętany jako romantyczny miraż. Cezary Harasimowicza pisząc o Inie Benicie nie pozbawia nas owej poetyki przedwojennej i wojennej rzeczywistości, a wręcz przeciwnie. Życiorys aktorki poznajemy przez pryzmat młodego człowieka, Jurka, który żyjąc w okupowanej Warszawie jest, jak wielu młodych ludzi tego okresu, członkiem ruchu oporu. Pewnego dnia dostaje rozkaz zlikwidowania Iny. Zgodnie z treścią wyroku aktorka jest winna dopuszczenia się zdrady ojczyzny i musi ponieść za to najwyższy wymiar kary. Tylko czy na pewno prawda jest taka jak głosi uzasadnienie treść wyroku? Ina Benita jest dla Jurka jego wielką, platoniczną miłością i młody mężczyzna postanawia za wszelką cenę dowieść jej niewinności i ocalić przed śmiercią. Kiedy pewnego grudniowego wieczoru Jurek zamienia strzał, który ma zakończyć życie artystki, na autograf złożony na kartce z zapisanym rozkazem jej likwidacji przypieczętowuje w ten sposób swój przyszły los. Od tego momentu, Jurek, będąc jednocześnie samozwańczym adwokatem aktorki, sam staje się zdrajcą i dezerterem. A kim tak naprawdę jest Ina? Ciemnowłosa piękność, która przefarbowała włosy na platynowy blond jest od lat posądzana o żydowskie korzenie. Pochodzenie, które, w przedwojennej Warszawie nie stanowiło powodu do chluby, w czasie okupacji tworzy śmiertelne zagrożeniem. Życie aktorki od zawsze pełne jest skrajności. Kobieta oddana jest swojemu ojcu i do późnej starości otacza go czułością i opieką, a jednocześnie nie potrafi obdarzyć dozgonną miłością żadnego ze spotkanych na swojej drodze mężczyzn. Buduje barykady i wspiera mieszkańców stolicy podczas hitlerowskiej napaści na Polskę w 39 roku podejmując jednocześnie pracę w bojkotowanym przez Polaków i zarządzanym przez okupanta teatrze. Trafia na Pawiak, gdzie przychodzi na świat jej syn, owoc miłości do oficera wermachtu. Jaka jest więc prawda o Inie Benicie? ✨ Książka Cezarego Harasimowicza „Tajemnica Iny” to historia o czasach zagłady i terroru, w których, pomimo wszechobecnego strachu, główny bohater z narażeniem życia pielęgnuje coś tak eterycznego jak nierealne uczucie do kobiety, którą zna jedynie z kinowego ekranu. To również opowieść o Warszawie. Mieście, którego przedwojenne oblicze, pełne splendoru i blichtru, tętniące życiem kulturalnym, wypełnionym premierami kinowymi i teatralnymi zmienia się wraz z wybuchem wojny. Mieście, które kona na oczach jego mieszkańców i któremu dzięki nim udaje się przeżyć. ✨ I wreszcie, co warto podkreślić, to książka napisana pięknym, polskim językiem, która operuje świetnymi dialogami, zawierającymi elementy gwary warszawskiej, mająca doskonale sportretowane postacie, plastyczne opisy miejsc. Dla mnie „Tajemnica Iny” to prawdziwa perełka wśród książek, które udało mi się przeczytać i z którymi miałam przyjemność zetknąć się w tym roku.

