Sukkub (okładka  miękka, wyd. 09.2011)

Książka jest mocna, odważna i kontrowersyjna, przez co nie każdemu przypadnie do gustu. Miłośnicy sielankowych opowieści z pewnością nie będą uradowani. Natomiast wszyscy chcący przeżyć ekstremalne doznania, poczuć dreszcz emocji i chcący złamać wszelkie zasady i tabu będą zachwyceni. Pisarzowi udało się stworzyć gęstą od tajemnic, napięcia i seksu atmosferę, która zewsząd będzie otaczać czytelnika podczas lektury. Język jest konkretny, dosadny a sceny często bardzo śmiałe, mrożące krew w żyłach.Horror? Thriller? Fantastyka? Tak naprawdę „Sukkub”to mieszanka tego wszystkiego w ciekawych proporcjach. Nawet sporo tu psychologii. Od razu jednak uprzedzam, że nie każdemu ta książka się spodoba i tylko odważni mogą przebrnąć przez to, co stworzył Lee. Czy warto jednak próbować? Myślę, że tak, ponieważ lektura tej powieści była dla mnie ciekawym doświadczeniem. Do tego silne emocje i genialna okładka dopełniają całość. Polecam, o ile jesteście przygotowani na oryginalną i szokująca książkę.

Edward Lee stworzył dzieło, po którym nie wiadomo było, czego można się spodziewać. Ciągle dowiadywałam się nowych rzeczy na temat grupy ludzi, która zamieszkiwała Loockwood. Sama Ann nie miała pojęcia, gdzie mieszkała przez te wszystkie lata, nie znała swojego pochodzenia. A także ludzie, z którymi żyła, okazują się całkiem innymi, niż mogłoby się wydawać. Odkrywamy dzieje Ur-loków, ludu, który żył długo przed naszą cywilizacją. Książka posiada w sobie bardzo dużą ilość scen erotycznych, które były perwersyjne, sadomasochistyczne. Oprócz nich, także wiele wątków było po prostu przerażających, odrażających. Były do odbioru jedynie dla osób o mocnych nerwach. Muszę przyznać, że autor wykazał się wielką pomysłowością i potrafił do końca utrzymać napięcie. Jest to powieść, której w żaden sposób nie mogłam przewidzieć i to bardzo mi się podobało. Dodatkowym atutem jest sam język, który jest przyjemny w odbiorze. Lekturę czyta się szybko, ponieważ chce się wiedzieć od razu, co jeszcze wymyś

Sukkub to demon reprezentujący pierwiastek żeński. Kojarzy się z ponętną kobietą, która w snach kusi mężczyzn, żeby wykorzystać ich do swoich celów, a często i pozbawić życia. Edward Lee w powieści o wiele mówiącym tytule „Sukkub” stworzył matriarchalne plemię Ur-loków. Archeolodzy (ci z książki) odkryli, że praktykowało ono kanibalizm i krwawe obrzędy ku czci swojej bogini Ardat-Lil. Przypuszcza się również , że istniały wśród nich wiedźmy mogące kontrolować ludzi. Generalnie brutalna, potężna i fanatyczna grupa. Edward Lee znany jest z krwawych powieści, przekonajmy się więc, jakie okropieństwa będą udziałem bohaterów tej publikacji. Głowna bohaterka to Ann Slavik, prawniczka. Lata temu wyjechała z rodzinnej miejscowości – niewielkiego Lockwood, aby robić karierę. Kiedy dostaje informację o chorobie bliskiej osoby bez wahania wraca w rodzinne strony, chociaż z samą rodzina – a szczególnie z matką – ma trudną relację. Początkowo nie łączy obscenicznych koszmarów, które dręczą ją od jakiegoś czasu , z nagłym „wezwaniem” do Lockwood. Szybko jednak przekonuje się, że miasto nie chce jej wypuścić, że miasto jej potrzebuje. Do czego? Czy silna wola tej wykształconej kobiety zostanie złamana? „Sukkub” to wyjątkowo efekciarska powieść. Krew, flaki i wybuchające głowy. Swoją drogą, po jakiego grzyba autor „rozdał” bohaterom takie spluwy? To efekciarstwo niestety, albo stety (kto co lubi) przeważa nad treścią. Sam pomysł na fabułę jest bardzo dobry. Sukkuby, wyuzdany seks, krwawe rytuały – to wszystko świetnie się łączy. Edward Lee „dorzucił” też parę psychopatów, co jest ciekawym akcentem. Książka została jednak napisana na schemacie: wprowadzenie – pitu-pitu dla rozwinięcia – szybki koniec. Nie widzę tu jednej linii fabularnej, a raczej jakieś „doczepki”. Niby akcja posuwa się do przodu, ale kolejność epizodów jest dość przypadkowo, nie z każdej sceny coś wynika. A to trochę opowiemy o Ann i jej relacjach z rodziną, żeby za chwilę wrzucić jakiś seksik (bo dawno nie było), a teraz może jakiś element rytuałów Ur-loków. Krótko mówiąc, bałagan. Przed finałem autor faktycznie robi porządek i w końcu mamy jakieś konkrety i spójnie prowadzoną akcję, jednak dla mnie jest to za późno. Części rzeczy zdążyłam się domyślić – zresztą ta historia nie jest jakaś skomplikowana – a to co zostało dopowiedziane to za mało, żeby mnie zadziwić. Zresztą – tak sobie teraz myślę – scena finałowa mogła być napisana lepiej, dokładniej i dwuznacznej. Jest tu materiał na zwrot akcji, a autor słabo go wykorzystał. Czy jest to powieść dla ludzi o mocnych nerwach? Niewątpliwie jest tu wiele brutalnych scen – gwałt i kanibalizm na porządku dziennym. Bez wątpienia to co się dzieje na stronach „Sukkuba” jest straszne. Muszę niestety przyznać, że oczekiwałam więcej po Edwardzie Lee. Nie ma dla mnie mocy w tych opisach. Nic mnie nie obrzydziło, nie przeszedł mnie nieprzyjemny dreszcz, nie rozbolał mnie brzuch, co zdarzało mi się czytając chociażby Mastertona. Być może ta książka jest mało reprezentacyjna. Być może nagromadzenie okrucieństwa sprawa, że czytelnik się na nie znieczula. Być może te opisy są „za szybkie”. Krew tryska, a czytelnik szybko się z niej „otrzepuje” i przewraca kartkę. Cokolwiek było przyczyną, sprawiło, że coś nie zagrało, albo zagrało za słabo. W mojej ocenie „Sukkub” to przeciętny horror akcji. Pomysł niezły, jednak mógłby zostać z sukcesem zrealizowany w formie noweli. Mam wrażenie, że niektóre sceny były dopisywane na siłę w celu „wyrobienia” limitu słów. Jest to niewątpliwie książka krwawa, jednak w opisach wieje nudą – wkoło obciąganie, sikanie, patroszenie. Chociaż trzeba przyznać, że starsze siostry potrafią się bawić (ci, co czytali domyślą się, o co może chodzić). Da się czytać, aczkolwiek nie jest to najciekawszy reprezentant tego typu powieści.

