Star Wars: Dynastia Thrawna. Wyższe dobro (okładka  miękka, wyd. 05.2022)

Książka Timothy'ego Zahna „Wyższe dobro” zdecydowanie była jedną z najbardziej przede mnie wyczekiwanych premier gwiezdnowojennych tego roku. Po tym jak pierwszy tom „Dynastii Thrawna”, czyli „Chaos” znalazł się w moim top 10 poprzedniego roku, nie mogłam doczekać się kontynuacji. Jak więc wypada? Kolejnym minusem dla mnie były imiona i nazwy. Są dość specyficzne i na przykład kiedy kilka postaci należało do jednej rodziny, to wszystkich imiona zaczynały się na tę samą sylabę i naprawdę czasami musiałam się skupiać przy czytaniu, żeby połapać się, kto jest kim i skojarzyć inne rzeczy. Na pewno pomocny w tym jest spis najważniejszych postaci na początku książki, najważniejszych rodzin Dynastii, hierarchii Chissów, politycznej i wojskowej. Gdyby nie te dodatki, zaginęłabym zapewne jeszcze bardziej i skończyła z toną notatek. Paradoksalnie nie przepadam za Thrawnem w tej trylogii, mimo że jest głównym bohaterem. Po prostu zwykle mu wszystko wychodzi z wyjęciem polityki, więc kiedy pojawia się na horyzoncie, już wiadomo, że nasze postaci jakoś wyjdą cało z kłopotów. „Na szczęście” wcale nie ma go w książce tak dużo. Fabuła skupia się na kilku postaciach i każda z nich dostaje swoje pięć minut, co jest zdecydowanie na plus. Nadal niezmiernie uwielbiam admirał Ar'alani, która jest troszkę bardziej zrównoważoną wersją Thrawna, i gwiazdogatorkę Che'ri, która jest po prostu uroczym dzieckiem i zdecydowanie zachowuje się adekwatnie do swojego wieku. Żałuję, że autor nie pociągnął jakoś bardziej wątku gwiazdogatorek. Na początku rzucał o tej „profesji” dość sporo uwag sugerujących reformę w jej szeregach, ale na razie jeszcze tego się nie doczekaliśmy. Mam nadzieję, że temat będzie rozwinięty trochę bardziej w ostatnim tomie trylogii, na co się chyba zanosi. Za tłumaczenie książki odpowiada Marta Duda-Gryc, która zdecydowanie nie miała łatwego zadania, przejmując serię po innym tłumaczu. Pierwszy tom czytałam już dawno, ale nie dopatrzyłam się żadnych niespójności tłumaczeniowych, więc ślę szczerze gratulacje tłumaczce, jak i redaktorce Magdalenie Kozłowskiej. W książce nie znalazłam nawet jednej literówki. Nadal nie jestem tylko przekonana co do tytułu, osobiście postawiłabym na „Większe dobro”, ale naprawdę to tylko drobiazg na tle tak dobrze wykonanej roboty (dopisek Sigmy – uważam ten tytuł za świetny i bardzo dobrze obmyślany, więc jak widać, ilu ludzi, tyle zdań). Podsumowując, naprawdę polecam tę trylogię waszej uwadze, a sama niecierpliwie czekam na trzeci tom, którego premiera wstępnie zapowiedziana jest na październik.

Lubię Star Wars w klasycznym uniwersum, więc ocena musi być pozytywna.

Dynastia Thrawna. Wyższe dobro Drugi tom Dynastii kontynuuje wątki z pierwszej powieści cyklu. Fabuła nie skupia się na Thrawnie, a wręcz przez większość książki go odstawia na drugi plan. Zamiast tego przedstawione zostaje nam życie zwykłych mieszkańców Dynastii oraz niezwykle zawiła intryga polityczna. Wprowadzone zostaje kilka nowych wątków, których już na ten moment było sporo. Wprowadzona zostaje nowa rasa - Agbui, która jest dość interesująca. Są oni tajemniczymi telepatatami pracującymi dla równie tajemniczego Jafoxa. Jest on osobą pociągającą za sznurki intrygi zakrojoną na olbrzymią skalę, mającą na celu zniszczenie Dynastii Chissów. Wykorzystuje on w tym celu niżej postawionych polityków niektórych z Czterdziestu Domów Rządzących. Ambicje tych osób i chęć działania dla dobra rodziny są przez niego wykorzystywane. Pokazanie ich perspektywy na stronach lektury, daje nam jeszcze większy wgląd w całą sprawę. Przedstawione zostaje nam już wyżej wspomniane życie zwykłych ludzi, a raczej Chissów, co dobrze kontrastuje z działaniami zbrojnymi i polityką. Co do działań zbrojnych to jest ich mniej niż można by przypuszczać. Thrawn pierw jest wysyłany żeby zbadać planetę obcych uchodźców, w międzyczasie przybliżana jest postać kapitan Lakindy. Na początku powieści, miałem wrażenie, że admirał Al'arani bedzie istotną postacią, jednak ustąpiła ona miejsca innym. Fabuła kręci sie głównie wokół polityki, natomiast jest dość mało syndyka Thurfiana, który w krótkim czasie znacząco awansuje. Przydała by się jego większa rozbudowa. Ostatecznie każdy wątek okazuje się ważny dla całości opowiadanej historii. Fabuła jest dobrze rozpisana, a rozstawione wcześniej pionki wypełniają swoje zadania i przygotowują nas na trzecią część. Postaci jest dość dużo. Ich mnogość może przytłaczać, początkowo myliły mi się imiona Xodlaków. Niektórzy bohaterowie eksplorowani w pierwszym tomie ustępują miejsca innym. Jednak wciąż się pojawiają i wtrącają swoje trzy grosze, co dopełnia powieść. Jest kilka niedomkniętych wątków np. wątek ludu Mygas oraz admirał Al'arani wydaje się urwany. Najbardziej intrygujące jest końcowe 100 stron, które perfekcyjnie wręcz spaja wszystkie elementy. Czytelnik stopniowo razem z bohaterami zagłębia się, a później odkrywa kolejne karty spisku, łączy przedstawione wcześniej wydarzenia i fakty. Przyniosło mi to niesamowitą radość i nawet dało sporą dawkę stresu w oczekiwaniu na ostateczne rozwiązanie akcji.

No chyba nie trzeba polecać. Autor i jego bohater sami się obronią Jak zawszy polecam

Dobra książka. Fabuła jednak rozwija się trochę powoli ale za to jest bardzo ciekawa

Z relacji obdarowanego wynika, że kolejna seria Thrawna jest genialna. Polecam

Świetna książka z bardzo ciekawie poprowadzoną fabułą!

Książka spoko ale trochę nie potrzebnie przeciągnięta

Polecam dla tych którzy przeczytali część pierwszą

Kto lubi czyta kto się nie interesuje nie musi