STAGS (okładka  miękka)

Pomysł na książkę i główną bohaterkę był dobry lecz wykonanie już nie było tak rewelacyjne co sam zamysł autora. Książka nie posiada żadnego ciekawego bohatera, każdy jest mdły i nijaki a sama fabuła jest pisana gorzej od opowiadań pisanych przez młodzież na Wattpad. Cała fabuła książki była do przewidzenia a patrząc na zakończenie to już się można załamać jakie ono było klasyczne. Zaczynam się bać jaka będzie druga część która za niedługo się ukaże. Pierwsza część za grosz nie potrafi przywiązać czytelnika do siebie i przekonać do przeczytania kolejnego tomu. Jedna gwiazdka bo okładka książki potrafiła mnie do siebie skusić i przekonać do zakupu lecz po przeczytaniu mogę powiedzieć tylko "Zewnątrz piękna lecz w środku mdłości od nijakości. "

Jakoś mnie nie porwała i nie zachwyciła.. końcówka w miarę ale i tak sięgnę po następna cześć DOGS

Ciekawa książka, warto kupić, poczytać. Łatwo w czytaniu.

Świetna książka

Kocham

Nastoletnia Greer, gdy trafiła do elitarnej szkoły z internatem, miała głowę pełną obaw: czy zdoła zintegrować się z zamożnymi kolegami? W końcu sama znalazła się w szkole tylko dzięki stypendium... Choć na początku dziewczyna czuje się wyalienowana, szybko otrzymuje propozycję, o jakiej wielu uczniów może tylko pomarzyć - jeden z najpopularniejszych chłopaków w szkole zaprasza ją na weekend do swojej rezydencji, gdzie wraz z siedmioma innymi uczniami wezmą udział w szeregu nietypowych rozrywek. Okazuje się jednak, że nie jest to zwyczajne spotkanie, a Greer z każdą minutą pobytu w Langcross Hall coraz bardziej obawia się o swoje bezpieczeństwo. Jak daleko będzie w stanie posunąć się szkolna elita? Przystąpiłam do lektury S.T.A.G.S pełna nadziei. Wydawnictwo Media Rodzina jest wydawnictwem, do którego mam ogromne zaufanie i sięgam po jego książki w zasadzie bez zastanowienia. Po tym, jak wiele wydawanych przez nie powieści trafiało prosto do mojego serca, przyzwyczaiłam się już, że z tą marką wiąże się pewna jakość. Okazało się jednak, że S.T.A.G.S jest wyjątkiem od tej reguły - lekturą tak nieudaną, że nawet teraz, prawie tydzień po tym, jak skończyłam ją czytać, wciąż na samą myśl zalewa mnie fala irytacji. Czuję, że ta recenzja będzie miała charakter ostrzegawczy: spróbuję odwieść Was od przeczytania powieści M.A. Bennett i tym samym oszczędzić Wam nerwów i rozczarowania. S.T.A.G.S jest elitarną szkołą z internatem, której początki sięgają czasów średniowiecza. Jest więc placówką pod wieloma względami zacofaną, tak jakby cały świat poszedł do przodu o kilka stuleci, a S.T.A.G.S przespała cały proces rozwoju. Nauczycieli nazywa się "bakałarzami", obowiązkiem jest noszenie klasycznie skrojonych, identycznych mundurków, a wszelkie przejawy technologii spotykane są niezwykle rzadko. Lekcje znacznie różnią się od tych prowadzonych w typowych brytyjskich szkołach średnich, a opat stojący na czele S.T.A.G.S co najmniej dwa razy w roku przytacza słynną legendę o jeleniu, którego święty Aidan (od którego imienia szkoła nosi nazwę) uczynił niewidzialnym, chroniąc go tym samym przed schwytaniem przed myśliwymi. Sami widzicie, że obraz S.T.A.G.S jest bardzo specyficzny. I na tym etapie nie mam jeszcze nic do zarzucenia - odizolowana od świata szkoła, w której panują średniowieczne zasady, budziła moją ciekawość, jednak ta szybko została zastąpiona przez o wiele mniej pozytywne uczucia. Zresztą akcja książki przez zdecydowaną większość czasu wcale nie toczy się w S.T.A.G.S, lecz w Longcross Hall - posiadłości