Kiedy zabierałam się do lektury "Sukkuba" nikt i nic - ani opis na okładce, ani opinie blogerów oscylujące pomiędzy fascynacją a obrzydzeniem nie przygotowały mnie dostatecznie na to, co czekało na mnie na kartach powieści. Sformułowania typu: "dla dorosłych czytelników o mocnych nerwach", głęboki niesmak wymieszany z ekscytacją przebijający z opinii czytelników podsycały tylko moją ciekawość i podkręcały wyobraźnię. Bardzo szybko okazało się także, że wbrew moim przekonaniom - moja fantazja jest jednak ograniczona. Edward Lee zafundował mi dziką jazdę bez trzymanki daleko poza jej granice, zmaltretował psychicznie nadając nowy sens pojęciu makabry czy też raczej temu, co w swej naiwności zwykłam za nią uważać.

Ann Slavik jest prawniczką, która właśnie odniosła wielki zawodowy sukces. Niestety, jej kariera niekorzystnie odbiła się na życiu rodzinnym - najbardziej ucierpiała córka Ann, Melanie, dorastająca praktycznie bez matki, no i jej związek z Martinem, utalentowanym literatem. Wsp

niestety zawiodłam się na tej pozycji totalnie. Po książce tak reklamowanej jako "mega straszny horror tylko dla odważnych czytelników o mocnych nerwach i dużej odporności psychicznej" oczekiwałam że powieść naprawdę powali mnie na łopatki, niestety tak się nie stało :( Podczas czytania w ogóle nie czułam tego "czegoś" co powoduje że boję się przekręcić stronę z obawy co będzie dalej, tutaj wręcz nie mogłam się już doczekać aż dobrnę do końca i wymęczyłam się na tej książce okropnie. Całość można by spokojnie skrócić o minimum 50 stron gdzie nic się nie dzieje bez szkody dla akcji. Bardziej bym to nazwala thrillerem. Dla porównania naprawdę bałam się gdy czytałam chociażby "Miasteczko Salem" Kinga czy "Twierdzę" F. Paula Wilsona. Co do scen czy to seksu czy morderstw też już gdzieś je widziałam i/lub czytałam tak więc również mnie nie rzuciły na kolana... Zakończenie dziwnie urwane, jak dla mnie pozostał pewien niedosyt - co dalej? Fanom horrorów NIE POLECAM, za bardzo wieje nudą.

Książka ordynarna, zboczona, obrzydliwa z ogromną ilością przemocy z FASCYNUJĄCĄ FABUŁĄ!!!! Dawno nie czytałem takiej książki. Naprawdę polecam!!!