Szron (okładka  miękka)

Tomik wierszy Iwony Suwały „SZRON” to najnowsze wiersze napisane w latach 2016-2021, autorka jest członkiem STOWARZYSZENIA PISARZY POLSKICH Oddział Śląski w Katowicach.

„Tomik został rozpisany na pory roku, ale są to mniej lub bardziej subtelne opisy zmian doświadczanych przez podmiot liryczny zgodnie ze zmieniającymi się cyklami. Rok według Vivaldiego jest utworem na poły kulminacyjnym, dosłownym, a jednak pokazującym, że w twórczości Iwony Suwały wszystko ma swój prywatny przebieg: pod koniec lata zamarzają słowa, jesień jest nosicielką życia, zaś wiosna śmierci...

Ten osobisty cykl pór roku – przejścia przez wszystkie – jest silniejszym uczuciem niż to, które ewokuje natura.

Bohaterkami tomu są kobiety. W różnym wieku i na różnych etapach życia. Ukazane w wierszach i na fotografiach. Kobiety rozumiejące siebie i innych. Kobiety dojrzałe, a nawet dojrzewające za innych.

Autorka po śmierci babci, otrzymuje pióro, którym pisze niewidzialne listy-wiersze. Zdjęcie wilczycy wplecione w te utwory tylko utwierdza nas w wiedzy, jak ważną rolę pełnią kobiety w procesie inicjacji w życie.

Zdjęcie chaty pokrytej strzechą to koda do Serca, zaś pejzaż, w który została wpisana - nawiązuje już do górskiego spotkania z siostrą, dla której teraz ona jest przewodniczką. Obrazowanie wiersza nawiązuje do górskiego krajobrazu, oddaje rytm wędrówki i odpoczynku na polanie, wędrówki – mimo łez – w głąb siebie.

Tom zamyka zdjęcie dziewczyny na plaży lekko zasłaniającej usta szalem, która po lekcji płynącej z doświadczenia tego tomu już wie, że może mówić własnym głosem, choć jeszcze z niepokojem.

Szron to zjawisko, które przeczuwamy, na które polujemy, by uchwycić te rzadkie, lecz zawsze piękne malarsko, chwile. Szron to obrazy i słowa pokazane w zimowym lustrze. Wy- smakowanym, subtelnym, chłodnym, pozbawionym ruchu, przepełnionym emocjami zatrzymanymi w pół gestu, w pół słowa. I tymi, które wybrzmiewają do końca, jak te o babci i skierowane do siostry. Rodzącymi nadzieję na przedostanie się na drugą wiosenną stronę lustra.”
Cytat z recenzji wewnętrznej Beaty Anny Symołon.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.