Henry'ego de Warlencourta. Henry de Warlencourt jest przywódcą elity S.T.A.G.S, nazywanej Ludźmi Średniowiecza, składającej się z trzech dziewczyn i trzech chłopców. Jeśli przypomnicie sobie, jak w amerykańskich filmach wygląda śmietanka towarzyska liceum, przed którą pozostali uczniowie albo uciekają w popłochu, albo się płaszczą, dodacie do tego obrazu obrzydliwie dużą ilość pieniędzy i przeniesiecie w realia anachronicznej szkoły... w zasadzie wiecie już wszystko. Ludzie Średniowiecza są bowiem dokładnie tak samo typowi i irytujący, jak wszystkie inne samozwańcze elity szkolne, których pozycja wynika tylko i wyłącznie z liczby zer na koncie i posiadania wpływowych rodziców. Gdyby jeszcze ta grupa prezentowała sobą jakiś poziom, może byłabym w stanie zrozumieć ich status, ale kiedy przed oczami staje mi scena z kolacji w Longcross Hall, gdzie część z nich (z naciskiem na Piersa i Cooksona) zachowuje się jak małpy w zoo... ręce opadają. Piękni, bogaci i głupi - tak w skrócie można ich określić. Idea zapraszania losowych, nieznajomych w zasadzie ludzi na weekend do własnego domu wydaje się dziwna, ale jeszcze trudniejsza do pojęcia jest idea przyjęcia zaproszenia na taki weekend. Mowa tutaj o Greer, która przed przyjazdem do Longcross Hall nie zamieniła słowa ani z Henrym, ani z żadnym innym członkiem Ludzi Średniowiecza. Puszczając mimo uszu ostrzeżenia o niebezpieczeństwie tego wyjazdu i nie biorąc pod uwagę faktu, że kieruje się do domu zupełnie obcej osoby, decyduje się pojechać do rezydencji, licząc na... aprobatę osób stojących wyżej od niej w hierarchii szkolnej? W tym momencie historii nie zdawałam sobie jeszcze sprawy z tego, że ta bohaterka nie grzeszy rozumem i w jej przypadku nie ma co liczyć na rozważne, przemyślane decyzje. Zresztą Greer już zawsze będzie dla mnie ikoną braku rozumu. Z każdą kolejną stroną bohaterka ta wzbudzała we mnie coraz większe poczucie żałości - wszystkie jej komentarze były tak infantylne, naiwne i prostolinijne, że modliłam się, by jak najrzadziej otwierała usta. Jednak - o zgrozo - to właśnie ona była również narratorką książki, a jej osobiste przemyślenia prezentowały podobnie żenujący poziom. Bardzo kłuła mnie również w oczy hipokryzja Greer. Ciąg dalszy: booksofsouls.blogspot.com

Rozpoczęcie nauki w ekskluzywnej szkole całkowicie zmienia życie Greer. Bogate dzieciaki i wprowadzone przez nie zasady wywołują w niej negatywne emocje i wcale nie jest pewna, czy chciałaby się do nich dopasować. Kiedy jednak otrzymuje zaproszenie do posiadłości szkolnego lidera, nie zastanawia się nawet przez chwilę. Jak zakończy się wyjazd na tajemnicze polowanie strzelanie wędkowanie? „STAGS” to tytuł, którego premiery nie mogłam się wprost doczekać. Coraz rzadziej sięgam po powieści młodzieżowe, jednak intrygującej fabule nigdy nie odmawiam- dokładnie tak było w tym przypadku. Sięgając po „STAGS” liczyłam na to, że książka zaskoczy mnie przede wszystkim za sprawą mrocznego klimatu. W ostatnim czasie dość trudno mi znaleźć powieści, które pod tym względem by mnie zachwyciły, a to właśnie na takie mam szczególne zapotrzebowanie w te krótkie i chłodne dni. Książka M.A. Bennett, choć dość subtelna i przeznaczona przecież dla młodzieży, może być źródłem takiej rozrywki. Kolejne strony zostały bowiem wypełnione sporą dawką niepokoju, nieprzyjemnego napięcia i poczuciem zagrożenia. To właśnie ta gęsta atmosfera sprawiła, że powieść mocno zyskała w moich oczach. Można by powiedzieć, że akcja rozgrywa się dość spokojnie, może nawet