Cezary Harasimowicz Tajemnica Iny " Ostrożnie wyjąłem linijkę z teczki. Odwróciłem okładkę na lewą stronę. Przyłożyłem linijkę do krańca kartki, ciasno przy zszywkach. Ująłem w dwa palce stronicę. Oderwałem kartkę, jednocześnie wydając z siebie głośne kaszlnięcie, by zagłuszyć dźwięk przedartego papieru. Błyskawicznie wrzuciłem linijkę i fotografię do teczki. Ina Benita była już moja." Ina Benita przedwojenna polska aktorka filmowa i teatralna. Utalentowana, niezwykle kochliwa, kilka razy wychodziła za mąż, podczas wojny współpracowała z ZWZ AK, będąc jednocześnie oskarżona o kolaborację z Niemcami, w związku z oficerem Wehrmachtu, więziona na Pawiaku urodziła syna. Po Powstaniu Warszawskim słuch o niej zaginął, dopiero po latach okazało się, że zamieszkała w Stanach Zjednoczonych. Jej życiorys mógłby posłużyć do napisania niejednej książki bądź scenariusza jakiegoś kasowego filmu. Jerzy, narrator opowiadanej historii, młody chłopak, zakochany platonicznie w swojej muzie, marzący o tym, żeby zostać pisarzem, który pewnego dnia dostaje wojskowy rozkaz zabicia oskarżonej o współpracę z Niemcami Iny Benity. Jego niewykonanie pociągnie za sobą szereg nieszczęśliwych zdarzeń w życiu obojga bohaterów. Ina jest dla Jerzego młodzieńczym zauroczeniem, namiastką lepszego świata, będzie podążać za nią jak Anioł Stróż, którego celem jest stanie na straży i ochrona swojej muzy. I jest jeszcze jeden niezwykle ważny bohater, doskonale sportretowany, z najmniejszymi szczegółami, będący tłem tej snutej przez autora opowieści - Warszawa, najpierw przedwojenna, z teatrami, kinami, życiem kulturalnym, potem już ta trawiona wojną. Miasto, w którym, żeby przeżyć lub zapewnić życie innym, trzeba było walczyć dosłownie i w przenośni, w której nie było już pewnego jutra, a tragiczne losy jej mieszkańców Polaków i Żydów, przelana krew, po latach wypełniły podręczniki historii. Tajemnica Iny niezwykle mocno działa na wyobraźnię czytelnika, to historia opowiadana za pomocą obrazów, prawdziwych losów wojennego miasta, ale również będących narratorską kreacją, dźwięków nuconych szlagierów, słów recytowanych wierszy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Przeplatają się w niej dzieje osób, które naprawdę istniały ze świetnie napisanymi postaciami fikcyjnymi, a trwająca w tle opowiadanej historii wojna poraża swoją prawdziwością. W każdej napisanej scenie wyczuwalne jest dobre pióro scenarzysty i autora Cezarego Harasimowicza, który posługując się słowami, buduje emocje, kreśli bogatą charakterystykę postaci, także tych drugoplanowych, tło opowieści o tajemniczej Inie i zakochanym w niej bez pamięci mężczyźnie. Tajemnica Iny jest jak świetny film, w którym po ostatniej scenie, kiedy już pojawiają się napisy końcowe i zapala światło, widz będący pod jego wrażeniem, długo pozostanie zamyślony i nadal będzie wpatrywał się w ekran. Polecam bardzo. Agata Tuszyńska przypomniała kiedyś czytelnikowi Wierę Gran, a teraz Cezary Harasimowicz wydobywa z zapomnienia Inę Benitę.

Ina Benita była jedną z ciekawszych osobistości wśród artystów XX-lecia międzywojennego. Bez wątpienia była wyjątkową kobietą i aktorką choć jej życie od zawsze było owiane tajemnicą. Do niedawna tajemnicza była także jej działalność w czasie wojny oraz to, co działo się z nią po wojnie. Cezary Harasimowicz w swojej książce odświeża losy Iny, ratuję jej postać od zapomnienia. To taka powieść z nutą nostalgii... Cała historia opowiedziana jest przez Jerzego - żołnierza AK, który w przeszłości był wielkim fanem Iny. Główny bohater otrzymuje rozkaz zlikwidowania gwiazdy i nie może pogodzić się z wyrokiem jaki na nią wydano. Z drugiej strony doskonale zdaje sobie sprawę, jak poważne jest jego zadanie. Od tego momentu będzie prowadził osobistą walkę ze swoimi myślami i wyobrażeniami. Czytelnik śledzi jego poczynania, rozterki, prywatne dramaty, obserwuje jego zachowanie i sposób postępowania. To właśnie z perspektywy Jerzego dowiadujemy się o Inie i jej życiu.