Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach (audiobook mp3)

Bardzo ciekawa i osobista podróż do Indii lat 80tych.

Świetna książka przygodowo- przyrodnicza ;).

Interesujące

Świetna, barwna historia, niezwykle wciągająca narracja. Bardzo dobry lektor. Żałuję, ze nie widzę zdjęć, którymi podobno licznie okraszono wydanie książkowe, ale opisy pozwalają stworzyć w głowie radosne i pełne dynamiki obrazy. Polecam bez chwili wahania! Książka uzyskała tytuł Kolos 2020!

Gdy Cezary Borowy (Hana Solo) wykupił wycieczkę w biurze Orbis do Londynu, nie wiedział jeszcze, że prędko do kraju nie wróci. W Londynie przez przypadek natrafia na artykuł w tygodniku Polityka o działających w Indiach polskich przemytnikach i postanawia do nich dołączyć. W latach 80-tych istniały liczne i dobrze zorganizowane polskie grupy przemytnicze w Azji Południowej. Przerzucali ogromne ilości elektroniki i złota z Singapuru do Indii. Ryzykowali bardzo wiele, byli i tacy, którzy zginęli w indyjskich więzieniach. „Spowiedź Hana Solo. Jak zostałem przemytnikiem w Indiach” to niezwykle emocjonująca historia autora, uczestnika opisanych wydarzeń. To opowieść nie tylko o ludziach, których autor spotkał na swojej przemytniczej drodze, ale w dużej mierze o samych Indiach, przepełnionych emocjami, barwnymi opowieściami i z tęsknotą za dawnymi czasami. Autor snuje znakomite historie, niczym dziadek opowiadającym swoim wnukom niezwykle magiczną historię, a w tle słychać tylko trzaski iskier z pobliskiego kominka. To co mnie najbardziej urzekło w tych wspomnieniach, to nie tylko niezwykłe historie o Polakach, którzy nauczeni zaradnością prosto z PRL-u, zostali w Indiach pionierami w omijaniu prawa, szmuglując niezliczoną ilość elektroniki. To również przeplatane rozdziałami ciekawostki historyczne o Indiach i życiu tam czy kolonialnej eksploatacji Indii przez Anglików. Co ciekawe, gdy Anglicy wkroczyli do Indii, był to najbogatszy kraj na świecie a jego PKB w skali światowej oscylowało w granicach 25%!. Gdy opuszczali, kraj ten był już jednym z najbiedniejszych. Autor stara nam się nieco przybliżyć jak to było w ogóle możliwe. Tak więc w książce mamy dwie linie czasowe – te w których opisuje swoje wspomnienia, oraz aktualne – gdy wraca do Indii po 30 latach. Sporo tutaj przeżyć osobistych, niekiedy bardzo dramatycznych zwłaszcza gdy wspomina swoje wspomnienia z więzienia. Ciekawostką są wspomnienia o pierwszych przewalaczach elektroniki, którymi to byli polscy himalaiści. By zarobić na swoje wyprawy, niejednokrotnie musieli trudnić się przemytem. To co się rzadko spotyka zagranicą to solidarność Polaków. Grupa polskich przewalaczy nie była obojętna na problemy któregokolwiek z nich. Niejednokrotnie należało zrobić zrzutkę na adwokata by pomóc krajanowi któremu nie poszczęściło się na lotnisku. Wspomnienia te nie tylko niezliczona ilość wspomnień ale też dużą ilość kolorowych zdjęć autora z tamtego okresu jak i z jego powrotu po wielu latach do Indii. Znajdziemy też tutaj mapę z zaznaczonymi trasami którymi podróżowali polscy przemytnicy. W całych tych wspomnieniach, które czyta się z zapartym tchem czuć jeszcze coś. To szczery sentyment autora do Hindusów oraz ich kraju. Niewątpliwie jest to jedna z najciekawszych książek, w swym gatunku jakie przeczytałem tego roku.