nieco zbyt powoli, jednak to na drobnych i nieuchwytnych czasami szczegółach opiera się siła tej książki. Bennett zaprasza nas do mrocznego świata, w którym nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać, każdy drobiazg ma wielkie znaczenie, a zaniepokojenie i lęk wywołuje przede wszystkim zachowanie bohaterów. Kiedy uzupełnimy te elementy o zwroty akcji, nieprzewidywalne zakończenie i tajemnicze morderstwo, otrzymamy niebanalną i wyrazistą książkę dla każdego, nie tylko dla młodszych czytelników. Pierwszoosobowa narracja jednej z głównych bohaterek sprawia, że całość nabiera innego wymiaru. Jej osobista relacja, odnoszenie się bezpośrednio do wydarzeń i emocjonalny wydźwięk sprawiają wrażenie, że mamy przed sobą pamiętnik opisujący to, co nigdy nie powinno się zdarzyć. Podczas lektury czułam, że za sprawą takiego sposobu opisywania akcji, mogę lepiej i łatwiej się w niej odnaleźć i uczestniczyć. Plastyczność opisów, prosty język, wykreowanie interesującego pod każdym względem świata sprawiają, że książkę czyta się przyjemnie, zostawia ona po sobie bardzo ciepłe wspomnienia. „STAGS” stanowi bardzo dobre połączenie intrygującej rzeczywistości i barwnej gromady bohaterów. Autorka wykreowała zadziwiającą rzeczywistość, która z każdym rozdziałem okazuje się jeszcze bardziej nietypowa, niż moglibyśmy przypuszczać. Całość została przemyślana i dopracowana, dzięki czemu niezmiennie zasługuje na czytelniczą uwagę oraz pozwala popuścić wodze fantazji. W ten świat fantastycznie wpisują się elektryzujący wręcz bohaterzy. Inteligentni, przebiegli, wyrafinowani, pełni uroku i wewnętrznego mroku. Taka mieszanka to prosty krok do osiągnięcia czytelniczej satysfakcji. Choć „STAGS” bardzo łatwo jest podpiąć pod literaturę młodzieżową i świetnie się sprawdza jako reprezentantka tego gatunku, to ja sama mogę być najlepszym przykładem tego, że nie warto kierować się takimi etykietkami. Powieść czytało mi się bowiem szybko, lekko i przyjemnie. Przez cały czas utrzymywała poziom i okazała się sporą niespodzianką. Co równie ważne, została także uzupełniona kilkoma aktualnymi kwestiami, jakie wyjątkowo pasowały do całości. Nie mam tej lekturze nic do zarzucenia.

Niby mówi się, żeby nie oceniać książek po okładce. Jednak nie oszukujmy się - każdy z nas mocno zwraca uwagę na wizualny wygląd powieści. A mówię to dlatego, że sama właśnie w przypadku "STAGS" niesamowicie zauroczyłam się jej okładką i to między innymi ona przyczyniła się do tego, że tak bardzo chciałam poznać zawartą w niej historię. Dodatkowo ten świetny i intrygujący opis, który zwiastował świetną powieść młodzieżową z nutą dreszczyku i chwilami nawet grozy! Czego chcieć więcej?! Ale choć "STAGS" była dobrą książką, to jednak czegoś mi w niej zabrakło... Zacznijmy może od tego, że prost uwielbiam thrillere, a gdy dodatkowo jest to thriller młodzieżowy, jestem kupiona od samego początku! Dlatego więc chyba nic w tym dziwnego, że zdecydowałam się poznać i tą pozycję. Zawsze podobało mi się to połączenie książki skierowanej właśnie do młodzieży - wiecie, taka z pozoru zwyczajna historyjka - z nutką grozy, którą dostarcza nam thriller. Czy więc patrząc na te kryteria jestem zadowolona z lektury? W pewnym sensie tak - całość czytało mi się bardzo dobrze, wciągnęłam się w samą historię i bardzo chciałam się dowiedzieć, co motywuje Ludzi Średniowiecza do działania. Z drugiej strony jednak trochę mało było tu jak dla mnie w tej całej grozy. Spodziewałam się czegoś znacznie mroczniejszego, czegoś, co przez