Światło między oceanami (okładka  miękka, wyd. 11.2020)

Książka bardzo chwalona. Mnie nie zachwyciła. Dłużyła się. Jedno z nielicznych rozczarowań książkowych, ale niech każdy wyrobi sobie zdanie sam.

Piękna historia. Bardzo dobra literatura. Najpierw widziałam film i postanowiłam przeczytać te ksiązke. Warto.

Świetna książka, pełna wzruszeń Polecam gorąco Warta uwagi.

cudowna, porywająca i wzruszająca!

Wzruszająca i ciekawa historia

Super lektura, polecam!

Polecam!

Świetnie ukazała życiowe dylematy pochodząca z Australii M.L. Stedman w swoim debiucie. Tak, to genialny debiut, który doczekał się ekranizacji. Uwielbiam debiuty a ten tytuł polecało mi tak wiele osób, że czułam iż to nie będzie stracony czas. Przenieśmy się w czasie i przestrzeni na maleńką wysepkę Janus Rock, leżącą u wybrzeży Australii, tam gdzie mieszają się wody Oceanu Indyjskiego i Południowego. W 1920 roku były wojskowy Tom Sherbourne otrzymał tam posadę latarnika. Chciał zapomnieć o tym, co przeżył na wojnie i jak wielu ludzi zabił. Z czasem w jego małym królestwie pojawiła się kobieta - Isabel. Była dobrą i kochającą żoną dla tego małomównego mężczyzny, jednak nie potrafiła dać mu dziecka. Był 27 kwietnia 1926 roku, kiedy Isabel sadziła krzew rozmarynu na trzeciej już mogile, gdy usłyszała płacz dziecka. W tym samym czasie Tom przez lornetkę dostrzegł łódź i zawołał żonę. Znaleźli martwego mężczyznę i kwilące niemowlę. Nie wiedzieli, że ta chwila całkowicie zmieni ich życie. I nie tylko ich... Szarpani emocjami nie są pewni jaką decyzję podjąć. Czy matka maleństwa utonęła? A może gdzieś na nie czeka? Jednak mając wizję dotychczasowych niepowodzeń i brak szans na kolejną ciążę żony, Tom ulega jej namowom i postanawia zatuszować fakt, że łódka kiedykolwiek dopłynęła na wyspę. Lata mijają, dziewczynka rośnie, ale rośnie jeszcze coś... Wyrzuty sumienia Toma, który... Nie, tego już nie zdradzę. Napiszę tylko tyle - koniecznie musicie przeczytać tę powieść! Proponuję też przygotować chusteczki do ocierania łez wywołanych wzruszeniami. Autorka nakreśliła wspaniały obraz wojennych bohaterów, po których bliscy jeszcze długo płaczą, samotności, której poszukują, by móc w spokoju przeżyć resztę życia oraz niespodziewane pojawienie się miłości, zmieniającej nieco plany. Włożyła w codzienność swoich postaci ból po stracie nienarodzonych dzieci, konieczność godzenia się z kolejnymi traumami a także trud w podejmowaniu decyzji, wcale nie będącej łatwą - czy odnalezione na falach dziecko można uznać za swoje. Dar taki kochać czy też może pozbawić się tego uczucia oddając, bo przecież nie należy do nich... Przyznaję, że to ogromny dylemat! Bardzo trudna decyzja do podjęcia. Dla obojga. Choć późniejsze wydarzenia zweryfikowały nieco moje postrzeganie ich wyboru. Czy na pewno był dobry? Kto najbardziej na nim ucierpiał? Czy były plusy wydarzeń z kwietnia 1926 roku? Stedman powoli buduje napięcie i nie od razu dowiadujemy się kim był nieżyjący mężczyzna i maleńkie dziecko oraz jakie wydarzenia spowodowały, że znaleźli się w łodzi. Gdy się pozna ich historię to czy punkt widzenia nieco się nie zmienia? Jak potoczy się los głównych bohaterów i ich znalezionej córeczki? Gwarantuję Wam wiele emocji, zwroty akcji jak w kryminale, wiele szczęścia i nieszczęścia ludzkiego, strach w oczach nierozumiejącego dziecka, ale najbardziej poruszył mnie sam finał. Mimo wszystko. Podsumowując - "Światło między oceanami" cudowny i wzruszający debiut o sile miłości, o przyrzeczeniach, łamaniu obietnic, dobrych intencjach, wyrzutach sumienia, pragnieniu miłości i pełnej rodziny o poronieniach, bólu i rozpaczy oraz o podarunku od losu. To historia w której ścierają się pozytywne emocje z tymi negatywnymi. Naprzeciw podekscytowaniu i uczuciom matki wychodzą wściekłość, złe wybory a godzić je próbują granice wytrzymałości. Żal walczy z nienawiścią a ulga miesza ze smutkiem. Gorąco polecam!

Książka bardzo długo czekała na swój czytelniczy czas. Przekładałam ją z miejsca na miejsce, aż pewnego dnia powiedziałam dość tego. Teraz ona. Dużo o niej słyszałam ale wiedza ta nie przygotowała mnie na ogrom bodźców które mnie dopadną podczas czytania. Szczęśliwe małżeństwo, któremu brakuje dziecka. Los dziecko daje. Sielanka. Ale los to przewrotny sprzymierzeniec. To co dał, może zabrać. Czytając zadawałam sobie pytanie. Co bym zrobiła? Możemy tylko dywagować co byśmy chcieli zrobić w danej sytuacji. Zaplanować co zrobimy już nie. Momentami byłam zła na bohaterów, zdziwiona ich decyzjami. Po namyśle stwierdzałam, ale co mają/mogli zrobić? Tematycznie książka bardzo trudna. Emocjonalna i wręcz manipulująca czytelnikiem. Autor tworzy postacie tak by je polubić. Bez względu po czyjej stoją stronie. Nie narzuca odpowiedzi i decyzji. Piętrzy problemy i czeka na rozwój. Mistrzowsko dozuje wiadomości, zagęszcza atmosferę. Kluczy między sytuacjami. Intryguje czytelnika. Mój wybór powieści był niezwykle dobrym pomysłem Słowa wbijały się we mnie. Czy jest granica dla naszych uczuć?

Książka na pewno inna od pozostałych. Nietypowa historia, trudne decyzje bez dobrych wyborów i wielka miłość do dziecka z której żadna matka nie chce zrezygnować. Miejscami trochę nudne opisy ale ogólnie oceniam książkę bardzo dobrze. Polecam!