Gdy Cezary Borowy (Hana Solo) wykupił wycieczkę w biurze Orbis do Londynu, nie wiedział jeszcze, że prędko do kraju nie wróci. W Londynie przez przypadek natrafia na artykuł w tygodniku Polityka o działających w Indiach polskich przemytnikach i postanawia do nich dołączyć. W latach 80-tych istniały liczne i dobrze zorganizowane polskie grupy przemytnicze w Azji Południowej. Przerzucali ogromne ilości elektroniki i złota z Singapuru do Indii. Ryzykowali bardzo wiele, byli i tacy, którzy zginęli w indyjskich więzieniach. „Spowiedź Hana Solo. Jak zostałem przemytnikiem w Indiach” to niezwykle emocjonująca historia autora, uczestnika opisanych wydarzeń. To opowieść nie tylko o ludziach, których autor spotkał na swojej przemytniczej drodze, ale w dużej mierze o samych Indiach, przepełnionych emocjami, barwnymi opowieściami i z tęsknotą za dawnymi czasami. Autor snuje znakomite historie, niczym dziadek opowiadającym swoim wnukom niezwykle magiczną historię a w tle słychać tylko trzaski iskier z pobliskiego kominka. To co mnie najbardziej urzekło w tych wspomnieniach, to nie tylko niezwykłe historie o Polakach, którzy nauczeni zaradnością prosto z PRL-u, zostali w Indiach pionierami w omijaniu prawa, szmuglując niezliczoną ilość elektroniki. To również przeplatane rozdziałami ciekawostki historyczne o Indiach i życiu tam czy kolonialnej eksploatacji Indii przez Anglików. Co ciekawe, gdy Anglicy wkroczyli do Indii, był to najbogatszy kraj na świecie a jego PKB w skali światowej oscylowało w granicach 25%!. Gdy opuszczali, kraj ten był już jednym z najbiedniejszych. Autor stara nam się nieco przybliżyć jak to było w ogóle możliwe. Tak więc w książce mamy dwie linie czasowe – te w których opisuje swoje wspomnienia, oraz aktualne – gdy wraca do Indii po 30 latach. Sporo tutaj przeżyć osobistych, niekiedy bardzo dramatycznych zwłaszcza gdy wspomina swoje wspomnienia z więzienia. Ciekawostką są wspomnienia o pierwszych przewalaczach elektroniki, którymi to byli polscy himalaiści. By zarobić na swoje wyprawy, niejednokrotnie musieli trudnić się przemytem. To co się rzadko spotyka zagranicą to solidarność Polaków. Grupa polskich przewalaczy nie była obojętna na problemy któregokolwiek z nich. Niejednokrotnie należało zrobić zrzutkę na adwokata by pomóc krajanowi któremu nie poszczęściło się na lotnisku. Wspomnienia te nie tylko niezliczona ilość wspomnień ale też dużą ilość kolorowych zdjęć autora z tamtego okresu jak i z jego powrotu po wielu latach do Indii. Znajdziemy też tutaj mapę z zaznaczonymi trasami którymi podróżowali polscy przemytnicy. W całych tych wspomnieniach, które czyta się z zapartym tchem czuć jeszcze coś. To szczery sentyment autora do Hindusów oraz ich kraju. Niewątpliwie jest to jedna z najciekawszych książek, w swym gatunku jakie przeczytałem tego roku.

Początkowo słuchałem z rezerwą. Stopniowo "zaprzyjaźniałem się" z Hana Solo. Może dlatego, że napisano historię w pierwszej osobie. Trzeba było silnych marzeń I odwagi, żeby tak żyć. Nie byłem ta odważny. Żyłem i pracowałem w Kraju. Po przeczytaniu, trochę żałuję. Pozdrawiam Autora I dziękuję za wiele dodatkowych informacji i przemyśleń.

Mieszkalem w Indiach pół roku - ta książka świetnie opisuje kulturę, zwyczaje tam panujące :) wspaniałe historie, fajnie przeplecione wątki z lat 80-tych oraz obecnych, a dodatkowo wzbogacone o opisy historyczne. Jeżeli ktoś się wybiera do Indii to ta książka jest lepsza niż przewodnik :)

Książka dobrze napisana i równie dobrze przeczytana-trochę wspomnienia a trochę reportaż o przygodach naszych rodaków w Indiach w latach 80-tych. Sporo ciekawostek o historii i współczesności tego kraju, barwni bohaterowie radzący sobie z wieloma perypetiami. Słucha się z przyjemnością.

Wciągająca. Niesamowita. Wspaniały Lektor. Bardzo ciekawa wciągająca historia wspaniale napisana i przeczytana pokazująca rzeczywistość lat osiemdziesiątych ale też i pokazująca historia Indii i Anglii kolonialnych z innej perspektywy. Bardzo chciałabym poznać autora. Jestem zachwycona