całą książkę podtrzyma to napięcie, a tego mi niestety zabrakło. Po prostu mało było tutaj dla mnie thrillera. Młodzieżówki była zdecydowanie wystarczająca ilość (nawet jestem bardzo zadowolona, że autorka nie postanowiła iść zbyt mocno w tym kierunku), jednak najwięcej było tu neutralności - ni to jedno ni to drugie, takie coś pomiędzy. Przez to "pomiędzy" książka ucierpiała dość mocno, moim zdaniem, bo gdyby skupić się bardziej na tych elementach thrillera wyszedł by kawał na prawdę świetnej książki! W ogóle czytając "STAGS" nie wiem czemu cały czas myślała, że historia będzie nieco bardziej mrożąca krew w żyłam. Sądziłam, że Ludzie Średniowiecza będą mieli jakiś związek z reinkarnacją, albo długowiecznością - nie mam pojęcia skąd mi się to wzięło 😂 Dlatego więc kiedy w końcu dowiedziałam się, o co chodzi, byłam dość mocno zaskoczona, bo jak mówiłam, kompletnie się tego nie spodziewałam. Myślę, że ten główny wątek, który wymyśliła sobie autorka był na prawdę super - ani przesadzony, ani nie czułam po nim niedosytu. Na samą myśl, że coś takiego mogłoby się wydarzyć w prawdziwym życiu, że ktoś byłby do tego zdolny, czuję dreszcze na plecach. Także jak widzicie - to zdecydowanie się autorce udało! Jeśli zdarzyło wam się kiedyś czytać thrillery to wiecie, że raczej nie jesteśmy tutaj w stanie poznać lepiej bohaterów. Chodzi mi o takie poznanie, po którym zaczynamy albo przywiązywać się do nich, albo z nimi utożsamiać. W tym gatunku chodzi o tą tajemnicę, zagadkę, a bohater jest tylko kimś, kto opowiada nam swoją historię. W "STAGS" bardzo spodobał mi się sposób narracji. Całą historię poznajemy z perspektywy głównej bohaterki Greer, ale żeby było ciekawie opowiadając to, co wydarzyło się w Longcross Hall, kieruje ona opowieść bezpośrednio do nas, do czytelników. Czytając więc mamy wrażenie, jakby Greer była naszą znajomą, która opowiada nam to, czego doświadczyła. W wielu miejscach wtrąca jakieś bezpośrednie zwroty do czytelnika, pyta go o zdanie, tłumaczy swoje zachowanie, bo wie, jak może być przez niego postrzegana. Nigdy się z czymś takim nie spotkałam, ale muszę przyznać, że strasznie mi się to spodobało. To było na prawdę ciekawe doświadczenie - poczułam się tak, jakbym oglądała tą animację "Freaky stories", gdzie zawsze na samym początku narrator zaczyna odcinek mówiąc, że ta historia zdarzyła się przyjacielowi kuzyna chłopka siostry (jeśli wiecie, o co mi chodzi), przez to czujemy się bardziej tak, jakby historia dotyczyła i nas. Myślę nawet, że gdyby autorka zdecydowała się na napisanie książki w tradycyjny sposób, to bardzo dużo by na tym straciła. Powiem więcej - chętnie poznałabym więcej takich powieści! Także jak widzicie - moje uczucia względem "STAGS" są na prawdę mieszane. Nie mogę powiedzieć, że byłam nią zachwycona, ale też że bardzo się nią rozczarowałam. Jest wiele rzeczy, które mi się w tej historii spodobały, ale też kilka znaczących elementów wpłynęło na to, że trochę mnie nudziła i nie sprostała moim oczekiwaniom. Na pewno jednak mogę powiedzieć, że jest to dobra książka, która bardzo mocno odcina się na tle tych wszystkich tradycyjnych młodzieżówek, których tak dużo na rynku wydawniczym - i za to właśnie ją szanuję. Tym razem ani nie polecam wam tej książki, ani was nie zniechęcam - musicie sami zaryzykować, czy warto ją poznać! 😉

Książki M. A. Bennett mają to do siebie, że wzbudzają u czytelnika niepokój. Tak było i tym razem. Historia jest niby prosta i mogłaby być przewidywalna, ale stało się inaczej, bo autorka wprowadziła do powieści kilka elementów zaskoczenia. Co z kolei generowało niesłabnące napięcie. Mimo to mam mieszane odczucia odnośnie tej powieści. Ponieważ jest to już moja druga książka autorki, widzę, że M. A. Bennett lubi szokować czytelnika. Nie jestem jednak pewna, czy sposób, w jaki tym razem próbuje nim wstrząsnąć, jest tym, czego oczekiwałam od powieści dla młodych ludzi. Nie brakuje bowiem w książce krwawych scen i dość szczegółowych opisów, które nie tyle szokują, co zniesmaczają. Momentami to zwyczajnie było dla mnie zbyt wiele. Od początku przeczuwamy, że w tym weekendowym wyjeździe na polowanie chodzi o coś więcej niż zwykłe polowanie, chociaż i ono jest dla mnie tematem co najmniej problematycznym. Właściwie to nawet domyślać się nie musimy, bo od razu na początku jest powiedziane, że ktoś zginął. Jak i dlaczego tak się stało, dowiadujemy się jednak później. Narratorką powieści jest sama Greer, która zwraca się bezpośrednio do czytelnika. Po informacji, że ktoś stracił życie, cofamy się w przeszłość i razem z nastolatką śledzimy przebieg wydarzeń. Obserwujemy jej samotność i starania o to, aby być akceptowaną w nowym środowisku. Później przenosimy się do posiadłości Longcross Hall, gdzie zaczyna się dziać. Mamy w książce klasyczny podział na szkolną elitę i całą resztę. Jednak tutaj role zostały odwrócone. Dzikusami nazywani są wszyscy ci, którzy korzystają z dobrodziejstw nowoczesnego świata, czyli z Internetu i z innych technologicznych rozwiązań. Cool jest w tej szkole coś zupełnie innego, kultywowanie dawnych tradycji i starych obrzędów. Nie bez powodu elita tej szkoły nazywa siebie Ludźmi Średniowiecza. Taki podział ról mi się spodobał, ogólna koncepcja również, bo to coś świeżego, czego nie dostaniemy nigdzie indziej. Sami Ludzie Średniowiecza, ich zachowanie, przekonanie o swojej nieomylności, to wszystko spodobało mi się zdecydowanie mniej. Fajne jest to, że autorka pochyliła się nad tematem rozwoju technologicznego i jego miejscem w naszym życiu. Możemy chwilę się zastanowić nad tym, na ile potrzebne są nam w życiu media społecznościowe i w ogóle Internet. I czy potrafilibyśmy teraz bez tego żyć. Autorka porusza również inne tematy, takie jak pragnienie akceptacji, brak tolerancji, wykluczenie, no i te polowania, o których pisałam już wcześniej. Zatrzymam się na chwilę przy problemie akceptacji, bo z nim ma związek postać głównej bohaterki. Nastolatka ma problem z zaaklimatyzowaniem się w nowym miejscu, bardzo pragnie się dopasować i bardzo chciałaby być akceptowana przez ludzi, którzy rządzą w szkole. Niestety, chociaż można zrozumieć pobudki Greer, jej zachowanie irytuje. Dziewczyna jest koszmarnie naiwna, nie widzi, albo nie chce widzieć tego, co się wokół niej dzieje. Szczęściem w nieszczęściu jest fakt, że Greer znajduje przyjaciół dzięki wydarzeniom, jakie miały miejsce podczas tego feralnego wyjazdu. Czy są to jednak osoby, o których uwagę tak bardzo zabiegała, musicie przekonać się już sami. Na pewno mogę powiedzieć o "S.T.A.G.S", że jest to kontrowersyjna powieść. Niepokojąca i momentami makabryczna również. Jak i wciągająca i mocno intrygująca. Z otwartym zakończeniem, które zachęca do sięgnięcia po kolejną część. Chociaż książka nie spełniła moich oczekiwań w stu procentach, bo po lekturze "Bezludnej wyspy" nastawiałam się na coś trochę innego, jestem usatysfakcjonowana z lektury i z chęcią będę ją kontynuować w kolejnej części. A Was zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie o książce własnej opinii.

"STAGS" to thriller psychologiczny dla młodzieży, który rozgrywa się w elitarnej szkole. Greer, nowa uczennica, która dostała się do szkoły tylko dzięki stypendium, nie jest pewna, czy da radę zintegrować się z nowymi znajomymi ze szkoły. Nic dziwnego. Do grupy "Ludzi Średniowiecza" bardzo ciężko się dostać. Tym większe jest zdziwienie Greer, gdy dostaje zaproszenie na weekend do posiadłości jednego z zamożnych kolegów. Nowe wyzwania, bliskość natury i otoczenie szkolnej elity. Brzmi jak dobry plan. Co jednak może pójść nie tak? Na wyjeździe Greer bierze udział w dziwacznym rytuale, mającym na celu przygotowanie do "polowania strzelania wędkowania". Bohaterka nie odnajduje się w sytuacji, jej przekonania są również dalekie od zabijania zwierzęcia dla rozrywki. Plusem jest fakt, że nie jest ona tam sama. Wraz z nią w posiadłości znajduje się Shafeen i Nel, jej współtowarzysze zbrodni. To nie spojler, spokojnie. W książce wszystko jest dopracowane. Odczuwa się niepokój i zaciekawienie. Napięcie budowane jest już od pierwszej strony, od pierwszego zdania - "Wygląda na to, że zamordowałam człowieka". Od razu mamy również stwierdzenie, że Greer wolałaby mieszkać u cioci Karen przez dwa lata, niż uczęszczać do tej szkoły. Jak można nie być zaciekawionym, co tam dokładnie się wydarzyło? Co skrywają mury szkoły, jak przebiegnie wyjazd, jakim cudem doszło do morderstwa? Portret Ludzi Średniowiecza, szkolnej elity, jest zbudowany bardzo szczegółowo, spójnie i przerażająco. Jest to grupa fanatyków o morderczym instynkcie, pielęgnująca nieetyczną tradycję za wszelką cenę. Jedyne zasady, jakich Ludzie Średniowiecza przestrzagają, to te wymyślone przez nich samych. Mimo, że w książce skupiamy się najbardziej na przywódcy grupy, to portret każdego Człowieka Średniowiecza jest ciekawy. Ciężko jest zrozumieć ich zachowanie, ale w całym zarysie książki jesteśmy w stanie zrozumieć ich motywacje, co świadczy o świetnym zamyśle autorki. Ciekawe jest też to, że mamy historię opowiedzianą już po fakcie. Greer przytacza wszystko, co się działo podczas wyjazdu z Ludźmi Średniowiecza, ale nie skupia sie jedynie na tamtejszych odczuciach, ponieważ mamy też wstawki z tego, co aktualnie myśli o całym wyjeździe. Sprawia to, że książka staje się jeszcze bardziej niepokojąca. Genialnym zabiegiem jest również nawiązywanie do dzieł popkultury. Geer jest fanką filmów, tak samo, jak i jej ojciec. Większość sytuacji z życia kojarzy jej się ze scenami z filmów i są one nam przytaczane. Co prawda nie wszystkie kojarzyłam, ponieważ nie jestem totalnym maniakiem filmowym jak Greer, ale miało to bardzo fajny wydźwięk, gdy mówiła o filmie, który znam. Wyobraźnia działała podwójnie na myśl o Hannibalu, Sherlocku, Kingu, Zmierzchu, Alicji w Krainie Czarów, a nawet Gwiezdnych Wojnach. Lepiej być sobą, czy upodobnić się do grupy? Jaki wpływ na człowieka ma władza i pieniądze? Na jak wiele jesteśmy w stanie się zgodzić, aby dostać ułudę przyjaźni i szacunku? Jak zareagujemy na działania nieetyczne, promowane przez elitę? Na te pytania odpowiada książka STAGS. Oprócz krwawych sportów i sztuki przetrwania, mamy również poruszone ważne tematy. Zazwyczaj też przeszkadzają mi bezpośrednie zwroty do czytelnika, ale tutaj to pasowało, nadawało całości klimatu. Książkę polecam osobom, które lubią odczuwać niepokój w umiarkowanym stopniu, bez przesady i panicznego strachu.